บทที่ 57 เย่ชิง หายไป?

บทที่ 57 เย่ชิง หายไป?

วันนี้.

  

หลู่ชางเฉิงกำลังดื่มไวน์และทานอาหารที่ เย่ ชิวไป่ เป็นผู้ทำ ข้างกายเขา เจ้าสำนักฉินเทียนหนานก็นั่งอยู่ที่นี่เช่นกัน

  

“ข้าบอกลุงฉินแล้วว่าไม่รับศิษย์ ทำไมท่านยังมาที่นี่อีก”

  

ฉินเทียนหนาน มองไปที่ หลู่ชางเฉิงที่ทำอะไรไม่ถูกและดุด้วยความโกรธ: "เจ้าหนู เจ้ากำลังกล่าวถึงเรื่องอะไร ข้าก็แค่จัดการเรื่องของสำนักเสร็จ ทำไมข้าจะมาหาเจ้าเพื่อดื่มกินไม่ได้"

  

“อย่ากังวล ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อบังคับให้เจ้ารับศิษย์”

  

หลู่ชางเฉิงพึมพำสองสามครั้งและมองไปที่ หงหยิน ที่ยังคงอยู่ในการเข้าถึงขอบเขตแห่งสวรรค์และมนุษย์(เทียนเหรินฉือ)บนหน้าผา

  

"แย่มาก มันไม่จบซะที จู่ๆข้าก็อยากจะดื่มซุปปลา ซุปที่หงหยิงทำนั้นอร่อยกว่าที่ชิวไป่ทำ เอาไงดี... ปลุกนางดีไหม"

  

พอได้ยิน หยุนหมิงก็เกือบจะหมดสติ และรีบกล่าวว่า: "ผู้....ผู้อาวุโส อย่าเลย นี่คือการเข้าถึงขอบเขตแห่งสวรรค์และมนุษย์ การเข้าถึงสภาวะนี้ได้เป็นสิ่งยากมาก ถ้าเราขัดขวงมันอาจมีการสะท้อนกลับ"

  

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แม้ว่า หยุนหมิง จะไม่สงสัยในความสามารถของ หลู่ชางเฉิง

  

แต่... ทำไมรู้สึกเหมือนว่าหลู่ชางเฉิงไม่เข้าใจสามัญสำนึกมากนักในการฝึกฝน?

  

ฉินเทียนหนานที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะกลอกตา

  

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเห็นการไม่รู้ความของ หลู่ชางเฉิง

  

ในเวลานี้ เย่ ชิวไป่ กลับมา

  

ในฐานะที่เป็นอำนาจสูงสุดในแดนใต้ สำนักชางเต๋าย่อมมีสถานที่ฝึกพิเศษอยู่แล้ว

  

เช่น โถงดาบก็มีที่พิเศษสำหรับฝึกดาบ

  

มีสถานที่ที่พลังปราณดาบเข้มข้น

  

เย่ ชิวไป่ ฝึกฝนอยู่ที่นั่นในทุกวันนี้

  

ตอนนี้ปราณดาบในร่างกายก็บริสุทธิ์มากขึ้น

  

“ชิวไป่กลับมาแล้วเหรอ?” ฉินเทียนหนานมองดู

  

หลู่ชางเฉิง รู้แล้วว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติเมื่อศิษย์ผู้นี้มา!

  

เย่ ชิวไป่เดินเข้ามา โค้งคำนับหลู่ชางเฉิงก่อน จากนั้นจึงมองไปที่ฉินเทียนหนานและถามว่า "มีอะไรเหรอท่านเจ้าสำนัก"

  

ฉินเทียนหนานยิ้มและกล่าวว่า: "จริง ๆ แล้ว มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่เจ้าชนะการประลองแลกเปลี่ยน และได้ที่หนึ่งใช่ไหม?"

  

เย่ ชิวไป่ พยักหน้า

  

ฉินเทียนหนานกล่าวต่อ: "หลังจากการประลองแลกเปลี่ยนแต่ละครั้ง สำนักชางเต๋าในสี่ภูมิภาคสามารถให้คนผู้หนึ่งไปที่สำนักหลักต้นสังกัดเพื่อฝึกฝนเป็นระยะเวลาหนึ่ง และบุคคลนั้นมักจะเป็นคนที่มีส่วนร่วมมากที่สุดในการประลองแลกเปลี่ยน "

  

"โดยปกติแล้ว ทรัพยากรของ สำนักหลักต้นสังกัด นั้นดีกว่าของเรามาก การไปฝึกฝนที่นั่นสักระยะน่าจะเป็นประโยชน์ต่อทักษะดาบของเจ้า"

  

สำนักหลักต้นสังกัดของสำนักชางเต๋าตั้งอยู่ในสถานที่ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในทวีปนี้ แดนจงหยู(ภาคกลาง)

  

กล่าวอย่างเคร่งครัด แดนจงหยูไม่สามารถนับเป็นภูมิภาคได้

  

มันเป็นเพียงสถานที่ที่ภูมิภาคทั้งสี่มาบรรจบกัน ในสถานที่นั้นมีหลายนิกายนับไม่ถ้วน

  

วรยุทธ์รุ่งเรืองสุดขีด!

  

ดังนั้นเราจึงเรียกว่า แดนจงหยู(ภาคกลาง)

  

นี่คือเหตุผลที่ผู้คนมักจะกล่าวว่ามีเพียงสี่ภูมิภาคในแผ่นดินใหญ่

  

เมื่อ เย่ ชิวไป่ ได้ยินคำกล่าวนั้น หัวใจของเขาก็เต้นแรง

  

สิ่งที่เขาต้องการตอนนี้ไม่ใช่ทรัพยากร แต่เป็นการต่อสู้จริงมากกว่า

  

ใช้การต่อสู้จริงเพื่อยืนยันดาบในใจของข้า!

  

จากนั้นเขาก็มองไปที่หลู่ชางเชิง เห็นได้ชัดว่าขอความเห็นจากเขา

  

หลู่ชางเฉิงนอนบนเก้าอี้ไม้ไผ่และกล่าวอย่างสบายๆ ว่า "ไปได้ถ้าเจ้าต้องการ"

  

เย่ ชิวไป่ เพียงแค่พยักหน้า

  

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฉินเทียนหนานลุกขึ้นด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า "มาหาข้าในอีกสามวันข้างหน้า เจ้าสามารถไปจัดการกับเรื่องทางบ้านก่อนได้"

  

หลังจากกล่าวจบ ฉินเทียนหนานก็จากไป และก่อนจากไป เขาก็หยิบไวน์สองสามขวดจากหลู่ชางเฉิงด้วย

  

หลู่ชางเซิง "..."

  

เมื่อ เย่ ชิวไป่ ได้ยินคำกล่าวของ ฉินเทียนหนาน เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

  

กลับตระกูล?

  

เป็นไปได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูล เย่?

  

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ ชิวไป่ ก็บอกลาหลู่ชางเฉิงและรีบไปที่เมือง เทียนหยวน!

  

ภายใต้คำสั่งของหงหยิง หลังจากที่เย่ ชิวไป่จากไป หยุนหมิงก็หายตัวไปในความมืด

  

ในขณะนี้ เมืองเทียนหยวนหดหู่อย่างมาก!

  

บนถนน ร้านค้านับไม่ถ้วนที่ปิดตาย ถนนไร้ชีวิตชีวามาก

  

วันนี้ใบไม้ปลิวว่อน

  

เย่ ชิวไป่ เดินผ่านถนน ดูฉากนี้ หัวใจของเขาจมดิ่งลง

  

ความรู้สึกลางสังหรณ์ในใจของข้าเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

  

การเดินทางไปข้างหน้าเริ่มเร็วขึ้นและเร็วขึ้น

  

ก่อนถึงตระกูลเย่ เขาได้เห็นทหารรักษาการณ์นับไม่ถ้วน

  

ตัวของ เย่ ชิวไป่ จางลง เขาพุ่งเข้าไปด้วยความเร็วที่ไม่มีใครสัมผัสได้และแอบเข้าไปโดยไม่มีใครรู้ตัว

  

ตอนนี้

  

ในห้องโถงประชุม บรรพบุรุษของตระกูลเย่ นั่งอยู่ด้านบนสุด

  

ในหมู่พวกเขา ผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่กล่าวว่า: "ท่านบรรพบุรุษ เย่ชิงหายไปไหน?"

  

ในหมู่พวกเขา ผู้อาวุโสคนที่สามก็กล่าวด้วยความสะท้อนออกมา: "ตอนนี้ ราชวงศ์เทียนหยวนกำลังบังคับให้ตระกูล เย่ ของเราส่งตัวเย่ชิงให้ หากเราไม่ส่งเย่ชิง กองทัพของจักรพรรดิจะบดขยี้ตระกูลเย่ของเรา"

  

"ถ้าเราหาเย่ชิงไม่พบ ตระกูลเย่ของเราคงจบสิ้นลงจริง ๆ!"

  

บรรพบุรุษตระกูล เย่ มีใบหน้าบูดบึ้งและไม่ตอบอะไร

  

ทันใดนั้นเขามองไปด้านหลังและกล่าวว่า "ใครน่ะ!"

  

หลังจากกล่าวจบ เขาก็เตรียมส่งฝ่ามือ แต่ร่างของเย่ ชิวไป่ก็ปรากฏตัวขึ้นก่อน

เย่ ชิวไป่ถามว่า "ท่านพ่อของข้าอยู่ที่ไหน"

  

เมื่อเห็นสิ่งนี้ บรรพบุรุษตระกูลเย่ก็ถอนฝ่ามือออก ขมวดคิ้วและกล่าวว่า "เย่ ชิวไป่? เจ้าค่อนข้างกล้าหาญ เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะฆ่าเจ้าหรือ"

  

เย่ ชิวไป่ กล่าวเบา ๆ : "เจ้าฆ่าข้าไม่ได้"

  

เมื่อได้ยินคำกล่าวนี้ บรรพบุรุษของตระกูลเย่ ก็อดไม่ได้ที่จะโมโห

  

อันที่จริง ก่อนหน้านี้ เย่ ชิวไป่สามารถหลบหนีได้โดยอาศัยดาบระดับที่ไม่รู้จัก ซึ่งมีปราณที่น่าสะพรึงกลัว

  

ตอนนี้ ขอบเขตของ เย่ ชิวไป่ สูงขึ้น และไม่ยากที่จะหลบหนีจากเงื้อมมือของเขา

  

บรรพบุรุษของตระกูล เย่ ถอนหายใจยาว และกล่าวกับทุกคน: "ออกไปก่อน"

  

พวกเหล่าอาวุโสมองหน้ากัน

  

เย่ ชิวไป่ สังเกตเห็นว่าก่อนที่ผู้เฒ่าสูงสุดจะจากไป มีความเกลียดชังอยู่ในดวงตาของเขา

  

แต่ เย่ ชิวไป่ ไม่สนใจ

  

เมื่อมองไปที่บรรพบุรุษ เขาถามว่า "ท่านพ่อของข้าไปไหน"

  

บรรพบุรุษของตระกูล เย่ จิบชาแล้วกล่าวว่า "ตอนนี้เขาอยู่ที่เมืองหวงเฉิง(เมืองโบราณรกร้าง)"

  

“เมืองหวงเฉิง(เมืองโบราณรกร้าง)?”

  

บรรพบุรุษเฒ่าพยักหน้าและกล่าวว่า: "ข้าส่งเขาออกไปแล้ว"

  

เย่ ชิวไป่ รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

  

ถ้าตามความคิดของบรรพบุรุษ แม้ว่าจะไม่ฆ่าพ่อของเขา แต่จะไม่ปกป้องเขาเช่นนี้

  

บรรพบุรุษแห่งตระกูล เย่ ดูเหมือนจะเห็นความคิดของ เย่ ชิวไป่ เหลือบมองเขาและกล่าวว่า "เจ้าไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า พรสวรรค์ของเจ้าเท่านั้นที่ทำให้ข้าเปลี่ยนใจ"

  

ตอนนั้น ที่ข้าจะฆ่า เย่ ชิวไป่ เป็นเพราะข้าต้องการหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต

  

และการที่ เย่ ชิวไป่ หลบหนีไปได้ ทำให้บรรพบุรุษของตระกูล เย่ ไม่กล้าที่จะทำอะไร แต่ต้องถอด เย่ชิง ออกจากตำแหน่งหัวหน้าตระกูล

  

และวันนี้ เมื่อข้าได้ยินเกี่ยวกับการกระทำของ เย่ ชิวไป่ ข้างนอก

  

ใน ภูมิภาคแดนเหนือ สู้ข้ามขอบเขตบ่มเพาะและเอาชนะ เจี้ยน เจาเมี่ยน นักดาบอันดับ 1 รุ่นเยาว์

  

บรรลุความเจตจำนงดาบที่ยอดเยี่ยม กลายเป็นปรมาจารย์ดาบผู้ยิ่งใหญ่!

  

เหตุผลที่ เย่ ชิวไป่ ก้าวหน้าขึ้นอย่างกระทันหันนั้นเป็นเพราะ อาจารย์ลึกลับที่อยู่ข้างหลังเขาอย่างแน่นอน

  

สิ่งเหล่านี้ทำให้บรรพบุรุษของตระกูล เย่ ต้องพิจารณาความคิดของเขาใหม่

  

ไม่รุกราน เย่ ชิวไป่ อีกต่อไป

  

มิฉะนั้น หาก เย่ ชิวไป่ โตขึ้น ตระกูล เย่ อาจไม่สามารถทนรับความโกรธของเขาได้!

  

เย่ ชิวไป่ เข้าใจหลักการเหล่านี้โดยธรรมชาติ และถามอีกครั้ง: "แล้วทำไมราชวงศ์ เทียนหยวน ถึงต้องการจับกุมท่านพ่อของข้า"

  

ก่อนบรรพบุรุษตระกูลเย่ จะตอบคำถาม

  

มีปราณที่ทรงพลังมาจากด้านนอก!

  

“เย่ ชิวไป่ ข้าต้องการใช้พ่อของเจ้าเพื่อข่มขู่เจ้า แต่ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าจะออกมาหาความตามด้วยตัวเจ้าเอง? มันช่วยข้าประหยัดปัญหาได้มาก!”

  

เย่ ชิวไป่ ออกมาดูด้านนอกและไม่แปลกใจ

  

ข้างชายผู้แข็งแกร่งแห่งราชวงศ์เทียนหยวน มีคนรู้จักเก่าหลายคนยืนอยู่

  

และในหมู่พวกเขาคือ กงเฟิง(ผู้เชี่ยวชาญ)ของราชวงศ์หลัวอี้ ซึ่งปรากฏตัวเมื่อตอนที่อยู่ในภูมิภาคแดนเหนือ!