บทที่ 49 ข้าต้องการสู้!

บทที่ 49 ข้าต้องการสู้!

  

ต่อไปจะเป็นการแข่งขันระหว่างสำนักแดนเหนือกับสำนักตะวันตก

ในการประลองครั้งที่ผานมา

  

สำนักชางเต๋าตะวันตกรั้งอันดับสอง

  

สำนักชางเต๋าแดนเหนือได้อันดับแรก

  

แม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงอันดับเดียว แต่ช่องว่างในความแข็งแกร่งก็ยังค่อนข้างกว้าง

  

บนที่นั่งยกพื้นสูง.

  

หวงเทียนหมิง กล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ปีนี้แดนเหนือข้ามี เจี้ยนเจาเมี่ยน ข้าแดนเหนือต้องได้แชมป์อีกครั้ง?"

 

ทุกคนไม่แปลกใจที่เห็น หวงเทียนหมิง เอนเอียงไปทางสำนักแดนเหนือ

  

ราชวงศ์หลัวอี้ตั้งอยู่ในดินแดนทางเหนือ

  

หวู่เต๋อฉี กล่าวด้วยรอยยิ้ม: "เจาเมี่ยน ได้แตะขอบของเจตจำนงดาบแล้ว แต่คนอื่น ๆ ก็ไม่อ่อนแอ เช่นศิษย์ของ เจ้าสำนักฉิน ได้แตะขอบของเจตจำนงแห่งไม้ ร่างกายพุทธวัชระของ จางเหอ ก็ได้รับการฝึกฝนในระดับที่สูงมาก ดังนั้น ทุกอย่างไม่แน่เสมอไป "

  

ฟังดูอ่อนน้อมถ่อมตนมาก แต่อันที่จริงความหมายก็คือ ข้ายังคิดว่า เจี้ยนเจาเมี่ยน เก่งที่สุด!

  

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวงเทียนหมิง มองลงไปที่เวทีและกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ข้านั้นรอคอยการแสดงของนักดาบแห่งแดนใต้"

  

นักดาบแดนใต้?

  

ใช่ เย่ ชิวไป่ หรือเปล่า?

  

ฉินเทียนหนานหันไปมององค์ชายใหญ่และขมวดคิ้วเล็กน้อย

  

ในฐานะเจ้าสำนักชางเต๋าแดนใต้ เขาเข้าใจเรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับ เย่ ชิวไป่   

และตอนนี้เมื่อฟังจากสิ่งที่ หวงเทียนหมิง พูด

  

ข้าเกรงว่า จุดประสงค์ของการมาครั้งนี้ก็เพื่อเย่ ชิวไป่!

  

สิ่งนี้ทำให้ฉินเทียนหนานมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

  

"เพื่อให้สามารถบดขยี้ผู้คนในขอบเขตที่สูงกว่า ด้วยความแข็งแกร่งขั้นกลางขอบเขตคฤหาสน์ม่วง พรสวรรค์ของเขาต้องดีขนาดไหน และข้าไม่รู้ว่าถ้าเทียบกับ เจี้ยน เจาเมี่ยน แล้วมันจะเป็นเช่นไร?"

  

"อือ มาดูการประลองกับแดนตะวันตกกันก่อนเถอะ"

ในด้านอื่น ๆ.

  

บนเวทีการแข่งขัน.

  

การต่อสู้ระหว่างสำนักแดนทางเหนือและสำนักตะวันตกได้เริ่มขึ้นแล้ว

  

ทั้ง2สำนักมี4คน

  

ความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่แตกต่างกันมากนัก

  

หลังจากที่จางเหอเล่นงานอีกฝ่าย ที่สามารถเล่นงานศิษย์น้องฝ่ายจางเหอได้ ทำให้เหลือเพียงคนคนเดียวทั้งในฝั่งสำนักตะวันตกและสำนักแดนเหนือ

  

เหลือเพียงผู้นำของทั้งสองฝ่าย

  

การประลองระหว่าง เจี้ยน เจาเมี่ยน และ จางเหอ!

  

ขอบเขตทั้งสองเท่ากัน

  

ล้วนอยู่ในขั้นต้นขอบเขตมหาสมุทรปราณ

  

จางเหอ ได้บ่มเพาะร่างพุทธวัชระ(จินกัง)ทำให้เขาอยู่ยงคงกระพันทางร่างกาย!

  

และ เจี้ยน เจาเมี่ยน ได้มาถึงขีดจำกัดของเจตจำนงแห่งดาบ!

  

การต่อสู้ครั้งนี้น่าตื่นเต้นอย่างยิ่ง!

  

อย่างไรก็ตาม เจี้ยน เจาเมี่ยน เป็นที่ชื่นชอบของผู้คนมากกว่า

  

ที่สุดแล้ว ชื่อของ เจี้ยน เจาเมี่ยน นั้นโด่งดังอย่างมาก ไม่เพียงแต่ในแดนเหนือเท่านั้น แต่ยังรวมถึงในอีกสามภูมิภาคด้วย!

  

นักดาบรุ่นเยาว์อันดับหนึ่ง!

  

คาดว่าจะเป็น ผู้นำศิษย์รุ่นใหม่!

  

รัศมีทุกประเภททำให้ชื่อเสียงของ เจี้ยน เจาเมี่ยน โดดเด่นอย่างมาก!

  

เย่ ชิวไป่ เงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัย

  

เขาต้องการที่จะรู้ว่าในหมู่นักดาบในรุ่นเยาว์ ความแข็งแกร่งของอันดับ 1 คนนี้เป็นจะเป็นอย่างไร

  

ผู้อาวุโสก้าวถอยหลังและการแข่งขันก็เริ่มขึ้น

  

จางเหอกำหมัดด้วยมือทั้งสองข้าง ร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกล้อมรอบด้วยปราณสีทอง ฝีเท้าของเขาสั่นไหว จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าหาเจี้ยน เจาเมี่ยน!

  

เจี้ยน เจาเมี่ยน ถือดาบไว้ในมือข้างหนึ่งและถือฝักดาบไว้ที่มืออีกข้างหนึ่ง เขาเฝ้าดูจางเหอพุ่งเข้าหา ไม่ขยับเคลื่อนไหว

  

รอจน จางเหอ เข้ามาใกล้

  

ดาบเดียวแทงออกไป!

  

ดาบนี้ธรรมดามาก ไม่มีแสงดาบที่ฉูดฉาด

  

มีเพียงปราณที่ปกคลุมอยู่บนตัวดาบเท่านั้น!

  

มีร่องรอยของเจตจำนงดาบเพียงเล็กน้อย!

  

แต่มันเป็นเจตจำนงของดาบที่ทำให้ทุกคนค้องขมวดคิ้ว

  

เฉียบคมมาก!

  

แม้แต่ใบหน้าของ จางเหอ ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

  

เขาเปล่งเสียงกึกก้องทันที แล้วแสงสีทองของทักษะพุทธวัชระก็สว่างไสวไปทั่วร่าง!

  

มีแสงสีทองปกคลุมตัวเองราวกับเกราะทองคำ!

  

พุทธวัชระกายทองคำ!(ฝ๋อเหมิน จินกัง)

  

เทคนิคการบ่มเพาะร่างกายของพุทธศาสนาในภาคตะวันตก!

  

ถ้าฝึกฝนจนถึงระดับสูงสุดสามารถอยู่ยงคงกระพันได้!

  

แต่ในโลกนี้จะมีสิ่งที่ทำลายไม่ได้ได้อย่างไร?

  

เผชิญหน้ากับเศษเสี้ยวเจตจำนงดาบของ เจี้ยน เจาเมี่ยน

  

หมัดของจางเหอก็มีโลหิตพุ่งออกมา!

  

ร่างพุทธวัชระนั้นอ่อนแอมากต่อหน้าดาบของ เจี้ยน เจาเมี่ยน!

  

สิ่งที่เกิดขั้น ทำให้ทุกคนประหลาดใจ!

  

สีหน้าของจางเหอเต็มไปด้วยความตกใจ จากนั้นเขาก็ถอยออกมาพร้อมกับเอามือปิดบาดแผลที่กำปั้นไว้

  

การแสดงออกของ เจี้ยน เจาเมี่ยน ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

  

“ขอบเขตเท่ากัน แต่สู้เจี้ยน เจาเมี่ยนไม่ได้เลยงั้นหรือ?”

  

"เพียงดาบเดียวก็ทะลวงร่างพุทธวัชระของจางเหอ"

  

“เพิ่งแตะขอบเจตจำนงเองนะ หากเจี้ยน เจาเมี่ยนสามารถเข้าใจเจตจำนงของดาบได้อย่างแท้จริง เขาจะมีความแข็งแกร่งในระดับใด?”

  

ฮ่งหยวนมองไปที่ฉากนี้ด้วยท่าทางครุ่นคิด

  

ถามตัวเอง แม้ว่าเขาจะแตะขอบของเจตจำนงแห่งไม้ แต่เจตจำนงแห่งไม้นั้นมีระดับต่ำกว่าเจตจำนงดาบมาก

  

ถ้าเป็นตัวข้า ข้าเกรงว่ามันจะไม่ดีไปกว่าจางเหอ!

  

ยิ่งกว่านั้น ด้วยร่างพุทธวัชระของ จางเหอ ข้าคงไม่อาจเจาะเข้าไปได้

  

คำนวณด้วยวิธีนี้ ข้าเกรงว่าสำนักแดนใต้จะได้อันดับสามเท่านั้น

  

อันดับที่สาม มันยังไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนความจริงที่ว่า ฉินเทียนหนานจะถูกแทนที่!

  

สิ่งนี้ทำให้ใบหน้าของ ฮ่งหยวน น่าเกลียดมาก!

  

ซินหงอี้ เดินไปหา เย่ ชิวไป่ ใบหน้าของเธอยังคงซีดเซียว และถามเสียงดังว่า "เย่ ชิวไป่ ถ้าเจ้าต่อสู้กับเจาเมี่ยน ใครจะเป็นผู้ชนะ"

  

เย่ ชิวไป่ พูดเบา ๆ  "ข้าจะชนะ"

  

นักดาบ จะพูดตรงประเด็น พูดแต่ความจริง

  

จะไม่โกหก จะไม่ตีรอบพุ่มไม้

  

เป็นในสิ่งที่เจ้าเป็น!

  

เย่ ชิวไป่ รู้สึกว่า เจี้ยน เจาเมี่ยน ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

  

ในเวลานี้ การต่อสู้ในสนามประลองก็ถูกตัดสินแล้วเช่นกัน

  

มีรูเลือดหลายแห่งปรากฏขึ้นบนร่างกายของ จางเหอ ซึ่งเหมือนกับสวมชุดเกราะสีโลหิต!

  

ลมหายใจติดขัด!

  

และเจี้ยน เจาเมี่ยนยังคงยืนอยู่ที่เดิม!

  

ใบหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง

  

ใครชนะใครแพ้สามารถดูได้อย่างรวดเร็ว

  

ผู้อาวุโสก้าวขึ้นไปบนเวที มองไปที่ เจี้ยน เจาเมี่ยน อย่างชื่นชม จากนั้นพูดว่า "เจี้ยน เจาเมี่ยน ชนะการประลองครั้งนี้!"

  

"ในเวลาเดียวกัน สำนักแดนเหนือเหลือเพียงผู้เดียว และ สำนักแดนเหนือ จะเข้าสู่รอบต่อไป"

  

ความก้าวหน้าของ สำนักแดนใต้ เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด

  

แต่ไม่มีใครคาดหวังว่าจะได้มาพบกันในรอบต่อไป

  

แต่แน่นอนว่าสำนักแดนเหนือไม่รู้สึกว่าจะไม่ชนะ

  

มันคงเป็นเรื่องแปลกถ้าไม่ได้ที่หนึ่ง

  

จางเหอก้าวลงมาจากเวทีประลอง

  

อย่างไรก็ตาม เจี้ยน เจาเมี่ยน ไม่ได้ลงไป แต่ยังคงยืนอยู่ที่นั่น

  

ทุกคนงุนงง

  

แม้แต่หวู่เต๋อฉีก็มองมาที่เวที

  

เมื่อทุกคนสงสัย

  

เจี้ยน เจาเมี่ยน มองไปในทิศทางของสำนักแดนใต้

  

สายตาของเขาจับจ้องไปที่ เย่ ชิวไป่

  

กล่าวคำพูดที่น่าตระหนก!

  

“อนาคตไม่มีอะไรน่าสนใจ เพื่อยกระดับจิตวิญญาณต่อสู้ เราสองคนมาตัดสินอันดับหนึ่ง ด้วยการประลองกันเพียงครั้งเดียวเถอะ”

  

ทุกคนต่างตกใจ!

"เขาหมายถึงใคร?"

  

“ตัดสินกับคนในสำนักแดนใต้ ด้วยการประลองกันเพียงครั้งเดียวเนี้ยนะ?”

  

"อาจจะเป็นฮ่งหยวนใช่หรือไม่ แต่ความแข็งแกร่งของฮ่งหยวนนั้นเกือบจะเท่ากับของจางเหอ ศิษย์พี่เจี้ยนจะยกระดับจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเขาได้อย่างไร"

  

อย่างไรก็ตาม ฮ่งหยวน ไม่คิดเช่นนั้น เพราะเห็นได้ชัดว่าดวงตาของ เจี้ยน เจาเมี่ยน ไม่ได้จ้องมาที่เขา

  

เขามองไปที่เย่ ชิวไป่ที่อยู่ข้างหลังเขาแทน!

  

ในมุมมองของ เจี้ยน เจาเมี่ยน ฮ่งหยวน ไม่อยู่ในสายตา!

  

สิ่งนี้ทำให้ ฮ่งหยวน ประหลาดใจ ทำไม เจี้ยน เจาเมี่ยน ถึงต้องการท้าทาย เย่ ชิวไป่ ที่มีช่องว่างขนาดใหญ่ในขอบเขต

  

บนที่นั่งพื้นยกสูง เจ้าสำนักทั้งสี่เฝ้าดูฉากนี้ด้วยความสนใจอย่างมากและไม่ได้หยุดเจี้ยน เจาเมี่ยน

  

เย่ ชิวไป่ สบตากับ เจี้ยน เจาเมี่ยน ยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "นี่เป็นไปตามกฎหรือไม่?"

  

เจี้ยน เจาเมี่ยน ไม่แสดงออก"ทำไมมันจะไม่เป็นไปตามกฎ ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของข้า ต่อให้ทั้งฮ่งหยวนและฉีเซิ่งเข้ามาพร้อมกัน ก็ไม่สามารถชนะข้าได้ แต่มีเพียงเจ้าคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้ข้ารู้สึกอยากสู้ได้!"

  

หยิ่ง!

  

หยิ่งผยอง!

  

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสงสัย เจี้ยน เจาเมี่ยน ในเรื่องนี้!

  

เมื่อพิจารณาจากการประลองของ เจี้ยน เจาเมี่ยน กับ จางเหอ ในตอนนี้ สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง

 

ทุกคนสงสัยว่าทำไม เจี้ยน เจาเมี่ยน ถึงต้องการประลองกับ เย่ ชิวไป่?

  

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายอยู่ในขั้นปลายของขอบเขตคฤหาสน์ม่วง

  

มีความแตกต่างอย่างมากระหว่าง เจี้ยน เจาเมี่ยน และ เย่ ชิวไป่!

  

เย่ ชิวไป่!

  

เขามีค่าแค่ไหนกัน?