บทที่ 48 บดขยี้!
บทที่ 48 บดขยี้!
บนเวทีการแข่งขัน.
ผลพวงของคลื่นปราณยังคงแพร่กระจายไปยังบริเวณโดยรอบ!
บนเวทียังคงมีเสียงคำรามอย่างต่อเนื่อง!
ปราณพุ่งขึ้นถึงท้องฟ้า!
การต่อสู้ระหว่าง ฉีเซิ่ง และ ฮ่งหยวน ยังคงดำเนินต่อ
ขอบเขตของทั้งสองเท่ากัน
ฉีเซิ่ง มีร่างกายศักดิ์สิทธิ์และทำการบ่มเพาะร่างกาย
ทักษะฝ่ามือของฮ่งหยวนก็ยอกเยี่ยมมากเช่นกัน
ทั้งคู่ไม่สามารถทำอะไรซึ่งกันและกันได้!
ตอนนี้ไม่สามารถบอกได้ว่าผู้ใดจะผู้ชนะ
ฉีเซิ่ง กระทืบเท้าของเขาบนพื้นและคำรามเหมือนสัตว์ร้าย!
พลังปราณระเบิด!
กล้ามเนื้อของเขาพองขึ้นอย่างมากในขณะนี้ และทั้งร่างกายของเขาก็เพิ่มขนาดเป็นสองเท่า!
ฉีเซิ่ง รู้สึกถึงพื้นที่รอบตัวที่ถูกกดดันโดยร่างกายของเขา!
เพียงแค่พลังของร่างกายสามารถส่งผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมโดยรอบ!
จะเห็นได้ว่าความแข็งแกร่งทางกายภาพของ ฉีเซิ่ง นั้นแข็งแกร่งเพียงใด
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฮ่งหยวนก็หรี่ตาลง
พลิกมือของเขา แสงสีเขียวปกคลุมมือของเขาเหมือนเกราะ!
ในแสงสีเขียวนั้น ดูเหมือนจะแฝงไปด้วยเศษเสี้ยวเจตจำนงแห่งไม้!
ใช่แล้ว ฮ่งหยวนได้แตะขอบของเจตจำนงแห่งไม้แล้ว!
เป็นเพราะเหตุนี้เช่นกัน ที่ฝ่ามือของฮ่งหยวนนั้น สามารถดึงปราณจิตวิญญาณที่อยู่รอบๆเข้ามาได้อย่างต่อเนื่องไม่มีที่สิ้นสุด!
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฉีเซิ่ง ยิ้มและพูดว่า "ใช้กระบวนท่าเดียวเป็นตัวตัดสินผลลัพธ์ดีไหม?"
ฮ่งหยวน ไม่กล่าวสิ่งใด แต่ความจริงจังในดวงตาของเขาและปราณที่ควบแน่นอย่างรวดเร็วในฝ่ามือของเขาล้วนแสดงถึงความคิดของ ฮ่งหยวน!
เมื่อปราณของฉีเซิ่งถึงขีดสุดแล้ว ฉีเซิ่งทะยานขึ้นฟ้า คำรามด้วยเสียงดังลั่นและพุ่งเข้าหาฮ่งหยวน!
ฮ่งหยวน แค่นเสียงเย็นชา และกวาดฝ่ามือ!
ฝ่ามือปราณไม้สีเขียวเหล่านั้นกวาดไปทาง ฉีเซิ่ง เหมือนแม่น้ำที่ท่วมท้น!
บูม!
กำปั้นของ ฉีเซิ่ง กระทบกับปราณฝ่ามือเหล่านั้น!
ปราณฝ่ามือแตกกระจาย แต่ร่างของฉีเซิ่ง ก็หยุดลงเช่นกัน!
พลังปราณของ ฉีเซิ่ง สลายหายไปอย่างรวดเร็ว!
เห็นได้ชัดว่าทั้งสองฝ่ายต่างใช้ปราณอย่างเต็มที่!
หลังจากนั้นทั้งคู่เร่งพลังปราณ และพุ่งเข้าหากันอีกครั้ง และอีกครั้ง!
ใครปราณหมดก่อน พ่ายแพ้แน่นอน!
ทุกคนต่างจ้องไปที่บนเวทีอย่างตี่นเต้น!
คาดว่ามีเพียง เจี้ยน เจาเมี่ยน เท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมการต่อสู้ประเภทนี้ได้!
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป.
ปราณที่รุนแรงบนเวทีค่อยๆ สลายไป
ร่างของทั้งสองถอยออกไปพร้อมกัน
หากสังเกตดีๆ จะพบเห็นว่า
ตอนนี้ใบหน้าของทั้งคู่ซีดลงเล็กน้อย!
เห็นได้ชัดว่าการต่อสู้ที่เข้มข้นเช่นนี้ทำให้ทั้งสองคนสูญเสียปราณไปมาก!
“แล้วใครชนะ?”
เมื่อคำถามนี้ถูกถาม
ฮ่งหยวน กล่าวว่า: "จบแล้ว?"
ฉีเซิ่ง พยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า "งั้นก็คงเสมอกัน"
เมื่อเห็นเช่นนี้ ผู้อาวุโสที่อยู่ด้านข้างก็มาที่เวทีเพื่อประกาศผล: "ฮ่งหยวน สำนักแดนใต้ ประลองกับ ฉีเซิ่ง สำนักตะวันออก ผลคือ เสมอกัน!"
ทุกคนอยู่ในความโกลาหล!
ผลลัพธ์นี้เกินความคาดหมายอย่างเห็นได้ชัด
แดนใต้ที่ล้าหลัง
ปกติแล้ว ที่ผ่านมา ในการประลองระหว่างผู้นำทั้งสองฝ่าย แดนใต้ มักจะปราชัยแทบทุกครั้ง
แต่ตอนนี้เสมอกัน!
ผู้อาวุโสมาที่เวทีแล้วพูดว่า: "ตอนนี้เหลือผู้เดียวจากแต่ละฝ่าย มาที่เวทีกันเลย!"
แดนตะวันออก มีชายเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ มีการบ่มเพาะที่ขั้นสูงสุดขอบเขตคฤหาสน์ม่วง
ในแดนใต้ เหลือเพียง เย่ ชิวไป่ เท่านั้น
ภายใต้สายตาของทุกคน ทั้งสองก้าวเข้าสู่เวทีการประลอง
ทันใดนั้นเสียงกระซิบกระซาบก็ดังขึ้น
"ในที่สุดก็ถึงคราวของ เย่ ชิวไป่ ข้าอยากเห็นว่า เย่ ชิวไป่ สามารถทำคะแนนได้สูงกว่าศิษย์พี่ใหญ่เจี้ยนได้ยังไง ด้วยความแข็งแกร่ง ขอบเขตคฤหาสน์ม่วง ในช่วงปลายของเขา"
“ช่องว่างในขอบเขตเป็นเรื่องยากมากที่จะชดเชยด้วยสิ่งอื่น ไม่ต้องพูดถึง ทั้งคู่คืออัฉริยะของสำนัก”
“ไม่ว่าจะเป็นลาหรือม้า เจ้าจะรู้เมื่อมันร้อง”
บนเวที.
ชายหนุ่มสำนักตะวันออกถือดาบของเขาและกล่าวว่า "ไม่เลวเลยที่คนเถื่อนแดนใต้มาได้ไกลขนาดนี้ เจ้าสามารถหยุดได้ซะเดี๋ยวนี้ เจ้าจะได้ไม่ต้องขายหน้า!"
เย่ ชิวไป่ ไม่ตอบ
ท้ายที่สุดมันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดมาก มันเป็นการดีกว่าที่จะพิสูจน์ด้วยความแข็งแกร่ง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชายหนุ่มสำนักตะวันออกก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อผู้อาวุโสกล่าว "เริ่มประลอง" เขาก็เหวี่ยงดาบไปทางเย่ ชิวไป่ทันที!
ฝีมือดาบของชายผู้นี้ยอดเยี่ยมมากและปราณของดาบก็ปิดกั้นเส้นทางหลบหนีทั้งหมดของ เย่ ชิวไป่ ทำให้ เย่ ชิวไป่ ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูแบบตัวต่อตัว
อย่างไรก็ตาม เย่ ชิวไป่ ไม่ได้ตั้งใจที่จะล่าถอย ดาบไม้อยู่ในในมือของเขา เผชิญหน้ากับปราณของดาบและฟันอย่างต่อเนื่อง!
“ดาบไม้?”
“ดูถูกกันเกินไปแล้ว! อีกฝ่ายอยู่ที่จุดสูงสุดขอบเขตคฤหาสน์ม่วงนะ!”
“อวดดี ดาบไม้เล่มนี้จะถูกบดขยี้ในไม่ช้า!”
ข้อเท็จจริงไม่ได้เป็นอย่างที่คนเหล่านี้พูด
ดาบไม้ กลายเป็นดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อยจากปราณของดาบ ไม่แม้แต่มีเศษไม้หลุดมา!
ในทางกลับกัน พลังปราณของดาบสลายภายใต้การปะทะกับดาบไม้!
สิ่งนี้ทำให้ชายหนุ่มสำนักตะวันออกประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้พลังเต็ม10ส่วนก็ตาม
แต่มันไม่น่าจะทำให้คนที่อยู่ในช่วงปลาย ขอบเขตคฤหาสน์ม่วง สามารถต้านทานได้อย่างง่ายดาย
ขณะที่กำลังจะกวัดแกว่งดาบอีกครั้ง
แต่ เย่ ชิวไป่ ได้หายตัวไปแล้ว
ผวา!
ภายใต้สายตาที่หวาดกลัวของทุกคน เย่ ชิวไป่ปรากฏตัวต่อหน้าชายคนนั้นในชั่วพริบตา และดาบไม้ก็ปักลงบนคอของเขาแล้ว!
ไม่มีทักษะดาบที่เลิศเลอ!
ไม่มีปราณดาบที่ท่วมท้น!
มันคือความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง!
ไม่ว่าจะเป็นความเร็วหรือจังหวะในการพุ่ง ชายหนุ่มสำนักตะวันออกไม่มีพลังที่จะปัดป้องเลย!
ใบหน้าเปลี่ยนเป็นอัปลักษณ์!
เขาจะถูกคนเถื่อนจากแดนใต้จัดการอย่างเรียบง่ายได้อย่างไร?
แถมขอบเขตของคู่ต่อสู้ก็ต่ำกว่าเขา!
เมื่อมองไปที่ดวงตาอันเย็นชาและสงบนิ่งของ เย่ ชิวไป่ ไม่มีความประหลาดใจหรือความยินดีใดๆ
ราวกับว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องปกติธรรมดา
มันทำให้ชายหนุ่มสำนักตะวันออกดูอ่อนด้อยมากยิ่งขึ้น
อับอายยิ่งนัก!
กลายเป็นว่าคนที่โดนดูถูกกลับเป็นตัวของเขาเอง!
ผู้อาวุโสมาที่เวทีและประกาศว่า: "แดนใต้ เย่ ชิวไป่ ชนะ!"
“สำหรับการประลองนี้ มีเพียงสองคนที่เหลืออยู่ในแดนใต้คือ ฮ่งหยวน และ เย่ ชิวไป่
มีเพียงผู้เดียวที่เหลืออยู่ในแดนตะวันออก ฉีเซิ่ง
สรุปแล้วสำนักแดนใต้พัฒนาขึ้นมากกว่าที่ผ่านมา
ใบหน้าของ ฉีเซิ่ง น่าเกลียดเล็กน้อย
ทุกคนพบว่ามันเหลือเชื่อ
ไม่เพียงแต่สำนักตะวันออกจะแพ้เท่านั้น
สิ่งที่น่าแปลกใจยิ่งกว่าคือความแข็งแกร่งของเย่ ชิวไป่!
คนที่อยู่บนจุดสูงสุดขอบเขตคฤหาสน์ม่วง ถูกเย่ ชิวไป่ซึ่งอยู่ขั้นปลายขอบเขตคฤหาสน์ม่วงบดขยี้
ไม่ได้ใช้ทักษะไม้ตายด้วยซ้ำ!
นี่แสดงว่าอะไร?
แสดงให้เห็นว่าความแข็งแกร่งของ เย่ ชิวไป่ มีมากกว่านั้น!
ผู้คนจากภูมิภาคตะวันตกมองดูฉากนี้ บางคนก็สงบ และบางคนก็ประหลาดใจเล็กน้อย
“ปีนี้ความแข็งแกร่งของแดนใต้ดู เหมือนจะแข็งแกร่งกว่า10ปีที่ผ่านมา”
“และยังแข็งแกร่งมาก แม้ว่าภูมิภาคตะวันออกจะเป็นอันดับสาม แต่ความแข็งแกร่งโดยรวมอาจไม่ได้อ่อนแอกว่าของเรามากนัก”
“ที่จริงก็ควรโทษจู้ชิง ที่ประเมินศัตรูต่ำเกินไป”
ทางด้านของแดนเหนือ มีคนพูดด้วยความประหลาดใจว่า "ครั้งนี้ดูเหมือนแดนใต้จะแตกต่างออกไป"
เจี้ยน เจาเมี่ยน มองไปที่ เย่ ชิวไป่ บนเวทีอย่างเฉยเมยและครุ่นคิด
บนเวที ฉินเทียนหนานแสดงรอยยิ้ม
สำหรับเจ้าสำนักชางเต๋าตะวันออก ไม่ได้แสดงสีหน้า
ถึงระดับและสถานะของพวกเขาแล้ว จะไม่แสดงความคิดในใจออกมาทางสีหน้าอีกต่อไป
"ขอแสดงความยินดีกับ เจ้าสำนักฉิน"
ฉินเทียนหนาน กำหมัดของเขาและพูดว่า "มันเป็นแค่ความบังเอิญ"
หวู่เต๋อฉี ยังหัวเราะและกล่าวว่า: "ดูเหมือนว่า สำนักแดนใต้ จะได้รับต้นกล้าที่ดีจำนวนมากในครั้งนี้ เท่าที่ข้าทราบ ฮ่งหยวน ลูกศิษย์ของเจ้า เขาได้แตะขอบของเจตจำนงแห่งไม้แล้ว "
พูดคุยเกี่ยวกับฮ่งหยวน แต่ไม่พูดถึง เย่ ชิวไป่!
เห็นได้ชัดว่าการแสดงของ เย่ ชิวไป่ ยังไม่น่าทึ่งพอ!
ไม่เข้าตาคนพวกนี้
ฉินเทียนหนานยิ้มและไม่พูด
เจียงชาน ดูฉากนี้รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย
