บทที่ 338: ใครกันแน่ที่พูดให้ลูกกลัว?
ในตอนที่ช้อนหินของหลงเหยากำลังจะแตะปลาในหม้อ ทันใดนั้นเสียงทุ้มต่ำของหลงโม่ก็ดังขึ้นจากเหนือหัวเขา “เจ้าลองชิมดูสิ แล้วหลังจากนี้เจ้าจะไม่ได้กินอะไรจนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้” คนตัวเล็กหยุดการเคลื่อนไหวของตัวเองลงทันที แล้วมือป้อมสั้นก็ยกขึ้นมาปิดปากพร้อมกับถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นดวงตาสีทับทิมก...
