บทที่10 ไม่มีทาง บ้าไปแล้ว….
ซินหงอี้.
เป็นอัจฉริยะที่รู้จักกันดีในสถานศึกษา
นางเกิดในเผ่า ฮั่วซิน(เพลิงผลาญทุกข์) ซึ่งเป็นหนึ่งในสามเผ่าลึกลับในภูมิภาคแดนใต้
ในภูมิภาคแดนใต้ทั้งหมดไม่มีผู้ใดรู้เบื้องหลังหรือที่มาของเผ่าลึกลับได้
ไม่มีผู้ใดกล้ายั่วยุพวกเขา เพราะผู้ที่เป็นศัตรูกับเผ่าลึกลับมักถูกชำระล้างด้วยเลือดทั้งหมด...
แต่ตอนนี้ ซินหงอี้ พ่ายแพ้ให้กับ เย่ ชิวไป่
ในทางกลับกัน เย่ ชิวไป่ ถือดาบไม้และสวมชุดสีขาวขณะที่ลมพัดพลิ้วชุดปลิวไสว เขาดูสงบและไม่แยแส ราวกับว่าเขาไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย
เจ็บใจยิ่งนัก!
ใบหน้าของ ซินหงอี้ ซีด
เมื่อนางใช้ดาบลึกลับและวิชาลับสังเวยดาบด้วยเลือด นางกลับถูกดาบของ เย่ ชิวไป่ หยุดยั้งโดยตรง
ซึ่งหมายความว่าช่องว่างระหว่างความแข็งแกร่งนั้นใหญ่มาก
ดั่งคูน้ำลึก!
ซินหงอี้ หัวเราะอย่างน่าสมเพช ตอนนี้เธอรู้ถึงความแตกต่างระหว่างตัวนางเองกับ เย่ ชิวไป่ แล้ว ไม่น่าแปลกใจที่ หลู่ชางเฉิง เลือกเขาแทนที่จะเป็นตัวนาง
"ข้าแพ้."
โงนเงนและลุกขึ้นยืน กำหมัดแล้วพูดว่า: "อย่างไรก็ตาม ข้าจะเหนือกว่าเจ้า และข้าจะท้าทายเจ้าต่อไป"
เมื่อมองไปที่ดวงตาที่ดื้อรั้นของ ซินหงอี้ เย่ ชิวไป่ ยิ้มและพยักหน้า "ข้าพร้อมทุกเมื่อ"
ผู้อาวุโสของ โถงดาบ นั่งลงบนที่นั่งของเขาด้วยสายตาที่ซับซ้อน เขากล่าวว่า: "อนาคตของเด็กคนนี้ไม่มีที่สิ้นสุด ... "
ฉินเทียนหนาน มองไปที่ หลู่ชางเฉิง และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ทำไมเจ้าดูไม่มีความสุขเลย"
หลู่ชางเชิง: "ทำไมถึงต้องมีความสุข?"
หลังจากพูดจบ เขาก็วางศีรษะลงบนมือและคาบใบไม้เล็กๆ ไว้ในปากของเขา ท่าทางสบายใจมาก
“ฮิฮิ เจ้าหนู เจ้าชอบเสแสร้ง อันที่จริง เจ้ามีความสุขมากที่เห็นศิษย์ที่เจ้าคัดเลือกมานั้นชนะมิใช่หรือ?”
อา?
ข้าเสแสร้งอะไร!
หลู่ชางเฉิง เต็มไปด้วยความรู้สึกทำอะไรไม่ถูก เขายังคงหวังว่า เย่ ชิวไป่ จะไม่โอ้อวด เมื่อถึงเวลาศาลาเฉาถังจะเต็มไปด้วยผู้คนและทุกคนต้องการมาฝากตัวเป็นศิษย์ แล้วเขาควรสอนอย่างไร?
เขาไม่เข้าใจวิธีการฝึกฝนตัวเองเลยด้วยซ้ำ
ถ้าข้าทำพลาดแล้วแล้วความผิดจะตกที่ใคร?
ไม่!
หลังจากนั้นข้าต้องปล่อยให้ ชิวไป่ รักษาโปรไฟล์ต่ำ ...
ศิษย์ของสำนักทีี่อยู่ด้านล่างแท่นประลองต่างตกตะลึงในขณะนี้
เมื่อเผชิญหน้ากับเผ่าลึกลับเช่น ซินหงอี้ เขาสามารถชนะได้อย่างง่ายดาย
ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน?
ศาลาเฉาถัง!
ชื่อเสียงเริ่มแพร่กระจายไปทั่วสำนัก
เย่หยาน มองไปที่ฉากนี้ด้วยใบหน้าที่หดหู่และกำมือทั้งห้านิ้ว
ดาบเล่มนั้น! แม้ว่าเขาจะต่อต้านมัน เขาก็ไม่สามารถป้องกันมันได้อย่างแน่นอน!
เขารู้สึกถึงอันตรายเป็นอย่างยิ่ง!
รู้อะไรไหม เย่หยาน อยู่ในขั้นต้นคฤหาสน์ม่วง!
หลังจาก ขอบเขตแก่นทองคำ คือ ขอบเขตคฤหาสน์ม่วง
มันแตกต่างกันมาก แต่ความรู้สึกไร้แรงต้านแบบนี้!
ยิ่งไปกว่านั้น เย่ ชิวไป่ เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมด เมื่อเขาใช้กำลังทั้งหมดแล้ว เขาจะต้านทานดาบเล่มนั้นได้จริงๆ หรือ?
คำตอบถูกเปิดเผยแล้วบนใบหน้าที่หวาดกลัวของ เย่หยาน
เย่ ชิวไป่...
เจ้ากลับมาแล้วจริงๆ!
ยิ่งฉายแสงยิ่งเจิดจ้า!
ฮัว ชิงหมิง ที่อยู่ข้างๆ มองฉากนี้แล้วยิ้ม "ดี! ข้าจะได้รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาบ้าง"
“อะไร! เจ้าต้องการขึ้นไปท้าทายเย่ ชิวไป่คนนั้นหรือ?”
หลินซี ชายโหดเหี้ยมยิ้มและพูดว่า: "เจ้ากำลังจะกลั่นแกล้งเขา คนตัวเล็กสู้กับคนตัวใหญ่ มันไม่ใช่แค่ความต่างของระดับขอบเขตเท่านั้น"
ฮัว ชิงหมิง เหลือบมองไปที่ เย่หยาน ที่อยู่ข้างๆ เขา และพูดอย่างหมดหนทางว่า "ข้าไม่สามารถทำอะไรได้ ข้าเป็นหนี้บุญผู้อาวุโสของตระกูล เย่"
ทันใดนั้น ฮัว ชิงหมิง เปลี่ยนเรื่อง มองไปที่ หลินซี ที่ด้านข้าง ยิ้มและพูดว่า "หลินซี ครั้งนี้ ข้าจะทำลายค่ายกลของเจ้าที่หดหัวเหมือนกระดองเต่าอย่างแน่นอน!"
หลินซี เขย่าพัดขนนกด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า "ข้าจะรอ!"
เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครสนใจ เย่ ชิวไป่ อย่างจริงจัง มันคือความแตกต่างของขอบเขต
เย่ ชิวไป่ เป็นเพียงจุดสูงสุดของ แก่นทองคำ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติ ที่พวกเขาไม่จริงจังกับมัน
เย่หยานที่อยู่ด้านข้างรีบถาม: "พี่ฮัว ทำไมท่านไม่เคลื่อนไหวตอนนี้ล่ะ"
ฮัว ชิงหมิง ชำเลืองมองเขาด้วยสายตาดูถูก และพูดอย่างหมดความอดทน: "ข้าจะจัดการในภายหลัง"
มาพูดถึงเวทีแท่นยกพื้นสูงกันดีกว่า
เย่ ชิวไป่ ยืนถือดาบอยู่ในมือ และสักพักก็ไม่มีใครกล้าขึ้นมาบนเวทีเพื่อเรียนรู้
สำหรับเวทีแท่นสูงอีกห้าแท่น บางคนกระโดดขึ้นและเริ่มต่อสู้เพื่อพิชิตมัน!
เมื่อมองไปที่ฉากนี้ หลู่ชางเชิงอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความพึงพอใจ: "เอาล่ะ ดีที่สุดถ้าไม่มีใครท้าทายเจ้า แค่ช่วยลดจุดสนใจลงเล็กน้อย"
ฉินเทียนหนาน: "..."
ผู้อาวุโส: "..."
แต่ เย่ ชิวไป่ ไม่คิดอย่างนั้น
ทำไมไม่มีใครขึ้นมาเลย?
เ
ป็นไปได้ไหมว่าทุกคนถูกข้าข่มขู่?
สิ่งนี้ไม่อาจยอมรับได้!
จำต้องทำให้ศาลาเฉาถังมีชื่อเสียงมากขึ้น เพื่อที่ข้าจะได้มีศิษย์น้องเพิ่มขึ้น ไม่อย่างนั้นอาจารย์จะขอให้ข้าทำอาหารอีก...
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ ชิวไป่ยิ้มเบา ๆ และพูดเสียงดัง: "ทำไมไม่มีใครเลย? ศิษย์ในห้องโถงอื่น ๆ ไม่มีผู้ใดมีความสามารถเช่นนั้นหรือ"
ทันใดนั้น หลู่ชางเฉิงตกตะลึง
ฉินเทียนหนานและผู้อาวุโสคนอื่นๆ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
ศิษย์ด้านล่างอดไม่ได้ที่จะโกรธเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดเหล่านี้!
“ทุกคนในศาลาเฉาถังชั่งเย่อหยิ่งยิ่งนัก”
"ข้าขึ้นมาแล้ว เชิญ!"
หลังจากพูดจบ คนที่มีขวานตัวใหญ่ก็กระโดดขึ้น
"คนผู้นี้อยู่ขั้น ครึ่งก้าวคฤหาสน์ม่วง สมาชิกของ โถงวรยุทธ์!"
ชายที่ถือขวานตัวใหญ่พูดอย่างดุเดือด: "ข้าได้ใช้ประโยชน์จากขั้นครึ่งก้าวคฤหาสน์ม่วง ดังนั้นข้าให้เจ้าลงมือก่อน"
เย่ ชิวไป่ เลิกคิ้วขึ้น แต่เขาไม่ได้พูดอะไร และร่างกายของเขาก็หายไปในทันที
มันกลายเป็นแสงดาบและพุ่งออกไป!
ใบหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไปด้วยความตกใจ และไม่ว่าเขาจะพูดอะไรในตอนแรก ขวานขนาดใหญ่ในมือของเขาก็เคลื่อนจากบนลงล่างและฟันออกไปอย่างดุเดือด!
เหมือนผ่าภูเขาไท่ซาน!
ใบหน้าของ เย่ ชิวไป่ ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง และทันใดนั้นดาบไม้ก็เหวี่ยงออกไป
ฟันไปที่ขวานขนาดใหญ่อย่างรุนแรง!
ตูมมม!
มีเสียงดังมาจากเวทีแท่นสูง!
มันคือขวานขนาดใหญ่ที่ตกลงมาพร้อมเสียงอันดังสนั่น!
ภายใต้การจ้องมองอย่างหวาดกลัวของชายคนนั้น เย่ ชิวไป่ พุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับดาบไม้ในมือของเขา!
ดาบพาดลงบนคอของเขา ตราบใดที่เขาขยับดาบ เขาก็จะสามารถฆ่าได้!
"ข้า... ข้ายอมแพ้"
เย่ ชิวไป่ ถอนดาบของเขา
"ระดับที่สูงกว่ายังสามารถบดขยี้ได้..."
“ศิษย์ของศาลาเฉาถังนั้นน่ากลัวจริงๆ!”
"ข้าเกรงว่าจะต้องใช้ขอบเขตคฤหาสน์ม่วง เพื่อพิชิต เย่ ชิวไป่ ออกจากเวทีแท่นสูง ... "
หลังจากนั้นมีศิษย์คนต่อไป ขั้นต้นขอบเขตคฤหาสน์ม่วง เข้ามาท้าทาย
ในตอนนั้นเองที่พวกเขาตระหนักว่าความแข็งแกร่งของเย่ ชิวไป่นั้นน่ากลัวเพียงใด
แม้ดูแล้วเหมือนจะไม่ชนะ
แต่หลังจากใช้กระบวนท่าดาบแรกของ เก้าดาบอสูรสวรรค์ ศิษย์ขอบเขตคฤหาสน์ม่วง ก็ไม่สามารถต้านทานได้!
เย่หยาน ดูฉากนี้ กำฝ่ามือแน่น จิกนิ้วจนเลือดไหล
ตอนนี้เขาอยู่ในขอบเขตขั้นต้นของคฤหาสน์ม่วง แต่เมื่อเห็นว่าคนที่เทียบเคียงเขาได้นั้นถูกเย่ ชิวไป่เอาชนะอย่างง่ายดาย
เขาจึงเริ่มตื่นตระหนกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“เย่ ชิวไป่! วันนี้เจ้าต้องถูกกำจัดที่นี่!”
"พี่ใหญ่ฮัว ตอนนี้เคลื่อนไหวเลยได้ไหม?"
เย่หยาน หันศีรษะและมองไปที่ ฮัว ชิงหมิง ที่กอดอก
ใบหน้าของ ฮัว ชิงหมิง ไม่พอใจ แต่เขาก็พยักหน้าและพูดว่า: "ศิษย์ศาลาเฉาถังผู้นี่มีความหยิ่งยโสเล็กน้อย"
หลังจากพูดจบ เขาก็กระทืบลงบนพื้นอย่างแรง และกล้ามเนื้อที่ปูดโปนก็ระเบิดออกมาด้วยพละกำลังที่น่าทึ่งในทันที!
เขาขึ้นมาเวทียกสูงพร้อมยืนกระแทกพื้นต่อหน้า เย่ ชิวไป่ อย่างรุนแรง!
"นั่นคือ…"
"โถงวรยุทธ์ ฮัว ชิงหมิง อยู่ในขอบเขตขั้นกลางของ คฤหาสน์ม่วง!"
"ดูเหมือนว่าเส้นทางแห่งชัยชนะของเย่ ชิวไป่จะสิ้นสุดลงแล้ว..."
