บทที่ 9 ดาบที่สอง
ในขณะนั้น
ร่างในชุดสีแดงออกมาพร้อมกับดาบ ก็ร่อนลงบนแท่นตรงกลางอย่างพลิ้วไหว
"ซินหงอี้ แห่ง โถงดาบ คนจากศาลาเฉาถังอยู่ตรงไหน ลุกขึ้นสู้กับข้าเดี๋ยวนี้!"
หลู่ชางเฉิงซึ่งอยู่ไม่ไกล อดไม่ได้ที่จะผงะเมื่อเห็นสิ่งนี้ "ชิวไป่ยั่วหญิงสาวผู้นี้หรือเปล่า ทำไมท่านถึงยังให้นางขึ้นไปอีก"
ผู้อาวุโสของ โถงดาบ ที่ด้านข้างหน้าเปลี่ยนเป็นสีดำเมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น และพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ: "พูดให้ถูกก็คือ เจ้าสิ! เจ้ายั่วยุนาง"
"หา?"
หลู่ชางเฉิงชี้ที่ตัวเองด้วยความสงสัยว่า "ไม่ ข้ายังไม่เคยแตะมือหญิงสาวผู้ใดเลยจนกระทั่งถึงตอนนี้ ข้าจะไปยั่วยุนางได้อย่างไร?"
ผู้อาวุโสแห่ง โถงดาบ ยกมือกุมใบหน้าของเขาและพูดด้วยความโกรธที่มากขึ้นกว่าเดิม: "ก่อนหน้านี้เจ้ารับศิษย์ ซินหงอี้คนนี้เป็นคนที่ขอเข้าร่วมศาลาเฉาถังของเจ้า แต่เจ้าขับไล่นางโดยไม่พูดอะไรเกี่ยวกับการรับศิษย์"
“สิ่งสำคัญคือเจ้ารับศิษย์ในตอนนั้น ดังนั้นนางจึงต้องการพิสูจน์ว่านางเก่งกว่าเย่ ชิวไป่”
หลู่ชางเฉิง มีสีหน้าแปลก ๆ บนใบหน้าของเขา
คนอื่นๆ จดจำ ซินหงอี้ ได้โดยธรรมชาติ แต่ไม่ใช่สำหรับ หลู่ชางเฉิง
“นางถูกศาลาเฉาถังปฏิเสธ?”
"นั่นคือเหตุผลที่นางต้องการที่จะท้าทาย เย่ ชิวไป่ ซึ่งเป็นศิษย์ของศาลาเฉาถัง"
"อย่างไรก็ตาม ซินหงอี้ ก็แข็งแกร่งเช่นกัน และสถิติก่อนหน้านี้ของนางใน ลานประลอง นั้นดีกว่า เย่ ชิวไป่ ด้วยซ้ำ"
เย่ ชิวไป่ ก็เข้าใจเมื่อเขาได้ยินคำพูดรอบตัวเขา
หยิบดาบไม้ในมือ
กระโดดขึ้น.
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซิน หงอี้ เลิกคิ้วขึ้น มองดูดาบไม้ในมือของ เย่ ชิวไป่ และรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย: "ทำไมเจ้าถึงดูถูกข้าด้วยดาบไม้"
เย่ ชิวไป่ พูดอย่างใจเย็น: "อาจารย์กล่าวว่า ดาบอยู่ที่ใจ ใบไม้และกิ่งไม้ ทุกอย่างสามารถเป็นดาบได้"
ผู้
อาวุโสของห้องโถงดาบมองไปที่ หลู่ชางเฉิง ด้วยสายตาที่ซับซ้อนและพูดว่า "ดูเหมือนว่าฝีมือดาบของเจ้าจะค่อนข้างล้ำลึก"
"หา?"
หลู่ชางเฉิง เกาหัวและคิดอย่างรอบคอบ
ข้าเคยพูดอย่างนั้นเหรอ?
บนเวที.
ซินหงอี้ บ่นพึมพำ: "มีดาบอยู่ที่ใจ ทุกสิ่งก็เป็นดาบได้..."
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซินหงอี้ก็วางดาบลึกลับในมือของเธอ และในขณะเดียวกันก็หยิบดาบเหล็กธรรมดาออกมาโดยถอนหายใจเล็กน้อย และพูดว่า "เอาล่ะ ข้าจะไม่เอาเปรียบเจ้าเช่นกัน มาสู้กันเถอะ"
ขอบเขตพลังของทั้งสองเหมือนกัน ทั้งคู่อยู่ที่จุดสูงสุดของ แก่นทองคำ
แต่ ซินหงอี้ เป็นคนหยิ่งยะโส เธอต้องการเอาชนะ เย่ ชิวไป่ อย่างเด็ดขาด และไม่ต้องการใช้สิ่งภายนอกใดๆช่วย
ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่ข้าจะพิสูจน์ให้ หลู่ชางเฉิง เห็นได้
มันคือเรื่องผิดพลาดที่ไม่เลือกข้าตั้งแต่แรก
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ซินหงอี้ ก็มองไปที่ หลู่ชางเฉิง อย่างเคร่งขรึม
เย่ ชิวไป่ ยักไหล่ ก้าวเล็กน้อย และรอยแตกก็ปรากฏขึ้นบนพื้นในขณะนี้ พุ่งออกไป!
ดวงตาของ ซินหงอี้ แคบลงเล็กน้อย และดาบเหล็กในมือก็ตวัดเฉียงๆ ดาบเหล็กก็ลุกเป็นไฟในขณะนี้!
เปลวเพลิงลุกไหม้ พื้นที่บิดเบี้ยว และทะยานตัดไปทาง เย่ ชิวไป่!
เย่ ชิวไป่ดูสงบนิ่ง ถือดาบไม้ด้วยมือทั้งสองข้าง และฟาดไปที่แส้เพลิง!
มีออร่าสีดำออกมาจากดาบไม้!
มันเต็มไปด้วยเวทมนตร์ ราวกับว่ามันต้องการให้สวรรค์ยอมจำนน!
“เฮ้ย! ทักษะเก้าดาบอสูรสวรรค์?”
ด้านล่าง ชายมีหนวดเคราแตะคางของเขา ยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า "น่าสนใจ เจ้านี่ใช้ทักษะที่ไม่สมบูรณ์นี้จริงๆ"
ชายอีกคนที่ดูท่าทางโหดร้ายเดินเข้ามา "มันช่างกล้า ทักษะเก้าดาบอสูรสวรรค์ ส่วนหลังจะยิ่งยากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกมันยังไม่สมบูรณ์"
คนรอบข้างเห็นสองคนนี้แล้วอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา
"โถงดาบ ฮัว ชิงหมิง!โถงค่ายกล หลินซี!"
"สองคนนี้คืออันดับบนของสำนัก!"
"ทั้งสองคนอยู่ขั้นกลางของ คฤหาสน์ม่วง(ซีฟู) แต่พวกเขามีพละกำลังพอที่จะฆ่าจุดสูงสุดของ คฤหาสน์ม่วง!"
หลังจาก ขอบเขตแก่นทองคำ ก็คือ ขอบเขตคฤหาสน์ม่วง
ในขณะนี้ ชายคนหนึ่งเดินไปหา ฮัว ชิงหมิง และกระซิบว่า "พี่ ฮัว ชายคนนั้นคือ เย่ ชิวไป่ ที่ข้าเล่าให้ฟัง"
"โอ้?"
ฮัว ชิงหมิง ลูบคางของเขา ชำเลืองมองชายคนนั้น และพูดด้วยรอยยิ้มที่อธิบายไม่ได้: "เย่หยาน เจ้าแน่ใจหรือว่าต้องการให้ข้ากำจัด ไม่ว่ายังไง เขาก็มาจากตระกูล เย่ ของเจ้าเช่นกัน เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจ้านะ"
ดวงตาของ เย่หยาน แสดงความดุร้าย และเขาพูดอย่างดุเดือด: "เขาต้องถูกกำจัด!"
"ตกลง."
ฮัว ชิงหมิง แอบถอนหายใจและพูดว่า: "ในตอนนั้น ข้ายอมรับบุญคุญจากตระกูล เย่ ของเจ้า และตอนนี้ข้าได้คืนมันให้กับตระกูล เย่ ของเจ้าแล้ว"
เย่หยาน จ้องมองที่ เย่ ชิวไป่ ด้านบนและพูดด้วยความเย้ยหยัน: "แม้ว่าข้าอยากจะฆ่าเจ้าด้วยมือของข้าเอง แต่เพื่อความปลอดภัย ให้ ฮัว ชิงหมิง เป็นคู่ต่อสู้ของเจ้า เจ้าควรรู้สึกเป็นเกียรติ"
มาพูดถึงเวทียกพื้นสูงกันดีกว่า
ดาบไม้ของ เย่ ชิวไป่ ถูกสกัดด้วยแส้ไฟ!
แสงดาบเพลิงไม่ได้แผดเผาดาบไม้ แต่เริ่มสั่นอย่างรุนแรง ราวกับว่ามันถูกสกัดกั้น!
“เก้าดาบอสูร?”
ซินหงอี้ ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามตกใจ ดาบเหล็กในมือของนางเริ่มสั่นอย่างบ้าคลั่ง และแม้แต่จิตใจของนางเองก็เริ่มสั่นสะท้าน!
เหตุผลก็คือรังสีอสูรของ เย่ ชิวไป่ ที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเขาดูเหมือนจะสะกัดกั้นทุกสิ่ง!
นี่คือทักษะที่น่ากลัวของ เก้าดาบอสูรสวรรค์
ไม่เพียงสามารถตัดทุกอย่าง แต่ยังสามารถทำให้คู่ต่อสู้ยอมจำนนในแง่ของพลัง!
ซินหงอี้ ทำให้จิตใจของนางมั่นคงในทันที กัดฟัน และฟันดาบเหล็กในมืออีกครั้ง
เปลวไฟลุกท่วมพร้อมเปล่งรังสีที่ร้อนแรงมากกว่าเดิม แท่นสูงทั้งหมดดูเหมือนจะเริ่มไหม้!
ผู้อาวุโสของ โถงดาบแสดงความคิดเห็นในด้านนั้นโดยกล่าวว่า: "รังสีดาบเปลวเพลิงของ ซินหงอี้ นั้นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของวรยุทธ์ประจำตระกูล มันสามารถเผาผลาญทุกสิ่ง มันแข็งแกร่งอย่างมาก
ข้าไม่รู้ว่าทักษะดาบเก้าอสูรสวรรค์ของ เย่ ชิวไป่ ได้รับการฝึกฝนมามากแค่ไหน เขาสามารถใช้ทักษะดาบได้กี่เล่ม? "
หลังจากพูดจบ เขาก็มองไปที่หลู่ชางเชิงและถามอย่างชัดเจน
หลู่ชางเฉิง นอนบนเก้าอี้นวมโดยหลับตา และตอบอย่างเป็นกันเองว่า "เพิ่งเริ่มฝึกได้สองวัน"
"ถ้าอย่างนั้นข้าก็เกรงว่า ... ไม่อาจสู้ ปราณดาบเพลิงผลาญ ซินหงอี้ได้"
ต้องรู้ว่าผู้อาวุโสของ โถงดาบ ได้ฝึกฝน ตำราเก้าดาบอสูรสวรรค์ ด้วย
ใช้เวลาหนึ่งเดือนเต็มในการทำความเข้าใจดาบเล่มแรก
ใช้เวลาหลายปีกว่าจะแตะดาบที่สามอย่างผิวเผิน
ดวงตาของ เย่ ชิวไป่ แคบลงเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นพลังงานดาบที่ลุกเป็นไฟ
“ดาบที่สอง...”
ทันใดนั้น พลังที่ทำให้ทุกสิ่งต้องยอมจำนนก็ออกมาจากร่างของ เย่ ชิวไป่!
พลังปราณเพิ่มขึ้น!
สีหน้า ซินหงอี้ เปลี่ยนไป
ดูเหมือนว่าสิ่งที่นางกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ไม่ใช่ เย่ ชิวไป่ แต่เป็นอสูรที่ทรงพลัง!
ดูหมิ่นสวรรค์และโลก!
“ดาบที่สอง!”
ผู้อาวุโสของ โถงดาบ ก็ยืนขึ้นทันที!
แค่สองวันเท่านั้น!
ซินหงอี้ กัดฟัน รู้ว่าทักษะของนางไม่สามารถสู้กับดาบของ เย่ ชิวไป่ ได้
ไม่สามารถต้านทาน
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ซินหงอี้ ก็กัดนิ้ว และหยดเลือดก็ไหลออกมา
ในเวลาเดียวกัน ทิ้งดาบเหล็กไปและนำดาบลึกลับนั้นออกมา!
ประทับเลือดลงบนตัวดาบทันที!
“สังเวยดาบด้วยเลือด!”
จู่ๆ ใบหน้าของ ซินหงอี้ ก็ซีดลง แต่พลังงานดาบเปลวเพลิงที่ควบแน่นมากขึ้นทำให้ใบหน้าที่ซีดเผือดกลายเป็นสีแดงเลือด!
ฟันด้วยดาบ!
ปะทะกับดาบไม้ของ เย่ ชิวไป่ ที่เปล่งพลังปราณสีดำออกมา!
พัฟ!
เพียงชั่วขณะของการปะทะ ซินหงอี้ ก็กระอักเลือดออกมา!
ปราณดาบเพลิงพังทลายลงต่อหน้าปราณปีศาจมืดนี้
มันถูกทำลาย!
ซินหงอี้ ก็บินออกไปและตกลงไปที่พื้นพร้อมกับเลือดบนมือของเธอ
แม้จะถือดาบไว้ในมือ แต่ก็สั่นอย่างต่อเนื่อง เห็นได้ชัดว่านางไม่มีพลังในการต่อสู้อีกต่อไป
เย่ ชิวไป่ ดึงดาบของเขากลับด้วยท่าทางที่สงบ โดยไม่แปลกใจใดๆ
"เจ้ายอมให้ข้าชนะแล้ว."