บทที่ 37 วิถีแห่งดาบที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน
บทที่ 37 วิถีแห่งดาบที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน
ด้านข้างจัดเลี้ยงมีลานกว้าง
มีคนสองสามคนนั่งอยู่ท่ามกลางพวกเขา
“เด็กคนนั้นคือคนที่องค์ชายใหญ่ต้องการจัดการงั้นหรือ?”
"ใช่ มันควรจะเป็นคนนี้"
“ถ้าอย่างนั้น ส่งคนไปทดสอบ เป็นการดีที่สุดที่จะบังคับให้เขาทำเรื่องให้ใหญ่ที่สุดและสร้างศัตรูกับคนของสำนักชางเต๋าแดนเหนือ”
“ได้ ข้าจะจัดการให้”
“อย่ากังวล องค์ชายใหญ่จะไม่ปฏิบัติต่อเจ้าอย่างเลวร้ายหลังจากเรื่องนี้แน่นอน”
ได้ยินเช่นนี้ ชายผู้นั้นก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง และทำความเคารพอย่างขอบคุณ
ในงานเลี้ยง ฮัว ชิงหมิง, หลินซี และ ซินหงอี้ นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าแล้ว
จงหวู่ และ ฮ่งหยวน ยังไม่ได้เข้าร่วมโต๊ะ
เมื่อ เย่ ชิวไป่ เห็นดังนั้น เลยรู้สึกได้ว่า
ดูเหมือนจะถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว!
ถ้าอยู่ศาลาเฉาถัง
ปกติเวลานี้เขาจะทำอาหารกินกับอาจารย์และศิษย์น้องแล้ว...
ถ้าไม่กินก็อึดอัดนิดหน่อย!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ ชิวไป่ก็ก้าวไปข้างหน้า
นั่งโต๊ะที่อยู่ค่อนไปทางด้านหลัง
ขณะที่กำลังเตรียมกินอาหารอยู่นั้น ก็มีชายคนหนึ่งเข้ามา
“เฮ้ เจ้ามาจากสำนักชางเต๋าแดนใต้หรือเปล่า”
เย่ ชิวไป่ไม่หันกลับไปมอง
เมื่อชายผู้หยาบกระด้างเข้าใกล้ เย่ ชิวไป่ ฮ่งหยวน และ จงหวู่ ก็มองไปเช่นกัน
"บุคคลผู้นั้นดูเหมือนจะมาจากสำนักชางเต๋าแดนเหนือ"
"แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่คนที่เข้าร่วมในงานประลองแลกเปลี่ยน"
"ข้าหวังว่า เย่ ชิวไป่ จะไม่หุนหันพลันแล่น"
อย่างไรก็ตามเสียงของทั้งเสียงก็ลดลง
ใบหน้าของทั้งสองแข็งค้าง
ชายผู้หยาบกระด้างต้องการก้าวไปข้างหน้าและคว้าไหล่ของ เย่ ชิวไป่ แต่แล้ว เขาก็ต้องตกใจกับกลิ่นอายกดดันของ เย่ ชิวไป่ และถอยกลับ!
เย่ ชิวไป่ ไม่หันกลับมาและยังคงกินอยู่
แต่กระนั้นปราณปะทุทั่วร่างกายของเขาก็กลายเป็นปราณดาบ แล้วฟันไปที่ชายผู้หยาบกระด้าง!
ใบหน้าของชายผู้นั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก และปราณดาบทำให้เขารู้สึกถึงภัยคุกคามถึงตาย!
รีบยกมือขึ้น โล่ปราณก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าชายคนนั้น!
ทันใดนั้น เขาก็ดึงสมบัติป้องกันออกมาจากแหวนและห่อหุ้มตัวเองทีละชั้น!
แต่โล่นั้นต่อหน้าปราณดาบของ เย่ ชิวไป่ เหมือนกระดาษบาง ๆ !
มันถูกเฉือนโดยตรงและฉีกเป็นชิ้น ๆ!
สมบัติป้องก็ถูกทำลาย!
ฟุบ!
ปราณดาบแทงตรงเข้าที่หน้าอกของชายคนนั้น และโลหิตก็ลั่งไหลพุ่งมาดั่งน้ำพุ!
คนรอบข้างอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเมื่อเห็นฉากนี้
จังหวะช่างเด็ดขาดและเหี้ยมโหดยิ่งนัก...
เย่ ชิวไป่ไม่ได้จริงจังกับมันนัก เพราะเขานั่งอยู่โต๊ะด้านหลัง มีคนต้องการยั่วยุเขา ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
มันจะต้องถูกสั่งโดยใครบางคน
เนื่องจากเจ้าหาเรื่องข้า ข้าก็จะไม่สุภาพ!
"บุคคลนั้นคือผู้ที่เข้าร่วมการประลองแลกเปลี่ยนของสำนักชางเต๋าแดนใต้ใช่หรือไม่?"
"ใช่ ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งจะค่อนข้างดี"
"ก็ได้แค่นั้นแหละ เมื่อได้พบกับศิษย์พี่เจี้ยน กับคนอื่นๆ ข้าเกรงว่าพวกเขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้"
"เจ้าเอ่ยได้ดี ศิษย์พี่เจี้ยน เป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่ เขาได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้มีพรสวรรค์ด้านดาบอันดับหนึ่งในภูมิภาคแดนเหนือ!"
เย่ ชิวไป่ ก็ได้ยินคำพูดเหล่านี้เช่นกัน
แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก
ไม่ว่าเขาจะเป็นพรสวรรค์อันดับหนึ่งในดาบหรือไม่ เจ้าจะรู้ได้หลังจากที่เจ้าต่อสู้แล้ว
“ทำไมเจ้าถึงต้องรุนแรง? เขาไม่ได้ทำอะไรเจ้าเลย?”
อย่างที่คาดไว้.
ชายผู้นั้นเป็นตัวเปิดงาน
เย่ ชิวไป่ เย้ยหยัน เขาไม่มีความคับข้องใจหรือเป็นปฏิปักษ์กับสำนักชางเต๋าแดนเหนือ แห่งนี้
แต่ เย่ ชิวไป่ กลับตกเป็นเป้าหมาย ดังนั้นมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว
มีคนกำลังบงการทั้งหมดนี้ และคนๆ นั้นต้องเป็นคนจากราชวงศ์หลัวอี้
ใน ภูมิภาคแดนเหนือ มีเพียงราชวงศ์หลัวอี้เท่านั้นที่จะกำหนดเป้าหมาย เย่ ชิวไป่ เช่นนี้
มีเพียงราชวงศ์หลัวอี้เท่านั้นที่ต้องการชีวิตของเขา!
มีคนจำตัวตนของชายคนนั้นได้
"นั่นคือ ชิ่วหยู จาก สำนักชางเต๋าแดนเหนือ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าร่วมในการการประลองแลกเปลี่ยนระหว่างสำนัก แต่เขาก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในโถงวรยุทธ์!"
"ชิ่วหยู สามารถเอาชนะคนที่อยู่ ครึ่งก้าวขอบเขตมหาสมุทรปราณตอนที่อยู่ในขั้นกลางของขอบเขตคฤหาสน์ม่วง และตอนนี้เขาได้ทะลวงไปสู่จุดสูงสุดของ ขอบเขตคฤหาสน์ม่วง แล้ว ข้าไม่รู้ว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นแค่ไหน!"
ในอีกด้านหนึ่ง เย่ ชิวไป่ได้ยินคำพูดของชิ่วหยู และอดไม่ได้ที่จะเย้ยหยัน: "ในเมื่อเจ้ากลายเป็นสุนัขรับใช้ของคนอื่นไปแล้ว เจ้าต้องเตรียมพร้อมที่จะใช้ชีวิตของเจ้าได้ทุกเมื่อ"
แววตาประหลาดใจฉายผ่านดวงตาของ ชิ่วหยู แต่เขายังคงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: "เป็นสุนัขรับใช้? อย่างไรก็ตาม เขาเป็นศิษย์ของสำนักชางเต๋าแดนเหนือของข้า เจ้าไม่กลัวที่จะทำให้สาธารณชนโกรธด้วยการกระทำเช่นนี้หรือ?"
เย่ ชิวไป่เช็ดปากแล้วพูดว่า "กล่าวจบหรือยัง?"
ชิ่วหยู ตกตะลึง
เย่ ชิวไป่ หยิบดาบไม้ในมือออกมา หันไปมอง ชิ่วหยู และพูดด้วยใบหน้าเย็นชา: "ตอนนี้เรื่องไร้สาระจบลงแล้ว มาสู้กันเถอะ ข้าเดาว่าเจ้านายของเจ้าคงรอไม่ไหวแล้ว"
ใบหน้าของ ชิ่วหยู เปลี่ยนไปอย่างหนัก และเขาชก เย่ ชิวไป่ ด้วยกำปั้นทั้งสองที่ห่อหุ้มด้วยถุงมือเหล็กชั้นดีทั้งสองข้าง!
เย่ ชิวไป่ มองไปที่ฉากนี้ด้วยใบหน้าที่สงบ เหวี่ยงดาบไม้ในมือของเขา และปราณดาบก็พุ่งเข้าหา ชิ่วหยู ราวกับว่ามันเป็นของจริง!
ชิ่วหยู ตะโกนอย่างรุนแรง และหมัดของเขาก็ระเบิดออกมา!
ระเบิดปราณดาบเหล่านั้นเป็นชิ้นๆ
ในขณะเดียวกันเขาก็สะดุ้งเล็กน้อย
แม้ว่าปราณดาบจะถูกกันได้ แต่หมัดของเขาก็เจ็บปวดมาก!
ปราณดาบบุกเข้าไปในกระดูกผ่านกำปั้นของ ชิ่วหยู อย่างรวดเร็ว!
ดูเหมือนว่ามันจะทำลายปราณภายในร่างกายของเขา!
เย่ ชิวไป่ เห็นว่าปราณดาบถูกกันไว้ได้ ดังนั้นเขาจึงพุ่งออกไปและฟันดาบไม้ในมือของเขา!
ปราณดาบสีดำปกคลุมดาบไม้!
กำปั้นและดาบมาบรรจบกันอีกครั้ง!
เสียงกราวดังขึ้น
เพียงแต่ว่ามันแตกต่างจากความสงบบนใบหน้าของ เย่ ชิวไป่
ภายใต้ความสยดสยองบนใบหน้าของ ชิ่วหยู ถุงมือเหล็กชั้นดีในมือของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ!
โลหิตจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากมือทั้งสองข้าง!
เสียงกรีดร้องดังโหยหวน ชิ่วหยูบินกลับหัว!
คนรอบข้างตกใจ
"เป็นไปได้อย่างไร ชิ่วหยู รับได้เพียงสองกระบวนท่า"
“ถ้าอย่างนั้นความแข็งแกร่งของคนเถื่อนแดนใต้ก็แข็งแกร่งมาก? แต่มองไปที่ลมปราณ ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่แค่ขั้นกลางของขอบเขตคฤหาสน์ม่วงเท่านั้น!”
"บางทีเราทุกคนประเมินดินแดนทางใต้ต่ำไป..."
ในความมืด มีคนเฝ้าดูฉากนี้ด้วยรอยยิ้มแห่งความสำเร็จ
เย่ ชิวไป่มองไปรอบ ๆ และพูดอย่างเย็นชา: "มีใครอยากจะสู้อีกไหม?"
ไม่มีคำตอบ
เย่ ชิวไป่ ยกดาบไม้และเดินไปที่โต๊ะ
ฮ่งหยวน ขมวดคิ้วและพูดว่า: "ดูเหมือนว่าเขาต้องการที่จะหลอกล่อคนที่อยู่เบื้องหลัง แต่วิธีนี้ยากที่จะดึงตัวการออกมา!"
จงหวู่มองไปที่เย่ ชิวด้วยดวงตาสีขาวอย่างครุ่นคิด
เย่ ชิวไป่ เดินไปข้างหน้าทีละก้าว
ทุกก้าวที่เดิน
ปราณดาบล้นทะลัก!
อีกหนึ่งก้าว!
ปราณดาบทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า!
ปราณดาบสีดำและสีขาวล้อมรอบ เย่ ชิวไป่ อย่างต่อเนื่อง!
ปราณดาบที่น่ากลัวมาก!
ดุจเทพดาบมาเยือน!
เย่ ชิวไป่เดินไปที่ที่นั่งอันดับหก มองคนที่นั่งดื่มอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า "ต้องการสู้?"
เย่ ชิวไป่ไม่ได้ไร้จุดหมาย คนๆ นี้จับตามองเขาตั้งแต่แรก
ในทำนองเดียวกัน เย่ ชิวไป่ ไม่ต้องการเจียมเนื้อเจียมตัว
เขาต้องการให้ราชวงศ์หลัวอี้เข้าใจว่าการเล่นเลห์แบบนี้ไร้ประโยชน์สำหรับเขา
ถ้าไม่พอใจ
มาสู้กัน!
ฟาดมันด้วยดาบ!
ชายผู้ดื่มสุราเงยหน้าขึ้น มองไปที่เย่ ชิวไป่ แล้วพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ว่า "โอ้? ทำไมข้าต้องสู้กับเจ้าด้วย"
เย่ ชิวไป่เลิกคิ้วและพูดว่า "แล้วเจ้าคิดว่าข้าไม่คู่ควรเหรอไง?"
"แล้วไง"
"แค่เอาชนะ ชิ่วหยู ก็ทำให้เจ้ารู้สึกว่าเจ้าสามารถท้าทายความเย่อหยิ่งของสำนักชางเต๋าแดนเหนือของข้าได้"
บูม!
ปราณดาบพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า!
ปราณของดาบถูกปกคลุมด้วยพลังงานดำมืด!
ปราณดาบกวาดไปทั่วชายคนนั้น และดวงตาของชายคนนั้นก็จริงจัง
ปราณมืดนี้ได้คุกคามเขาแล้ว!
มันดูไม่เหมือนพลังปราณที่สามารถปะทุได้ในช่วงกลางของ ขอบเขตคฤหาสน์ม่วง!
“ตอนนี้ เจ้าจะสู้ได้หรือยัง”
