บทที่ 22 คลื่นใต้น้ำ!

บทที่ 22 คลื่นใต้น้ำ!

ฉินเทียนหนาน มองไปที่ หงหยิง และ เย่ ชิวไป่

  

ฐานการบ่มเพาะของ เย่ ชิวไป่ มาถึงขอบเขตคฤหาสน์ม่วงแล้ว เขาสามารถสัมผัสได้

  

อย่างไรก็ตาม การฝึกฝนของ หงหยิง ทำให้เขารู้สึกเหมือนมองไม่เห็น!

 

ดั่งหมอกควัน!

  

สิ่งนี้ทำให้ฉินเทียนหนานตกใจอย่างลับๆ

  

คิดดูแล้ว!.

  

ชางเฉิน ไปหาลูกศิษย์มาจากไหนไหน? ทำไมพวกเขาทั้งหมดถึงน่ากลัว?

  

ไม่ใช่ความผิดของ ฉินเทียนหนาน

  

ด้วยฐานการบ่มเพาะในปัจจุบันของ ฉินเทียนหนาน เป็นเรื่องง่ายมากที่จะมองผ่านฐานการบ่มเพาะของผู้เยาว์

  

แต่หงหยิงเป็นอดีตจักรพรรดินี

  

จะไม่มีวิธีซ่อนการบ่มเพาะของตนเองได้อย่างไร?

  

เพียงแค่เอ่ยวิธีการซ่อนการบ่มเพาะ หงหยิงสามารถคิดได้หลายร้อยวิธี

  

ไม่มีซ้ำกันด้วย!

  

นี่คือเบื้องหลังของจักรพรรดินีผู้ยิ่งใหญ่!

  

แต่ ภูมิหลังทั้งหมดไม่มีผลกับ หลู่ชางเฉิง

  

นางรู้สึกเหมือนว่า หลู่ชางเฉิง ไร้ความปรารถนาหรือความต้องการใดๆ และเขามีพร้อมทุกสิ่ง

  

ทั้งสิ่งที่นางไม่มี หรือบางอย่างที่มีระดับสูงกว่า...

  

สิ่งนี้ทำให้ หงหยิง ทำอะไรไม่ถูกมาก

  

หลู่ชางเฉิง มองไปที่ ฉินเทียนหนาน และถามว่า "ลุงฉิน เกิดอะไรขึ้น"

  

ฉินเทียนหนานรู้สึกตัวและพูดด้วยรอยยิ้ม: "จริง ๆ แล้วไม่ใช่เรื่องใหญ่"

  

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่ มาหาเราทำไม สองคนนั้นยังคึกไฟลุกไฟท่วมอยู่...ไปซ้อม!”

  

หงหยิง: "..."

  

เย่ ชิวไป่: "..."

  

พวกเขากล้าพนันได้เลยว่าอาจารย์ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับการทำอาหารในตอนนี้อย่างแน่นอน!

  

ฉินเทียนหนานเต็มไปด้วยความสิ้นหวังเช่นกันและกล่าวว่า: "ก่อนการประลองทั้งสี่ภูมิภาค จะมีการเปิดแดนเร้นลับภูมิภาคใต้ และมีการสืบทอดมรดกโบราณด้วย ข้าคิดว่านี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับศิษย์ทั้งสองคนของเจ้าด้วย"

  

หลู่ชางเฉิง เคยได้ยินเกี่ยวกับการเปิดแดนเร้นลับภูมิภาคใต้เช่นกัน เขาแตะคางแล้วเอ่ยว่า "มันคือแดนลับคุกโลหิตใช่หรือไม่?"

  

  

ในแดนลับคุกโลหิต มีผู้แข็งแกร่งโบราณนับไม่ถ้วนถูกคุมขัง

  

คนที่แข็งแกร่งเหล่านั้นถูกขังอยู่ในแดนลับคุกโลหิต มีบางคนที่กำลังจะตาย

  

มีหลายคนตายไปนานแล้ว...

  

สิ่งนี้นำไปสู่มรดกของผู้แข็งแกร่งจำนวนมากที่ถูกทิ้งไว้ในแดนลับคุกโลหิต

  

แต่ มันไม่ง่ายเลยที่จะได้รับ...

  

ฉินเทียนหนานพยักหน้าและพูดว่า: "การเปิดแดนลับ จะเริ่มในวันพรุ่งนี้ และข้ามีสองที่สำหรับศาลาเฉาถังของเจ้า มีเพียง ชิวไป่ และ หงหยิง เท่านั้นที่จะไป นอกจากนี้ยังมีขีดจำกัดการบ่มเพาะที่นั่น และระดับการบ่มเพาะสูงสุดคือขอบเขตคฤหาสน์ม่วงเท่านั้น”

  

แม้ว่า หงหยิง จะอยู่จุดสูงสุดของ ขอบเขตมหาปราณ แต่นางก็มีวิธีที่จะลดระดับการฝึกฝนของนาง

  

โดยไม่รอให้ หลู่ชางเฉิง ตอบ

  

หงหยิงพูดทันที: "ข้าจะไป!"

  

เร็วไปไหม!

  

หลู่ชางเฉิง ชำเลืองมองที่ หงหยิง จากนั้นพยักหน้าและพูดว่า: "ถ้าอย่างนั้นเจ้าสองคนไปได้และเก็บเกี่ยวการฝึกฝนให้มากที่สุด"

  

เย่ ชิวไป่ ก็มีความตั้งใจเช่นเดียวกัน ในขณะนี้ เขาแค่อยากออกไปข้างนอก

  

ข้าไม่อยากทำอาหาร!

  

ฉินเทียนหนานพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดว่า "เอาล่ะ เตรียมตัวให้พร้อม ชางเฉิน จะพาพวกเจ้าไปที่นั่นในวันพรุ่งนี้"

  

หลู่ชางเฉิง ปฏิเสธทันที: "ข้าไม่รู้เส้นทาง"

  

ฉินเทียนหนาน: "..."

  

เจ้าก็แค่ขี้เกียจ!

  

“ก็ได้! ข้าจะให้ผู้อาวุโสมารับเจ้าในวันพรุ่งนี้!”

  

หลังจากพูดจบ ฉินเทียนหนานก็มองดูลู่ชางเฉิงอย่างหมดหนทาง จากนั้นก็หันหลังและจากไป

  

หลังการจากไปของฉินเทียนหนาน

  

หงหยิง มองไปที่ หลู่ชางเฉิง และพูดว่า "อาจารย์ ทำไมท่านไม่ถามข้าว่าทำไมข้าถึงอยากไป"

  

หลู่ชางเฉิง พูดด้วยความประหลาดใจ: "ทำไมข้าต้องถาม เจ้าต้องมีเหตุผลของตัวเองที่อยากไป"

  

หงหยิง พยักหน้า ดวงตาของนางเหม่อมองไกลออกไป และนางมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความรู้สึกเสียใจ

  

“มีผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าคนหนึ่งอยู่ในคุกโลหิต ข้าต้องการช่วยเหลือ!”

  

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลู่ชางเฉิงยังคงเงียบ

  

อย่างไรก็ตาม หงหยิง ผ่านการกลับชาติมาเกิดเก้าครั้ง

  

เป็นเรื่องปกติที่ผู้ใต้บังคับบัญชาจะต้องล้มหายตายจาก

  

ไม่ต้องพูดถึงการอยู่ในคุกโลหิต

  

"ไปช่วยเถอะ!"

  

หงหยิง คำนับ หลู่ชางเฉิง จากนั้นเดินเข้าไปในศาลาเฉาถังเพื่อฝึกฝนคนเดียว

  

เมื่อเห็นบรรยากาศที่หนักหน่วงอย่างกะทันหัน เย่ ชิวไป่ก็ต้องการฝึกฝนเช่นกัน แต่ถูกหลู่ชางเฉิงห้ามไว้

  

“จะไปไหน ทำอาหารให้อาจารย์!”

" …โอ้ (T-T) "

อีกด้านหนึ่ง.

  

ศัตรู

  

“คิดว่าเย่ ชิวไป่จะเข้าร่วมแดนลับคุกโลหิตนี้ด้วยหรือไม่?”

  

"ไปบอกให้ ชิว หลี่เป่ย เตรียมพร้อม อย่าลืม! สังหารมันทิ้งในแดนลับ!"

"รับทราบ"

  

ราชวงศ์หลัวอี้อันไกลโพ้นในดินแดนทางเหนือ

  สวนลูกแพร์

  

เจียงชาน สวมเสื้อคลุมหรูหราและสวมมงกุฎบนหัว

  

นั่งเล่นที่ลานบ้าน

  

เมื่อนางได้ยินว่า เย่ ชิวไป่ ยังไม่ตาย ดวงตาของนางก็ดูซับซ้อน

  

อย่างไรก็ตาม นางถอนหายใจโล่งอกมากกว่า

  

ในเวลานี้มีคนผลักประตูและเข้ามา

  

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ใบหน้าของ เจียงชาน ก็เย็นชา แต่นางก็ยืนขึ้นและแสดงความเคารพเล็กน้อย

  

"องค์ชาย"

  

องค์ชายใหญ่ยิ้มเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ และรีบก้าวไปข้างหน้า ประคองเจียงชานให้ลุกขึ้นและกล่าวว่า: "ไม่จำเป็นต้องมีมารยาทระหว่างเจ้ากับข้า"

 

“เร็วๆ นี้เรากำลังจะแต่งงานกัน ระหว่างสามีภรรยา ไม่ต้องกระทำเยี่ยงนี้”

  

เจียงชานดูไม่มีความสุขเมื่อนางได้ยินสิ่งนี้ สีหน้านางค่อนข้างเศร้า

  

แน่นอนว่าองค์ชายใหญ่ก็สังเกตเห็น

  

องค์ชายปล่อยมือของเขาและพูดอย่างมีความหมาย: "เย่ ชิวไป่จะเข้าร่วมในแดนลับคุกโลหิตแห่งภูมิภาคแดนใต้"

  

เจียงชานอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมององค์ชายใหญ่

  

องค์ชายกล่าวต่อ: "คราวที่แล้วข้ากำจัดเย่ ชิวไป่ ไม่สำเร็จ ครั้งนี้ข้าจะส่งคนไปที่แดนใต้เพื่อเข้าร่วมแดนลับคุกโลหิต"

  

ดวงตาของ เจียงชานหดลงเล็กน้อย แต่นางไม่ได้เอ่ยสิ่งใด

  

ในเวลานี้ การพูดอีกหนึ่งคำจะทำให้เย่ ชิวไป่เป็นอันตรายขึ้นหนึ่งส่วน

  

องค์ชายใหญ่ถอนหายใจและพูดว่า: "ข้ารู้ว่าเจ้ายังปล่อยวางเรื่องเขาไม่ได้ แต่เจ้าจะต้องขึ้นเป็นจักรพรรดินีในอนาคต"

  

“ข้าจะไม่มีวันยอมให้ เย่ ชิวไป่ อยู่ในโลกนี้ เจ้าก็รู้ดี”

  

เขาไม่สนใจว่าหัวใจของ เจียงชานจะเป็นของเขาหรือไม่

  

ในราชวงศ์

  

ความรักไม่สำคัญ

  

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ข้าต้องการ และต้องได้

  

เช่นเดียวกับองค์ชายใหญ่ เขาต้องการเพียงแค่เจียงชาน

  

สำหรับหัวใจ?

มันคืออะไร.

  

พลังและความแข็งแกร่งคือที่สุด.

  

ข้าต้องได้รับมันสำหรับทุกสิ่งที่ข้าต้องการ!

  

รอจนองค์ชายใหญ่ออกไป

  

เจียงชานถอนหายใจและมองไปที่ท้องฟ้าซึ่งมีเมฆดำ

  

สายฟ้ากระจายท่ามกลางเมฆเหมือนมังกรยักษ์

"ข้าขอโทษ…"

  

นอกสวนลูกแพร์ องค์ชายใหญ่ไม่ได้หันกลับมามอง ทันใดนั้นร่างสีดำก็ปรากฏขึ้น

  

นั่งคุกเข่าข้างหนึ่งรอคำสั่งขององค์ชายใหญ่

  

"ไปที่ แดนลับคุกโลหิต ครั้งนี้เจ้าต้องสังหาร เย่ ชิวไป่"

  

"ติดต่อ เงาสังหาร และขอให้ส่งคนไปที่ แดนลับคุกโลหิต พร้อมกัน!"

  

ฮวงหยิง อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง: "องค์ชายใหญ่ แค่คนของเราก็พอแล้ว ใยต้องส่งเงาสังหารออกไปด้วย"

  

นิกายเงาสังหาร

  

นิกายนักฆ่าที่ลึกลับอย่างยิ่งใน ภูมิภาคแดนเหนือ

  

ว่ากันว่าตราบเท่าที่มีเงินมากพอ พวกเขากล้าที่จะทำภารกิจใดๆก็ได้

  

เป็นกลุ่มของคนบ้า

  

อย่างไรก็ตาม อัตราความสำเร็จของภารกิจของคนบ้ากลุ่มนี้สูงถึง 99% อย่างน่าเหลือเชื่อ!

  

ความล้มเหลวเพียงอย่างเดียวคือการลอบสังหารจักรพรรดิองค์ปัจจุบันของราชวงศ์หลัวอี้

  

ลอบสังหารผู้ที่อยู่อันดับ4 ในรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาค!

  

เวลานั้น.

  

เงาสังหาร สูญเสียสมาชิกไปครึ่งหนึ่ง และแม้แต่เจ้านิกาย เงาสังหาร ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

แต่.

  

จ้กรพรรดิไม่ได้กวาดล้างนิกาย

  

แต่ไว้ชีวิตพวกเขาแทน

  

เงื่อนไขเดียวคือ

  

ทำงานให้กับราชวงศ์หลัวอี้อย่างไม่มีเงื่อนไข...

  

รางวัลใดจะสำคัญไปกว่าชีวิต?

  

นิกายเงาสังหาร ถูกบังคับให้ตกลงเท่านั้น

  

องค์ชายใหญ่ยิ้มและกล่าวว่า: "ข้าไม่ต้องการเรื่องประหลาดใจใดๆอีก แต่ข้าได้ยินมาว่าพรสวรรค์ของ เย่ ชิวไป่ กลับมาแล้ว"

  

“ถึงมันจะยังไม่เป็นภัยต่อข้า แต่... วัชพืชต้องถูกถอนราก!”