บทที่ 155 ฝีเท้าย่างก้าวพยัคฆ์ + บทที่ 156 เลียนแบบศิลปะการต่อสู้
บทที่ 155 ฝีเท้าย่างก้าวพยัคฆ์ “ผมเชื่อว่าผมไม่ได้มาสายนะ” วานตอบอย่างสุขุม “ไม่ ข้าแค่มารอก่อน” บรามยิ้มเจื่อนๆพร้อมส่ายหัวและพูดว่า “ข้าคาดหวังไว้มากกับการดวลของเราครั้งนี้” เมื่อมองไปที่สีหน้าที่อึดอัดและเคอะเขินของบราม วานก็เข้าใจว่าเขาไม่ใช่คนที่กระจายข่าวเรื่องการดวลของพวกเขาออกไป สุดท้ายแล้ว ...
