บทที่2 อดีตคืออัจฉริยะ แต่ตอนนี้คือขยะ!

เมืองเทียนหยวน  

เมืองหลวงของราชวงศ์เทียนหยวนซึ่งมีตระกูลชั้นสูงและนิกายต่างๆกระจัดกระจาย

  

ตระกูล เย่ เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลหลักในเมืองเทียนหยวน และความแข็งแกร่งของตระกูลนั้นทรงพลังเป็นอย่างยิ่ง

  

"วันนี้เป็นวันที่ตระกูล เย่ จะทดสอบความแข็งแกร่งของพวกเขาใช่ไหม"

  

"ใช่ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เย่ ชิวไป่ จะเข้าร่วมด้วยหรือไม่"

  

“น่าเสียดายจริงๆ สำหรับเย่ ชิวไป่ ย้อนกลับไปในตอนนั้น เขาหลงเข้าไปในพื้นที่ต้องห้ามที่เป็นมรดกของปรมาจารย์ดาบ และถูกโจมตีด้วยเจตจำนงแห่งดาบขั้นสูงสุด แม้ว่าจะช่วยชีวิตเขาไว้ได้ แต่ก็น่าเสียดายที่การบ่มเพาะของเขาสูญเสียไป เส้นลมปราณถูกทำลาย และพรสวรรค์ของเขาก็ลดลงด้วย”

  

“เย่ ชิวไป่ คงอับอายที่อัจฉริยะอันดับหนึ่งในเมืองเทียนหยวนถูกลดระดับลงมากลายเป็นขยะแบบนี้”

  

"ถูกต้อง... บุคลิกของ เย่ ชิวไป่ ตรงไปตรงมาเกินไป และเขาทำให้ผู้มีอำนาจหลายคนขุ่นเคืองในตอนแรก แต่ตอนนี้เขาสูญเสียการบ่มเพาะแล้ว และตระกูล เย่ ก็ทอดทิ้งเขา ข้าไม่รู้ว่า เย่ ชิวไป่ จะอยู่รอดได้หรือไม่ ในการทดสอบ..."

  

ณ ตระกูลเย่.

  

หน้าห้องโถงบรรพบุรุษ.

  

มีหลายคนรวมตัวกันใต้แท่นสูง

  

และบนแท่นสูงมีศิลาที่สามารถทดสอบความแข็งแกร่งของพรสวรรค์ได้

  

“ต่อไป เย่ ชิวไป่!”

  

เย่ ชิวไป่ ที่ยืนอยู่ตรงมุมถือดาบไว้ในอ้อมแขน ลุกขึ้นอย่างเงียบ ๆ และเดินช้า ๆ ไปที่ ศิลาทงเทียน

  

ผู้คนรอบข้างต่างมองไปที่เย่ ชิวไป่ บางคนถอนหายใจ บ้างก็เสียใจ และบางคนก็ทำหน้าเยาะเย้ย

  

ท้ายที่สุด ไม่ว่าคนๆ หนึ่งจะยืนอยู่ที่จุดเริ่มต้นที่สูงมากเพียงใด เมื่อเขาตกจากที่สูง เขาก็จะเจ็บมากขึ้นเท่านั้น

  

บนพื้นยกสูง มีคนสามคนนั่งอยู่บนนั้น และหนึ่งในพวกเขาคือหัวหน้าตระกูล เย่ ‘ เย่ ชิง’ ซึ่งเป็นพ่อของ เย่ ชิวไป่ ด้วย

  

เมื่อมองไปที่เย่ ชิวไป่ที่เงียบสงบพร้อมกับดาบในอ้อมแขนของเขา เย่ ชิงก็ถอนหายใจเบา ๆ ทำไมชะตากรรมของลูกชายของเขาจึงเลวร้ายเช่นนี้?

  

ข้าง ๆ เย่ ชิง มีหญิงสาวที่แต่งตัวงดงามแต่ใบหน้าเย็นชา ยืนมองฉากนี้ด้วยสีหน้าเฉยเมยมาที่ศิลาทงเทียน

  ผู้อาวุโสที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างเย็นชา: "เย่ ชิวไป่ วางมือลงบนศิลาทงเทียน"

  

เย่ ชิวไป่ ชำเลืองมองผู้อาวุโสที่เมื่อก่อนเคยทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม จากนั้นยกศีรษะขึ้น เงยหน้ามอง สายตาของเขาสบเข้ากับหญิงสาวผู้เย็นชา และความรู้สึกประหลาดใจฉายวาบในดวงตาของเขา

  

เมื่อยังเด็ก ทั้งสองเป็นคู่รักในวัยเด็ก

  

ฝึกฝนด้วยกัน สำรวจสมบัติด้วยกัน และทานอาหารด้วยกัน

  

เมื่อโตขึ้น ทั้งสองครอบครัวได้ทำสัญญาหมั่นหมายกันโดยตรงเพราะเป็นครอบครัวเดียวกัน

  

และตอนนี้ หลังจากสูญเสียการบ่มเพาะทั้งหมด การแต่งงานก็ถูกยกเลิกและสัญญาหมั่นหมายก็ถูกทำลาย

  

สาวน้อยที่เคยดีงามแต่ตอนนี้เปลี่ยนไปมาก

  

เขาวางมือลงบนศิลาทงเทียน

  

ในไม่ช้าลำแสงก็สว่างวาบบนศิลาทงเทียน

  

ผู้อาวุโสเห็นสิ่งนี้ เย้ยหยันและรายงาน: "เย่ ชิวไป่ พลังปราณระดับสาม พรสวรรค์ระดับต่ำมาก"

  

“ข้าว่า เย่ ชิวไป่ต้องรู้อยู่ในใจของเขาแล้ว ยังจะมาหลอกตัวเองอีกทำไม”

  

“บางทีประมาณว่าข้าอาจเคยชินกับการเป็นอัจฉริยะ และข้าก็ไม่อยากเป็นขยะ ข้าเลยอยากลองอีกครั้ง”

  

"อย่างไรก็ตาม เย่ ชิวไป่เคยทำร้ายคนมากมาย ข้าเกรงว่าเขาจะไม่มีชีวิตที่ดีในอนาคต"

  

"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จากนี้ไป ตระกูลเย่ ไม่มีที่สำหรับ เย่ ชิวไป่ รวมทั้งในเมืองเทียนหยวนทั้งหมด"

  

เย่ ชิง ที่อยู่ด้านบนมองฉากนี้ด้วยท่าทางที่น่าเกลียดเป็นอย่างยิ่ง

  

หญิงสาวผู้นั้นดูเหมือนจะรู้ผลมานานแล้ว ดังนั้นนางจึงหันหลังกลับและจากไปโดยไม่พูดอะไร

  

ดูเหมือนว่านางมาที่นี่เพียงเพื่อตรวจสอบว่า เย่ ชิวไป่ สูญเสียการฝึกฝนของเขาไปแล้วจริงๆ หรือไม่

  

เย่ ชิวไป่ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างขมขื่นเมื่อเขาได้ยินเสียงเยาะเย้ยรอบตัวเขา

ใช่.

 

ข้าไม่มีที่ในตระกูล เย่ อีกต่อไป

  

ตระกูลเย่เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของราชวงศ์เทียนหยวน และเป็นตระกูลชั้นสูง

  

เขาจะยอมรับขยะที่สูญเสียการบ่มเพาะทั้งหมดไปได้อย่างไร?

  

มันยิ่งเป็นเรื่องน่าอายที่จะเผยแพร่สิ่งนี้ออกไป!

  เมื่อมองไปที่ดาบในอ้อมแขนของเขา เขาเหลือบมองไปที่ด้านหลังของหญิงสาวที่จากไป

  

ทันใดนั้น ราวกับว่าเขาคิดอะไรบางอย่างออก เขาพูดเสียงดังไปที่ด้านบน: "ท่านพ่อ วันนี้ข้าจะออกจากตระกูล เย่ และเดินทางไปตามลำพัง ข้าหวังว่าท่านพ่อจะเห็นด้วย!"

  

การอยู่ในตระกูล เย่ จะต้องทนทุกข์ทรมานกับความอัปยศอดสู และยิ่งกว่านั้น มันจะสร้างปัญหาให้กับพ่อของเขา แทนที่จะเป็นเช่นนี้ ออกไปผจญภัยคนเดียวจะดีกว่า บางทีอาจจะมีโอกาสรออยู่?

  

เย่ ชิง รู้โดยธรรมชาติว่า เย่ ชิวไป่ กำลังคิดอะไรอยู่ ดังนั้นเขาจึงได้แต่ถอนหายใจ: "เจ้า... เจ้าคิดดีแล้วหรือ"

  เย่ ชิวไป่ พยักหน้าด้วยสายตาที่แน่วแน่ และด้วยการออกไปมองหาโอกาสเท่านั้นที่เขาจะมีโอกาสฟื้นฟูการฝึกฝนของเขา!

  

แม้ว่าโอกาสนี้จะน้อยนิด แต่มันก็มีโอกาสเป็นไปได้...

  

เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่ ชิง ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้า ในฐานะหัวหน้าตระกูล เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยให้ลูกชายของเขาออกไปตามลำพัง แทนที่จะปล่อยให้ลูกชายของเขาอยู่ในตระกูล เย่ และทนทุกข์ทรมานกับความอัปยศอดสู

  

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้อาวุโสเหล่านั้นจะปล่อยให้ เย่ ชิวไป่ ซึ่งสูญเสียการบ่มเพาะอยู่ในตระกูล เย่ ได้อย่างไร

  

เย่ ชิวไป่ โค้งคำนับ หันหลังกลับและออกจากตระกูล เย่

  

หลังจากออกจากเมืองเทียนหยวน มีป่าทึบ

ใ

นป่าทึบ เย่ ชิวไป่หยุดกะทันหัน มองไปที่ชายสามคนในชุดดำข้างหน้า ดูเหมือนว่าจะเดาได้นานแล้ว ด้วยใบหน้าที่สงบ และพูดด้วยรอยยิ้ม: "หลังจากติดตามมานาน ในที่สุดก็ทนไม่ไหวใช่ไหม!"

  

ความเกลียดชังที่ก่อตัวขึ้นก่อนหน้านี้ได้ปะทุขึ้น

  

หนึ่งในนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม: "เย่ ชิวไป่ ถ้าเจ้ารู้ว่าจะมีวันนี้ เจ้าจะกระทำเยี่ยงนั้นอยู่หรือไม่?"

  

เย่ ชิวไป่ ยิ้มและพูดว่า: "แม้ว่าข้าจะย้อนเวลากลับไปได้ ข้าก็ยังจะทำสิ่งนี้"

  

ขณะที่พูด เย่ ชิวไป่ ได้กำจี้หยกที่อยู่ในมือแล้ว

  

เขารู้ว่าจะมีคนตามเขามา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะโง่เขลาและไม่เตรียมการใดๆ!

  

“อย่างไรก็ตาม ข้าอยากจะถามว่าใครกันที่อยากจะกำจัดข้า”

  

ทันทีที่เขาออกจากเมืองเทียนหยวน ก็มีนักฆ่าตามเขามา แม้ว่าเขาจะไม่มีสถานะอย่างที่เคยเป็นอีกต่อไป แต่เขาก็ยังเป็นลูกชายของหัวหน้าตระกูล เย่

 

มันเห็นได้ว่าอีกฝ่ายเกลียดชังตัวเขามากขนาดไหน

  

ชายในชุดดำเย้ยหยัน "แล้วยังไงถ้าเจ้ารู้ ยังไงเจ้าก็ไม่มีโอกาสแก้แค้น ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าเคยทำให้หลายคนขุ่นเคืองใจในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ดังนั้นจะถามไปเพื่อสิ่งใด? "

"ไม่เสมอไป…"

  

เย่ ชิวไป่ กระชับจี้หยกในมือของเขา

  

นี่เป็นสิ่งเดียวที่เขานำออกมาจากดินแดนแห่งมรดกของปรมาจารย์ดาบ มีค่ายกลค่ายกลอยู่ในนั้น เมื่อปลดปล่อยออกมาแล้ว ทั้งสามคนนี้ก็ไม่อาจต้านทานได้

  

อย่างไรก็ตาม ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาอาจจะไม่สามารถต้านทานผลสะท้อนกลับจากค่ายกลได้ แต่ตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

  

"เดินทางด้วยดี ไม่ส่งนะ..."

  

คนแรกยกดาบของเขาขึ้นและฟันไปทาง เย่ ชิวไป่!

  

มีแสงส่องไปที่ดาบยาว กวาด เย่ ชิวไป่ ด้วยพลัง!

  

ฝ่ายตรงข้ามไม่คิดแม้แต่จะยั้งมือไว้ และใช้พลังเต็มสิบส่วน อยากจะฆ่าเขาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!

  

ใบหน้าของ เย่ ชิวไป่ ตึงเครียด และเมื่อเขากำลังจะโยนจี้หยกออกไป ร่างในชุดสีเขียวก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

  

เพียงยื่นนิ้วเดียวออกไป ดาบก็ปักลงบนปลายนิ้วของชายในชุดเขียว ไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิ้วเดียว!

  

ดาบถูกหยุดที่นิ้วราวกับวัวลงไปในทะเลโคลน เคลื่อนไหวไม่ได้เลย!

   “ข้าให้เจ้าฆ่าเขาไม่ได้ ถ้าเขาตายข้าจะหาศิษย์ได้จากที่ไหนอีก”

"เจ้าคือใคร?"

  

ชายในชุดดำตกใจและชักดาบกลับทันที!

  

"ข้า?" ชายในชุดเขียวส่ายหัว ชี้นิ้วออกไป

  

ทันใดนั้น หลุมเลือดปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของทั้งสองคน

  

ชายในชุดเขียวมองไปที่เย่ ชิวไป่ที่อยู่ข้างหลังเขา และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ข้าเหลือให้เจ้าคนหนึ่ง เจ้าอยากจะถามไหมว่าใครต้องการฆ่าเจ้า"