(ฟรี) ระบบยอดอาจารย์บ่มเพาะศิษย์ ตอนที่ 150 สร้างโอสถเพื่อรักษาโรคระบาดสำเร็จ

เซวียนห่าวยืนอยู่หน้าชั้นหนังสือที่มีหนังสือเกี่ยวกับการตีเหล็กพร้อม ในมือของเขามีหนังสือเล่มหนาอยู่ เซวียนห่าวรู้สึกมดหนทาง เมื่อเขานึกถึงสิ่งของที่จะใช้โน้มน้าวช่างตีเหล็กขั้นปรมาจารย์

“ข้าคงต้องออกไปที่เทือกเขาอัคคีแผดเผา เพื่อหาวัตถุดิบล้ำค่า...” แต่เมื่อเขาคิดเช่นนี้ เซวียนห่าวก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปหาของล้ำค่าเช่นนั้นได้ที่ใดในเทือกเขาอัคคีแผดเผา

แล้วการที่จะใช้ฐานการบ่มเพาะและความแข็งแกร่งของเขาเพียงพอที่จะให้ปรมาจารย์ช่างตีเหล็กหรือไม่? มันเป็นไปไม่ได้… ผู้ฝึกตนขอบเขตราชันมากมายต่างก็มาหาปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก เหตุใดปรมาจารย์ช่างตีเหล็กถึงจะสนใจผู้ฝึกตนขอบเขตวิญญาณก่อกำเนิดเช่นเขาด้วย

“หืม?” เมื่อเซวียนห่าวกำลังจะทิ้งหนังสือไป ทันใดนั้นเขาก็ถูกหยุดและถูกกระชากความสนใจ โดยข้อความในหนังสือ

สิ่งที่เซวียนห่าวเห็นคือวัตถุดิบที่เหล่าช่างตีเหล็กต่างก็ใฝ่ฝันและหนึ่งในนั้นเขาก็เคยได้ยินข่าวลือว่ามันอยู่ที่เทือกเขาอัคคีแผดเผา

แต่ปัญหานั้นก็มีเช่นกัน จุดที่วัตถุดิบล้ำค่าอยู่นั้นอยู่ใกล้กับอาณาเขตของอสูรเหนือขอบเขตวิญญาณก่อกำเนิด

“ข้าเกรงว่า ข้าจะต้องไปยังเทือกเขาอัคคีแผดเผา แต่อย่างน้อยข้าก็แข็งแกร่งกว่าครั้งก่อน ดังนั้นข้าคงสามารถเข้าไปได้ลึกขึ้น… แต่ข้าจะต้องไปหาฉู่หยางและชิงอี้เสียก่อน” เซวียนห่าวส่ายหัว เมื่อนึกว่าเขาจะต้องกลับไปที่เทือกเขาอัคคีแผดเผาอีกครั้ง เซวียนห่าวตระหนักได้ว่าศิษย์ทั้งสองของเขาน่าจะรอเขาให้กลับไปที่ตำหนัก

“หรือข้าจะให้พวกเขาช่วยหาวัตถุดิบให้กับข้า…” เมื่อเซวียนห่าวนึกถึงศิษย์ทั้งสองที่วิ่งเต้นหาวัตถุดิบที่เขาต้องการ เขาก็รู้สึกหดหู่ใจไม่น้อย

ศิษย์ของเขาสามารถหาวัตถุดิบที่จะช่วยให้พวกเขาไปยังขอบเขตวิญญาณก่อกำเนิดได้! ด้วยเหตุนี้เขาจะไม่ต้องทำสิ่งใดอีกต่อไป...

“เหตุใดข้านั้นยุ่งเช่นนี้?” เซวียนห่าวตระหนักว่าสถานการณ์ปัจจุบันนั้นวุ่นวายมากเพียงใด

พันธมิตรนิกายของจักรวรรดินภา, นิกายมาร, นิกายศาสนาและโรคระบาด, สงครามของอาณาจักรนภาครามและอาณาจักรนภาสวรรค์...

บางทีเขาควรบอกจ้าวนิกายเรื่องการแยกตัวออกจากอาณาจักรนภาสวรรค์… แต่หากทำเช่นนั้นมันก็จะลำบากไม่น้อย…

พวกเขาต้องแข็งแกร่งพอที่จะต่อต้านอาณาจักรอื่น ๆ หรือนิกายมารให้ได้เสียก่อน

นิกายนวาระทมิฬก็น่าจะจบลงเช่นนั้นในอนาคตเช่นกัน พวกเขาถูกบังคับให้ทิ้งที่ตั้งนิกายของตน

เซวียนห่าวคิดว่าจะเป็นการดี หากรวมเข้ากับนิกายวสันตบุปผาเพื่อกลายเป็นนิกายใหม่ที่แข็งแกร่งและแยกตัวจากอาณาจักรนภาสวรรค์ ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะสามารถมีความสุขกับการเป็นนิกายที่ไม่ได้อยู่ภายใต้ณาจักรใด ๆ

เหตุผลที่เซวียนห่าวเข้าร่วมนิกายกระบี่ล่องนภาเป็นเพราะเขาคิดว่านิกายแห่งนี้สงบสุขและปราศจากศัตรูใด ๆ แต่ชีวิตที่สงบสุขในนิกายกระบี่ล่องนภากำลังจะถูกทำลายจากทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในอาณาจักรนภาสวรรค์และจักรวรรดินภา

“ผู้อาวุโสเซวียน!” ขณะที่เซวียนห่าวกำลังคร่ำครวญถึงชีวิตที่สงบสุขของเขา ทันใดนั้นเขาก็ถูกขัดจากเสียงของชายชราที่ทางเข้าห้องสมุด เขาผู้น้าวมเสื้อคลุมของโถงปรุงโอสถ

“เกิดเรื่องอันใดขึ้น!”

“ขอรับ ผู้อาวุโสว่านชิวสามารถสร้างโอสถที่สามารถกำจัดโรคระบาดได้สำเร็จแล้ว! นางขอให้ข้าตามหาจ้าวนิกาย แต่เขานั้นปิดด่านบ่มเพาะอยู่ ข้าจึงมาหาผู้อาวุโสเซวียนแทน!” ผู้อาวุโสเริ่มอธิบายอย่างตื่นตระหนก

“ทำได้ดี! แต่เหตุใดเจ้าจึงไม่ไปหารองจ้าวนิกาย นางไม่ใช่คนที่ต้องสั่งการแทนจ้าวนิกายอย่างนั้นหรือ” เซวียนห่าวไม่เข้าใจว่าเหตุใดผู้อาวุโสจึงมาหาเขาแทนที่จะเป็นจู๋เฟย เขาจึงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“คือว่า… นางเพิ่งต่อสู้กับแขกของจ้าวนิกายจบและต้องการพักผ่อนหลังจากการต่อสู้? ดังนั้น…” ผู้อาวุโสตอบคำถามของเซวียนห่าวอย่างกระสับกระส่าย ขณะที่พยายามหลีกเลี่ยงคำไม่สุภาพต่อจู๋เฟย

“ฮ่าฮ่า ไปกันเถิด!” เซวียนห่าวไม่คิดเรื่องนี้อีกต่อไป เขาตัดสินใจที่จะตามผู้อาวุโสไปยังโถงปรุงโอสถและดูว่าว่านชิวได้ใช้บันทึกของจ้าวเมืองกุเวรทำโอสถเช่นใด

ด้วยเหตุนี้เซวียนห่าวจึงเดินไปยังโถงปรุงโอสถและดูเหมือนว่าฉู่หยางและชิงอี้คงต้องเฝ้ารอเขากลับมาอีกครั้ง