บทที่ 130.2 คลื่นใต้น้ำของเมืองหลวงพระอาทิตย์ไม่เคยตก
บทที่ 130.2 คลื่นใต้น้ำของเมืองหลวงพระอาทิตย์ไม่เคยตก
"นี่..."
เมื่อได้ยินเช่นนี้ วังหงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ
ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและ ลาวซิงนั้นสูงมาก
ทั้งสองน่าจะเป็นเพื่อนร่วมรบที่ออกมาจากหอพักเดียวกัน
ตอนนี้เขาได้ยินมาว่าลาวซิงต้องการไปกับตัวเองบนถนนสายนี้ที่ไม่มีวันหวนกลับ
วังหงไม่เต็มใจจริงๆ
"โอเค ไม่ต้องตกใจไป นายจะทำได้ไหมถ้าไม่มีฉัน อย่าปล่อยโอกาสนี้ให้กับคนหนุ่มสาว"
รอยยิ้มที่เป็นอิสระและง่ายดายปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
หลังจากได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็เงียบลง
วังหงส์และลาวซิงซึ่งมีอายุมากที่สุด
เมื่อได้ยินสิ่งที่ทั้งสองพูด คนอื่นๆก็เข้าใจว่าทั้งสองกำลังวางแผนที่จะเสียสละตนเองและทำภารกิจของประเทศให้สำเร็จ
ท้ายที่สุดแล้ว ความลับควอนตัมมีความสำคัญอย่างยิ่ง แม้ว่ามันจะถูกทำลาย ก็ไม่สามารถเผยแพร่ออกไปต่างประเทศได้!
"เอาล่ะเจ้าเฒ่า มาทำภารกิจสุดท้ายให้สำเร็จกันเถอะ บางทีพวกเราอาจจะหนีไปได้"
“เฮ้ เป็นธรรมดาที่จะคิดแบบนี้”
ในเมืองหมอก กระแสน้ำเชี่ยวกราก
รถที่ไหลมาไม่ขาดสายค่อยๆลดน้อยลงไปตามกาลเวลา
เมืองโบราณตกอยู่ในห้วงนิทรา
แต่ในคืนที่เงียบสงบนี้
บรรยากาศที่ตึงเครียดในอากาศทวีความรุนแรงขึ้น
สายตาของกองกำลังทั้งหมดรวมตัวกันที่ชั้นแปดของโรงแรมฮิลตัน
ทุกคนอยู่เฉยๆซ่อนเขี้ยว
รอที่จะส่งมอบระเบิดร้ายแรงเสมอ
ห้องของแมทธิวอยู่ตรงข้ามจ้าวเสี่ยวเอี้ยน
ในห้องโทรศัพท์มือถือของแมทธิวที่กำลังพักผ่อนก็ดังขึ้น
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาฟัง
เขาได้ยินเพียงเสียงวิตกกังวลดังมาจากข้างใน
“แมทธิว มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”
เมื่อได้ยินเสียงนี้ แมทธิวอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
“ไม่ครับหัวหน้า มีอะไรหรือเปล่าครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
"ให้ตายเถอะ ฉันเพิ่งได้รับข้อมูลจากผู้แจ้งข้อมูล MI6 คน MI6 จับตามองจ่าวเซียวหยานมานานแล้ว ทุกการเคลื่อนไหวของคุณอยู่ภายใต้การควบคุมของ MI6!"
"อะไรนะ?"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ แมทธิวก็ผงะ
สถานการณ์คืออะไร?
“ไม่ หัวหน้า ถ้าพวกเขาค้นพบร่องรอยของจ่าวเซียวหยานเมื่อก่อนหน้านี้ ทำไมพวกเขาไม่จับกุมอีกฝ่ายละ?”
“ไอ้โง่ ถึงตอนนี้แกยังตอบสนองไม่ได้อีกเหรอ? พวกเขาต้องการใช้จ่าวเซียวหยานในการตกปลา! เพื่อกวาดล้างสายลับในประเทศตัวเองไงละ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของแมทธิวเปลี่ยนไปอย่างมาก
เข้าใจความคิดของอีกฝ่ายในทันที
"ฟังนะ สถานการณ์ปัจจุบันของนายอันตรายมาก ฉันรับรองได้เลยว่าต้องมีเจ้าหน้าที่ MI6 อยู่ในที่ของนายแล้ว ตอนนี้นายต้องหาทางออกไปจากที่นั่นเดี๋ยวนี้!"
"ครับเจ้านาย!"
เมื่อวางสาย สีหน้าของแมทธิวก็เคร่งขรึม
นี่ไม่ใช่เรื่องตลก
ถ้าโดนจับที่ต่างประเทศจริงๆ.
ชะตากรรมของคนเหล่านี้สามารถจินตนาการได้
ต่อให้ประเทศจะเอาคนอย่างตัวเองมาแลกก็ต้องจ่ายราคามหาศาล
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ แมทธิวจึงบอกคนรอบข้างทันทีเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน
หลังจากได้ยินคำพูดของแมทธิว สีหน้าของเจ้าหน้าที่คนอื่นๆก็เปลี่ยนไปอย่างมากเช่นกัน
“จะทำยังไงดีกัปตัน?”
“ใจเย็นๆ ฉันจะแจ้งจ่าวเซียวหยานทันที และแลกเปลี่ยนกระเป๋าหนังปลอมที่เราเตรียมไว้กับกระเป๋าหนังของ จ่าวเซียวหยาน นายเอากระเป๋าหนังไปซ่อนก่อน แล้วฉันจะหาโอกาสพาจ่าวเซียวหยานออกไป”
หลังจากการวิเคราะห์สั้นๆเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน
นี่เป็นคำตอบที่ดีที่สุดที่แมทธิวทำได้แล้ว
ในภารกิจนี้ การรักษาความลับของการสื่อสารด้วยควอนตัมมีความสำคัญสูงสุด
แม้ว่าทุกคนจะเสียสละ แต่ก็จำเป็นต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าความลับนี้ถูกส่งกลับไปยังประเทศตนเอง
ภารกิจของทุกคนคือการปกป้องความลับนี้ก่อน!
สำหรับจ่าวเซียวหยาน ถ้าเขารักษาได้ เขาก็รักษาได้ ถ้าเขาทำไม่ได้ เขาทำได้แค่ยอมแพ้!
ทันทีที่เขาพูดจบก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาทันทีและโทรหาจ่าวเซียวหยานที่กำลังหลับอยู่ในห้อง
ในเวลานี้ จ่าวเซียวหยานกำลังนอนหลับสนิท
เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จ่าวเซียวหยานมองไปที่โทรศัพท์ด้วยความงุนงง
แต่เมื่อเขาเห็นโทรศัพท์ของแมทธิว เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
แมทธิวอยู่ข้างๆเขาไม่ใช่เหรอ
ถ้ามีอะไรทำก็แค่มาหาเองทำไมเรียกตัวเองว่า?
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความสงสัย
ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร เสียงของแมทธิวก็ดังมาจากโทรศัพท์
“จ้าวเสี่ยวเอี้ยน ปรับลมหายใจของนายก่อนที่จะฟังฉัน อย่าประหม่า อย่าแสดงสีหน้าตื่นตระหนก”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จ่าวเซียวหยานก็ตกตะลึง
จากนั้นคำพูดของแมทธิวก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"ตอนนี้นายกำลังถูก MI6 เฝ้าดูอยู่ในประเทศนี้ ฟังนะ หยิบกระเป๋าเงินของนายแล้วแสร้งทำเป็นออกไปร้านอาหารเพื่อซื้ออาหาร จำไว้ อย่าแสดงอาการผิดปกติใดๆ"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จ่าวเซียวหยานก็ผงะ
เขาตกเป็นเป้าของประเทศพระอาทิตย์ไม่เคยตกหรือไม่?
โดยจิตใต้สำนึก เขาต้องการมองออกไปนอกหน้าต่าง
แต่คำพูดของแมทธิวทำให้จ้าวเสี่ยวหยานหยุดแรงกระตุ้นนี้ไปตลอดชีวิต
วางโทรศัพท์ลงอย่างเงียบๆ เขาพยายามยับยั้งความกลัวของตัวเองให้มากที่สุด จากนั้นหยิบกระเป๋าหนังที่วางอยู่บนโซฟา
และทั้งหมดนี้ถูกเห็นโดย MI6 จากห้อง 302
“กัปตันครับ บุคคลเป้าหมายตื่นแล้วครับ”
"อะไรนะ?"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โรลก็เข้ามาและมองไปที่จ้าวเสี่ยวเอี้ยนซึ่งกำลังถูกจับตามอง
บนหน้าจอ จ่าวเซียวหยานหยิบกระเป๋าเงินของเขาตามปกติแล้วเดินไปที่ประตู
เมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่าย โรลก็ส่ายหัวและพูดว่า
“ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยังไม่เจอเรา แค่ให้พี่น้องข้างนอกสนใจมากกว่านี้”
"ครับกัปตัน"
ถ่ายทอดคำพูดของ โรล ให้กับผู้ที่เฝ้าดูอยู่ข้างนอก
หลังจากได้รับคำสั่ง เจ้าหน้าที่ MI6 สองคนที่แต่งกายเหมือนนักท่องเที่ยวก็ตามมาแต่ไกล
พวกเขาเห็นจ่าวเซียวหยานเดินเข้าไปในร้านอาหารตอนเย็นของโรงแรมฮิลตันพร้อมกับกระเป๋าหนัง
ที่นี่เป็นที่สำหรับทานอาหารว่างยามดึกสำหรับชาวเมือง
หลังจากนั่งในร้านอาหารแล้ว จ่าวเซียวหยานก็สั่งอาหารสองจาน
เมื่อเห็นฉากนี้ เจ้าหน้าที่ MI6 ทั้งสองกล่าวว่า
“เป้าหมายกำลังรับประทานอาหารเย็นและไม่พบสิ่งผิดปกติ”
“โอเค คอยดูก็แล้วกัน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โรลก็ไม่แปลกใจ
ท้องของเขามีเสียงคำราม และจู่ๆ โรลก็ตระหนักว่าเขาเองก็หิวเล็กน้อยเช่นกัน
“กัปตัน ฉันคิดว่าเราควรหาอะไรกินกัน”
เมื่อได้ยินเสียงท้องร้องของโรล เจ้าหน้าที่ในห้องก็พูดด้วยรอยยิ้ม
“กลุ่มเด็กตัวเหม็น โอเค ฮันเตอร์ นายออกไปช่วยพี่น้องซื้ออาหาร คราวนี้ฉันจะเลี้ยงพวกนายเอง”
"เย้! กัปตันจงเจริญ!"
เมื่อได้ยินคำพูดของโรล ตัวแทนก็อดไม่ได้ที่จะโห่ร้อง
แต่ในขณะที่ทุกคนโห่ร้อง
จู่ๆไฟในห้องก็ดับลง
โรงแรมฮิลตันทั้งหมดจมดิ่งลงสู่ความมืดทันที
ฉากนี้ทำให้ทุกคนตกใจ
นอกจากนี้ยังมีเสียงอุทานดังลั่นในร้านอาหาร
แต่ผู้คนก็ไม่ตื่นตระหนก
แค่ไฟฟ้าดับไม่ใช่เรื่องใหญ่
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของโรลก็แข็งทื่อ
“รีบไปบอกเพื่อนร่วมทีมที่เฝ้าติดตามจ่าวเซียวหยาน”
“เป้าหมายอยู่ไหน”
"กัปตัน ไฟฟ้าดับ เราไม่เห็นใครเลย!"
"อะไร?"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โรลก็ตกตะลึง!
