ตอนที่ 1166 เห็นไหม.. ผมไม่ได้โกหกคุณจริงๆ

“ใช่ คําเดียว เงิน!” ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า พูดว่า : “พวกคุณก็เหมือนกัน ถ้าการตื่นเช้าไม่มีประโยชน์ ใครมันจะตื่นเช้า?(1) แล้วที่พวกคุณเดินทางมาไกลก็เพื่อช่วยเขา ไม่ใช่เพื่อเงิน?”

ชายหนุ่ม รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย : “เธอรู้ได้อย่างไร?”

เย่ เทียนอวี่ ได้สัญญากับถังเหมินว่าจะให้เงินถังเหมิน หนึ่งพันล้านหยวน ตราบเท่าที่ถังเหมินสามารถช่วยเขาได้ เงินก้อนนี้สำหรับถังเหมินแล้ว ถือเป็นโชคลาภที่ดูจะล่อตาล่อใจ อย่างมาก..

แต่ความลับนี้ ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้าคนนี้ รู้ได้อย่างไร?

ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า ได้พูดอย่างเย็นชาว่า : “คุณต้องการให้ฉันพูดกับคุณ ..ตอนนี้ จริงๆ?”

“โอเค” ชายหนุ่ม ได้แต่ระงับความอยากรู้อยากเห็นของตัวเอง ในเวลานี้ และพวกเขาก็ไม่ควรมาเสียเวลาอยู่ที่นี่จริงๆ

ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า พูดว่า : “พวกคุณแค่ต้องรู้ว่า ..ฉัน จะไม่ฆ่าเขา ส่วนเรื่องหลังจากนี้ หลังจากที่เราปลอดภัยแล้วก็ค่อยมาคุยกันในเรื่องนี้ต่อ!”

ชายหนุ่ม พยักหน้า : “โอเค แต่ตั้งแต่วินาทีนี้ไป เราต้องออกไปจากที่นี่ แต่ถ้าฉันพบว่าคุณพยายามกําจัดพวกเรา.. ฉันจะไม่เกรงใจคุณอีกต่อไป!”

ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า ได้หันหลังกลับ แล้วพูดว่า : “ฉันจะต้องไปข้างหน้า!”

ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า ได้มองไปที่หญิงสาวทั้งสองคนนั้น หมายจะให้ พวกเขา ..หลีกทาง

แต่ หญิงสาวทั้งสองคนกลับไม่ยอมหลีกทาง หญิงสาวที่มีอายุมากกว่า ดูกังวลเล็กน้อย เธอได้พูดว่า : “ศิษย์พี่ ผู้หญิงคนนี้เชื่อใจได้?”

ชายหนุ่ม กล่าวว่า : “ปล่อยให้เธอไป”

“โอ้!”

หญิงสาวทั้งสองคน จึงต้องหลีกทางให้

ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า จึงหิ้ว เย่ เทียนอวี่ และวิ่งออกไป ชายหนุ่ม จึงได้พาหญิงสาวทั้งสองคนติดตามไปอย่างใกล้ชิด

เพื่อกําจัด หลินฟาน พวกเขาทั้งสองฝ่ายจึงได้เป็นพันธมิตรกันเป็นการชั่วคราว โดยมีเป้าหมายเดียวนั่นก็คือ หนีออกไปจากที่นี่

ก่อนหน้านี้ เย่ เทียนอวี่ ถูก หลินฟาน ต่อยจนสลบ แต่ในระหว่างถูกหิ้วโคลงเคลงไม่มา ในที่สุด เย่ เทียนอวี่ ก็ได้ตื่นขึ้นมา และรู้สึกเหมือนตัวเองกําลังทะยานสู่เมฆหมอก

เขาเปิดตา และพบว่าตัวเองถูกหิ้วด้วยมือข้างเดียว และคนๆ นี้ก็ไม่ใช่ หลินฟาน แต่เป็น ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า!

เย่ เทียนอวี่ รู้สึกประหลาดใจมาก ในช่วงเวลาที่เขาหมดสติไป มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? แล้วนี่เขา.. ตกไปอยู่ในมือของ ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้าคนนี้ ได้อย่างไร?

และทันใดนั้นเอง เย่ เทียนอวี่ ก็ได้พบว่า ชายหนุ่ม ได้ติดตามมาอยู่ข้างๆ ไม่ไกล พร้อมกับมีหญิงสาวอีกสองคน!

เย่ เทียนอวี่ คิดถึงบางสิ่ง และก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ และก็ได้ดีใจขึ้นมา ถังเหมิน.. สามารถคว้าตัวเขากลับมาได้สําเร็จแล้วสินะ

เดี๋ยว!

มันแปลกๆ แล้วนี่.. พวกเขากำลังวิ่งหนีอะไร?

เย่ เทียนอวี่ อยากที่จะพูด แต่ก็พบว่าคอของตัวเองดูเหมือนจะติดขัด เขาพูดไม่ออก ร่างกายของเขาเองก็ยิ่งอ่อนแอลง อยากที่จะดิ้นก็ดิ้นไม่ได้

“หยุด พวกคุณหยุดอยู่ตรงนี้เดี๋ยวนี้!”

ทันใดนั้น เย่ เทียนอวี่ ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนขึ้น

เมื่อนั้นก็ได้ยินเสียง ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า พูดขึ้นว่า : “ให้ตายเถอะ.. ตํารวจพวกนี้นี่มันน่ารําคาญจริง ทําไมถึงได้มาเยอะขนาดนี้!”

ปัง!

มีเสียงปืนดังขึ้น ..หนึ่งนัด

ปัง!

ปัง!

ปัง!

และก็ได้มีเสียงปืนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง!

ทันใดนั้น เย่ เทียนอวี่ ก็รู้สึกว่าท้องของเขาถูกบางอย่างกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรง จากนั้นเขาก็ได้กลิ้งลงไปกับพื้น และได้พลิกหมุนไปมา จนหยุด

เขารู้สึก เจ็บปวดที่ท้อง!

จบแล้ว.. เย่ เทียนอวี่ ในตอนนี้ตระหนักได้ทันทีว่าเขา ถูกยิง..

แรงกระแทกของกระสุนทําให้เขาหลุดออกจากมือของผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า และกลิ้งตกลงไปที่พื้นโดยตรง

“โอ๊ย!”

ระหว่างนั้น ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า ก็ได้ร้องลั่นออกมา และก็ได้เห็นว่าร่างกายของเธอเซ

แต่พอเมื่อเห็น เย่ เทียนอวี่ ที่กลิ้งไปด้านข้าง ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า ก็อยากที่จะวิ่งไปจับเขากลับมา แต่ตํารวจก็ยังยิงอยู่ ผู้หญิงที่ปกปิดใบหน้า ก็ไม่กล้าเสี่ยง ได้แต่กัดฟัน กระโดดเข้าป่าข้างๆ ไป เพื่อหลบกระสุน

ศิษย์ถังเหมินทั้งสามคนก็เช่นกัน เมื่อเผชิญกับการยิงของตํารวจ พวกเขาก็จําเป็นที่จะต้องเลือกที่จะหลีกเลี่ยง

กำลังเสริมของตำรวจได้มาถึงแล้ว!

เห็นได้ชัดว่าตํารวจที่มาเสริมกําลังในเวลานี้ รู้ดีว่าคนเหล่านี้เป็นตัวอันตรายอย่างยิ่ง ดังนั้นพวกเขาจึงได้เปิดฉากยิงในทันที

เย่ เทียนอวี่ ที่ได้ล้มลงไปกับพื้น เขาก็ได้ อ้วก อาเจียนออกมาเป็นเลือด แต่จู่ๆ นั้น ร่างกายของเขาก็ได้พลิกหมุน มีคนเข้ามาจับไหล่เขา และพลิกตัวเขา

เย่ เทียนอวี่ ก็ได้เห็นหน้าตํารวจสองนาย ปรากฏอยู่ต่อหน้าต่อตาเขา

“พบตัวผู้หลบหนีแล้ว เขาถูกยิง และต้องได้รับการรักษาทันที!” ตำรวจพูดผ่านวิทยุสื่อสาร

“ใคร อย่าขยับ!”

ทันใดนั้น ตํารวจทั้งสองนายก็ได้ตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าที่ตื่นตัว พร้อมกับได้ยกปืนขึ้น

“ผม.. หลินฟาน” เสียงหนึ่งก็ได้พูดขึ้น

หลินฟาน มาแล้ว!

ตํารวจทั้งสองนายจึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก วางปืนลงแล้วพูดว่า “เป็น.. คุณหลิน สินะ”

หลินฟาน พูดขึ้นว่า : “ผู้ชายคนนี้ ถูกยิง ผมจะไปดูหน่อย”

จากนั้น เย่ เทียนอวี่ ก็เห็นว่า หลินฟาน ปรากฏตัวต่อหน้าเขา หลินฟาน ได้นั่งลงยองๆ เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเขา

แต่แล้ว หลินฟาน ก็ได้ส่ายหัว : “ชายผู้นี้ ..น่าสงสารจริง”

แม้แต่ หลินฟาน ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า ถอนหายใจออกมา เย่ เทียนอวี่ คนนี้นับว่าโชคร้ายจริงๆ คืนนี้เขาได้รับอุบัติเหตุทางรถยนต์ก่อน แล้วหลังจากนั้นก็ได้ตกลงไปในกระแสน้ำในถ้ำ และนั่นก็ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง พอออกมาได้ก็ได้ถูกเขา.. โอ้.. อันนี้ไม่นับ(?) พอมาตอนนี้ ก็ยังถูกยิงจนชีวิตของเขากําลังตกอยู่ในอันตราย

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เย่ เทียนอวี่ ก็รู้ทันทีว่าเขากําลังจะตาย เขารู้สึกว่าชีวิตของเขา ..ดูเหมือนจะหมดไปอย่างรวดเร็ว และมันก็เห็นได้ชัดจากร่างกายของเขาในเวลานี้

“อ๊าาก!”

ในขณะนี้ ก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง ดังขึ้นในป่าใกล้เคียง

ตำรวจทั้งสองนาย เปลี่ยนสีหน้าในทันที เสียงเมื่อกี้นั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นเพื่อนร่วมงานของพวกเขา

“คุณหลิน คนๆ นี้ขอมอบให้คุณดูแล พวกเราจะออกไปสนับสนุนทางนั้นก่อน!”

ตำรวจทั้งสองนาย เมื่อพอพูดจบ ก็ได้รีบวิ่งออกไปทันที โดยไม่พูดใดๆ อีก

ปรากฎว่ากองกําลังใหญ่ของทางตำราวจได้ไล่ตามทั้งสี่คนนั้นไปแล้ว.. เห็นได้ชัดว่าทั้งสองฝ่ายได้กําลังต่อสู้กันอยู่

หลินฟาน รู้ดีว่า แม้ว่าตํารวจจะมีปืนอยู่ในมือ และเพิ่งมีการตอบโต้กลับอีกฝ่ายไปในช่วงเวลาสั้นๆ แต่ระดับผู้เชี่ยวชาญทั้งสี่ของฝ่ายตรงข้าม ก็สามารถพลิกสถานการณ์กลับมาได้อย่างรวดเร็ว

หลินฟาน ต้องการอยากไปช่วย แต่ถ้าหากเขาจากไปในตอนนี้ เย่ เทียนอวี่ ก็จะตาย

“ฉัน... ฉันขอร้องคุณอย่างหนึ่งได้ไหม?” เย่ เทียนอวี่ ได้จ้องมองไปที่ หลินฟาน เขาเองได้พูดอย่างยากลําบากว่า : “ฉันเป็นคนที่กําลังจะตายอยู่แล้ว เงินก้อนนั้นก็ไม่ได้ใช้แล้ว ฉันแค่รู้สึกอยากที่จะขอโทษ คุณหนูใหญ่ คุณเองช่วยฉันคืนเงินก้อนนี้ให้กับ คุณหนู... ไอ..ไอ…”

หลินฟาน พูดไปว่า : “หากคุณช่วยพูดมันให้น้อยลง คุณจะไม่ตาย”

เย่ เทียนอวี่ ได้ยิ้มอย่างขมขื่น แล้วพูดว่า : “คุณไม่ต้องมาโกหกฉันแล้ว ฉันเองรู้ดี.. ฉันจะบอกคุณว่า บัญชีนั้นคือ…”

เย่ เทียนอวี่ ได้บอกบัญชี และรหัสผ่านให้กับ หลินฟาน เป็นระยะๆ ฉากนี้เป็นเหมือนกับการฉากที่ หลี่ หวยซาน บอกรหัสผ่านบัญชีให้กับเขา ก่อนที่เขากําลังจะตาย

หลินฟาน อยู่เพื่อช่วยเขา แต่ก็ไม่ได้ห้าม หรือหยุดเขา

ชั่วขณะหนึ่ง หลินฟาน ก็ได้ช่วย เย่ เทียนอวี่ พันแผล และทําให้อาการบาดเจ็บของเขามั่นคงขึ้นชั่วคราว กระสุน.. ยังคงอยู่ในร่างกายของ เย่ เทียนอวี่ ตอนนี้สภาพปัจจุบันของเขาย่ำแย่ และหลินฟาน ก็ไม่สามารถเอากระสุนออกมาได้ เพียงทำได้แค่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ ..ชั่วคราวเท่านั้น

“เห็นไหม.. ผมไม่ได้โกหกคุณจริงๆ ผมบอกไปแล้วว่าคุณจะไม่ตาย” เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ หลินฟาน ก็ได้พูดมันออกมา

เย่ เทียนอวี่ : “......”

เขายังรู้สึกได้ว่า ..เขา ดีขึ้นจริงๆ หลินฟานไม่ได้โกหกเขา และนี่เขาจะไม่ตายจริงๆ ใช่ไหม?

แต่แล้วเขาก็กลับรู้สึกเสียใจในทันที นี่.. ถ้าเขารู้เร็วกว่านี้ เขาก็คงไม่คิดจะบอกรหัสผ่านบัญชีกับ หลินฟาน!

เขาได้แต่หวังว่า เมื่อกี้.. หลินฟาน จะไม่ได้ตั้งใจฟัง และไม่ได้จดจํามัน แต่..

“ขอบคุณมากที่คุณบอกรหัสผ่านบัญชีให้กับผม ผมจําได้หมดแล้ว เดี๋ยวหลังจากนี้ผมจะรีบเอาเงินนี้ไปคืนให้กับคุณหลี่” หลินฟาน ได้ยกยิ้มอย่างยินดี

นัยน์ตาของ เย่ เทียนอวี่ ได้มืดสนิท แม่ง! ให้ตาย หลินฟาน จำมันได้จริงๆ!

ในเวลานี้ฝั่งภายในป่าไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แล้ว

หลินฟาน ได้หยุดให้ความช่วยเหลือ มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด และเขาก็ได้ทำความสะอาดมือของตนเองโดยการเช็ดเข้ากับกางเกงของ เย่ เทียนอวี่ อยู่สองสามครั้ง เมื่อพอเช็ดเลือดในมือออกแล้ว เขาก็ได้ยืนขึ้น

พอ หลินฟาน หันหน้ามา ก็ได้เห็นคนสี่คน เข้ามายืนล้อมเขา

กองกำลังตำรวจคงได้ถูกพวกเขากวาดล้างไปทั้งหมดแล้ว

“ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าพวกคุณจะเป็นพันธมิตรกันแล้ว โอเค.. งั้นพวกคุณก็รีบออกไปเถอะ!” หลินฟาน ได้มองพวกเขา และพูดอย่างสบายๆ ออกมา

(1)[ถ้าการตื่นเช้าไม่มีประโยชน์ ใครมันจะตื่นเช้า (无利不起早)] - ถ้าการตื่นเช้ามันไม่มีประโยชน์ ใครมันจะตื่นเช้า แน่นอน ..ในหลายกรณี การตื่นเช้าเป็นงานหนักโดยเฉพาะในสภาพอากาศที่หนาวเย็น ในฤดูนี้ หากไม่มีแรงกระตุ้นที่จะให้ลุกขึ้นออกมาจากผ้าห่มอุ่นๆ และเดินเข้าไปในโลกที่เย็นยะเยือก มันก็มีน้อยคนนักที่จะเต็มใจทำ 

    อุปมาอุปมัยสำหรับการทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เพื่อผลกำไร..