ย้อนเวลาเขย่าจักรวาล 2005 ตอนที่ 8 ลูกค้าคือพระเจ้า

ตอนที่ 8 ลูกค้าคือพระเจ้า

ณ ธนาคาร

หยางเฟยเดินเข้าธนาคารด้วยท่าทางปกติ เขาเดินไปกดบัตรคิวและนั่งรอแบบคนอื่นๆ และหลังจากรอได้ประมาณ 10 นาที ก็ถึงคิวของเขา

“ผมมาสอบถามเรื่องเงินประกัน”

หยางเฟยพูดกับพนักงานธนาคารด้านหน้า

พนักงานธนาคารพยักหน้าทันที จากนั้นเธอก็ยกโทรศัพท์ด้านข้างขึ้น เมื่อวานนี้ผู้จัดการธนาคารบอกกับทุกคนว่า ถ้ามีใครมาติดต่อเรื่องเงินประกันให้ทุกคนติดต่อเขาทันที พนักงานธนาคารที่อยู่ต่อหน้าหยางเฟยจำคำสั่งได้ดีเธอเลยติดต่อผู้จัดการธนาคารทันที

เมื่อพนักงานธนาคารพูดคุยอยู่ 3 – 4 ประโยค เธอก็วางโทรศัพท์ลงจากนั้นก็พูดกับหยางเฟยว่า

“เงินประกันมันมีปัญหานิดหน่อย ผู้จัดการต้องการคุยกับคุณเองเพราะปัญหามันซับซ้อน ผู้จัดการบอกว่ามันต้องใช้เวลานานมากคุณลูกค้าสะดวกคุยไหมค่ะ”

“นานมากคือนานขนาดไหน 1 ชั่วโมง 2 ชั่วโมง หรือ 3 ชั่วโมง”

หยางเฟยถาม

“ประมาณ 2 – 3 ชั่วโมงค่ะ ถ้าลูกค้าไม่สะดวกคุยวันนี้มาพรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ”

พนักงานธนาคารตอบ

“สะดวกครับ”

หยางเฟยตอบ

“ค่ะ คุณลูกค้าเดินไปทางด้านซ้ายนะคะ แล้วก็ตรงไปที่ห้องหมายละ-”

“บอกผมทำไมครับ?”

หยางเฟยขัดพนักงานธนาคารด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“คุณลูกค้าจะคุยกับผู้จัดการวันนี้ไม่ใช่เหรอค่ะ???”

พนักงานธนาคารทำใบหน้าสงสัย เมื่อครู่เธอได้ยินชัดเจนว่าเขาบอกว่า ‘สะดวกครับ’ หลังจากได้ยินว่าอีกฝ่ายสะดวกคุยเธอก็แค่บอกที่อยู่ห้องผู้จัดการ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงพูดน้ำเสียงไม่พอใจใส่เธอ เธอผิดอะไร???

“ครับ ผมสะดวกคุยวันนี้แต่ผมเป็นลูกค้านะ”

หยางเฟยพูด

“ค่ะ!?!?!?”

พนักงานธนาคารทำหน้าสงสัย

“คุณเคยได้ยินคำว่า ‘ลูกค้าคือพระเจ้า’ ไหม ผมเป็นลูกค้าของธนาคารทำไมลูกค้าแบบผมต้องเดินไปหาผู้จัดการล่ะ ผู้จัดการต้องเดินมาหาผมสิครับ”

หยางเฟยพูด คำพูดของเขาครั้งนี้ดังกว่าครั้งก่อนๆ มาก ทำให้คนรอบๆ เริ่มหันมองไปทางหยางเฟยที่กำลังยื่นอยู่หน้าช่องหมายเลข 4

“…ค่ะ ระ รอสักครู่ค่ะ”

พนักงานธนาคารอึ้งไปหลายวินาที เธอไม่เคยเจอลูกค้าแบบนี้มาก่อน ทำงานธนาคารมา 8 ปี เธอพึ่งเคยเจอลูกค้าที่มีแนวคิดแบบนี้ หลังจากเธอตอบด้วยน้ำเสียงขาดๆ หายๆ เธอก็รีบโทรหาผู้จัดการทันที

“ผู้จัดการค่ะ มีปัญหาแล้วค่ะ”

“ปัญหาอะไร??? เธอจัดการกับเด็กอายุ 18 ปี ไม่ได้งั้นเหรอ???”

“คือ… ตอนนี้เขาไม่ยอมเดินไปที่ห้องของคุณค่ะ เขาต้องการให้คุณเดินมาที่นี่”

“…โอเคๆ”

...

….

…..

ไม่นานหลังจากที่คุยโทรศัพท์ ผู้จัดการก็เดินมาถึงด้านหน้าธนาคาร ผู้จัดการธนาคารคือผู้ชายอายุประมาณ 50 ปี รูปร่างอ้วน ผิวสีขาวราวกับว่าไม่เคยโดนแดด เขาเดินไปทางช่องหมายเลข 4 ด้วยท่าทางเร่งรีบ หลังจากเห็นผู้ชายอายุประมาณ 18 ปี ยืนอยู่ ผู้จัดการธนาคารก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย สัญชาตญาณของเขากำลังบอกว่าผู้ชายที่อยู่ด้านหน้าของเขาไม่ธรรมดา

ผู้จัดการธนาคารเริ่มทำงานธนาคารตั้งแต่เขาเรียนจบ เขาทำงานในธนาคารมาหลายสิบปีทำให้เขามีความสามารถแปลกๆ 1 อย่าง นั่นคือ การดูคน! ผู้จัดการธนาคารเคยเห็นคนหลายประเภท มีทั้งคนรวย คนจน คนแกล้งรวย คนแกล้งจน และคนอีกหลายๆ ประเภท เขามองแค่ 1 วินาที เขาก็สามารถบอกได้ทันทีว่าคนด้านหน้าของเขาเป็นคนประเภทไหน

และหลังจากที่ผู้จัดการเห็นหน้าของหยางเฟย เขาก็รู้สึกว่าหยางเฟยไม่ใช่คนธรรมดา เขารู้สึกว่าหยางเฟยคือชนชั้นสูงที่เหนือกว่าชนชั้นสูง

“คุณคือหยางเฟยใช่ไหม”

ผู้จัดการธนาคารยิ้ม

“ใช่ เงินประกันชีวิตมีปัญหาอะไร?”

หยางเฟยถาม

“ไม่ๆ คุณเข้าใจผิดแล้ว เงินประกันชีวิตไม่มีปัญหาอะไรเลย”

ผู้จัดการธนาคารตอบ หลังจากได้ยินน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยแรงกดดันเขาก็ยิ่งมั่นใจว่า ชายที่อยู่ด้านหน้าของเขาคือชนชั้นสูงในหมู่ชนชั้นสูง เขาไม่ต้องการมีปัญหากับชายที่อยู่ด้านหน้า เขาเลยบอกว่า ‘เงินประกันไม่มีปัญหา’

“พนักงานบอกว่ามีปัญหา ผู้จัดการบอกว่าไม่มีปัญหา พวกคุณทำงานกันยังไง!!”

หยางเฟยขึ้นเสียง

ทันทีที่หยางเฟยขึ้นเสียง คนที่อยู่รอบๆ หยางเฟยก็หันมองไปทางหยางเฟย ทุกคนต่างก็คิดว่าวันนี้มีเรื่องสนุกๆ ให้ดูแล้ว ทุกสายตาต่างก็มองไปทางหยางเฟยด้วยความอยากรู้อยากเห็น หลายๆ คนรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ซื้อถั่วติดมือเอาไว้ ถ้าดูละครสดไปด้วยกินถั่วไปด้วย มันคงสนุกมากแน่

“เธอ!! ใครบอกเธอว่าเงินมีปัญหา เมื่อวานฉันก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรือไงว่าบริษัทรประกันจ่ายเงินประกันให้ธนาคารแล้ว!!”

ผู้จัดการธนาคารขึ้นเสียงใส่พนักงานธนาคารช่อง 4

“O_O” พนักงานธนาคารช่อง 4 มองผู้จัดการธนาคารด้วยแววตาเฉยเมย เธออยากจะพูดว่าก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่บอกว่าเงินมีปัญหา คุณบอกฉันเมื่อกี้เลยนะ แต่ว่า พนักงานธนาคารช่อง 4 ไม่ใช่คนโง่ คนที่เข้าทำงานในธนาคารได้ไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ดีว่าตอนนี้ผู้จัดการธนาคารกำลังโยนความผิดมาให้เธออยู่ และเธอก็เป็นแค่พนักงานธรรมดาไม่มีเส้นสาย สิ่งที่เธอทำได้ก็คือ ยอมรับผิดและขอโทษ!

“ขอโทษค่ะ ฉันจำผิดคน”

พนักงานธนาคารช่อง 4 ก้มหน้าขอโทษ

หยางเฟยไม่สนในพนักงานธนาคารช่อง 4 ที่ก้มหน้าขอโทษอยู่ เขารู้ดีว่าเธอไม่ผิด เธอก็แค่ทำตามคำสั่งของผู้จัดการเท่านั้นเขาเลยไม่เสียเวลาเอาเรื่องเธอ

หยางเฟยมองไปทางผู้จัดการธนาคาร จากนั้นก็พูดว่า

“ผมจะได้เงินตอนไหน”

“ตอนนี้เลยครับ”

ผู้จัดการธนาคารตอบ

“เหอ! ถ้าผมไม่มาคุณคงไม่ให้สินะ”

หยางเฟยเย้ยหยัน

“อย่าใส่ร้ายธนาคารของเราสิครับ ถ้าวันนี้คุณไม่มาเงินก็เข้าบัญชีของคุณพรุ่งนี้ครับ”

ผู้จัดการธนาคารตอบ

“ใช่เหรอ มันจะเข้าบัญชีของผมจริงๆ เหรอ ผมได้ข่าวมาว่ามีคนอีกหลายคนเลยนะครับที่ยังไม่ได้รับเงินประกันชีวิต”

หยางเฟยพูด

“ฮาฮาฮา เงินประกันชีวิตมันเป็นเงินจำนวนมาก มันต้องใช้เวลาจัดการครับ แต่ตอนนี้เงินทั้งหมดพร้อมแล้วใครมาติดต่อวันนี้ก็จะได้วันนี้ ถ้าใครไม่มาติดต่อวันนี้ก็จะได้พรุ่งนี้ครับ”

ผู้จัดการธนาคารแก้ตัว สิ่งที่เขาพูดออกมามันโกหกทั้งนั้น จริงๆ แล้วเงินประกันชีวิตมันเข้าธนาคารตั้งนานแล้ว แต่ว่า ผู้จัดการธนาคารเอาเงินประกันชีวิตไปใช้ลงทุนเขาเลยดึงเวลาให้เงิน สิ่งที่เขาพูดออกมามันคือเรื่องโกหกทั้งนั้น

“ออ~”

หยางเฟยตอบด้วยน้ำเสียงเข้าใจ

หลังจากได้ยินน้ำเสียงเข้าใจ ผู้จัดการธนาคารก็รู้สึกโล่งใจ แต่ในระหว่าที่เขากำลังโล่งใจเสียงของหยางเฟยก็เป็นเหมือนหินก้อนใหญ่ตกทับเขา

“มีใครมาติดต่อเรื่องเงินประกันชีวิตแบบผมไหม?”

หยางเฟยถามคนที่อยู่ในธนาคาร

“ผม!!”

“ฉันก็ด้วย!!”

“ผมด้วย!!”

“ฉัน!!”

“ฉันก็เหมือนกัน!!”

“ผมก็เหมือนกัน ผมมาติดต่อ 10 ครั้งแล้วผู้จัดการบอกว่าเงินไม่พร้อมตลอด ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 11 ที่ผมมาที่นี่”

“ฉันก็เหมือนกัน ฉันมาติดต่อ 12 ครั้งแล้วผู้จัดการบอกว่าเงินไม่พร้อมเหมือนกัน ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 13 ที่ฉันมาที่นี่”

คนจำนวนมากเริ่มบอกว่าตัวเองมาติดต่อเรื่องเงินประกันชีวิต คนที่พูดมีมากกว่า 20 คน

ทันทีที่เห็นคนจำนวนมากบอกว่ามาติดต่อเรื่องเงินประกันชีวิต ใบหน้าของผู้จัดการธนาคารก็เริ่มซีด ก่อนหน้านี้เขาก็สงสัยอยู่ว่าทำไมวันนี้ในธนาคารมีคนเยอะจัง แต่เพราะเขาต้องจัดการกับหยางเฟยเขาเลยไม่ได้สนใจมาก และหลังจากที่ได้ยินคนจำนวนมากบอกว่ามาติดต่อเรื่องเงินประกันชีวิต เขาก็รู้ตัวว่าเขาพลาดไป ตอนนี้ในหัวของผู้จัดการธนาคารมีเพียงคำว่า ‘ฉิบหายแล้วกู’

อย่างที่บอกไป ผู้จัดการธนาคารเอาเงินประกันชีวิตไปลงทุนแล้ว และการลงทุนมันก็มีขาดทุนบ้างกำไรบ้าง และตอนนี้เขาก็กำลังขาดทุนอยู่ เงินประกันชีวิตที่เขาเอาไปลงทุนคือ 300 ล้านหยวน แต่ตอนนี้เงินเหลือแค่ 270 ล้านหยวนเท่านั้น

แล้วเมื่อครู่เขาก็บอกไปว่า ‘เงินพร้อมแล้ว ใครมาวันนี้ก็จะได้วันนี้ ใครไม่มาวันนี้ก็จะได้พรุ่งนี้’ แล้วที่สำคัญครั้งนี้คนที่มาทวงเงินประกันชีวิตมากันเป็นกลุ่ม ไม่ได้มาแค่คนเดียวแบบที่ผ่านๆ มา ถ้าเขาไม่จ่ายเงินวันนี้กลุ่มคนพวกนี้ต้องไปแจ้งตำรวจแน่ๆ

ผู้จัดการธนาคารมีเพื่อนเป็นผู้กำกับเขตนี้ ก่อนหน้านี้เขาเลยไม่กลัวคนที่มาทวงเงินประกันแล้วไม่ได้เงินไปแจ้งตำรวจ แต่ตอนนี้มันต่างออกไป ถ้าไปแจ้งแค่คนหรือสองเขาสามารถบอกให้เพื่อนของเขาจัดการปิดเรื่องได้ แต่ว่า ครั้งนี้มันไม่ใช่คนหรือสองคน ครั้งนี้มันหลักสิบคน ถ้าคนพวกนี้ไปแจ้งตำรวจพร้อมกันเพื่อนของเขาคงไม่ช่วยเขาแน่ๆ เพราะเรื่องครั้งนี้มันใหญ่เกินไป

‘ฉิบหายแล้ว ฉิบหายแล้ว ฉิบหายแล้ว’

ผู้จัดการธนาคารกระวนกระวาย