ย้อนเวลาเขย่าจักรวาล 2005 ตอนที่ 7 ดอกเบี้ยทบต้น
ตอนที่ 7 ดอกเบี้ยทบต้น
ปัง!!!
ปัง!!!
ปัง!!!
เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วบริเวณบ้านของหยางเฟย กระสุนของหยางเฟยทำให้ฝ่ายตรงข้ามบาดเจ็บไปแล้วหลายคน ทว่า กระสุนจากฝ่ายตรงข้ามทำอะไรหยางเฟยไม่ได้เลย และหยางเฟยก็ยังไม่เดินออกไปไหนเขายังคงยืนอยู่ที่เดิม
“อลิส ยึดดาวเทียมของประเทศจีนทั้งหมด จากนั้นก็ส่งข้อความไปหาพวกระดับสูงของประเทศจีนว่า ‘ถ้ายังไม่หยุดดาวเทียมทั้งหมดตก จาก หยางเฟย’ สีของตัวอักษรเอาเป็นสีแดง”
หยางเฟยออกคำสั่ง เขาไม่อยากมาเสียเวลาทำเรื่องไม่เป็นเรื่อง เขาเลยจะจัดการปัญหาทั้งหมดให้มันจบครั้งเดียว
[ติ้ง! รับทราบ]
อลิสรับคำสั่ง
หลังจากออกคำสั่งแล้วหยางเฟยก็ยิงต่อไป แต่ว่า การยิงของเขามันแทบจะทำอะไรไม่ได้เพราะคนจากรัฐบาลกลางมีที่หลบกันหมดแล้ว จะเดินไปยังก็ยังไงๆ อยู่ คนพวกนี้ไม่ใช่คนเลวที่ต้องการฆ่าเขาเพราะเงิน พวกเขาต้องการฆ่าเขาเพราะต้องการปกป้องประเทศ พวกเขาแค่ไม่อยากให้คนมีความสามารถไปเข้าร่วมกับประเทศอื่น เพราะพวกเขาไม่ใช่คนเลวร้าย หยางเฟยเลยไม่อยากเอาชีวิตพวกเขา
ปัง!!!
ปัง!!!
ปัง!!!
ตื้ด!!! ตื้อ!!! ตื้อ!!!
ไม่นานหลังจากอลิสส่งข้อความ โทรศัพท์มือถือของหลินหวานก็สั่น
ตอนนี้หลินหวานกำลังนั่งแอบอยู่หลังต้นไม้ เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือที่สั่นจากนั้นก็รีบกดรับสาย
“ตอนนี้ยังไม่วะ-”
“กลับมาเดี๋ยวนี้ หยุดสิ่งที่พวกเธอกำลังทำซะ”
“หัวหน้า ตอนนี้พวกเรากำลังสู้อยู่กับหยาง-”
“ถอย!!! รีบถอย!!!”
“…ค่ะ”
หลินหวานทำได้เพียงตอบรับเท่านั้น หัวหน้าของเธอไม่เปิดโอกาสให้เธออธิบายอะไรเลย
เมื่อหลินหวานได้รับคำสั่งถอยเธอก็บอกเพื่อนๆ ของเธอทันที และภายในเวลาไม่ถึง 2 นาที หลังจากที่ได้รับคำสั่งถอย กลุ่มชายชุดดำพร้อมรถดำ 5 คัน ก็หายไปจากสายตาของหยางเฟย
….
ภายในรถ
“หลินหวานเธอพูดจริงงั้นเหรอ!!”
ชายที่เป็นคนออกคำสั่งฆ่าหยางเฟย ถามหลินหวานด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“จริง หัวหน้าบอกให้พวกเราถอย เขาพูดแค่ว่าถอยเขาไม่ยอมให้ฉันอธิบายอะไรเลย”
หลินหวานตอบ
หลังจากได้รับคำตอบชายที่สั่งฆ่าหยางเฟยก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา จากนั้นก็กดโทรออก เบอร์ที่เขาโทรหาก็คือเบอร์หัวหน้าของเขา เขาอยากรู้ว่าทำไมหัวหน้าของเขาถึงสั่งให้ถอย
หลังจากโทรหาหัวหน้า ใบหน้าของชายที่สั่งฆ่าหยางเฟยก็เริ่มเปลี่ยนไป จากใบหน้าไม่พอใจกลายเป็นใบหน้าจริงจัง จากใบหน้าจริงจังกลายเป็นใบหน้าตกใจ จากใบหน้าตกใจกลายเป็นใบหน้าซีด
หลังจากคุยกับหัวหน้าได้ไม่นาน หัวหน้าของชายที่สั่งฆ่าหยางเฟยก็ตัดสายไป
“เกิดอะไรขึ้น?”
หลินหวานถาม
“เขา… เขาสามารถแฮกดาวเทียมของประเทศเราได้ และไม่ได้แฮกแค่ดวงหรือสองดวง เขาสามารถแฮกได้ทั้งหมดและยังแฮกพร้อมกันด้วย”
ชายที่สั่งฆ่าหยางเฟยตอบ น้ำเสียงของเขาคือน้ำเสียงของคนที่กำลังหวาดกลัว ตอนนี้เขากำลังกลัวว่าหยางเฟยจะล้างแค้นเขา เพราะคนที่สั่งให้ฆ่าคนอื่นๆ ฆ่าหยางเฟยก็คือตัวเขา
หลังจากได้ยินเรื่องดาวเทียมโดนแฮก หลินหวานก็ไม่ถามอะไรต่อ ตอนนี้เธอเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้วเธอไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหัวหน้าของเธอถึงสั่งให้ถอยออกมา
ต้องรู้ก่อนว่า ดาวเทียมแต่ละดวงนั้นมีราคามหาศาลมาก ถ้าดาวเทียมของประเทศจีนทั้งหมดตกพร้อมกันจีนจะเสียหายมหาศาลมาก และที่จีนจะเสียมันจะไม่ใช่แค่เรื่องของเงิน ถ้าไม่มีดาวเทียมอยู่มันก็เหมือนกับโดนปิดตาเอาไว้ ผลที่จะตามมามันน่ากลัวมาก
‘พวกเราควรกลับตอนที่เขาบอกให้พวกเรากลับ’
หลินหวานคิดในใจเงียบๆ
….
ณ บ้านของหยางเฟย
เมื่อคนจากรัฐบาลกลางกลับไปแล้ว หยางเฟยก็ทำงานของเขาต่อ งานของเขาก็คือกำจัดร่าง 40 ร่างที่นอนกองกันอยู่
ฟูม!!!
ร่างของมนุษย์ค่อยๆ ถูกกรดอะไรบางอย่างกัดกินไป ภายในเวลาไม่ถึง 1 นาที ร่างของมนุษย์ 1 ร่างก็หายไปจากโลก มันหายแบบหายไปเลย ไม่เหลืออะไรอยู่เลย
“คงต้องสร้างหุ่นยนต์เอาไว้ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ซะแล้ว”
ระหว่างกำลังละลายศพลงบนร่างมนุษย์ด้านหน้า หยางเฟยก็รู้สึกว่าการทำอะไรแบบนี้มันทำให้เขาเสียเวลาจริงๆ เขาควรเอาเวลาไปเพิ่มพลังเวทย์ หรือไม่ก็ไปสร้างยานอวกาศมากกว่า เขาไม่ควรเอาเวลาอันแสนรำค่าของเขามาทำเรื่องแบบนี้
คิดได้ หยางเฟยก็พูดขึ้นว่า
“อลิส ซื้อวัสดสำหรับสร้างพวกหุ่นยนต์มาให้หน่อย”
[ติ้ง! โฮสต์ต้องการสร้างหุ่นยนต์กี่ตัว]
อลิสถาม
“100 ก่อนก็แล้วกัน”
หยางเฟยตอบ เขาตอบแบบส่งๆ การสร้างหุ่นยนต์ที่สามารถทำงานได้ในปี 2005 เป็นเรื่องที่ยากมากๆ สำหรับมนุษย์คนอื่น แต่ว่า มันไม่ใช่สำหรับหยางเฟย ถ้าเขาต้องการเขาสามารถสร้างพวกมันขึ้นมาได้ง่ายๆ
[ติ้ง! รับทราบ]
[ติ้ง! อีก 12 ชั่วโมง 12 นาที วัสดุสร้างหุ่นยนต์จะมาถึงที่นี่]
อลิสพูด
“ดีมาก”
หยางเฟยพยักหน้า จากนั้นเขาก็เริ่มทำงานของเขาต่อไป
ฟูม!!!
…
…..
…….
20 ชั่วโมงต่อมา
“สวัสดีครับนายท่าน”
หุ่นยนต์รูปร่างมนุษย์ผู้ชาย ร่างกายกำยำ สวมชุดคนรับใช้ชาย กำลังพูดกับหยางเฟยด้วยน้ำเสียงเคารพ
“ไปสร้างหุ่นยนต์เพิ่ม พอสร้างเสร็จก็บอกให้ตัวที่นายสร้างไปสร้างหุ่นยนต์เพิ่ม”
หยางเฟยออกคำสั่ง หุ่นยนต์ด้านหน้าของเขามีสติปัญญาที่สูงมาก เขาเลยสั่งให้มันไปสร้างหุ่นยนต์เพิ่มเองโดยที่ตัวเขาไม่ต้องควบคุม พูดง่ายๆ ก็คือ เขาเสียเวลาสร้างหุ่นยนต์แค่ตัวเดียวเท่านั้น
“ครับ”
หุ่นยนต์ตอบรับคำสั่งจากนั้นก็เดินออกไป
เมื่อหุ่นยนต์เดินออกไปแล้วหยางเฟยก็เตรียมฝึกไหลเวียนเวทย์มนต์เพื่อเพิ่มพลังเวทย์ต่อ แต่ก่อนที่เขาจะฝึก เขาก็พูดขึ้นว่า
“อลิส ตอนนี้ฉันเหลือเงินเท่าไหร่”
[ติ้ง! โฮสต์เหลือเงิน 887 ล้านหยวน]
อลิสตอบ
‘วัสดุสร้างหุ่นยนต์ 100 ตัว ราคา 113 ล้านหยวน ยังไม่ทันได้เริ่มแผนเป็นรูปเป็นร่างเงินก็หายไปแล้ว 13% เฮ้อ~ เดี๋ยวก่อนนะ! ถ้าจำไม่ผิดเราต้องได้เงินประกันชีวิตที่แม่ของเราทำ… ออ~’
ระหว่างกำลังคิดหยางเฟยก็นึกถึงเหตุการณ์บางอย่าง
หยางเฟยลุกขึ้นทันที เขาไม่ฟงไม่ฝึกมันแล้ว ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาฝึกตอนนี้มันคือเวลาแก้แค้น ชาติก่อนเขาไม่มีอำนาจเขาโดนผู้จัดการธนาคารเอาเปรียบเขาทำได้เพียงแค่เงียบ แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป ชาตินี้มันไม่เหมือนชาติก่อนแล้ว หยางเฟยจะไม่ยอมให้เรื่องแบบเดิมเกิดขึ้นอีก… ไม่สิ! ไม่ใช่แค่ไม่ยอมให้เกิดขึ้น แต่เขาจะแก้แค้นเรื่องมาชาติก่อนด้วยต่างหาก เขาจะแก้แค้นแบบคิดต้นคิดดอก
“หุ่นยนต์ ใครเข้ามาในบ้านฆ่าได้เลย”
ก่อนจะออกจากบ้าน หยางแฟยไม่ลืมที่จะสั่งหุ่นยนต์เอาไว้ บ้านหลังนี้เต็มไปด้วยความทรงจำของเขากับแม่ของเขา เขาไม่ต้องการให้บ้านหลังนี้โดนใครก็ไม่รู้ เข้าๆ ออกๆ เขาเลยออกคำสั่ง ‘ฆ่า’
“รับทราบครับ”
“รับทราบครับ”
“รับทราบครับ”
หุ่นยนต์ที่หยางฟายสร้างมันทำงานได้เร็วมาก ผ่านไปไม่ถึง 10 นาที ก็มีหุ่นยนต์ใหม่เกิดขึ้นมาอีก 2 ตัวแล้ว รวมตัวแรกด้วยก็คือ 3 ตัว
