ย้อนเวลาเขย่าจักรวาล 2005 ตอนที่ 47 ต้องดูๆ กันไปก่อน

ตอนที่ 47 ต้องดูๆ กันไปก่อน

“คุณหยางอาวุธนี้สามารถยิงไปที่พะ-”

“ถ้ายิงไม่ถึงพื้นโลกผมจะสร้างขึ้นมาทำไม”

หยางเฟยขัดไทเกอร์ก่อนที่เขาจะพูดจบ หยางเฟยไม่ได้พูดโกหกเพียงแต่ว่าเขาพูดไม่หมด ในตอนนี้ ดวงตาสวรรค์สร้างเสร็จแค่ 50% เท่านั้น มันยังยิงไม่ได้ แต่ถ้ามันสร้างเสร็จ 100% เมื่อไหร่มันก็สามารถยิงไปได้ทุกที่บนโลก

“คุณจะใช้มันงั้นเหรอ?”

นักเจรจาหนุ่มถาม

“จะใช้มันหรือไม่ใช้มัน คนตัดสินไม่ใช่ผม แต่เป็นผู้นำประเทศทุกประเทศบนโลกต่างหาก”

หยางเฟยตอบ ถ้าเกิดว่าทุกประเทศยอมเข้าร่วมสหพันธ์ดวงดาวดีๆ ดวงตาสวรรค์ก็จะเป็นเพียงของตั้งโชว์เท่านั้น แต่ว่า ถ้ามีประเทศไม่ยอมเข้าร่วมกับสหพันธ์ดวงดาวไม่ว่าจะ 1 ประเทศ หรือ 100 ประเทศ ดวงตาสวรรค์ก็จะไม่ใช่ของตั้งโชว์

สรุปง่ายๆ เลยก็คือ ดวงตาสวรรค์จะยิงหรือไม่ยิงมันอยู่ผู้นำประเทศของแต่ละประเทศบนโลก ถ้ายอมเข้าร่วมดีๆ พูดด้วยดีๆ แล้วรู้เรื่องทุกประเทศ ดวงตาสวรรค์ก็ไม่ต้องยิง แต่ถ้าพูดดีๆ แล้วไม่รู้เรื่องดวงตาสวรรค์ก็คงต้องยิงเตือนสติสัก 1 หรือ 2 นัด

เว้นช่วงสักพัก หยางเฟยก็พูดต่ออีกว่า

“ตอนนี้ผมเข้าใจความตั้งใจของอเมริกาแล้ว พวกคุณกลับไปเถอะ แล้วก็บอกประธานาธิบดีของอเมริกาด้วยว่า ตอนนี้ผมขาดแคลนวัสดุจำนวนมาก ผมต้องการซื้อวัสดุจำนวนมากจากอเมริกา ถ้าอเมริกาช่วยผมจัดการเรื่องวัสดุได้อเมริกาจะเป็นประเทศแรกที่ได้เข้าร่วมกับสหพันธ์ดวงดาว ประเทศแรกที่ได้เข้าร่วมกับสหพันธ์ดวงดาวจะได้รับเกียรติให้เลือกรองผู้นำสหพันธ์ดวงดาว”

“เข้าใจแล้ว”

นักเจรจาหนุ่มพยักหน้าขึ้นลง เขาเข้าใจดีว่าหยางเฟยต้องการจะบอกอะไร การที่หยางเฟยบอกว่าอเมริกาสามารถเลือกคนให้เป็นรองสหพันธ์ดวงดาวได้มันก็หมายความว่า อเมริกาจะกลายเป็นประเทศที่มีอำนาจมากที่สุดในโลกเพราะคนที่สามารถสั่งรองผู้นำได้มีแค่ผู้นำคนเดียว ส่วนผู้นำสหพันธ์ดวงดาวก็ไม่จำเป็นต้องถามว่าเป็นใคร ต่อให้เป็นคนโง่ที่สุดก็คงรู้ได้ทันทีว่าใครควรเป็นผู้นำสหพันธ์ดวงดาว คนที่สามารถเป็นผู้นำสหพันธ์ดวงดาวได้มีแค่หยางเฟยคนเดียวเท่านั้น ไม่มีคนอื่นแล้ว

“ตามหุ่นยนต์ของผมไป หุ่นยนต์ของผมจะพาพวกคุณไปที่ยานอวกาศ ถ้าพวกคุณใช้ยานอวกาศของผมเวลาเดินทางกลับโลกเวลาเดินทางจะเหลือแค่ 10 นาที ไม่ต้องเสียเวลา 3 วันแบบขามา”

หยางเฟยพูด

…วูบ….

คน 5 คนรู้สึกราวกับว่ามีก้อนหินขนาดใหญ่ตกใส่ร่างกายของพวกเขา ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าหยางเฟยไม่รู้ว่าพวกเขาเดินทางมาได้ยังไง ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าหยางเฟยไม่รู้เรื่องยานอวกาศของพวกเขา ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่ายานอวกาศของพวกเขาหลบระบบตรวจจับของหยางเฟยได้

แต่ว่า หลังจากที่พวกเขาได้ยินสิ่งที่หยางเฟยพูดออกมาพวกเขาก็รู้ว่าตัวเองคิดผิด ไม่รู้ว่าเดินทางมาได้ยังไงงั้นเหรอ! ไม่รู้เรื่องยานอวกาศงั้นเหรอ! สามารถหลบระบบตรวจจับได้งั้นเหรอ! ไม่เลย พวกเขาคิดผิดทั้งหมด หยางเฟยที่อยู่ด้านหน้าของพวกเขารู้ทุกเรื่อง ถ้าหยางเฟยไม่อยากให้พวกเขาเหยียบดวงจันทร์พวกเขาคงไม่ได้เหยียบดวงจันทร์

ต่อหน้าหยางเฟยยานอวกาศรุ่นใหม่ล่าสุดของอเมริกาก็เป็นได้แค่ของเล่นเท่านั้น เป็นแค่ของเล่นที่หยางเฟยทำลายทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้

“ขอบคุณ”

ไทเกอร์เป็นคนแรกที่ตั้งสติได้ เขารีบขอบคุณหยางเฟย คำขอบคุณของเขาคือคำขอบคุณ 2 เรื่อง เรื่องแรกคือเรื่องที่หยางเฟยยอมให้พวกเขาเหยียบดวงจันทร์ ถ้าหยางเฟยไม่ต้องการให้พวกเขาเหยียบดวงจันทร์ตอนนี้พวกเขาคงกลายเป็นขยะอวกาศไปแล้ว ส่วนคำขอบคุณอีกเรื่องคือขอบคุณเรื่องส่งกลับโลก

“จริงสิ! ฝากบอกประธานาธิบดีของพวกคุณด้วยว่า อีก 10 วัน ผมจะจัดการประชุมขึ้นที่ดวงจันทร์ บอกให้เขาเตรียมตัวเอาไว้ด้วย และในวันที่จัดงานเลี้ยงผมต้องการคุยกับผู้นำประเทศตัวจริง ไม่ใช่ตัวแทนแบบวันนี้”

หยางเฟยพูด

“ครับ”

ไทเกอร์พยักหน้า

หลังจากคุยกับหยางเฟยจบไทเกอร์และคนอีก 4 คน ก็ขึ้นยานอวกาศของหยางเฟย จากนั้นพวกเขาก็เดินทางกลับโลก

….

ภายในยานอวกาศ

“หยางเฟยเป็นคนที่น่ากลัวจริงๆ”

นักเจรจาแก่พูดเบาๆ ระหว่างพูดใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความจริงจัง

“เป็นคนที่รับมือยากด้วย การพูดการคุย ท่าทางการวางตัว ทุกอย่างสมบูรณ์แบบมาก”

นักเจรจาหนุ่มพูด ระหว่างคุยกับหยางเฟยเขาสังเกตหยางเฟยตลอดเวลา ตั้งแต่เจอหยางเฟยเขาก็สังเกตหยางเฟยตลอดเวลาว่าหยางเฟยเขาอ่อนไหวกับคำพูดไหนเป็นพิเศษ และผลที่ออกมาก็คือ หยางเฟยไม่อ่อนไหวกับคำพูดไหนเป็นพิเศษเลย เขารักษาท่าทางสงบนิ่งเอาไว้จนจบการสนทนา

ต้องรู้ก่อนว่า ถ้าหากหาสิ่งที่ทำให้อีกฝ่ายอ่อนไหวเจอ การเจรจามันก็จะง่ายขึ้นเยอะ เพราะนักเจรจาจะพยายามใช้ประโยชน์จากสิ่งที่ทำให้อีกฝ่ายอ่อนไหว นักเจรจาหนุ่มพยายามหาคำพูดหรือการกระทำที่ทำให้หยางเฟยอ่อนไหวตลอดเวลาที่คุยกัน แต่ตั้งแต่เริ่มคุยจนคุยจบ เขาไม่เจออะไรเลย

[ประกาศ ยานอวกาศจะเริ่มวาร์ปในอีก 10 วินาที]

เสียงของอลิสดังทั่วยานอวกาศ

???

????

?????

คน 5 คนที่นั่งอยู่ในยานขมวดคิ้วของพวกเขา พวกเขารู้จักคำว่า ‘วาร์ป’ ดี แต่คำคำนี้มันคือคำที่พวกเขาได้ยินจากหนังไซไฟเท่านั้น พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าโลกจริงมีเทคโนโลยีวาร์ปด้วย และนักวิทยาศาสตร์หลายคนก็บอกว่า ‘วาร์ป’ ไม่สามารถทำได้จริงๆ เพราะความเร็วแสงคือความเร็วที่เร็วที่สุดในจักรวาล วาร์ปคือการเดินทางที่เร็วกว่าแสงหลายเท่านักวิทยาศาสตร์เลยบอกว่าการเดินทางด้วยการวาร์ปคือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

แต่… ตอนนี้พวกเขากำลังได้ยินว่าพวกเขากำลังจะวาร์ป จะไม่ให้พวกเขาสงสัยได้ยังไง

“เราไม่รู้ใช่ว่าไม่มีจริง เราไม่เห็นใช่ว่าไม่มีอยู่”

ไทเกอร์พูดเบาๆ จากนั้นเขากับเก้าอี้ที่นั่งอยู่เอาไว้แน่น

คนอื่นๆ รีบทำตามไทเกอร์ทันที

[10… 9… 8… 7… 6… 5… 4… 3.. 2… 1… 0!]

ฟุบ!!!

ทันทีที่เสียงของอลิสนับถึง 0 ระบบวาร์ปของยานอวกาศก็เริ่มทำงาน