ย้อนเวลาเขย่าจักรวาล 2005 ตอนที่ 17 ประเมินต่ำเกินไป

ตอนที่ 17 ประเมินต่ำเกินไป

“นายคือคนของหยางเฟยงั้นเหรอ”

หลินหวานถาม

“เห็นผมเป็นคนเหรอครับ”

หุ่นยนต์ถามกลับ ตอนนี้ร่างกายของมันมีแค่เหล็กเท่านั้นไม่มีหนังเทียมหุ้มเอาไว้ สภาพของมันมองยังไงก็ไม่ใช่คนมันเลยถามกลับแบบกวนๆ

“ไม่…”

หลินหวานหมดคำจะพูด สถานการณ์ตอนนี้ทำให้เธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ตอนนี้พวกหุ่นยนต์กำลังทำผิดกฎหมายแต่พวกหุ่นยนต์ดันเป็นคนของคนที่สามารถทำให้ประเทศเกรงใจได้ ถ้าเธอทำอะไรพวกมัน เจ้าของพวกมันคงไม่พอใจมากแน่ และเมื่อหยางเฟยไม่พอใจดาวเทียมของประเทศก็จะไม่ปลอดภัย

“เจ้าหน้าที่หลินคนตระกูลถังเป็นฝ่ายเริ่มก่อน พวกเราแค่โต้ตอบ”

หุ่นยนต์พูด

“เริ่มก่อน? พวกเขาทำอะไร???”

หลินหวานสงสัย

เมื่อโดนถามหุ่นยนต์ก็เล่าสถานการณ์ทั้งหมดให้ฟัง มันเล่าตั้งแต่เรื่องร้านไก่ KFG จนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้มันเล่าแบบละเอียดมาก เหตุผลที่มันสามารถเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดได้ก็เพราะอลิสบอกมัน อลิสนั้นสามารถเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตได้ทั้งหมด การส่งข้อมูลให้พวกหุ่นยนต์ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอเลย

หลังจากได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด หลินหวานก็มองไปทางคนตระกูลถังที่อยู่ด้านหลังของแนวป้องกันตำรวจ เธอกำลังคิดอยู่ว่าจะจัดการกับคนตระกูลถังยังไง ต้องรู้ก่อนว่า ถึงแม้ว่าตระกูลถังจะรวยแต่พวกเขาก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของหลินหวานเลย ในสายตาของหลินหวานตระกูลถังก็เป็นแค่ตระกูลขนาดกลางตระกูลหนึ่ง

“พวกนายหักขาของถังเฉิงแล้ว แถมยังเผาบ้านตระกูลถังเรียบร้อยแล้ว ก็เท่ากับว่าภารกิจของพวกนายสำเร็จแล้วทำไมพวกนายยังไม่กลับอีก”

หลินหวานถาม

“ภารกิจหักขาเสร็จแล้ว แต่ภารกิจเผาบ้ายังไม่เสร็จ จากการคำนวณของพวกเราถ้าพวกเรากลับตอนนี้โอกาสที่รถดับเพลิงจะดับไฟได้คือ 78.56% ถ้าโอกาสดับไฟไม่เป็น 0% เราไม่สามารถกลับได้”

หุ่นยนต์ตอบ

หลินหวานไม่ถามอะไรอีก เธอเขาใจดีว่าถามอะไรไปก็คงไม่มีความหมายพวกนี้มันเป็นแค่หุ่นยนต์ พวกมันแค่ทำตามคำสั่ง เธอใช้หลักเหตุผลคุยกับพวกมันไม่ได้

“ขอตัว”

หุ่นยนต์ตอบ จากนั้นมันก็เดินกลับไปทางบ้านที่กำลังไหม้อยู่

“หัวหน้า พวกเราควรทำยังไงดีครับ ให้ยิงพวกมันต่อไหม”

ตำรวจคนหนึ่งถาม

“ไม่ต้องแล้ว ปล่อยให้พวกมันเผาบ้านไป”

หลินหวานสั่ง

“แต่…”

ตำรวจอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขาไม่กล้าพูด เขารู้ดีว่าหลินหวานมีอำนาจมากขนาดไหน เขาเลยไม่อยากมีปัญหากับเธอ

“สิ่งที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเราคือหุ่นยนต์ พวกมันทำงานให้คนคนหนึ่ง คนที่เป็นเจ้าของพวกมันมีอำนาจมากเขามีอำนาจจนประเทศนี้ยังต้องเกรงใจ นายอยากเป็นศัตรูกับเจ้าของพวกมันงั้นเหรอ”

หลินหวานถาม

“ไม่ครับ”

ตำรวจตอบอย่างรวดเร็ว เขาตอบแบบไม่ต้องคิดอะไรเลยถ้าเจ้าของพวกมันคือคนที่ทำให้ประเทศต้องเกรงใจจริงๆ เขาก็เข้าใจว่าทำไมหลินหวานถึงสั่งให้พวกเขาหยุด

…

….

…..

10 นาทีต่อมา

“ภารกิจที่ 2 เสร็จสิ้น กลับได้”

หุ่นยนต์ตัวหนึ่งพูด

จากนั้น หุ่นยนต์ทั้ง 10 ก็เดินทางกลับไปที่บ้านของหยางเฟย พวกมันเดินผ่านพวกตำรวจราวกับว่าพวกตำรวจไม่มีตัวตน

หลินหวานมองพวกหุ่นยนต์ที่กำลังเดินจากไปด้วยแววตาคิดอะไรบางอย่าง เธอกำลังคิดว่าหยางเฟยอันตรายกว่าที่รัฐบาลกลางประเมินเอาไว้

‘ฉันต้องรายงานเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด พวกเราต้องประเมินเขาใหม่’

หลินหวานคิดในใจเงียบๆ