บทที่ 309: เนื้อที่ข้าย่างด้วยมือของข้าเองจะไม่สูญเปล่า
“ได้สิ!” หลงหลิงเอ๋อที่ได้รับสัญญาณจากหยินชาง ในไม่ช้านางก็ตอบกลับชายแปลกหน้าเสียงหวาน เมื่อเหล่าหลินได้ยินเช่นนี้ก็ชะงักไปทันที จากนั้นเขารีบหันกลับไปมองเด็กหญิงอย่างตื่นเต้น “สาวน้อย เจ้าเห็นด้วยจริง ๆ หรือ?” ตลอดการเดินทางที่ผ่านมา เขาพูดถึงเรื่องนี้ไม่ต่ำกว่าร้อยครั้ง แต่สาวน้อยกำลังจะไปตามหาคนใ...
