993 - ตบหน้าอีกาทอง 

993 - ตบหน้าอีกาทอง

“เขาไม่อยู่ที่นี่” เสียงจากผู้บ่มเพาะที่มาต้อนรับประกาศ

“นึกว่าจะแน่สักแค่ไหน”

องค์ชายเก้ากล่าวอย่างเฉยเมย จากนั้นเขาก็หันไปหาคนในเผ่าพันธุ์เหล่านั้นและกล่าวว่า

“ไปเรียกเขาออกมา วันนี้เป็นวันเกิดของเทพหมาป่าผู้เฒ่า ข้าไม่ต้องการฆ่าคนในหมู่บ้านนี้”

ทุกคนรู้สึกเกรงขาม องค์ชายเก้าแข็งแกร่งและดุร้ายมาก เห็นได้ชัดว่าเขามาที่นี่เพื่อฆ่าคน ดังนั้นคำพูดของเขาจึงเต็มไปด้วยความโหดร้าย

หญิงสาวบางคนมีสีหน้าแปลกๆ เผ่าพันธุ์อีกาทองมีพลังมากเกินไป ไม่น่าแปลกใจที่ปรมาจารย์ในสำนักของพวกนางพยายามผลักดันหญิงสาวทุกคนเข้าร่วมงานนี้

ในเวลาเดียวกันผู้คนก็ประหลาดใจมากเช่นกันที่เย่ฟ่านยังคงนั่งดื่มสุราอยู่ในงานโดยไม่คิดจะหลบหนีไปไหน ทั้งที่องค์ชายอีกาทองทั้งสองได้มาถึงแล้ว

อีกาทองสองคนเดินไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่น สีหน้าของพวกเขาแตกต่างจากตอนที่ถูกเย่ฟ่านเตะออกจากงานเลี้ยงก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง

“ผู้แซ่เย่เจ้ามีความกล้าจริงๆ”

เมื่อพวกเขาเข้าไปในสวนและเห็นเย่ฟ่านอีกครั้ง สีหน้าของชายหนุ่มทั้งสองคนก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“องค์ชายเก้าแห่งเผ่าพันธุ์ของเราอยู่ที่นี่ และอวตารขององค์ชายหกก็มาด้วย เจ้ากำลังต่อสู้กับเผ่าพันธุ์อีกาทองของข้า วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!”

เย่ฟานมองชายหนุ่มทั้งสองด้วยสีหน้าเรียบเฉยและกล่าวว่า

“ไปให้พ้น”

เขาโบกมือเหมือนไล่แมงวันและทำให้สีหน้าของชายหนุ่มทั้งสองคนบิดเบี้ยวทันที

“องค์ชายเก้าแห่งเผ่าพันธุ์ของเราขอให้เจ้าออกไปพบเขา...” อีกาทองพูดเย้ยหยันอีกครั้ง

“ตอนนี้เจ้าลืมบทเรียนแล้วหรือ?”

เย่ฟ่านเงยหน้าขึ้น ก่อนจะโบกมือไปด้านข้างและกระแทกฟันของชายหนุ่มเผ่าพันธุ์อีกาทองให้กระเด็นออกมานับสิบซี่

คลื่นพลังในครั้งนี้รุนแรงและเต็มไปด้วยความน่าสะพรึงกลัว ชายหนุ่มเผ่าพันธุ์อีกาทองกระเด็นออกจากงานเลี้ยงและปลิวไปที่ด้านหน้าของทางเข้าภูเขาโดยไม่อาจต่อต้านได้

ที่ด้านหน้าหมู่บ้านเทียนหลางทุกคนตกใจ สิ่งนี้ไม่เพียงทำให้องค์ชายเก้าแห่งเผ่าพันธุ์อีกาทองเสียหน้า แต่ยังเป็นการตบหน้าลู่หยาองค์ชายหกอีกด้วย

ใบหน้าขององค์ชายเก้าอีกาทองบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียด เขากล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า

“ช่างเป็นเด็กน้อยที่ไม่รู้จักดีชั่ว เจ้าต้องการให้ข้าเข้าไปข้างในและฆ่าเจ้าหรือไม่”

“ฝ่าบาท วันนี้เป็นวันเกิดของอาจารย์ข้า ไม่ว่าอย่างไรฝ่าบาทโปรดระงับความโกรธก่อน”

หลางเทียนรีบเข้ามาขัดขวาง โดยธรรมชาติแล้วเขาไม่ต้องการให้ผู้ใดเข้ามาสร้างความวุ่นวายให้กับงานวันเกิดอาจารย์ของเขา

“ทักษะของเทพหมาป่ามีความเกี่ยวข้องกับความโชคดีดังนั้นข้าจึงไม่ต้องการทำให้ท่านผู้เฒ่าขุ่นเคือง อย่างไรก็ตามเด็กน้อยคนนั้นทำตัวโอหังมากเกินไป หากพวกเจ้าไม่บังคับเขาออกมาข้าคงต้องเข้าไปฆ่าคนข้างในแล้ว” องค์ชายเก้าแห่งอีกาทองกล่าว

“แล้วองค์ชายจะให้เราทำอย่างไร” หมาป่าเฒ่าตัวหนึ่งกล่าว

“เจ้ายังต้องขอให้ใครสักคนเรียกเขาออกมา เพียงแค่บอกว่าข้าต้องการพบเขา การซ่อนตัวในสถานที่จัดงานและหาที่หลบภัยนั้นไร้ประโยชน์” องค์ชายเก้าอีกาทองกล่าว

หลังจากนั้นไม่นาน ศิษย์ของหมู่บ้านเทียนหลางก็มาหาเย่ฟ่านและตะโกนเสียงดัง ผู้บ่มเพาะบางคนรู้สึกว่าเย่ฟ่านออกจะขาดความกล้าหาญอยู่บ้างดังนั้นพวกเขาจึงเยาะเย้ยออกมา

“ให้ข้าไปหาเขา? องค์ชายเก้าอีกาทองยิ่งใหญ่มากหรือ เหตุใดข้าจึงไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของคนเหล่านี้มาก่อน หากเขาต้องการพบข้าก็ให้เข้ามาพบกันข้างใน!” เย่ฟานปฏิเสธ

ทุกคนประหลาดใจ แม้แต่องค์ชายเก้าแห่งอีกาทองเย่ฟ่านก็ไม่ใส่ใจ โดยบอกว่าเขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่านี่คือปรมาจารย์ที่แข็งแกร่ง และต้องมีการสู้รบกันครั้งใหญ่เกิดขึ้น

“เจ้า...”

ชายผู้แข็งแกร่งจากเผ่าพันธุ์อีกาทองก็ตามมาด้วย และสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้

“ไม่พอใจอะไร” เย่ฟานหรี่ตาและกล่าวว่า “พวกเจ้าคุ้นเคยกับการรังแกผู้อื่นและคิดว่าเผ่าพันธุ์ของพวกเจ้าเป็นผู้ปกครองโลกหรือ ไสหัวไปให้พ้นไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าเจ้าทันที!”

ผู้บ่มเพาะของเผ่าพันธุ์อีกาทองมีสีหน้าบิดเบี้ยว อย่างไรก็ตามสุดท้ายเขาก็หันหลังและเดินออกจากสถานที่จัดงานโดยไม่กล้าพูดอะไร

“ปัง”

องค์ชายเก้าแห่งอีกาทองได้ยินเรื่องนี้ก็กระทืบพื้นด้วยความโกรธ พื้นพสุธาสั่นไหวอย่างรุนแรงเมื่อเผชิญหน้ากับความโกรธเกรี้ยวของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่

ในขณะนี้เขาเดินเข้าไปในสวนด้วยสีหน้าดำมืด เขาต้องการกระชากศีรษะของเย่ฟ่านออกมาทันที

เมื่อเขาอยู่ห่างจากเย่ฟ่านไม่ไกล แสงศักดิ์สิทธิ์ที่สดใส 2 เส้นก็ปะทุขึ้นสู่ท้องฟ้า

“เย่ฟาน!”

“มีอะไร?” เย่ฟานนั่งบนเก้าอี้หินโดยไม่ขยับ ทั้งยังดื่มชาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ไม่ต้องเสแสร้ง ข้ามาตามคำเชิญของเจ้าแล้ว” องค์ชายเก้าแห่งอีกาทองดูเย็นชามาก และก้าวเข้าไปในสวนทีละก้าว

“จากท่าทีของเจ้าเห็นได้ชัดว่าเป็นปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้แข็งแกร่ง ให้ข้าดูหน่อยว่าเจ้ามีน้ำหนักเท่าใด” เย่ฟานไม่แยแสและมีทีท่าเฉยเมย

องค์ชายเก้าแห่งอีกาทองมองเย่ฟ่านอย่างจริงจังและกล่าวว่า

“หวังว่าฝีมือของเจ้าจะดีเหมือนปาก ไม่เช่นนั้นมันคงทำให้ข้าผิดหวังมากเกินไป”

“ไม่ว่าเจ้าจะผิดหวังหรือไม่นั่นไม่ใช่เรื่องของข้า อย่างไรก็ตามหากบิดาของเจ้ามาด้วยตัวเองอาจพอทำให้ข้าเอาจริงขึ้นมาได้บ้าง” เย่ฟานยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย

ทุกคนประหลาดใจ เย่ฟานแสดงให้เห็นว่าเขาไม่กลัวเผ่าพันธุ์อีกาทองแม้แต่น้อย

ในขณะนี้ ในที่สุดลู่หยาก็ก้าวออกมาข้างหน้า เขาคว้าองค์ชายเก้าและดึงกลับหลังก่อนจะกล่าวว่า

"สหายข้าชื่นชมเจ้าอย่างแท้จริง”

“ชื่นชมข้าแต่เจ้าต้องการช่วยหยินเทียนเต๋อฆ่าข้า เขาไม่กล้าโผล่หัวออกมาแต่กลับต้องการให้เจ้ามารับความตายแทน เจ้าก็ไม่น่าจะเป็นคนโง่คนหนึ่งเหตุใดเรื่องนี้ยังมองไม่ออก” เย่ฟ่านหัวเราะเยาะ

“ข้าเข้าใจที่เจ้าต้องการสื่อและข้าอยากเป็นสหายกับเจ้า แต่น่าเสียดายที่เจ้าฆ่าน้องชายของหยินเทียนเต๋อ” ลู่หยาส่ายหน้า

“ข้าไม่ได้ฆ่าพี่น้องของเจ้าดังนั้นอย่าสอดมือเข้ามายุ่งเกี่ยว เผ่าพันธุ์อีกาทองของเจ้าไม่ได้ยิ่งใหญ่ถึงขนาดนั้น เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถครอบงำทุกสิ่งได้จริงๆ หรือ” เย่ฟ่านกล่าว

“พี่หกเจ้ากำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร เขาดูถูกเผ่าพันธุ์ของเราขณะนี้ ปล่อยให้ข้าลงมือเถอะ!” องค์ชายเก้าอีกาทองกล่าวอย่างเย็นชา

“ทุกคน โปรดใจเย็นๆ ได้โปรดอย่าขัดแย้งกันในวันนี้” หลางเทียนเย่กล่าว สีหน้าของเขาดูไม่มีความสุขเล็กน้อย

“ออกไปต่อสู้ข้างนอกกันเถอะ อย่าทำลายงานวันเกิดของเทพหมาป่าผู้เฒ่า” ลู่หยากล่าวอย่างสงบ

“ไป ออกไปข้างนอกและเลือกสถานที่ฝังศพสำหรับตัวเจ้าเอง ดินเหลืองสักสองสามกำก็พอ”

องค์ชายเก้าอีกาทองกล่าวอย่างเคร่งขรึม ดวงตาของเขาฉายแววเย็นชา

“เจ้าเป็นแค่เดียรัจฉานตัวหนึ่ง คิดว่าตัวเองเป็นเซียนอย่างนั้นหรือ” เสียงเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของเย่ฟ่าน

ในโลกปัจจุบันใครกล้ากล่าวแบบนั้นเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์อีกาทอง? ผู้คนต่างตกใจมาก มีหลายคนไม่เข้าใจว่าเย่ฟ่านเป็นใครกันแน่เขาถึงกล้าดูถูกเผ่าพันธุ์อันดับหนึ่งของโลก?

นอกหมู่บ้านเทียนหลางเย่ฟ่านอยู่ตามลำพังกับอีกาทองหลายสิบคน สีหน้าของเขายังคงสงบนิ่งไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย

“องค์ชายเก้าโปรดล้างแค้นให้บุตรชายที่โง่เขลาของข้าด้วย!”

อีกาทองชราตัวหนึ่งกล่าว เขาเป็นบิดาของอีกาทองที่ถูกเย่ฟ่านทุบศีรษะจนแหลกละเอียดเมื่อเช้านี้

“เอาล่ะ ข้าจะทำลายเขาด้วยความโหดร้ายอย่างถึงที่สุด!” องค์ชายเก้าอีกาทองกล่าว

“พั่บ”

“พั่บ”...

เย่ฟานดีดนิ้วออกไปและบดขยี้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของอีกาทองระดับปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ห้าคนซึ่งยืนอยู่รอบตัวขององค์ชายเก้าโดยไม่มีผู้ใดสามารถป้องกันได้

……….