ตอนที่ 104 วาดภาพ
'นี้อาจจะนับเป็นการปฏิเสธอย่างสุภาพและตรงไปตรงมาก็ได้' เซจิคิดกับตัวเอง ในขณะที่คาเอเดะ จูมอนจิเดินออกจากห้องของเขา
เธอไม่ได้สารภาพมันตรงๆกับเขา แต่เธอก็ยอมรับความรู้สึกของเธอ ในขณะที่เขาปฏิเสธเธอด้วยความจริงใจ... ผลที่ได้ก็คงโอเค ใช่ไหม?
เซจิรู้สึกเหมือนเขาเลือกถูกแล้วที่ตอบสนองต่อความรู้สึกของเธอตามตรง
สิ่งที่คาเอเดะจะทำในอนาคตมันก็ขึ้นอยู่กับเธอ
ถ้าเธอยอมแพ้ มันก็จะจบแบบนั้น แต่ถ้าเธอไม่ยอมแพ้... แต่ที่เธอเพิ่งถูกปฏิเสธไป เธอคงไม่จะทำอะไรบุ่มบ่ามในทันที แม้ว่าเธอจะยังคงอาศัยอยู่ในพาร์ตเมนต์ แต่เธอก็คงจะไม่รุกเข้าใส่มากเกินไป... มั้ง
ถ้าคาเอเดะไม่ได้รุกมาก มิกะก็จะอยู่แบบสงบและเธอก็อาจจะไม่ระเบิดหรืออะไรประมาณนั้นออกมา ด้วยวิธีนี้ทุกคนก็จะอยู่ด้วยกันอย่างสงบ... อย่างน้อยก็ตอนนี้
'ช่างมันเถอะ ฉันไม่ควรคิดถึงเรื่องนี้ต่อ' เซจิได้นั่งลงบนเก้าอี้ ตอนนี้เรื่องทั้งหมดได้จบลงแล้ว เขาคิดว่าในที่สุดเขาก็ได้พักผ่อนสักที
หลังจากที่เขาผักผ่อน เขาก็เปิดตัวเลือก [ของขวัญ] ในระบบของเขา
อาหารค่ำที่ครอบครัวอุเอะฮาระ ทำให้เขาได้ 15 แต้ม และสำหรับเค้กย้ายบ้านซึ่งคาเอเดะได้มอบให้เขานั้น...
[การ์ดเพิ่มค่าสถานะ - "หัวใจที่งดงาม!"]
[การ์ดใบนี้อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกของหญิงสาวที่ชื่นชมคุณอย่างแท้จริง สำหรับหญิงสาวที่ตกอยู่ในห้วงแห่งรัก เป้าหมายความรักของเธอดูเหมือนจะเป็นคนที่ดูสมบูรณ์แบบในสายตาของเธอ หลังจากใช้การ์ดใบนี้แล้ว คุณจะสามารถเลือกค่าสถานะที่ต้องการได้ และเพิ่มได้อย่างถาวร ยิ่งค่าสถานะของคุณต่ำ ค่าสถานะที่คุณเลือกก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น]
เซจิพูดไม่ออก
แม้ว่าเขาเพิ่งจะปฏิเสธเธออย่างสุภาพไป แต่เขาก็ได้รับ [ของขวัญ] ที่ดีกลับมาแทน ไม่สิ เขาควรย้อนกลับนึกในสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไป เขาเพิ่งจะได้รับ [ของขวัญ] ที่ดี แต่เพิ่งปฏิเสธเธอไป
โอเค ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เขาดันรู้สึกผิดสุดๆ... เหมือนกับเขาทำไม่ถูกต้องกับเธอเลย!
เซจิเอามือกุมขมับทันที
เขาไม่ต้องการใช้การ์ดใบนี้จริงๆ... แต่ตามคำอธิบายที่ติดมา มันจะมีค่ามากกว่าถ้าใช้ในตอนที่ค่าสถานะต่ำ มันเหมือนกับขอให้เขาใช้มันตอนนี้เลยไม่ใช่เหรอ!?
เขารู้สึกว่าระบบกำลังเล่นตลกกับเขาอยู่!
เขาไม่ต้องการที่จะใช้มัน แต่ถ้าเขาปล่อยมันไว้ คุณค่าของมันจะลดลง และเขาก็จะรู้สึกเหมือนกำลังละเลยความรู้สึกของ คาเอเดะ ซึ่งมันจะดูแย่กว่าเดิมอีก
'ระบบแกกำลังทำให้ความรู้สึกฉันขัดแย้งกันเองอยู่นะ... แกกำลังสนุกอยู่ใช่ไหม? ตอบมาเด่!'
เป็นเรื่องปกติที่จะไม่มีการตอบสนองจากระบบ
เซจิจิตนาการว่านางฟ้าปีศาจคนหนึ่งกำลังหัวเราะอยู่ด้านหลังเขา และหลังจากนั้นเขาก็จิตนาการว่าได้พ่ายแพ้ให้กับนางฟ้าตนนั้นด้วยมือของตัวเอง
หลังจากคิดสักพักแล้ว เขาก็ได้ข้อสรุป การ์ดใบนี้แสดงถึงความรู้สึกที่แท้จริงของคาเอเดะ ดังนั้นเขาควรจะยอมรับและใช้การ์ดใบนี้
แล้วถ้าเป็นแบบนั้น เขาควรจะเพิ่มค่าสถานะอะไรดีล่ะ?
เขาได้ตัด [ความสามารถทางกายภาพ] และ [ความสามารถพิเศษ] ออกทันทีในขณะที่พวกมันสูงเกินไป [ความรู้] ก็อาจถูกตัดออกเหมือนกัน ดังนั้นจึงเหลือแค่ [การสื่อสาร], [เพลง] และ [ศิลปะ]
จากทั้งสามตัวเลือก [การสื่อสาร] นั้นก็ไม่ได้ต่ำมาก ในขณะที่ [ดนตรี] และ [ศิลปะ] ทั้งคู่มีเรื่องเหมือนกัน คือทั้งสองมีค่าสถานะที่ต่ำที่สุดของเขา ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะเลือกหนึ่งในนั้น
จะเอา [ศิลปะ] หรือ [เพลง] ดี?
เซจิคิดมาได้สักพักหนึ่งแล้ว
แน่นอนมันต้องเป็น [ศิลปะ] อยู่แล้ว!
เมื่อคิดถึง เขาได้เพิ่มความสามารถในการเขียนหลังจากที่เปิดใช้งานการ์ด [การเขียน] แล้ว ตราบเท่าที่เขาเพิ่มค่าสถานะ [ศิลปะ] ของเขา และเปิดใช้งานบัตร [การวาด] เขาจะสามารถสร้างมังงะของตัวเองได้! มังงะ! มังงะ!! เพราะมันสำคัญเขาถึงได้พูดซ้ำตั้งสามครั้ง
แม้ว่ามันจะฟังดูดี ในการเพิ่มค่าสถานะของ [เพลง] ของเขา และเขียนเพลงของตัวเองขึ้นมาเอง เซจิเองก็สนใจการ์ตูนมากกว่า และเขาก็ต้องการที่จะสร้างผลงานของตัวเองในอนาคตอีกด้วย!
และการเพิ่มความสามารถในการวาดภาพของเขาจะเป็นประโยชน์มากสำหรับเกมที่เขาสัญญาว่าจะสร้างขึ้นมาพร้อมกับ ฮิซาชิ จูมอนจิ
ถึงอย่างนั้นก็ตามหากพวกเขาไม่สามารถหาทำเกี่ยวกับเพลงที่เป็นต้นฉบับของพวกเขาได้ สำหรับเกมซิมเดทที่พวกเขาวางแผนไว้ ได้พวกเขาก็สามารถหาเพลงดังๆจากทางอินเทอร์เน็ตเพื่อสร้างซาวด์แทร็คได้ (เสียงประกอบ)
องค์ประกอบของเกมส์ของมีเอกลักษณ์ที่ไม่ซ้ำกับใคร เพราะมันจะมีผลต่อความประทับใจครั้งแรกของผู้เล่นเกม!
แม้ว่าฮิซาชิจะสัญญาว่าจะหาผู้เชี่ยวชาญมาให้ แต่เซจิเชื่อว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายที่จะเตรียมตัวไว้ก่อน
เอาล่ะ งั้นก็เลือก [ศิลปะ] ก็แล้วกัน
เขาจดจ่ออยู่กับค่าสถานะนี้ทั้งหมดติของเขา ค่า [ศิลปะ] ของเขาอยู่ประมาณที่ 19 แต้ม
เซจิเลือกใช้การ์ด [หัวใจที่งดงาม] และการ์ดใบนั้นก็ได้ส่องประกายแสงออกมาและลอยขึ้นมาตรงหน้าเขา มีหญิงสาวผมบลอนด์ที่ปรากฏอยู่ในการ์ดใบนั้น มือของเธอถูกกบเข้าด้วยกันในขณะที่ดูเหมือนเธอกำลังอธิษฐาน แต่ภาพก็อาจจะความได้ว่าเธอกำลังคิดถึงใครบางคน
เซจิมองเข้าไปที่การ์ดก่อนที่จะเลือก [ใช้] กับค่าสถานะของ [ศิลปะ]
การ์ดใบนั้นได้สลายตัวกลายเป็นฝุ่นผงและเข้าไปในสมองของเขาทันที
ศีรษะของเซจิรู้สึกหนักขึ้นเล็กน้อย เมื่อรู้สึกอบอุ่นไหลผ่านเข้าสู่สมอง มันไม่เจ็บปวด ตรงกันข้ามมันค่อนข้างจะสบาย
จิตใจของเขาหยุดการทำงาน และเขาก็ไม่สามารถคิดอะไรได้ในขณะที่เขาตกอยู่ในสถานะมึนงง...
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้สติ
เมื่อเขาตรวจสอบจากระบบของเขาอีกครั้ง ค่าสถานะ [ศิลปะ] ของเขาได้เพิ่มขึ้นเป็น 27 แต้ม!
มันเพิ่มขึ้น 8 แต้ม
'สวย... ' เซจิพยักหน้าด้วยความพอใจ 'ตอนนี้ฉันควรซื้อการ์ด [วาดภาพ] ได้แล้ว แต่ก่อนหน้านั้น... '
เขาค่อยๆมองไปที่รางวัลที่เขาได้พยายามที่จะเพิกเฉยต่อมันอย่างถึงที่สุดตลอดเวลา
รางวัลที่ได้ระบบได้ให้เขาจากการที่เขาถูก โฮชิ อะมามิ "สารภาพรัก"!
จนกระทั้งเขาเปิดดูตัวเลือก [ของขวัญ] เขาก็ได้ลืมไปแล้วว่ามีรางวัลนั้นอยู่ด้วย...
เมื่อระบบเปิดตัวเลือก [มิตรภาพ] ขึ้น มันก็บอกให้เขารู้ว่าเมื่อใดก็ตามที่ตัวละครชายที่มีค่ามิตรภาพมากกว่า 60 คะแนนให้ของขวัญแก่เขา เขาก็จะได้รับรางวัล
และเซจิเองก็ได้ตกใจกับรางวัลที่เขาได้รับจากฝาแฝดนั้นแบบเดียวกับการ์ดจากโฮชิ เขาจึงลืมเรื่อง "สารภาพรัก" นั้นไปทันที
หรือบางทีควรจะบอกว่าเขาพยายามที่จะไม่คิดถึงมันมากกว่า!
แต่ระบบของเขานั้นก็ยุติธรรม (และชั่วร้าย!) รางวัลก็คือรางวัล ไม่ว่าเขาจะรู้สึกยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันก็จะอยู่ในระบบอยู่ดี
เซจิถูกกำหนดให้เผชิญกับเงามืดที่โผล่ขึ้นมาในความคิดของเขาตั้งแต่เช้า
ถูกต้อง มันเป็นความทรงจำที่เลวร้ายมาก! คนที่สารภาพรักครั้งแรกของเขาเป็นผู้ชายที่แต่งอยู่ในชุดผู้หญิงไม่ใช่อะไรอื่น!? มันไม่สำคัญหรอกว่าผู้ชายคนนั้นจะน่ารักพอที่จะเป็นเด็กผู้หญิงได้ก็ตาม!
บางทีคนบางคนอาจจะมีความสุขที่ได้ถูกสารภาพแบบนั้น แต่แน่นอนเซจิก็ไม่ได้อยู่นกลุ่มนั้น
จงถูกปิดผนึกไปตลอดกาลซะ เจ้าความทรงจำที่เลวร้าย!
ระบบ: "ฉันไม่ยอมให้นายลืมหรอก!"
เซจิล้มเหลวในคำตอบของระบบในจินตนาการของเขา
'ก็ได้ ฉันจะตรวจสอบการ์ดตัวละครก็ได้! ฉันรับมือกับ [ของขวัญ] นี้ได้แน่!'เซจิได้เตรียมใจในขณะที่เขากำลังตรวจสอบรางวัล
[ผมยินดีที่จะทำทุอย่างให้กับคุณ] , [ความรักต้องห้าม] , [สัญญาว่าจะเจอกันหลังได้เกิดใหม่]...
ปิดไปเลย!
เซจิตัดสินใจที่จะหยุดมองไปที่ระบบของเขาทันที
'ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!'
เซจิพยายามอย่างถึงที่สุดเพื่อสะกดจิตตัวเองให้ลืมทุกสิ่งที่เขาเพิ่งเห็นไป
โฮชิ อะมามิ! นายกำลังคิดบ้าอะไรในหัวของนายตอนนั้นกันแน่!?
จิตใจของเซจิเต็มไปด้วยความคิดเห็นอันแรงกล้าต่อรุ่นน้องของเขา เขารู้สึกได้ถึงฉากที่น่ากลัวจากสิ่งที่เขาได้เห็นในระบบ
โฮชิได้ให้รางวัลแก่เขามากกว่า ริออนและโคโตมิ อะมามิ...
เซจิมีความทรงจำที่ดำมืดอยู่ในหัวใจของเขาตอนนี้
เขาสงสัยว่าพี่น้องสามคนนั้นจะคิดยังไงหากรู้ข้อมูลในระบบของเขา
การสะกดจิตตนเองของเขานั้น... ไม่ได้ผล
การพยายามที่จะหลอกตัวเองที่กำลังสิ้นหวังมันอาจจะไม่เวิร์คงั้นเหรอ!?
เซจิจินตนาการว่านางฟ้าปีศาจจากระบบกำลังแอบหัวเราะเขาอีกครั้ง
'โอเค ไอ้ระบบขยะ! ฉันจะดูแน่... แต่ไม่ใช้ตอนนี้!'
เขาจะรอจนกว่าความต้านทานทางจิตใจของเขาจะแข็งแกร่งขึ้นก่อน ก่อนที่จะตรวจสอบรายละเอียดของรางวัลนั้น
เซจิพยายามที่จะกำจัดความคิดที่เป็นอันตรายเหล่านี้ออกจากใจของเขา ขณะที่เขาเปิดระบบอีกครั้งและแลกเปลี่ยน 35 แต้มกับ [การ์ดเปิดใช้งานการวาดภาพ]
มีการ์ดเรืองแสงได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาอีกครั้ง ภาพเงานั้นกำลังวาดภาพบางอย่างอย่างรวดเร็วถูกแสดงอยู่ในการ์ดใบนี้ ภาพสิ่งมีชีวิตต่างๆปรากฏต่อหน้าเงานั้นขณะที่มือของมันกำลังขยับอย่างคล่องแคล่ว
เซจินอนลงบนเตียงก่อนเปิดใช้งานการ์ด
การ์ดใบนั้นกลายเป็นแสงสว่างและผ่านเข้าไปในสมองของเขา เหมือนกับก่อนหน้านั้นเขาต้องอดทนกับกระบวนการเรียนรู้ที่ค่อนข้างเจ็บปวดนี้
หลังจากที่เขาตื่นขึ้นมา เซจิก็จับไปที่หัวของเขา ขณะที่เขาลุกขึ้นจากเตียง
เขาเดินไปที่โต๊ะทำงาน เปิดสมุดและหยิบปากกาขึ้นมา
'อืม... เราควรวาดอะไรดีนะ?' เขาคิดขณะที่ถูคาง
