บทที่ 8 ชัยชนะ

บทที่ 8 ชัยชนะ

หลังจากชื่นชมยินดีชินเฟิงได้ดูสถานการณ์การต่อสู้อีกครั้ง

ทั้งเจ็ดคนที่รุมงูยักษ์อยู่ถือไพ่เหนือกว่าอย่างชัดเจน

"เป็นเขานั่นเอง"

ดวงตาของชินเฟิงถูกดึงดูดโดยชายหนุ่มคนหนึ่งในฝูงชน

มันเป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ หน้าตาดีและเขาดูเป็นเหมือนตัวหลักของพวกนิยายไม่มีผิด

ชินเฟิงจำได้ว่าชื่อของเขาคือ "เล่ยเจี่ย" เป็นคนที่ปลุกพรสวรรค์ระดับ D - ควบคุมสายฟ้า

มีเพียงสิบเจ็ดคนเท่านั้นที่ได้รับพรสวรรค์ระดับ D ในหมู่บ้านมือใหม่ที่เขาอยู่ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือหวังเฉียง แต่น่าเสียดายที่หวังเฉียงทำผิดพลาดและตายไปแล้ว ทำให้ตอนนี้เหลือเพียงสิบหกคนเท่านั้น

เล่ยเจี่ยเป็นหนึ่งในสิบหกคน อาจกล่าวได้ว่าเขาเป็นบุคคลที่ได้รับความนิยมในหมู่บ้านมือใหม่เพื่อให้เขาเป็นหัวหน้าของกลุ่มผู้ท้าชิง

ยิ่งไปกว่านั้นพรสวรรค์ระดับ D ควบคุมสายฟ้าก็เป็นความสามารถที่แข็งแกร่งแม้แต่ในพรสวรรค์ระดับ D ด้วยกัน

ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะเป็นที่ต้องการในหมู่คนอื่น

ชินเฟิงจำได้ว่าขาตั้งทีมแปดคนและออกจากหมู่บ้านมา

แต่ตอนนี้เหลือแค่เจ็ดเท่านั้น

ชินเฟิงยังแอบสอดแนมการต่อสู้ของพวกเขา

สายฟ้าสีน้ำเงินพุ่งออกมาจากฝ่ามือของเล่ยเจี่ยและปะทะเข้ากับงูยักษ์โดยตรง

มันล้มลงและร่างกายกระตุกเหมือนเป็นอัมพาตไปชั่วขณะ

ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวของเล่ยเจี่ยทำให้มันบาดเจ็บไม่ใช่น้อย

อีกหกคนที่เหลือก็รีบมาสมทบและใช้มีดสั้นโจมตีไปที่มัน

ฉึก!ฉึก!ฉึก!

เสียงร้องพร้อมกับเสียงโลหะกระทบกับเกล็ดของงู

แต่เกล็ดของงูนั้นแข็งแกร่งมากแค่คนธรรมดาไม่สามารถทำลายมันลงได้ง่ายๆ

ยังไงก็ตามการโจมตีก็ทำให้งูยักษ์รู้สึกเจ็บปวดอยู่ดี

ทันทีที่อาการชาทั่วร่างกายหายไป มันก็หันศีรษะด้วยความโกรธ ตั้งใจจะโจมตีคนทั้งหก

เล่ยเจี่ยทำการปล่อยสายฟ้าออกจากฝ่ามืออีกครั้ง

ก๊าซ!

งูยักษ์ถูกหยุดลงอีกครั้ง

ทั้งหกคนใช้โอกาสนี้ถอยห่างออกไป

พร้อมกับงูยักษืที่กลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้ง

มันโกรธจัดและหันหัวเข้าหาเล่ยเจี่ยเพื่อโจมตี

ในบรรดามนุษย์เหล่านี้ มีเพียงชายที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นที่สามารถทำร้ายมันถึงตายได้

มันต้องฆ่าเขาก่อน

ฟ่อ~! ฟ่อ~!

มันเงยหน้าขึ้นสูงพ่นพิษออกมาใส่เล่ยเจี่ย

เขาถอยหลังและหลบมันได้

เขาไม่สามารถปล่อยสายฟ้าได้อย่างต่อเนื่องและทุกครั้งจะใช้เวลามากกว่าสิบวินาที

ทั้งหกคนเห็นโอกาสบุกเข้าไปโจมตีที่หลังมันอีกครั้งมีดสั้นปะทะกับเกล็ดจนเกิดสะเก็ดไฟขึ้น

งูยักษ์กำลังเจ็บปวดหันกลับมาเพื่อหวังจะฆ่าเหล่ามนุษย์ที่น่ารำคาญ

แต่ตอนนั้นสายฟ้าของเล่ยจี่ยก็กลับมาใช้งานได้เขาโจมตีจนมันหยุดนิ่งไปอีกครั้ง

ด้วยการทำแบบนี้ซ้ำๆงูยักษ์ที่ไม่สามารถจัดการพวกเขาได้ทั้งหมดการเคลื่อนไหวของมันก็ช้าลงเรื่อยๆและค่อยๆล้มลง

เมื่อเห็นดังนั้นชินเฟิงเลยเปิดใช้งานดวงตาแท้จริง

【สัตว์ร้าย】: งูพิษเก้าวงแหวน

【เลเวล】: 1

【การประเมินกำลังรบ】: 2 ดาว

【ลักษณะเฉพาะ】: ดุร้าย กระหายเลือด มีพิษ

【โอกาสดรอป】: 0.1%

"โอกาสดรอปงั้นเหรอ?"

หลังจากอ่านข้อมูลแล้วชินเฟิงก็รู้สึกประหลาดใจ

นี่หมายความว่าการฆ่าพวกสัตว์ร้ายก็มีโอกาสที่จะได้รับอะไรบางอย่าง

นี่เป็นข้อมูลที่มีประโยชน์มาก!

โอกาสดรอปเพียง 0.1% ซึ่งเท่ากับ 1 ใน 1,000 ความเป็นไปได้ค่อนข้างต่ำ

ในขณะนี้มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับการต่อสู้ตรงหน้า

สายฟ้าฟาดลงมางูพิษเก้าวงแหวนส่งเสียงฟ่ออย่างน่าสมเพชล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแรงคนที่เหลือก็รีบเข้าไปโจมตีมันอย่างต่อเนื่อง

งูยักษ์กระตุกสองสามครั้ง และทั้งตัวก็สว่างขึ้นด้วยแสงสีขาว..

ในวินาทีถัดมาแสงสีขาวก็กลายเป็นลำแสงเจ็ดเส้นและพุ่งเข้าสู่ร่างกายของทุกคน

แสงสีขาวที่พวยพุ่งเข้าสู่ร่างของเล่ยเจี่ยนั้นใหญ่ที่สุด

สักพักก็มีเสียงยินดีจากฝูงชน

"ฮ่าฮ่า! ฉันได้ 5 แต้ม!"

"ฉันได้แค่ 3 แต้มเองเหรอเนี่ย!"

"พระเจ้า! แล้วทำไมของฉันได้แค่ 1 แต้มเองฉันมีส่วนร่วมน้อยขนาดนั้นเลยเหรอมันมีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า!"

"หลี่น้อยเป็นไปไม่ได้หรอกน่าการแบ่งแต้มค่าประสบการณ์ถูกจัดสรรโดยระบบมันมีความยุติธรรมที่สุด"

"ดูเหมือนนายจะพยายามไม่มากพอนะ ฮ่าฮ่า!"

...

ชินเฟิงได้รู้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์อีกอย่าง

คือต่อให้สู้ด้วยกันแต่รางวัลค่าประสบการณ์ก็จะถูกแบ่งปันอย่างยุติธรรม

นี่คือความยุติธรรมที่สวรรค์มีต่อมนุษย์และยังกระตุ้นให้มนุษย์ร่วมมือร่วมใจกัน

ด้วยวิธีนี้งูยักษ์ที่มีค่าประสบการณ์ 40 แต้มหลังจากแบ่งกันเจ็ดคนแล้วแต่ละคนก็จะเหลือไม่มากนัก

บางคนได้รับเพียง 1 แต้มซึ่งนั่นถือว่าน้อยมาก

แม้แต่เล่ยเจี่ยที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังได้ไม่ถึง 20 แต้มที่เป็นครึ่งนึง

แต่ชินเฟิงสามารถฆ่างูได้ด้วยตัวเองและได้รับค่าประสบการณ์ 40 แต้มนั้นไปเต็มๆ

ด้วยวิธีนี้ทำให้เขาพัฒนาได้เร็วกว่าคนอื่นหลายเท่าตัว

จู่แสงสีขาวจ้าก็สว่างขึ้นบนร่างกายของเล่ยเจี่ยซึ่งทำให้ทุกคนตกใจอย่างมาก

ชินเฟิงก็สงสัยเช่นกัน

เกิดอะไรขึ้นกับเขา?

ทำไมจู่ๆร่างกายเขาก็เรืองแสงขึ้นมา?

เพียงครู่เดียว สงสีขาวก็หรี่ลงและเล่ยเจี่ยก็ลืมตาขึ้นด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

“หัวหน้าเล่ยเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น?”

"ใช่! คุณไม่เป็นไรใช่ไหมมันทำให้ฉันกลัวนะ!"

ทุกคนแสดงความเป็นห่วง

เล่ยเจี่ยยิ้มเล็กน้อย

"ไม่เป็นไรแค่เลเวลฉันเพิ่มขึ้นน่ะ"

หลังจากเขาพูดจบทุกคนก็ส่งเสียงด้วยความแปลกใจ

"หัวหน้าเล่ยกลายเป็นเลเวล 2 แล้ว!"

"สุดยอดไปเลย!"

"ของผมพึ่งแค่เลเวล 1 มี 17 แต้ม จาก 100 เองแท้ๆ"

ทุกคนมองไปที่เเล่ยเจี่ยด้วยความชื่นชมและอิจฉา

ในพุ่มไม้ชินเฟิงก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน

หลังจากผ่านไปนานเขาก็เห็นคนที่เลเวลเพิ่มกลายเป็นเลเวล 2

เขาเองก็ใกล้แล้วเหมือนกัน

หลังจากดูท่าทางของเล่ยเจี่ยที่ดูดีใจนั่นหมายความว่าการเพิ่มเลเวลต้องส่งผลมากแน่ๆ

เขาพึ่งนึกได้ว่าเขาดูมันด้วยตาตัวเองเลยก็ได้นี่นา

ชินเฟิงใช้ดวงตาแท้จริงมองไปที่เล่ยเจี่ยทันที

【เผ่าพันธุ์】: มนุษย์

【เลเวล】: 2

【ความแข็งแกร่ง】: 20

【ความคล่องตัว】: 22

【กายภาพ】: 19

【พลังงาน】: 21

【พรสวรรค์】:? ? ?

【ทักษะ】:? ? ?

【ระดับการต่อสู้】: 2 ดาว

"หืม? นี่คือค่าสถานะของเลเวล 2 งั้นเหรอ?"

ถึงจะคิดไว้อยู่แล้วแต่ว่าชินเฟิงก็ยังรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

ค่าสถานะของเล่ยเจี่ยที่เลเวล 2 มันน้อยกว่าตัวเขาที่เลเวล 1 ซะอีก

ดูเหมือนว่าแม้ว่าเขาจะยังไม่เพิ่มเลเวลแต่เขาก็แข็งแกร่งกว่าคนที่อยู่เลเวล 2

ต่อให้รวมพรสวรรค์เข้าไปด้วยเล่ยเจี่ยก็ยังไม่ถึงระดับการต่อสู้ 3 ดาวอย่างแน่นอน