บทที่ 302: เรื่องนี้ปล่อยให้พี่รองเป็นคนจัดการเอง
“เจ้าพูดว่าอะไรนะ!!” หลางซัวที่สงบนิ่งเมื่อวินาทีที่แล้วมีท่าทีเปลี่ยนไปทันที เปลือกตาของเขาขยายออกอย่างกะทันหันส่งผลให้ดวงตาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า “เราใช้ใส่ตรวนหินดำกับพวกทาสเอาไว้ พวกมันจะหนีออกไปได้ยังไง?” ผู้เป็นหัวหน้าถามเสียงลอดไรฟัน ในขณะที่กรามบดเข้าด้วยกันจนเกิดเสียงดัง จู่ ๆ เขาก็นึกถึงทาสช...
