บทที่ 216: ลุงฟานผู้มีสติสัมปชัญญะ
บทที่ 216: ลุงฟานผู้มีสติสัมปชัญญะ การเยาะเย้ยของสมาชิกในทีมทำให้ลุงฟานขมวดคิ้ว เขามีกล้องโทรทรรศน์และสามารถมองเห็นสถานการณ์ในเมืองได้ชัดเจนยิ่งขึ้น โจวเฉียง ออกจากเมืองไปแล้ว แต่เขาดูไม่สะทกสะท้านและสงบนิ่ง เขาให้ความรู้สึกสบายและไม่เร่งรีบ บอกฉันสิว่าคนแบบนี้จะวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนกหรือไม่? เข...
