11 ฆ่าซาลาแมนเดอร์
ภารกิจแรกของเขาสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี
อุเอฮาระ นาราคุหยิ่งยโสมาก ซึ่งเป็นสิ่งที่เพนต้องการ
การแก้แค้นของ แสงอุษา จะต้องเป็นไปอย่างยุติธรรมและซื่อสัตย์ และเขาจะใช้พลังของเทพเจ้าเพื่อทำลายกฎและเจตจำนงของ ฮันโซแห่งซาลาแมนเดอร์
ในฐานะศัตรูตัวฉกาจกับฮันโซ ซาลาแมนเดอร์ โคนันและเพนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับบุคลิกที่ระแวดระวังและน่าสงสัยของนินจาครึ่งเทพ และแน่นอนว่าเขาจะรวบรวมพรรคพวกทั้งหมดเพื่อปกป้องความปลอดภัยของเขาเอง
ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร ฮันโซ ซาลาแมนเดอร์คงไม่คิดแบบนั้น หลังจากเซนจู ฮาชิรามะและอุจิวะ มาดาระในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ใครบางคนสามารถทำลายหมู่บ้านนินจาได้ด้วยพลังของตัวเอง
…….
ฝนยังคงตกอย่างต่อเนื่อง
โคนันพาอุเอฮาระไปซ่อนในถ้ำเพื่อหลบฝน
มีกองไฟอยู่ข้างหน้าพวกเขา โดยมีปลาย่างย่างสองตัวอยู่ข้างๆ ทั้งสองคนไม่รู้วิธีปรุงอาหารอย่างรวดเร็วโดยใช้ไฟนินจา
โคนันยื่นมือไปกวนตะแกรงย่างปลา จากนั้นค่อยๆ ดับไฟแล้วกระซิบว่า “มันกำลังจะเริ่มแล้ว…”
“ไม่เป็นไร ผมยังไม่หิวมาก”
อุเอฮาระไม่สนใจเพียงแต่มองดูเธออย่างตั้งใจและถามเสียงต่ำว่า “อาจารย์โคนัน คุณชอบปลาย่างไหม”
“……”
ผู้หญิงคนนั้นเงียบลง
หลังจากนั้นไม่นาน โคนันก็พยักหน้า เปิดปากของเธอและพูดว่า “ในตอนแรก ตอนที่ยาฮิโกะ นางาโตะ และชั้นฝึกภายใต้อาจารย์จิไรยะตั้งแต่สงครามระหว่างดินแดนแห่งฝนและดินแดนแห่งลมยังไม่สิ้นสุด อาหารหายากเราจึงมักอิ่มท้องด้วยปลาย่าง…”
“ซันนิน จิไรยะ หนึ่งในโคโนฮะ?”
อุเอฮาระ นาราคุเห็นว่าเธอสนใจที่จะพูดถึงอดีตมาก จึงติดตามหัวข้อ “เขาเป็นนินจาที่มีชื่อเสียงมาก ชั้นเคยได้ยินชื่อเขามาก่อน…”
'อันที่จริงชั้นได้ยินมากกว่าชื่อของเขา'
แม้ในชาติที่แล้ว อุเอฮาระก็รู้จักจิไรยะดี แน่นอน เขาสนใจผลงานชิ้นเอกที่มีชื่อเสียงของจิไรยะมากกว่า
น่าเสียดายที่เจ้าของร้านหนังสือส่วนใหญ่ในโลกของนินจานั้นตรงไปตรงมาและปฏิเสธอย่างเด็ดขาดที่จะขายหนังสือ "อะจึ๊ย อะจึ๊ย สวรรค์รำไร" ให้กับเด็กชายอายุสิบสองปี ในความเป็นจริงพวกเขามักจะหมดสต็อก
อย่างไรก็ตาม เจ้าของร้านหนังสือก็ไม่รังเกียจที่จะขายหนังสือเล่มอื่น “เรื่องราวของนินจาผู้กล้าหาญ” โดยผู้เขียนคนเดียวกันคือจิไรยะ
อย่างที่เรารู้ มันเป็นหนังสือที่น่าตื่นเต้นไม่น้อย
อุเอฮาระ ซื้อหนังสือของเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
หลังจากอ่านไปสองสามหน้า อุเอฮาระพบว่าหนังสือเล่มนี้คือซุปไก่ในโลกนินจาจริงๆ ความตั้งใจเดิมของเขาคือการปลอบประโลมผู้ที่ได้รับบาดแผลจากสงคราม
น่าเสียดายที่นินจาไม่ชอบซุปไก่สำหรับจิตวิญญาณ
เมื่อเทียบกับ “เรื่องเล่าของชิโนบิผู้กล้าหาญ” แล้ว “อะจึ๊ย อะจึ๊ย สวรรค์รำไร” ซึ่งมีสีสันนั้นได้รับความนิยมมากกว่าในหมู่นินจาที่เลียเลือดจากปลายคุไน
นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่รุ่นหนึ่งได้ออกเดินทางบนเส้นทางที่ไม่มีวันหวนกลับหลังจากอ่านซีรีส์ที่ใกล้ชิดนี้
แน่นอนว่าชื่อของจิไรยะเป็นที่รู้จักกันดีมากกว่าซีรีส์เรื่องส่วนตัวของเขา ซันนินแห่งโคโนฮะ เซียนกบจากภูเขาเมียวโบคุ ศิษย์ของโฮคาเงะรุ่นที่ 3 อาจารย์ของโฮคาเงะรุ่นที่ 4 ฯลฯ...
ชายชราผมหงอกมีอิทธิพลต่อโลกนินจามากเกินไป
“อาจารย์จิไรยะมีชื่อเสียงมากจริงๆ”
โคนันถอดปลาย่างยื่นให้อุเอฮาระแล้วกระซิบว่า “เขาไม่หยิ่งผยองและโหดร้ายเหมือนโอโรจิมารุ เราได้ยินถึงการกระทำของเขาจึงไปตามหาร่องรอยของเขาและฝากตัวเป็นศิษย์”
“เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น?”
"จากนั้น…"
โคนันขมวดคิ้ว นึกถึงอดีตทีละนิดและพูดเสียงเบาว่า “จากนั้นเราก็อยู่ด้วยกันสามปีจนกระทั่งอาจารย์จิไรยะจากไป ทุกวันเราสนุกมาก”
“ดูเหมือนว่าอาจารย์โคนันจะคิดถึงวันนั้น!”
หลังจากที่อุเอฮาระพูดจบ เขาก็ก้มศีรษะลงและกัดปลาย่าง
ใบหน้าของโคแนนดูเคร่งเครียดมาก และเธอพูดว่า “เพราะมันคู่ควรแก่การคิดถึง”
ถ้าเป็นไปได้ โคนันอยากให้นางาโตะเป็นผู้นำกองกำลังที่ทรงพลังอย่างแสงอุษา เธอยังต้องการที่จะใช้ชีวิตตามปกติเหล่านั้นต่อไป
“ถ้าฉันมีโอกาส ฉันก็อยากพบท่านจิไรยะเหมือนกัน”
อุเอฮาระหัวเราะเบา ๆ แล้วเสริมว่า “ฉันหวังว่าเขาจะไม่เหมือนกับโอโรจิมารุในองค์กรของเรา เขาแค่เข้ากันได้ยากเกินไป”
ฮีโร่ผมหงอกนั้นคุ้มค่าที่จะได้เห็น
และในภารกิจเสริมของเขา มีหัวข้อมากมายเกี่ยวกับจิไรยะ
แม้ว่าตอนนี้จะหาร่องรอยของจิไรยะได้ยาก แต่ในอีกไม่กี่ปี เมื่อโคโนฮะจัดสอบจูนิน จิไรยะก็จะปรากฏตัวที่โคโนฮะ
ตราบใดที่เขายังไปโคโนฮะ เขาจะสามารถทำภารกิจมากมายให้สำเร็จได้!
“เอาล่ะ อยู่ให้ห่างจากโอโรจิมารุในอนาคต เขาไม่ใช่คนดี”
โคนันตบไหล่อุเอฮาระ มองตรงไปที่ดวงตาของเขา และบอกเขาอย่างจริงจังว่า “ยกเว้นฉันและเพน คนอื่นๆ ไว้ใจไม่ได้เลย”
“…”
อุเอฮาระกระพริบตา พึมพำสองสามคำในใจ มองไปที่โคนัน พยักหน้าแล้วพูดว่า “อืม ชั้นรู้แล้ว อาจารย์”
“ดี กินข้าวแล้วพักผ่อนก่อน”
โคนันลูบผมแล้วกระซิบ “พรุ่งนี้เราจะไปโจมตีฐานที่มั่นอื่น เราอาจจะเจอศัตรูที่ฉลาดกว่านี้อีกสองสามตัว”
อุเอฮาระรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของนินจาอาเมะงาคุเระที่เขาพบ จะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากได้อย่างไร?
แม้ว่าจะมีโจนินไม่กี่คน พวกเขาจะเอาชนะโคนันได้หรือไม่?
มุมมองของ อุเอฮาระ มีอคติเกินไป
จนถึงตอนนี้อาเมะงาคุเระ เป็นหนึ่งในหมู่บ้านนินจาเล็ก ๆ ที่ดีที่สุดในโลกนินจา เป็นรองเพียงห้าแคว้นใหญ่เท่านั้น มันกล้าที่จะประกาศสงครามกับแคว้นใหญ่ที่อยู่รอบ ๆ เมื่อมันแข็งแกร่งที่สุด ตอนนี้โดยพื้นฐานแล้วมันถูกกดลงบนพื้นและถูไปมา แต่ความแข็งแกร่งของมันยังไม่ควรประเมินต่ำเกินไป
ฐานที่มั่นที่สองของอาเมะงาคุเระ ที่ โคโนฮะ และอุเอฮาระที่จะโจมตีนั้นอยู่ลึกเข้าไปในภูเขาและตามแนวสันเขา ภูมิประเทศนั้นง่ายต่อการป้องกันและยากต่อการโจมตี และมีนินจาจำนวนมาก และการเตรียมพร้อมของพวกเขานั้นสูงกว่าฐานที่มั่นของนินจาทั่วไปมาก
……
ขณะที่อุเอฮาระและโคนันปีนขึ้นไปบนภูเขา พวกเขาก็จ้องมองไปที่ภูเขาที่แห้งแล้ง ความสับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอุเอฮาระ “อาจารย์ ทำไมพวกเขาถึงสร้างฐานที่มั่นของนินจาที่นี่ มีอะไรหรือเปล่า”
“มีการเลี้ยงซาลาแมนเดอร์ที่นี่”
โคแนนยกนิ้วขึ้น และผีเสื้อกระดาษก็ลงมาบนปลายนิ้วของเธอ กลายเป็นแผ่นกระดาษสีขาวและรวมเข้ากับร่างของเธอ
“ซาลาแมนเดอร์?”
อุเอฮาระเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจและตรวจดูภูเขาที่แห้งแล้งธรรมดา “นั่นสัตว์อัญเชิญของฮันโซ ไม่ใช่สัตว์อัญเชิญของผู้นำอาเมะงาคุเระหรือ?”
สัตว์นินจาที่ซุ่มซ่อนอยู่ลึกเข้าไปในภูเขาแห่งดินแดนแห่งสายฝน ซาลาแมนเดอร์ได้กลายเป็นฝันร้ายในสนามรบด้วยร่างกายที่ทรงพลังและร่างกายที่มีพิษร้ายแรง
ซาลาแมนเดอร์เป็นสัตว์ร้ายนินจาชนิดหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในสามภูมิภาคปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ของโลกนินจา แต่สามารถแข่งขันกับพวกเขาในด้านความแข็งแกร่งได้ นินจาหลายคนถูกฆ่าโดยพิษของซาลาแมนเดอร์ แม้แต่ซันนินแห่งโคโนฮะก็ถูกมันและฮันโซปราบเช่นกัน
"ใช่."
โคแนนพยักหน้า หยิบม้วนกระดาษออกมาแล้วกระซิบว่า “ซาลาแมนเดอร์มีพิษร้ายแรง ในช่วงสงครามโลกนินจาครั้งที่ 2 ถ้านินจาไม่มีหน้ากากป้องกันแก๊สพิษ เขาจะไม่สามารถเอาชีวิตรอดในสนามรบได้…”
“คาถาผนึก ปล่อย!”
หลังจากพูดจบ โคนันก็หยิบหน้ากากกันแก๊สหน้าตาอัปลักษณ์สองอันออกมาจากม้วนกระดาษผนึกและยื่นให้อุเอฮาระ “ใส่เลย เราสองคนไม่ใช่หมอ เราต้องแน่ใจว่าเราจะไม่ได้รับบาดเจ็บ”
"…ตกลง."
อุเอฮาระ รับมันด้วยท่าทางแปลก ๆ
