MDB ตอนที่ 309 กลยุทธ์

นอกจากหลินจินแล้วก็ไม่มีใครสังเกตเห็นลูกตาบนท้องฟ้าเลย และหลินจินเองก็ไม่มีความตั้งใจที่จะบอกพวกเขาเช่นกัน

ถึงบอกพวกเขาไปก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

แม้ว่าดวงตานั้นจะดูลึกลับ แต่หลินจินก็สามารถเดาได้อย่างคร่าว ๆ ได้ เนื่องจากปีศาจเสือดาวถูกควบคุมโดยคนจากทวีปกลาสซี่ทั้งสามคนนี้ ส่วนคนที่ประทับผนึกทาสให้กับสัตว์ปีศาจนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับพวกเขาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

เมื่อมองไปที่ปีศาจเสือดาว หลินจินก็ครุ่นคิดก่อนที่จะถามถึงภูมิหลังของเขา

ปีศาจเสือดาวเสือดาวคิดว่าหลินจินเป็นปรมาจารย์ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้สึกอะไรนอกจากเคารพชายผู้นี้ ยิ่งไปกว่านั้น หลินจินยังช่วยทำลายผนึกทาส ดังนั้นด้วยบุญคุณของชายผู้นี้ ปีศาจเสือดาวยินดีที่จะตอบคำถามของเขาทุกข้อ

หลินจินได้รับรู้เกี่ยวกับภูมิหลังของปีศาจเสือดาว รวมถึงคนจากทวีปกลาสซี่ทั้งสามคนนี้

พวกเขาทั้งหมดมาจากดินแดนตะวันตกของทวีปกลาสซี่

ดินแดนตะวันตกเป็นประเทศขนาดใหญ่ของทวีปกลาสซี่ ขนาดและกองกำลังของพวกเขาเหนือกว่าอาณาจักรมังกรหยกโดยสิ้นเชิง และราชาหยานก็เป็นหนึ่งในสิบสามราชา

โครงสร้างของดินแดนตะวันตกแตกต่างจากอาณาจักรมังกรหยกอย่างสิ้นเชิง ตั้งแต่สมัยโบราณ ดินแดนตะวันตกมีบัลลังก์ 13 บัลลังก์ ในขณะที่บางคนมีอำนาจอย่างแท้จริง บางคนก็ทำได้เพียงถือยศอวดสถานะ และความมั่งคั่งที่บรรพบุรุษของพวกเขาสั่งสมมาตามกาลเวลา

ซึ่งราชาหยานอยู่ในประเภทหลัง

เขาเป็นเพียงราชาชายขอบในประเทศของเขา แต่ถึงกระนั้น สถานะและอำนาจของเขาก็ไม่ใช่สิ่งที่พลเมืองของดินแดนตะวันตกทั่วไปจะเปรียบเทียบได้

ตัวอย่างเช่น ราชาหยานมีอำนาจควบคุมอาณาเขตอันกว้างใหญ่ ขนาดของมันใหญ่กว่าเมืองเมเปิ้ลประมาณสองถึงสามเท่า

เนื่องจากดินแดนตะวันตกมีที่ดินมากเกินไป และมีประชากรกระจัดกระจาย บางพื้นที่ก็มีภูเขามากมายเช่นกัน

ราชาหยานไม่กล้าแข่งขันกับราชาองค์อื่น แต่ชายผู้นี้โหดร้ายและกดขี่ข่มเหงผู้คนที่อาศัยอยู่ในเขตแดนของเขา แถมเขายังหมกหมุ่นในกามเป็นพิเศษ จากภาษีที่สูงอย่างเหลือเชื่อที่เขาเรียกเก็บทั้งหมด เงินทุนส่วนใหญ่ถูกใช้เพื่อสร้างฮาเร็มของเขา และตอนนี้เขามีนางสนมมากกว่าร้อยคน

คราวนี้เขามาที่นี่เพื่อนำตัวทิลลี่กลับไป

“ทิลลี่?” หลินจินชำเลืองมองไปยังโฉมงามจากแดนประจิมที่เดินเข้ามาก่อนหน้านี้ โดยรู้ว่าเธอคือ 'ทิลลี่' ต้นตอของปัญหาทั้งหมด

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้ชายจะต้องการสาวงาม แต่ประเด็นคือ อาณาจักรมังกรหยกอยู่ห่างจากดินแดนตะวันตกอย่างน้อยหลายพันไมล์ และนี่เป็นครั้งแรกที่หลินจินเห็นใครบางคนเต็มใจเดินทางไกลเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว

ผู้หญิงในดินแดนตะวันตกเป็นที่รู้กันดีว่ามีความแสบซ่าม้าดีดกะโหลก และทิลลี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอต่อต้านความคิดที่ว่าราชาหยานจะรับเธอไปเป็นของเล่นในฮาเร็มของเขาอย่างหัวชนฝา เธอจึงเลือกที่จะหลบหนี

โชคดีที่เธอประสบความสำเร็จด้วยความสามารถของเธอเอง หากเป็นคนอื่น พวกเขาคงถูกจับก่อนที่จะออกจากพรมแดนของดินแดนตะวันตกเสียด้วยซ้ำ

“ข้าขอคารวะ ท่านชายเจ้าค่ะ” ทิลลี่ทักทายด้วยมารยาทของทวีปยูไนเต็ดผ่านใบหน้าที่ดูอ่อนโยนของเธอ

หลินจินพยักหน้าก่อนจะกลับไปถามปีศาจเสือดาว หลินเป่า ต่อ

หลินเป่าเป็นชื่อที่เขาตั้งด้วยตัวเอง เหตุผลที่เขาเลือกนามสกุล 'หลิน' ก็เพราะเขาเกิดในป่า[1]

ดังนั้นเขาจึงตั้งนามสกุลตัวเองว่า 'หลิน' ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ 'ป่า' และใช้ 'เป่า' ซึ่งแปลว่า 'เสือดาว'

เมื่อ 60 ปีที่แล้ว หลินเป่าได้พบกับยอดฝีมือในดินแดนตะวันตก และพ่ายแพ้ภายในสามกระบวนท่า จากนั้นก็ถูกประทับผนึกทาสบนตัวเขา และเขาต้องรับใช้พ่อของราชาหยานเป็นเวลากว่าครึ่งศตวรรษ

ในช่วง 50 ปีที่ผ่านมา เขาได้รับการปฏิบัติเยี่ยงเครื่องมือ และทำให้เจตนาฆ่าของเขาทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เป็นมาจากความโกรธที่ถูกทารุณมาอย่างต่อเรื่อง

ด้วยนิสัยที่เลวร้ายของราชาหยาน เขาได้กดขี่ทั้งคนรับใช้และสัตว์ปีศาจเช่น หลินเป่า

มันเป็นเวลากว่า 50 ปีแล้วที่หลินเป่าถูกพ่อและลูกชายทรมานอย่างแสนสาหัส อย่างไรก็ตามเนื่องจากมีผนึกทาสอยู่ เขาจึงไม่สามารถขัดขืนพวกเขาได้เลย

ตอนนี้ผนึกทาสได้ถูกทำลายแล้ว นอกจากความยินดีของหลินเป่าแล้ว เขายังตั้งใจที่จะแก้แค้นอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นสัตว์ปีศาจที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นเวลาร้อยปี ดังนั้นเขาจึงรู้จักยับยั้งชั่งใจตัวเอง แม้ว่าเขาจะต้องการแก้แค้น แต่เขาก็จะไม่ทำต่อหน้าท่านปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ได้

“และหยุดเรียกข้าว่า ‘ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์’ ได้แล้ว ข้าไม่ใช่ผู้อมตะ” หลินจินมองไปที่หลินเป่า อีกฝ่ายรู้สึกขอบคุณอย่างจริงใจและยังคงคุกเข่า ดังนั้นหลินจินจึงขอร้องว่า “หยุดคุกเข่าได้แล้ว และลุกขึ้นมาเถิด”

จากนั้น หลินเป่าก็กล้าลุกขึ้นยืน “งั้นข้าขอเรียกท่านว่า ‘ท่านชาย’ ตามแม่นางคนนั้นได้หรือไม่ขอรับ?”

เมื่อเขาได้ยินทิลลี่เรียกเขา หลินเป่าจึงเลียนแบบเธอ

ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวดังมาจากในป่า ฟังจากเสียงแล้วน่าจะเป็นราชาหยาน

หลังจากตกจากหลังช้างและหมดสติไป สัญชาตญาณแรกเมื่อตื่นขึ้นน่าจะเป็นการตะโกนและด่าทอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

เพราะท้ายที่สุด สันดอนขุดได้ แต่สันดานของมนุษย์นั้นคงขุดไม่ขึ้น

ดวงตาของหลินเป่ากลายเป็นสีแดงก่ำเมื่อได้ยินเสียงของราชาหยาน

หลินจินได้ยินจากหลินเป่าว่าราชาหยานปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างไรบ้าง เขารู้สึกว่าสิ่งที่หลินเป่าประสบพบเจอมันช่างไร้มนุษยธรรมอย่างยิ่ง

ใครทำอะไรไว้ก็ได้รับผลนั้น ถ้าหลินเป่าฆ่าราชาหยานตอนนี้ หลินจินก็ไม่คิดจะหยุดเขา

เขาพูดได้เพียงว่าราชาหยานนำสิ่งนี้มาสู่ตัวเขาเอง

หลินเป่ากำลังพยายามอย่างหนักที่จะควบคุมตัวเองในตอนนี้ แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจก็คือทิลลี่ได้พุ่งทะยานไปตามทิศทางของเสียงโดยไม่รีรอ

หลินจินสามารถบอกได้ว่าแม้จะเป็นผู้หญิง แต่ทิลลี่ก็ยังเด็ดขาดกว่าผู้ชาย ราชาหยานยังคงถูกเข็มของหลินจินควบคุมไว้ ดังนั้นเขาจึงไร้แรงต่อต้านโดยสิ้นเชิง ก่อนที่เขาจะรู้ตัวทิลลี่ก็ฟันเขาด้วยมีดโค้ง

ใบมีดโค้งมีคุณภาพดี แถมการเคลื่อนไหวของทิลลี่ก็เฉียบคมเช่นกัน และมีเงาของสัตว์ร้ายอยู่ข้างหลังเธอ มันดูเหมือนนกกางเขน

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอรวดเร็วและว่องไวมาก

ดูเหมือนว่าราชาหยานจะทำบาปมากเกินไปจนหลายคนต้องการให้เขาตาย

เมื่อราชาหยานล้มลงกับพื้น ออร่าสีแดงก็โผล่ออกมาจากร่างของเขา จากนั้นก็ได้ระเบิดออกเป็นงูเห่าขนาดใหญ่ ราชางูเห่าตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยงของราชาหยาน ตอนนี้ร่างโฮสต์ของมันตายไปแล้ว มันจึงแยกออกจากร่าง และเริ่มออกอาละวาด

ราชางูเห่าที่น่าเกรงขามได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว มันอ้าปากที่มีกลิ่นเหม็นเน่าของมันเพื่อกัดทิลลี่ มันเร็วเกินไปจนทิลลี่ไม่อาจตอบสนองได้ทันเวลา

อย่างไรก็ตาม ราชางูเห่าไม่ประสบความสำเร็จ หลินจินได้สังเกตเห็นสัตว์วิเศษตัวนี้แล้วตอนที่มันยังเป็นกองเลือด และเขารู้ว่านี่คือผลข้างเคียงของคัมภีร์จ้าวอสูร

เมื่อเจ้าของพันธสัญญาโลหิตเสียชีวิตหรือได้รับบาดเจ็บสาหัส เป็นไปได้ที่สัตว์เลี้ยงของพวกมันจะแยกตัวเองออกจากร่างกายมนุษย์ ในกรณีนั้นจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อร่างโฮสต์ตายอย่างฉับพลัน แต่ถ้าพวกเขาได้รับบาดเจ็บเพียงอย่างเดียว การแยกตัวของสัตว์เลี้ยง มันเป็นการกระทำที่ร้ายแรง

สัตว์เลี้ยงบางตัวเลือกที่จะปกป้องร่างโฮสต์ของพวกมันแทน ดังนั้นในบางสถานการณ์ที่อันตรายถึงชีวิต ร่างโฮสต์ก็สามารถฟื้นตัวได้อย่างน่าอัศจรรย์

สิ่งนี้จะขึ้นอยู่กับสัตว์วิเศษทั้งหมด

หลินจินยังได้ยินมาว่าสัตว์วิเศษบางตัวมีความสามารถพิเศษที่แม้ว่าหัวของพวกมันจะถูกตัดออก มันก็สามารถติดมันกลับเข้าไปใหม่ได้ทันที แน่นอนว่าสัตว์วิเศษเช่นนี้หาได้ยาก และเมื่อพวกมันทำสิ่งนี้ มันก็เท่ากับแลกชีวิตของมันกับเจ้าของของมัน

ส่วนสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนั้น มันก็ขึ้นอยู่กับว่าสัตว์ร้ายเต็มใจที่จะไปปกป้องเจ้านายของมันมากน้อยเพียงใด

และราชางูเห่าตัวนี้เหยียดหยามราชาหยานอย่างชัดเจน มิฉะนั้น ศพคงไม่ระเบิดออกมาเยี่ยงนี้

หลินจินเปิดใช้ทักษะกำราบสัตว์วิเศษทันที และเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะปลอดภัย เขายังเปิดประตูห้องโถงเยี่ยมชมเพื่อขอยืมพลังเพื่อทำให้ราชางูเห่ามึนงงอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้หลินจินคุ้นเคยกับการทำเช่นนี้แล้ว มันจึงได้ผลเกือบทุกครั้ง

อย่างไรก็ตาม กลวิธีทำให้สัตว์วิเศษงุนงงจากระยะไกลด้วยการโบกมือเพียงครั้งเดียวนี้เป็นเรื่องใหม่สำหรับจั่วเหวินถัง และคนอื่น ๆ พวกเขาทั้งหมดต่างอ้าปากค้างขณะเฝ้าดู

จั่วเหวินถังเป็นคนที่มีประสบการณ์สูง แต่วันนี้ เขาตระหนักดีว่าเขาเป็นอ่อนด้อยเพียงใด น้องหลินคนนี้น่าทึ่งเกินไป และทักษะของเขาก็ยอดเยี่ยม ไม่น่าแปลกใจเลยที่จักรพรรดิจะทรงโปรดให้เลื่อนตำแหน่งเป็นพิเศษ

ก่อนหน้านี้ จั่วเหวินถังไม่เข้าใจทำไมหลินจินถึงมีความพิเศษไม่เหมือนใคร ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ที่เขาสงสัยได้กระจ่างหมดแล้ว

นอกจากนี้ หลินจินยังเคยช่วยชีวิตเขาไว้ แม้ว่าเขาจะเป็นคนเจ้าแผนการ แต่อย่างน้อย ๆ จั่วเหวินถังก็รู้วิธีขอบคุณ และตอนนี้เขาเห็นหลินจินเป็นน้องชายแท้ ๆ ของเขา

ทิลลี่รู้ว่าก่อนหน้านี้เธอตกอยู่ในอันตราย และเพิ่งได้รับการช่วยชีวิตจากหลินจิน

เธอรีบวิ่งกลับไปด้วยใบหน้าซีดเซียว

“ข้าขอขอบคุณท่านชาย ท่านช่วยชีวิตข้าไว้อีกครั้งแล้ว” คราวนี้ทิลลี่ก้มต่ำกว่าเดิม ทุกการกระทำต่อจากนี้ไปด้วยความจริงใจอย่างเต็มที่

ทันใดนั้น ทิลลี่ก็ตระหนักบางอย่างขึ้นมาได้ เธอไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีเคล็ดวิชาที่สามารถยับยั้งราชางูเห่าระดับสามจากระยะไกลได้

[1] ‘หลิน’ ในภาษาจีนกลาง หมายถึง ‘ป่า’