ตอนที่ 293 ดับเครื่อง
ตอนที่ 293 ดับเครื่อง
ทันทีที่นาฬิกานับถอยหลังได้เริ่มต้นขึ้น มันก็ได้มีสัญญาณไฟขนาดใหญ่กระจายออกไปในรูปทรงกลม โดยสัญญาณไฟที่เพิ่งปรากฏขึ้นมานี้คือขอบเขตของสนามแข่งขัน ซึ่งถ้าหากว่าใครหลุดรอดออกไปจากขอบเขตที่กำหนดไว้ ผู้เข้าแข่งขันคนนั้นก็จะถูกตัดสินให้ตกรอบในทันที
ระหว่างนั้นเซี่ยเฟยยังคงออกคำสั่งให้ยานรบเตรียมระบบต่าง ๆ เพื่อเตรียมรับมือกับสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้
แผนการของเซี่ยเฟยคือการพยายามหลีกเลี่ยงกลุ่มชุลมุน แล้วค่อยมองหาโอกาสจู่โจมเข้าใส่ยานรบที่หลุดรอดออกมา
แม้ว่าแผนการของเขาจะฟังดูเรียบง่ายแต่การพยายามทำให้ได้ตามแผนการก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย เพราะสนามการแข่งขันมีรัศมีเพียงแค่ 2,000 กิโลเมตร ซึ่งในพื้นที่แคบ ๆ แบบนี้ยานรบก็สามารถเดินทางจากขอบสนามฝั่งหนึ่งไปยังขอบสนามอีกฝั่งหนึ่งได้ในเวลาเพียงแค่ไม่ถึงนาที ดังนั้นถ้าหากว่าใครมีทักษะในการบังคับยานรบไม่เพียงพอ มันก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะได้รับชัยชนะในการแข่งขันรอบนี้ได้เลย
ในบรรดาการแข่งขันย่อยทั้งหมดในการแข่งขันโกลเดนฟิงเกอร์ มันมีเพียงแค่การแข่งขันรายการนี้และการแข่งขันค้นหาวัตถุเพียงแค่ 2 รายการเท่านั้น ที่ทดสอบความสามารถในการควบคุมยานของผู้เข้าแข่งขัน ส่วนการแข่งขันรายการย่อยอื่น ๆ เป็นการแข่งขันทางด้านเทคนิคทั้งหมด
สมาคมช่างกลเคยโดนตั้งคำถามว่าพวกเขาเป็นช่างที่คอยซ่อมแซมยาน แล้วทำไมพวกเขาจะต้องมาแข่งขันบังคับยานรบด้วย
สิ่งที่สมาคมช่างกลตอบกลับไปนั่นก็คือหากช่างกลไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้ขับยาน มันก็เป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะกลายเป็นช่างกลที่ดีได้
เซี่ยเฟยคิดว่าคำตอบของสมาคมเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลมาก เพราะถ้าหากว่าช่างรู้แต่วิธีการซ่อมยานอวกาศ แต่ไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่นั้นเป็นเรื่องที่เหมาะสมหรือไม่ พวกเขาก็คงจะไม่สามารถปรับแต่งยานรบให้เหมาะสมกับคนขับของยานลำนั้นได้
ไม่ว่ายานรบจะดีแค่ไหนแต่มันก็ยังจำเป็นจะต้องใช้คนขับในการควบคุมยาน ซึ่งถ้าหากพวกเขาสามารถปรับแต่งยานรบให้เหมาะสมกับคนขับ มันก็จะทำให้ยานรบลำนั้นสามารถแสดงประสิทธิภาพออกมาได้มากยิ่งขึ้น
โชคดีที่เซี่ยเฟยเป็นทั้งนักบินและช่างกลในคนคนเดียว เขาจึงไม่มีปัญหาในเรื่องการจัดการอุปกรณ์ในยานรบ เพราะเขาสามารถที่จะติดตั้งอุปกรณ์ต่าง ๆ เอาไว้ในตำแหน่งที่เขาต้องการมากที่สุด ซึ่งมันก็หมายความว่าเขาสามารถรีดประสิทธิภาพของยานรบออกมาได้มากที่สุดเช่นเดียวกัน
5! 4! 3! 2! 1! 0!
เมื่อตัวเลขนับถอยหลังได้สิ้นสุดลง ไฟสัญญาณสีเขียวก็สว่างขึ้นเพื่อเป็นการบอกว่าการแข่งขันได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
“ล็อกเป้าหมายทั้งหมด”
“เปิดระบบเสริมพลังชาร์จ เตรียมเพิ่มพลังงานให้เกราะพลังงานตลอดเวลา”
“เรดาร์พยายามจับวิถีอาวุธของฝ่ายตรงข้าม”
…
เซี่ยเฟยเริ่มออกคำสั่งในทันทีซึ่งคำสั่งเหล่านี้ถือว่าเป็นคำสั่งหลักที่ใช้ในการเตรียมตัวยังไม่ใช่คำสั่งที่ใช้ในการโจมตี
ในระยะใกล้ขนาดนี้ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าศัตรูจะบุกเข้ามาเมื่อไหร่ ซึ่งกัปตันยานที่ดีจะต้องคอยตื่นตัวอยู่เสมอเพื่อคำนวณเวลาออกคำสั่งในช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุด
สิ่งแรกที่เซี่ยเฟยทำหลังจากนั้นคือการพยายามแยกตัวเองออกมาจากสนามรบเพื่อคอยสังเกตสถานการณ์โดยรวม เพราะท้ายที่สุดนี่ก็คือการต่อสู้ระยะประชิดของยานทั้ง 10 ลำ โดยไม่มีการแบ่งฝ่ายว่าใครเป็นมิตรหรือศัตรู
“แจ้งเตือน! ยานรบของเราถูกล็อกด้วยขีปนาวุธ!”
“แจ้งเตือน! ยานรบของเราถูกล็อกด้วยขีปนาวุธ!”
“แจ้งเตือน! ยานรบของเราถูกล็อกด้วยขีปนาวุธ!”
…
จู่ ๆ ชุดการแจ้งเตือนก็ดังขึ้นมาถึงเก้าครั้งติดต่อกัน จนทำให้เซี่ยเฟยรู้สึกตกตะลึงที่จู่ ๆ ตัวเองได้ตกเป็นเป้าหมายของยานรบทั้งหมดแบบนี้
“ไอ้พวกสารเลว! พวกนั้นกำลังแท็กทีมเพื่อจัดการกับนายก่อน” อันธตะโกนขึ้นมาอย่างร้อนรน
เซี่ยเฟยพยายามบังคับยานให้หันไปทางซ้ายโดยไม่พูดอะไร จากนั้นเขาก็ผลักคันโยกควบคุมความเร็วด้วยมือขวาเพื่อพยายามเคลื่อนที่ไปอีกฟากหนึ่ง
สถานการณ์นี้แตกต่างจากภาพที่ผู้ชมทุกคนคิดเอาไว้เป็นอย่างมาก เพราะแม้แต่ผู้ชมที่มองโลกในแง่ร้ายที่สุดก็ไม่เคยคิดว่ามันจะมียานลำใดลำหนึ่งถูกล็อกการโจมตีจากยานอีก 9 ลำที่เหลือตั้งแต่ต้นเกมการแข่งขันแบบนี้
“ดูนั่นครับท่านผู้ชม ขีปนาวุธ 36 ลูกจากยานรบทั้ง 9 ลำกำลังโจมตีไปที่ยานของเซี่ยเฟยแล้ว ด้วยความเร็วของยานเคสเทลมันไม่มีทางที่เซี่ยเฟยจะสามารถหลบหลีกขีปนาวุธพวกนี้ได้อย่างแน่นอน เซี่ยเฟยจะสามารถรับขีปนาวุธทั้ง 36 ลูกนี้ได้ไหม!!” ผู้บรรยายเกมการแข่งขันตะโกนขึ้นมาอย่างตกใจ
“มันไม่มีทางที่ยานเคสเทลจะสามารถรับการโจมตีพวกนั้นได้แน่ ๆ ตอนนี้ทางเลือกเดียวคือการใช้ยานกู้ชีพเพื่อหลบหนีออกมา ไม่อย่างนั้นเซี่ยเฟยอาจจะมีอันตรายถึงชีวิต” ผู้บรรยายหญิงอีกคนกล่าวเสริมความเห็น
ผู้ชมทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังหน้าจออย่างลุ้นระทึก ท้ายที่สุดมิสไซล์ทั้ง 36 ลูกก็จำเป็นจะต้องใช้เวลาในการเดินทางเพียงแค่ 10 วินาทีเท่านั้น ผู้ชมบางส่วนจึงสวดภาวนาให้เซี่ยเฟยรอดพ้นจากหายนะในครั้งนี้ไปได้ แต่มันก็มีผู้ชมบางส่วนอีกเช่นกันที่หวังจะได้เห็นระเบิดขนาดใหญ่เกิดขึ้นในอวกาศ
“ขีปนาวุธชุดแรก ยิง!”
เซี่ยเฟยออกคำสั่งเพื่อเริ่มโต้ตอบกลับไป แต่น่าเสียดายที่ขีปนาวุธที่เขาส่งออกไปมีเพียงแค่ 4 ลูกเท่านั้น ซึ่งมันเป็นจำนวนที่น้อยมากเมื่อเทียบกับขีปนาวุธทั้ง 36 ลูกที่กำลังพุ่งเข้ามา
“รีบเข้าไปในยานกู้ชีพกันเถอะ มันไม่มีทางที่ยานลำนี้จะต้านทานการโจมตีจากขีปนาวุธทั้ง 36 ลูกได้” อันธตะโกนขึ้นมาอย่างร้อนรน
เซี่ยเฟยยังคงนิ่งเงียบโดยแววตาของเขายังคงสงบนิ่งราวกับเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไร
ฟิ้ว!
ภาพด้านนอกดูเหมือนเซี่ยเฟยทำการจู่โจมอย่างหมดหวัง และถึงแม้ว่าเขาจะสามารถทำลายศัตรูบางส่วนภายใต้การจู่โจมในครั้งนี้ได้ แต่เขาก็คงจะถูกทำลายจากการโจมตีของศัตรูทั้งเก้าคนเช่นเดียวกัน
“เปิดใช้งานระบบล็อกเป้าหมาย!”
สิ้นคำสั่งแสงสีแดงเข้มก็พุ่งออกไปห่อหุ้มยานรบทั้งเก้าของศัตรูเอาไว้
ระบบล็อกเป้าหมายเป็นระบบที่ถูกออกแบบมาพิเศษให้ถูกใช้ร่วมกับการจู่โจมด้วยขีปนาวุธ ซึ่งมันก็จะช่วยให้ขีปนาวุธมีระยะทำการมากกว่าเดิมถึง 50%
“แจ้งเตือนการโจมตีชุดแรกจะมาถึงใน 4.3 วินาที!” เสียงระบบ AI แจ้งเตือนขึ้นมาอีกครั้ง
“เตรียมระเบิดโปรตอนขนาดกลาง! เปลี่ยนไปใช้ระบบควบคุมด้วยมือ” เซี่ยเฟยตะโกนเสียงดัง
เมื่อมองผ่านหน้าต่างชายหนุ่มก็ได้เห็นขีปนาวุธที่กำลังพุ่งเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ แต่แววตาของเขาก็ยังคงจับจ้องมองไปยังขีปนาวุธเหล่านั้นอย่างแน่วแน่
“เซี่ยเฟยไม่ได้คิดที่จะใช้ยานกู้ชีวิต นี่เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า?”
“จบแล้ว แบบนี้เขาจะต้องเป็นอันตรายแน่ ๆ”
ผู้บรรยายกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า ราวกับว่าพวกเขาได้เห็นเซี่ยเฟยเสียชีวิตไปแล้ว
อย่างไรก็ตามดวงตาของเซี่ยเฟยยังคงจับจ้องมองไปยังระบบเรดาร์อย่างจริงจัง ซึ่งบนหน้าจอได้แสดงตำแหน่งของขีปนาวุธทั้ง 36 ลูกที่กำลังพุ่งเข้ามาใกล้
ทันใดนั้นเซี่ยเฟยก็กดนิ้วลงบนปุ่มสีแดงเพื่อเป็นการยิงระเบิดโปรตอนขนาดกลางออกมาในอวกาศ
“3!
“2!”
“1!”
ตัวเลขบนระเบิดโปรตอนนับถอยหลังอย่างเงียบ ๆ ซึ่งในระหว่างนั้นผู้ชมก็กำลังลุ้นจนหัวใจของพวกเขาเต้นระรัวราวกับกลองชุด
ตูม!
ขีปนาวุธทั้ง 36 ลูกระเบิดขึ้นมาเกือบจะพร้อมกัน ทำให้พื้นที่บริเวณนั้นถูกปกคลุมไปด้วยเปลวไฟ
“โดนแล้วครับ!! พวกเรามารอลุ้นกันว่าเซี่ยเฟยจะสามารถรอดพ้นจากระเบิดอันรุนแรงครั้งนี้ได้หรือไม่!!!”
เมื่อเปลวเพลิงได้จางหายไปสิ่งที่ผู้ชมไม่คาดคิดก็ปรากฏขึ้นในสายตาของพวกเขา เพราะยานรบของเซี่ยเฟยยังคงบินอยู่และแม้แต่เกราะด้านนอกของตัวยานก็ยังไม่ได้รับความเสียหาย!
นี่มันจะเป็นเรื่องที่น่าทึ่งเกินไปแล้ว!
ยานเคสเทลสามารถป้องกันขีปนาวุธ 36 ลูกพร้อมกันได้!!
หากเซี่ยเฟยกำลังขับยานแบทเทิลคลุยเซอร์ ภาพตรงหน้าก็คงจะไม่ใช่เรื่องที่น่าประหลาดใจมากนัก แต่ยานฟริเกตเป็นยานรบที่ขึ้นชื่อเรื่องการป้องกันที่อ่อนแอ แล้วเขาสามารถรอดพ้นมาจากหายนะแบบนั้นได้ยังไง!!!
“ระบบขีปนาวุธเริ่มยิงอีกครั้ง ทำลายพวกมันไปให้หมด!”
“ถ้าพวกแกกล้าที่จะมารุมฉัน ก็อย่าหาว่าฉันเป็นคนที่ไร้ความปรานี!” เซี่ยเฟยตะโกนคำรามพร้อมกับดวงตาที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
หลังจากที่เซี่ยเฟยปล่อยขีปนาวุธชุดแรกออกไป เขาก็เริ่มหันปากกระบอกปืนไปยังเป้าหมายลำเดิมเป็นครั้งที่ 2
ตูม!
ขีปนาวุธชุดแรกระเบิดบนยานข้าศึกแล้วมันก็ต้องขอบคุณระบบล็อกเป้าหมายที่ทำให้ขีปนาวุธจู่โจมเข้าจุดสำคัญ ทำให้ระบบการยิงและระบบป้องกันของยานลำนี้หายไปทั้งหมด
แน่นอนว่าเซี่ยเฟยไม่ได้ตั้งใจที่จะปล่อยผู้เข้าแข่งขันพวกนี้ไป เขาจึงเริ่มสั่งขีปนาวุธพุ่งเข้าไปทำลายยานรบที่ไร้การป้องกัน
“ระบบเรดาร์จับสัญญาณได้ว่ายานรบหมายเลข 11079 เป็นคนคอยออกคำสั่งยานรบทั้งหมด” คอมพิวเตอร์ AI รายงาน
“ยานลำนั้นจะต้องเป็นยานหัวโจกของพวกมันแน่ ๆ รีบทำลายยานลำนั้นเร็ว ๆ เข้า เราจะได้ควบคุมสถานการณ์ได้อีกครั้ง” อันธตะโกนขึ้นมาอย่างกระตือรือร้น
“ปรับลำดับยานลำนั้นให้มีความสำคัญน้อยที่สุด ฉันอยากให้มันมีชีวิตอยู่เป็นคนสุดท้าย” เซี่ยเฟยสั่งการอย่างจริงจัง
“ทำไมออกคำสั่งแบบนั้น พวกเรามีโอกาสทำลายหัวโจกของฝ่ายตรงข้ามแล้วนะ แล้วทำไมนายถึงคิดที่จะปล่อยมันไป” อันธกล่าวขึ้นมาด้วยความสับสน
“ปล่อยมันงั้นเหรอ? วันนี้ไม่มีใครรอดไปจากเงื้อมมือของฉันได้ทั้งนั้นแหละ” เซี่ยเฟยกล่าวขึ้นมาอย่างเย็นชา
ตูม!!!
ก่อนที่คำพูดของเขาจะจบลงการจู่โจมรอบที่ 2 ของศัตรูก็มาถึง ซึ่งมันก็ทำให้ยานรบของเซี่ยเฟยสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
“รีบรายงานความเสียหายมาเดี๋ยวนี้”
“เกราะพลังงานได้รับความเสียหาย 13%, โครงสร้างยานได้รับความเสียหาย 2%”
“ดับเครื่องยนต์ แล้วรวมพลังงานทั้งหมดไปไว้ที่เกราะพลังงาน จากนั้นเตรียมระเบิดโปรตอนอีกลูก”
“ระเบิดโปรตอนลูกใหม่จะพร้อมใช้งานใน 4 วินาที”
“นี่นายจะดับเครื่องยนต์ให้เป็นเป้านิ่งของศัตรูรึไง?!” อันธตะโกนขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด
***************
