“ฮ่าฮ่าฮ่า หวูเฉิงหยาง เจ้าจะเย่อหยิ่งเกินไปแล้ว เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถอยู่ยงคงกระพันได้ในพื้นที่เล็กๆ อย่างเมืองไท่คังจังหวัดหลงหยวน แล้วเจ้าจะสามารถมาที่สถาบันของข้าเพื่อก่อปัญหาได้ นี่คือโลกใบใหญ่อย่างแท้จริง เจ้ารับผลที่ตามมาไม่ไหวหรอก”

คณบดีของสถาบันเทียนเซี่ยส่ายหัวและพูดด้วยอย่างเย้ยหยันว่า "ขอบเขตพลังศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นๆนั้นเพียงพอที่จะอาละวาดในสถานที่เช่น มณฑลหลงหยวนเท่านั้นแหล่ะ แต่ในสถาบันเทียนเซี่ยแห่งนี้ความสามารถของเจ้ายังห่างไกลนัก”

"หยางหวู่เฉิง ข้ามาจากตระกูลหยวนแห่งเทียนซิง และตระกูลหยวนของข้าเมื่ออยู่ที่เทียนซิง ยกเว้นสิบตระกูลพลังศักดิ์สิทธิ์ ข้าสามารถออกคำสั่งได้ทั้งหมด เพราะข้านั้นแข็งแกร่ง และข้าเข้าถึงขอบเขตกายขั้นสูงตั้งแต่ยังเด็ก ในเวลานั้นข้าได้เข้าร่วมการคัดเลือกของสถาบันเทียนเซี่ย ข้าคิดว่าตัวเองนั้นแข็งแกร่งจนไร้เทียบทาน แต่เมื่อข้าพ่ายแพ้ให้กับการประเมินเป็นศิษย์ภายใน ข้าพึ่งรู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า ในโลกที่กว้างใหญ่ยังมีคนที่แข็งแกร่งกว่าเรามากมายนัก"

หยานฮ่าวส่ายหัวและมองไปที่หยางหมิงด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

"จังหวัดหลงหยวนเล็ก ๆ เจ้าสามารถทำอะไรได้ตามใจ แต่ที่นี่ไม่ใช่หลงหยวน อะไรทำให้เจ้ามั่นใจจนหยิ่งทะนงเช่นนี้ ข้าอยากรู้จริงๆ" ศิษย์ที่แท้จริงคนหนึ่งพูดเย้ยหยันหยางหมิง

ผู้อาวุโสทั้งหกไม่พูดอะไรออกมา แต่มองไปที่หยางหมิงด้วยความเฉยเมยเหมือนกำลังมองดูคนที่ตายไปแล้ว!

ทันใดนั้นทุกคนรอบ ๆ ก็มองไปที่หยางหมิงอย่างเย้ยหยันและเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม

"โอ้จริงเหรอ?"

เมื่อเห็นสิ่งนี้หยางหมิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มจาง ๆ ออกมา

"หยางหมิงหัวใจเจ้าใหญ่คับฟ้าอย่างไม่เกรงกลัวอะไรเลยจริงๆ เจ้าคิดว่าโลกมีขนาดเท่ากับหลงหยวนของเจ้าหรือ แม้ว่าเจ้าจะเหยียบเมืองเล็กๆห้าเมืองไว้ใต้ฝ่าเท้าได้ เจ้าก็คิดว่าตัวเองสามารถก้าวข้ามโลกได้แล้วหรือ ช่างเเป็นเพียงกบที่อยู่ก้นบ่อลึกจริงๆ เห็นท้องฟ้าผ่านปากบ่อก็คิดว่าท้องฟ้าใหญ่แค่นั้น"

คณบดีของสถาบันเทียนเซี่ยมองไปที่หยางหมิงและพูดออกมาพร้อมกับถอนหายใจ

"จริงเหรอ แต่ในสายตาของข้าเจ้าต่างหากที่เป็นกบใต้ก้นบ่อ สำหรับจักรวรรดิต้าเซี่ยทั้งหมด สถาบันเทียนเซี่ยอาจเป็นมหาอำนาจอันดับหนึ่งของโลก แต่ในสายตาของข้าหยางหมิง พวกเจ้าไม่นับเป็นตัวอะไร ไม่ได้เป็นอะไรเลย ไม่ต่างจากมดปลวดที่ข้าอยากบีบเจ้าก็ตาย ฆ่าพวกเจ้าง่ายเหมือนบี้มด”

เมื่อได้ยินเช่นนี้หยางหมิงส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มเย็น

"เจ้ายังเด็กและไร้เดียงสา คิดว่าตัวเองมีความสำเร็จเล็กน้อย ก็คิดว่าตัวเองจะเป็นอมตะในโลกนี้และไม่สนใจคนอื่นๆ"

คณบดีสถาบันเทียนเซี่ยไม่ได้โกรธ แต่เขาส่ายหัวและมองไปที่หยางหมิงราวกับกำลังดูคนตาย ทันใดนั้นดาบบินสามเหลี่ยมที่ทำมาจากน้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา!

"ชื่อของดาบนี้คือหานลี่ เป็นชิ้นส่วนของน้ำแข็งอายุหนึ่งหมื่นปี มันถูกหลอมสร้างโดยข้าเป็นเวลาหกสิบปีด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ธาตุน้ำ, และตอนนี้มันเป็นอาวุธทางจิตวิญญาณระดับสูง แค่ข้าสะบัดดาบเฉย เจ้าก็ตายแล้ว!”

หลังจากพูดจบ คณบดีของสถาบันเทียนเซี่ยก็ดีดไปที่สันดาบ และทันใดนั้นดาบหานลี่ก็สั่นเบา ๆ พร้อมกับระเบิดพลังน้ำแข็งออกมาและพุ่งเข้าหาหยางหมิง!

"ดาบสังหารฟ้า นี่คือหนึ่งในวิชาศักดิ์สิทธิ์ของสถาบันอันดับหนึ่งของพวกเรา ข้าไม่คิดว่าเมื่อมันออกมาจากมือของคณบดี มันจะร้ายกาจและน่ากลัวได้ขนาดนี้!"

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด