ตอนที่ 1145 หง จินเม่า?
นักโทษร่างเตี้ยคนนี้ได้นั่งอยู่ในห้องสอบสวน และยังยืนยันว่าเขาไม่รู้อะไรเลย แต่ หลินฟาน มองออกว่าเขา.. โกหก หลินฟาน ที่มีข้อมูลเชิงลึกระดับบนสุด อีกฝ่ายก็ไม่สามารถหนีพ้นจากสายตาของ หลินฟาน ไปได้
ในช่วงตอนแรก พัศดีจ้าว ได้เข้ามาสอบปากคําเขาด้วยตัวเอง และพยายามเกลี้ยกล่อมเขาอย่างจริงจัง หลังจากนั้น หลัว หลี่ ก็ได้เข้ามาสอบปากคำ แต่ชายร่างเตี้ยก็ยังคงยืนยันว่าตัวเองไม่รู้เรื่องนี้
พัศดีจ้าว ได้ขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า : “คุณหลิน คุณมองผิดหรือเปล่า เขาอาจจะไม่รู้จริงๆ?”
หลินฟาน กล่าวว่า : “ผมจะไปคุยกับเขา”
หลินฟาน จึงได้เดินเข้าไปในห้องสอบสวน เดินเข้าไปนั่งตรงข้ามนักโทษ..
นักโทษร่างเตี้ย กล่าวพร้อมกับร้องไห้ออกมาว่า : “ได้โปรด ฉันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ พวกคุณปล่อยฉันไปเถอะได้ไหม?”
หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “ใจเย็นๆ ผมแค่อยากจะเข้ามาคุยกับคุณแบบสบายๆ ไม่ได้คิดที่จะทําอะไรกับคุณ ไหนลองบอกผมมาก่อนว่าคุณ ..ชื่ออะไร?”
นักโทษร่างเตี้ย กล่าวว่า : “หลี จึไฉ”
หลินฟาน กล่าวว่า : “หลี จึไฉ คุณเข้ามาเพราะอะไร?”
นักโทษร่างเตี้ย พูดว่า : “สู้กับคนอื่น ฉันพลาดไปทําให้เขาบาดเจ็บ แต่เขาเป็นคนชกฉันก่อน และฉันก็แค่ป้องกันตัว ใครจะไปรู้ว่าฉันจะถูกตัดสินจําคุก..”
นักโทษร่างเตี้ย ดูมีสีหน้ารู้สึกผิด
หลินฟาน กล่าวว่า : “งั้นคุณก็คงลำบากไม่น้อย แล้วอีกฝ่ายล่ะ ..เป็นอย่างไรบ้าง?”
นักโทษร่างเตี้ย พูดว่า : “อีกฝ่ายแทบไม่มีอะไรเลย อยู่โรงพยาบาลแค่หนึ่งอาทิตย์ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”
นักโทษร่างเตี้ยกัดฟัน และเห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจมาก
หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “เรามาทําข้อตกลงกันดีกว่าไหม?”
นักโทษร่างเตี้ย กล่าวว่า : “ข้อตกลงอะไร?”
หลินฟาน กล่าวว่า : “ผมจะให้คํามั่นสัญญากับคุณ ส่วนคุณก็แค่บอกผม.. เรื่องที่คุณรู้เกี่ยวกับ เย่ เทียนอวี่ ในเรื่องของคุณผมจะขอให้ทีมกฎหมายของผมช่วยคุณ จัดการคดีของคุณใหม่ ถ้าสิ่งที่คุณพูดเป็นความจริง คุณสามารถตอบโต้กลับอีกฝ่ายด้วยการป้องกันตัวได้ และเมื่อนั้นคดีของคุณจะสามารถพลิกกลับมาได้ อย่างแน่นอน..”
สายตาของ นักโทษร่างเตี้ย ดูเปล่งประกายออกมา : “คุณพูดจริงรึเปล่า?”
หลินฟาน กล่าวว่า : “อืม, คุณจะคิดว่าผมกำลังหลอกคุณก็ได้ นั่นก็เพราะคุณเองก็ไม่เชื่อผมเหมือนกัน แต่นี่อาจจะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดของคุณ.. และมันก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเลือกอย่างไร เพราะนอกจากวิธีนี้แล้ว ผมยังมีทางอื่นที่จะทำให้คุณลืมตาอ้าปากได้ แต่ถ้าจะให้ผมใช้วิธีอื่น คุณเองก็ไม่มีประโยชน์อะไรต่อผม..”
นักโทษร่างเตี้ย ได้ก้มศีรษะลง และเขาก็ดูลังเลอยู่พักหนึ่ง ต้องบอกว่า เงื่อนไขที่ หลินฟาน เสนอให้กับเขานี้ มันล่อใจเขามากเกินไป หลินฟาน ได้พูดพร้อมกับจับเส้นชีวิตของเขาไว้ได้ ในประโยคเดียว..
ในที่สุดเขาก็กัดฟัน แล้วพูดออกมาว่า : “ฉันแค่ไม่อยากมีปัญหา ทั้งฉันก็ไม่ได้พูดหรือบอกอะไรกับชายคนนั้น คือ.. เรื่องมันเป็นแบบนี้ วันนั้นฉันได้ไปเข้าห้องน้ำ บังเอิญได้ยินเขาคุยกับนักโทษคนหนึ่ง แล้วคุยกันว่า พวกเขามาที่นี่แล้ว เมื่อนั้นเขาก็ดูตื่นเต้นมาก”
หลินฟาน ได้ร้องโอ้.. พวกเขามาที่นี่แล้ว?
แล้วใครมา?
หรือว่าที่ เย่ เทียนอวี่ หนีไป เกี่ยวข้องกับ ‘พวกเขามาที่นี่แล้ว’ งั้นหรือ?
หลินฟาน กล่าวว่า : “นักโทษที่พูดกับเขา คุณรู้จักไหมว่าเขาชื่ออะไร?”
นักโทษร่างเตี้ย ได้คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า : “เหมือนเขาจะชื่อ ต้าซ่า.. ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร แต่ทุกคนก็เรียกเขาว่า ต้าซ่า เขาเองดูมีท่าทางโง่ๆ ไปทั้งวัน ทุกคนก็เลยเรียกเขาแบบนั้น”
ข้างนอก หลัว หลี่ ได้หันไปถามพัศดีจ้าวว่า : “พี่จ้าว รู้ไหมว่า ต้าซ่า คนนี้ ..คือใคร?”
พัศดีจ้าว กล่าวว่า : “รู้.. ชายคนนี้มีชื่อว่า เฉินอัน เป็นคนค่อนข้างซื่อบื้อไร้สาระจริงๆ พบเห็นเจอใครก็ยิ้มหัวเราะ ในคุกเข้าเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์ และสัตว์ ให้พูดตามตรง ฉันเองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เรื่องนี้มันมาเกี่ยวข้องกับ ต้าซ่า จริงๆ นะเหรอ?”
หลัว หลี่ กล่าวว่า : “ในเรื่องนี้คงต้องรบกวน พี่จ้าว ช่วยเรียก ต้าซ่า คนนี้มาหน่อย..”
พัศดีจ้าว กล่าวว่า : “โอเค ฉันจะพามาเอง”
การสอบสวนนักโทษร่างเตี้ยได้สิ้นสุดลง และเขาก็ได้ถูกนําตัวไปในเวลาต่อมา ไม่นานนักชายร่างใหญ่คนหนึ่งก็ได้ถูกนําตัวเข้ามา ครั้งนี้ก็ได้ให้ หลินฟาน ทำการสอบสวนโดยตรง
“ฮ่าฮ่า ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว สหายตํารวจมาหาฉันเรื่องอะไร?” เขาเองได้ยิ้มโง่ๆ ดูโง่ๆ ดูไร้พิษภัยจริงๆ
หลินฟาน มองข้อมูลในมือชิ้นหนึ่ง ซึ่งทางเรือนจําเพิ่งนำมาให้เขา แล้วพูดว่า : “คุณชื่อ เฉินอัน เป็นชาวเมืองหยุนเฉิง ติดคุกในข้อหาปล้นทรัพย์เมื่อเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา ช้ากว่าแค่อาทิตย์เดียวหลังจากที่ เย่ เทียนอวี่ ถูกจำคุก นี่คุณสองคนนัดกันไว้รึเปล่า?”
ต้าซ่า กล่าวว่า : “คุณพูดอะไรสหายตํารวจฉันฟังไม่เข้าใจ อะไรที่ว่า นัดอะไรกันไว้?”
หลินฟาน พูดว่า : “คุณรู้จัก เย่ เทียนอวี่ ไหม?”
ต้าซ่า กล่าวว่า : “เย่ เทียนอวี่? รู้จักสิ ใครจะไม่รู้จัก พี่อวี่ เขาเพิ่งหนีไป ตอนนี้เขาก็ได้กลายเป็นคนดังไปแล้ว”
หลินฟาน กล่าวว่า : “แล้วความสัมพันธ์ของพวกคุณเป็นอย่างไรบ้าง?”
ต้าซ่า กล่าวว่า : “ไม่มีอะไรพิเศษนะ แค่รู้จักกันเท่านั้น พอเจอกันก็พยักหน้า ใช่ ก็เหมือนพยักหน้าให้เพื่อน”
หลินฟาน มองไปที่ ต้าซ่า ทุกสีหน้าการแสดงออกเล็กๆ น้อยๆ ของ ต้าซ่า มันไม่สามารถหลบหนีพ้นจากสายตาของเขาได้ : “คุณโกหก.. ทําไมคุณถึงต้องโกหกด้วย?”
ต้าซ่า ได้พูดพร้อมกับหัวเราะออกไปว่า : “ฉันไม่ได้โกหกนะ สหายตํารวจถาม ทําไมฉันจะต้องโกหก ฉันกับ เย่ เทียนอวี่ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลย แล้วฉันจําเป็นต้องโกหกด้วยงั้นเหรอ?”
หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “พวกเขาบอกว่าคุณโง่ แต่คุณก็ดูโง่ งี่เง่าเหมือนกันนะ แต่เอาจริงๆ คุณกลับไม่ได้โง่เลย คุณนี่เสแสร้งได้เก่งมากจริงๆ แม้ว่าที่นี่จะไม่มีเครื่องจับเท็จ แต่สิ่งที่คุณพูด ประโยคไหนจริงประโยคไหนเท็จผมก็ดูออก…”
ต้าซ่า กล่าวว่า : “สหายตํารวจคุณเก่งขนาดนี้เลยเหรอ? แต่ฉันก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูดจริงๆ และฉันก็ไม่ได้โกหกนะ”
ดูเหมือนว่า ต้าซ่า คนนี้ ..จะตั้งใจแกล้งทําเป็นสับสนจนถึงที่สุด
หลินฟาน กล่าวว่า : “ได้มีนักโทษคนหนึ่งรายงานว่า ..เคยเห็นคุณกับ เย่ เทียนอวี่ คุยกันในห้องน้ำ มีเรื่องแบบนี้ไหม?”
ต้าซ่า กล่าวว่า : “คุยกันในห้องน้ำ? ฉันจําไม่ได้ สหายตํารวจ คุณเห็นไหม ฉันกับ พี่อวี่ รู้จักกัน มันก็เป็นปกติที่ทุกคนจะต้องเจอกัน พยักหน้าให้กันพูดคุยกันสักสองประโยค นี่มันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? ทุกคนก็ติดอยู่ในคุก ก็ต้องเจอกันเป็นประจํา ฉันจะไปจำอะไรได้มากขนาดนั้นได้ยังไง?”
หลินฟาน กล่าวว่า : “งั้นผมจะช่วยคุณรื้อฟื้นความจำให้แล้วกัน เมื่อตอนเที่ยงเมื่อสามวันก่อน คุณกับ เย่ เทียนอวี่ ได้ไปพบกันในห้องน้ำ พวกคุณคุยกันเรื่องอะไร? เพราะถ้าหากเวลามันผ่านไปนานเกินไป คุณก็อาจจะจําไม่ได้ แต่นี่ก็เพิ่งแค่สามวันเอง ตราบใดที่ไอคิว (IQ) ของคุณปกติ คุณก็ต้องจํามันได้หมดถูกต้องใช่ไหม?”
ต้าซ่า ได้พยายามแสร้งทําอย่างหนักในการค้นความทรงจํา ทันใดนั้นก็ทำเป็นนึกขึ้นได้ แล้วพูดว่า : “โอ้.. ฉันจำได้แล้ว เมื่อสามวันก่อน อืมม.. ตอนนั้นฉันไปเข้าห้องน้ำ ไปเจอกับ พี่อวี่ ในห้องน้ำ ฉันก็เลยได้เข้าไปทักทาย พี่อวี่ เราเองก็ได้พูดคุยกันตามปกติ”
หลินฟาน กล่าวว่า : “แล้วพวกคุณได้คุยอะไรกัน?”
ต้าซ่า กล่าวว่า : “ไม่มีอะไรนะ ก็แค่คุยกันเรื่องอาหารกลางวัน มื้อวันนั้นมันอร่อยมาก เราเองก็พูดกันไปสองสามคํา สหายตํารวจ คุณช่วยไปพูดกับพัศดีได้ไหมว่า ปรับปรุงอาหารของเราหน่อย บอกเขาไปด้วยว่ามันยากมากที่จะกินจริงๆ..”
หลินฟาน ได้มองไปที่ ต้าซ่า แล้วเมื่อรู้ว่าเขาลืมตา ก็เอาแต่พูดเรื่องไร้สาระ แต่จริงๆ ผู้ชายคนนี้ยังมีสุขภาพจิตที่ดี และแสร้งทําเป็นแบบนี้เท่านั้น
“แค่นี้?” หลินฟาน พูดต่อไปว่า : “แล้วคุยอะไรกันอีก?”
ต้าซ่า กล่าวว่า : “คุยอะไรกันอีก? ฉันคิดดูแล้ว ไม่มีแล้วนะ”
หลินฟาน พูดว่า : “คุณแน่ใจเหรอ?”
ต้าซ่า กล่าวว่า : “เออ.. จะให้ไปพูดอะไรอีก ฉันเองก็ไม่สนิทกับพี่อวี่ เท่าไหร่ เจอกันก็พยักหน้าให้เหมือนเพื่อนกัน จะพูดอะไรได้อีก”
ดูเหมือนว่า ต้าซ่า จะตั้งใจแกล้งโง่จนถึงที่สุดจริงๆ
ในเวลานี้ หลัว หลี่ ได้ผลักประตูเดินเข้ามา เมื่อมาถึง หลินฟาน เธอก็ได้พูดว่า : “ฉันเพิ่งตรวจสอบไป ตอนเช้า เมื่อสามวันก่อน เฉินอัน ได้ออกไปพบกับคนที่มาเยี่ยมเขาที่เรือนจํา ซึ่งมันเกิดขึ้นก่อนที่เขาจะได้เข้าไปคุยในห้องน้ำกับ เย่ เทียนอวี่ อย่างลับๆ ฉันเองได้พลิกดูบันทึกการเข้าเยี่ยมในเรือนจําของพวกเขาทั้งสองคนแล้ว เย่ เทียนอวี่ ไม่มีบันทึกการเข้าเยี่ยมในเรือนจํา ตั้งแต่เข้ามาในคุก แต่ประวัติการการเข้าเยี่ยมในเรือนจําของ เฉินอัน กลับมีเต็ม ในแต่ละเดือนเขาจะมีคนเข้ามาเยี่ยมเดือนละครั้ง และคนที่มาก็เป็นคนๆ เดียวกันทั้งหมด”
หลินฟาน กล่าวว่า : “คนที่เข้ามาเยี่ยมเขาในเรือนจําคนนี้เป็นใคร?”
หลัว หลี่ กล่าวว่า : “คนนี้มีชื่อว่า หง จินเม่า ซึ่งจากข้อมูลที่ได้ลงทะเบียน คนๆ นี้เป็นเพื่อนกับ ต้าซ่า”
หง จินเม่า?
ชื่อนี้ รู้สึกคุ้นๆ หูแฮะ จู่ๆ หลินฟาน ก็นึกจำใครบางคนขึ้นมาได้…
