บทที่ 1220 ต้มกระดูก
“เด็กน้อย ดูสิว่าเจ้าผอมเพียงใด เร็วเข้า มีเนื้อเยอะแยะเลย กินให้อิ่มนะ เจ้าคงลำบากมากที่เตร็ดเตร่อยู่ข้างนอกคนเดียวตลอดหลายปีที่ผ่านมาใช่ไหมล่ะ” หญิงสาววางชามลงบนโต๊ะและลูบหน้าอกเจียงอี้ นางพูดขึ้นว่า “เด็กน้อย ผิวของเจ้าเนียนมาก มันช่างดีเหลือเกินที่เป็นเด็ก...” อย่างที่คาดไว้ เจียงอี้พูดไม่ออก เข...