ตอนที่ 539-540
ตอนที่ 539
อธิบายมาว่าทำได้ยังไง
“น่าสมเพชจริง ๆ ฉันว่ายัยนั่นคงไม่เคยแตะบาสเกตบอลมาก่อนเลยสินะ?”
“ไม่น่าแปลกใจเลย เพราะมีผู้หญิงไม่กี่คนหรอกที่เล่นบาสเกตบอลเป็น แต่ดูเธอสิ ถึงจะสวยมากก็เถอะ แต่จะทำอะไรอย่างอื่นได้นอกจากยืนสวยไปวัน ๆ แค่วิ่งแปดร้อยเมตรได้ก็ถือว่าบุญแล้ว”
“ยัยนั่นจะยืนนิ่งอีกนานไหมเนี่ย? น่าสมเพชจัง คิดว่ายืนเฉย ๆ แล้วลูกบอลจะลอยเข้ามาในมือเองรึไง?”
“ฮ่าๆๆๆ…”
...
หลังจากได้ยินเสียงหัวเราะเยาะเย้ยข้างสนาม ถังซือซือยังคงนิ่งเหมือนเดิม
ช้าเกินไป…
ผู้หญิงคนนี้ชื่ออู๋เหม่ยสินะ ทักษะเลี้ยงบอลไม่เห็นจะเท่าไหร่ ถึงไม่อ่อนหัดมากแต่ก็ยังขาดเทคนิค
ถ้าฉันรีบแย่งลูกบอลจากเธอไป จะไม่เป็นการรังแกคนอ่อนแอหรอกเหรอ?
ถ้าอย่างนั้นปล่อยให้เธอวิ่งอีกสักพักก็แล้วกัน
ขณะเดียวกันอู๋เหม่ยวิ่งไปที่ห่วงอย่างมีชัยชนะ เธอหันหน้าไปส่งยิ้มให้กับพวกพ้องที่มองเธออย่างชื่นชม จากนั้นก็หันไปหาผู้ชายในฝันของเธอ ก่อนแสดงรอยยิ้มที่เธอคิดว่าสวยที่สุด
บรรดาวัยรุ่นชายพากันโห่ร้อง “ว้าว เอาแล้วไง” กันยกใหญ่
“จุ๊จุ๊จุ๊... ไม่แปลกใจเลยที่อู๋เหม่ยท้าประลองกับเทพธิดาโดยไม่มีเหตุผล... ทั้งหมดเป็นเพราะนายนี่เอง!”
“ฉันบอกว่านายตั้งหลายครั้งแล้วไม่ใช่รึไง? ตกลงเป็นเรื่องจริงที่ว่าอู๋เหม่ยตามจีบนายอยู่ ถึงได้มีอาการหึงหวงแบบนี้ไง”
“เฮ้ น่าเสียดายที่เทพธิดาเล่นบาสเกตบอลไม่เป็น วันนี้ฉันต้องทนเห็นคนสวยถูกทรมานใช่ไหมเนี่ย?”
“ดูท่าทางวันนี้อู๋เหม่ยฉุนเฉียวมากเลยนะ ต่อให้เทพธิดาแพ้ก็ใช่ว่าจะจบง่าย ๆ อู๋เหม่ยคงสร้างปัญหาให้เธออีกแน่ ๆ”
ชายหนุ่มที่อู๋เหม่ยตามจีบได้ยินคำพูดของทุกคน เขาก็หันไปมองสองสาวในสนามด้วยความลำบากใจ ในสถานการณ์แบบนี้เขาจะหยุดมันยังไงดี? ถ้าเขายืนกรานเข้าไปหยุดการประลองนี้ ก็มีแต่จะทำให้อู๋เหม่ยเกลียดผู้หญิงคนนั้นมากขึ้นไปอีก
ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิด ทางด้านอู๋เหม่ยจับลูกบาสเกตบอลด้วยมือทั้งสองข้าง ก่อนวิ่งไปข้างหน้าเพื่อเตรียมกระโดด แล้วหยอดลูกบอลให้ลงห่วง
ทันใดนั้นเงาใครบางคนกลับเคลื่อนที่มาด้วยความเร็วดุจลมโชย เข้ามาขนาบข้างอู๋เหม่ย
วินาทีนี้ไม่มีใครเลยที่เห็นการเคลื่อนไหวของถังซือซืออย่างชัดเจน
สิ่งที่พวกเขารู้สึกได้คือเงาดำที่พุ่งผ่านตาไป จากถังซือซือที่ยืนอยู่ข้างหลังอู๋เหม่ยในตอนแรกและไม่ขยับไปไหนเลย ทันใดนั้นก็วิ่งไปอยู่ด้านข้างอู๋เหม่ยในชั่วพริบตา
ทุกคนต่างเบิกตากว้างโดยไม่รู้ตัว ก่อนพยายามดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็มองไม่ออกเลยว่าทุกอย่างเป็นมายังไง
ขณะเดียวกันอู๋เหม่ยก็รู้สึกถึงร่างใครบางคนขนาบข้างเธออยู่ ไม่นานเธอก็ถูกจู่โจม ก่อนที่เธอจะเห็นว่าเงาด้านข้างคืออะไร เธอก็เห็นมืออีกฝ่ายยื่นเข้าคว้าลูกบาสเกตบอลในมือของเธออย่างง่ายดาย โดยที่เธอไม่สามารถป้องกันอะไรได้เลย
“เธอช้าเกินไป”
เสียงแผ่วเบาของถังซือซือดังขึ้น
อะไรกัน?
อู๋เหม่ยตัวแข็งอยู่กับที่ ด้วยสีหน้าตกตะลึง
เธอเห็นถังซือซือวิ่งอยู่ข้าง ๆ เธอโดยไม่รู้ตัวเลยว่ามาตอนไหน กำลังถือลูกบาสเกตบอลที่เธอควรจะโยนลงห่วงไปนานแล้ว
เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?
ยัยนั่นเล่นตลกอะไร?
อู๋เหม่ยขมวดคิ้ว เธอไม่เข้าใจว่าตัวเองพลาดท่าได้ยังไง
เห็นได้ชัดว่า... เมื่อสักครู่นี้หญิงสาวคนนั้นยังยืนอยู่ข้างหลังเธอโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เลย!
นอกจากอู๋เหม่ยแล้ว คงไม่ต้องพูดถึงทุกคนที่ยืนดูอยู่ข้างสนาม พวกเขาต่างแสดงสีหน้าซีดเซียวหลังจากเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า
ไม่นานทุกคนต่างมองหน้ากันและถามกันด้วยสายตาว่า เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?
พวกเขาไม่เห็นการเคลื่อนไหวของหญิงสาวคนนั้นเลยด้วยซ้ำ!
เมื่อเห็นว่าถังซือซือยังคงมองเธออย่างเย็นชา อู๋เหม่ยตระหนักได้ว่าถูกอีกฝ่ายคว้าลูกบาสเกตบอลจากมือของตัวเองไปแล้ว ทำให้เธอโกรธขึ้นมาทันที
“ขี้โกง! เธอต้องโกงฉันแน่ ๆ! ถ้าอธิบายไม่ได้ว่าแย่งบอลจากฉันไปได้ยังไง ฉันไม่ยอมรับเด็ดขาด!”
ถังซือซือตอบกลับเบา ๆ ว่า
“พอเล่นไม่เก่งเท่าคนอื่นก็ทำเป็นอารมณ์เสีย นิสัยของเธอเป็นแบบนี้มาตลอดเลยเหรอ สงสัยคงยอมรับความจริงไม่ได้สินะ”
ตอนที่ 540
อยากเอาคืนก็เข้ามา
เมื่อเห็นว่าถังซือซือกำลังตำหนิเธอ อู๋เหม่ยก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ก่อนชี้นิ้วไปที่หน้าถังซือซือแล้วพูดว่า
“กล้าดียังไงมาว่าฉันเป็นคนแพ้แล้วพาลแบบนี้! หัดส่องกระจกซะบ้างก่อนมาว่าคนอื่น!”
ถังซือซือยังคงสงบแล้วตอบกลับว่า
“ฉันแค่พูดความจริง อีกอย่าง ฉันคิดว่าเธอคือคนที่ควรส่องกระจกมากกว่านะ ดูสิ โกรธจนหน้าเบี้ยวไปหมดแล้ว”
เมื่ออู๋เหม่ยฟังประโยคนี้ ริมฝีปากของเธอสั่นไปด้วยความโกรธ ขณะที่คิดว่าจะเอาคืนยังไงดี โดยไม่ให้ตัวเธอเองดูไม่ดี เพราะชายในฝันของเธอยังคงเฝ้ามองอยู่ข้างสนาม ซึ่งเธอจะเผยธาตุแท้ให้เขาเห็นไม่ได้!
เธอจึงอดทนอดกลั้น ก่อนชักมือกลับแล้วพูดว่า
“เมื่อกี้เธอแย่งบอลจากฉันไปได้ยังไง ฉันเห็นไม่ชัด ถือว่าไม่นับแล้วกัน งั้นเรามาเริ่มประลองกันอีกครั้ง”
พูดจบ เธอไม่รีรออะไร เธอก้าวไปยืนตรงกลางสนามและรับลูกบาสเกตบอลคืนจากถังซือซือและพูดว่า
“เริ่มกันเลย!”
หึ เมื่อกี้ฉันใช้แรงไปไม่ถึงครึ่งเอง คอยดูเถอะครั้งนี้ฉันจะทุ่มสุดตัว แล้วทำให้ทุกคนเห็นว่าเวลายัยนี่แพ้จะมีสีหน้ายังไง
หลังจากนั้น เธอรีบเลี้ยงลูกบอลไปที่ห่วงอย่างรวดเร็ว
เวลานี้ การเคลื่อนไหวของเธอดูคล่องตัวมากขึ้น ความเร็วก็เพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน เพื่อป้องกันไม่ให้ถังซือซือแย่งลูกบาสเกตบอลไปได้อีกครั้ง
จู่ ๆ ถังซือซือก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเธอ เธอไม่รู้ตัวเลยว่าอีกฝ่ายเคลื่อนตัวมาตั้งแต่เมื่อไหร่
เมื่อมองไปที่ใบหน้าอันสวยงามซึ่งแฝงไปด้วยออร่าแปลก ๆ ที่จู่ ๆ ก็ปรากฏต่อหน้าเธอ อู๋เหม่ยตกตะลึงจนแทบลืมหายใจ
เป็นไปไม่ได้!
นี่ฉันใช้ความเร็วสูงสุดที่ตัวเองมีแล้วนะ ทำไมยัยนี่ถึงยังไล่ตามฉันได้ง่าย ๆ อยู่อีก?
อู๋เหม่ยพยายามปกป้องลูกบาสเกตบอลอย่างเต็มที่ ดังนั้นเธอจึงจับลูกบอลไว้แน่น แล้วเลี้ยงหลบไปทางซ้าย ตามด้วยทางขวา เพื่อไม่ให้ถังซือซือเข้าใกล้ลูกบอลได้
ถังซือซือยืนนิ่ง แล้วดูปฏิกิริยาของอีกฝ่ายอยู่ครู่หนึ่ง เมื่ออู๋เหม่ยเลี้ยงลูกบอลผ่านเธอไปได้ เธอก็ส่ายหน้าแล้วพึมพำว่า
“ก็ยังช้าอยู่ดี”
อะไรนะ?
ที่พูดหมายความว่ายังไงกัน?
เมื่อกี้เธอก็พูดแบบเดียวกัน นี่เธอกล้าเยาะเย้ยฉันอีกแล้วเหรอ!
ขณะที่อู๋เหม่ยเริ่มเสียสมาธิเพราะความโกรธ ถังซือซือก็ยื่นมือออกไปแล้วคว้าลูกบาสเกตบอลจากมือของเธอได้อีกครั้งอย่างง่ายดาย
“ตึกๆๆ” เสียงลูกบอลเดาะกระทบลงบนพื้นจนเกิดเสียงดังกึกก้อง
หลังจากนั้นถังซือซือก็พูดวิจารณ์อีกฝ่าย ขณะที่เดาะลูกบอลไปพลาง ๆ ว่า
“ช้าเหมือนเดิม ช่องโหว่ก็เยอะ เธอควรฝึกฝนให้มากกว่านี้ก่อนไปท้าประลองคนอื่นนะ”
อู๋เหม่ย “...”
ทุกคนที่ดูอยู่ “...”
นรกแล้วไง...
วันนี้นรกแตกแน่ ๆ...
ครั้งนี้ พวกเขาแทบไม่เห็นการเคลื่อนไหวของถังซือซือได้อย่างชัดเจนเลย แต่ว่า...
ทำไมเธอถึงเคลื่อนที่ได้เร็วขนาดนี้!
ต้องล้อกันเล่นแน่ ๆ!
อู๋เหม่ยพบว่าทุกคนที่ยืนดูอยู่ต่างมีสีหน้าเหลือเชื่อ นอกจากนี้สายตาที่พวกเขามองถังซือซือยังเปลี่ยนไปจากเดิมอีกด้วย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มวัยรุ่นหญิงที่คอยสนับสนุนเธอ ในตอนนี้สายตาของพวกเธอต่างไปจากเดิม ขณะจ้องมองไปที่ถังซือซือด้วยความงุนงง
“ขะ... แข็งแกร่งมาก...” วัยรุ่นหญิงคนหนึ่งอุทานขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
แม้แต่ชายในฝันที่อู๋เหม่ยหวงแหนก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองถังซือซือเช่นกัน
ภาพตรงหน้านี้ทำให้อู๋เหม่ยอารมณ์เสียถึงขีดสุด
ฉันจะแพ้ยัยนี่ไม่ได้!
ฉันจะยอมแพ้ได้ยังไง?
ฉันไม่มีวันยอมแพ้ให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้ที่มาหยามฉันถึงที่หรอก!
“ฉัน... ฉันจะเอาชนะเธอให้ได้!” อู๋เหม่ยพูดอย่างโกรธเคือง
ถังซือซือพยักหน้า ขณะเดาะลูกบอลก็พูดไปด้วยว่า
“ถ้าอย่างนั้นก็ลองดูสิ ตอนนี้ลูกบอลอยู่ในมือฉันแล้ว”
ไม่รอช้า อู๋เหม่ยพุ่งตัวไปหาถังซือซือด้วยความบ้าคลั่ง
แต่ความเร็วของถังซือซือนั้นยังเหนือกว่าจนยากจะอธิบาย ทุกครั้งที่อู๋เหม่ยรู้สึกว่าตัวเองเกือบจะคว้าลูกบอลคืนมาได้แล้ว แต่ในชั่วพริบตา ถังซือซือก็จับลูกบอลแล้วหลบเธอได้ทุกครั้ง ก่อนเดาะลูกบอลต่อไปอย่างใจเย็น
ถังซือซือแทบไม่ได้เคลื่อนที่ไปไหนเลย เธอทำแค่เพียงเปลี่ยนตำแหน่งมือที่จับลูกบอลไปเรื่อย ๆ ราวกับว่าลูกบาสเกตบอลเป็นหนึ่งเดียวกับเธอ เธอหมุนตัวอย่างคล่องแคล่ว ขณะที่ทั้งสองมือผลัดกันจับลูกบอลและหลอกล่ออีกฝ่ายไปมา
