ตอนที่ 529-530

ตอนที่ 529

แน่ใจเหรอว่าจะเชื่อฟัง

หลังจากนั่งมองทั้งสองจากไป ถังซือซือหวังเพียงว่าสองแม่ลูกคู่นี้จะเลิกยุ่งกับพวกเธอสักที

สำหรับชายวัยกลางคนสุดหล่ออย่างคังเจียน่า เธอได้แอบถามเซียวเฉินเยวียนว่ารู้จักกันได้ยังไง จึงได้คำตอบว่าเดิมทีคังเจียน่ามาจากเมือง F เหมือนกับเธอ แต่ต่อมาย้ายไปทำงานที่เมือง M แล้วได้ทำธุรกิจของตัวเอง หลังจากทำงานหนักมาหลายปี เขาก็กลายเป็นหนึ่งในนักธุรกิจอันดับต้น ๆ

นอกจากนี้เขาวางแผนจะขยายกิจการมาที่เมืองหลวงด้วย แน่นอนว่าเขาเองก็ยังโสดอยู่ แต่คนอื่น ๆ รู้แค่ว่าเขาต้องการโฟกัสกับธุรกิจมากกว่าเรื่องหาคู่

คนจากเมือง F...

ถังซือซือครุ่นคิด ดูเหมือนว่าคังเจียน่า มู่ซูเสียน และ       มู่เชี่ยนลี่ รู้จักกันมานานแล้วสินะ แค่ฉันไม่รู้ว่าเรื่องราวในอดีตเป็นมายังไง

เมื่อพิจารณาจากท่าทีของคังเจียน่าและมู่ซูเสียนแล้ว ทั้งสองคนมีความรู้สึกดี ๆ ให้กันไม่ต่างกันเลย

นอกจากนี้เซียวเฉินเยวียนก็รู้จักคังเจียน่าดี เขาเลยรู้สึกเหมือนกันว่าทั้งสองเหมาะสมและควรคู่กันจริง ๆ

ได้รู้แบบนี้ ถังซือซือก็อดตื่นเต้นไม่ได้

เพราะเธอเองก็กังวลมาตลอดว่าหลังจากแต่งงานแล้ว     มู่ซูเสียนจะต้องอยู่คนเดียว แต่ถ้ามู่ซูเสียนและคังเจียน่าตกลงคบหากัน ปัญหานี้คงไม่ยากเกินแก้!

ดังนั้นในเวลานี้ ถังซือซือคิดว่าควรพูดอะไรสักอย่างเพื่อให้ทั้งสองได้ใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะพูดออกไป เซียวเฉินเยวียนชิงพูดขึ้นก่อนว่า

“คุณแม่ คุณคังครับ ผมกับซือซือมีธุระต้องไปทำต่อ พวกเราขอตัวก่อนนะครับ”

พูดจบ เขาก็ดึงถังซือซือให้ลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากไป

ขณะที่ถังซือซือยืนขึ้น เธอมองไปที่เขาด้วยสีหน้างุนงง ก่อนส่งสายตาเป็นใน ๆ ว่า สามี ทำไมฉันไม่รู้ว่าเรามีธุระอื่นต้องทำ

เซียวเฉินยวียนส่งสายตากลับโดยมีความหมายบางอย่าง ก่อนดึงเธอเดินออกไป

มู่ซูเสียนและคังเจียน่ายืนขึ้นและส่งพวกเขาจนเดินออกนอกประตู

เมื่อมาถึงรถ ถังซือซืออดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า

“สามีคะ สามี เราจะไปไหนกันต่อ?”

เซียวเฉินเยวียนหันไปตอบ

“ไปไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่อยู่เป็นผู้ชมที่นี่”

หืม?

อะไรนะ?

ไม่นานถังซือซือก็ตอบสนองหลังรู้สึกตัว

จริงสิ!

เราต้องไม่อยู่ที่นี่เพื่อเปิดโอกาสให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง!

ถ้าเป็นวิธีนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจะพัฒนามากขึ้น!

ทันใดนั้น... เธอก็เพิ่งนึกขึ้นได้ถึงเรื่องบางอย่าง

ช่วงตรุษจีนนี้ ถังซือซือไม่ได้สั่งให้ร้านอาหารของตัวเองหยุดพักเลย

ขณะที่ธุรกิจ ‘ร้านบะหมี่ซือ’ กำลังรุ่งเรือง ‘ร้านบะหมี่ถัง’ สาขาแรกในเมืองหลวง ก็ปิดตัวลงเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่       อี้เวยวานและถังจิ้งชือพ่ายแพ้ ห้องที่เปิดให้เช่าทำร้านนี้ก็ถูกประกาศให้คนอื่นมาเช่าต่อ

ถังปู้ฝานพาสองแม่ลูกกลับเมือง F ด้วยความโกรธ ทั้งยังใช้ชีวิตด้วยความรู้สึกแย่ ๆ ตั้งแต่เริ่มปีใหม่

ในวันที่สามของช่วงตรุษจีน ภายใต้การยุยงของ           อี้เวยวาน ถังปู้ฝานจึงคิดจะโทรไปกดดันให้มู่ซูเสียนและ           ถังซือซือกลับมาเยี่ยมครอบครัวที่เมือง F

“แม่ แน่ใจนะคะว่าพวกนั้นจะฟังพ่อ?”

ถังจิ้งชือถามด้วยความสงสัย

ก่อนหน้านี้ถังซือซือกล้าเผชิญหน้ากับพวกเขาอย่างมั่นใจและไม่เกรงกลัว แล้วก็ไม่ได้แยแสถังปู้ฝานเลยสักนิด เขาจึงเป็นกังวลว่าหากโทรศัพท์ไปจริง ๆ ถังซือซือจะกดรับจริง ๆ เหรอ?

เมื่ออี้เวยวานได้ฟังลูกสาวพูด เธอครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง เมื่อนึกถึงความเจ็บปวดและความอึดอัดที่เธออยู่ในคุกนานกว่าสิบวัน เธออยากเล่นงานถังซือซือมาก

เธอไม่สามารถปล่อยวางเรื่องนี้ได้จริง ๆ จึงคิดวิธีหลอกให้ถังซือซือกลับมาเยี่ยมญาติผู้ใหญ่และซ้อนแผนเพื่อสั่งสอนเธอ

“ยัยเด็กเมื่อวานซืนนั่นหลงคิดว่าตัวเองไม่มีใครกล้าแหย่หรือยุ่งได้ แถมยังทำตัวเหนือกฎหมาย จะทำอะไรก็ทำ แต่แม่จะสั่งสอนให้รู้ว่ามันคิดผิด!

เข้ามาในถิ่นพวกเราเมื่อไหร่ ได้เห็นดีกันทั้งแม่ทั้งลูกแน่! จะขยี้ให้ตายคาเท้าเลยคอยดู! อำนาจอะไรนั่นมันเปล่าประโยชน์ถ้าอยู่ข้างนอก! ดูซิว่าจะเอาตัวรอดยังไง? ตราบใดที่ไม่มีอำนาจ ไม่มีลูกน้องคอยให้ท้าย พวกแกเสร็จฉันแน่!”

ตอนที่ 530

เบอร์โทรที่ไม่เปลี่ยนไป

อี้เวยวานพูดอย่างชั่วร้าย ด้วยสีหน้าที่มืดมนราวกับปีศาจ ทำให้ถังจิ้งชือรู้สึกฮึกเหิม เมื่อนึกภาพของถังซือซือถูกตบโดยพวกเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกว่าจะพอใจ คิดแบบนี้แล้วช่างมีความสุขจริง ๆ

เพราะลึก ๆ เธอเกลียดถังซือซือมากกว่าอี้เวยวานเสียอีก! เธอแทบรอไม่ไหวแล้วที่จะเห็นอีกฝ่ายโดนตบตี! และเธอคงรู้สึกดีมาก ๆ ถ้าอีกฝ่ายก้มกราบร้องขอชีวิต

เดิมทีในตระกูลถัง เธอคุ้นชินกับการใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือย ไม่ว่าจะเสื้อผ้าราคาแพง อาหารหรูหราต่าง ๆ แถมยังไม่มีใครกล้ายุ่งวุ่นวายกับเธออีก แต่แล้วเธอกลับต้องมานอนในคุก และทนทุกข์ทรมานนานกว่าสิบวัน กินก็ไม่อิ่ม นอนไม่ค่อยหลับ ไหนจะสายตานักโทษชายจากห้องตรงข้ามที่จ้องเข้ามา แบบนี้แล้วถังจิ้งชือจะลืมความทุกข์นี้ไปได้ยังไง?

ประเด็นสำคัญคือ หลังจากที่เธอต้องทนทุกข์ใจอย่างหนักนั้น เธอมัวมานั่งเศร้าไม่ได้ สิ่งแรกที่เธอทำหลังจากออกมา คือการโพสต์ภาพเซลฟี่เกือบตลอดเวลา เพื่อให้เพื่อนทุกคนในเมือง F รู้ว่าเธออยู่ในเมืองหลวงเป็นเวลาครึ่งเดือน และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขทุกวัน

ไม่นานมานี้ หลังจากเธอนั่งลงบนโซฟา เธอได้คลิกเข้าไปดูโพสต์ตัวเอง ก่อนเห็นจำนวนคนดูและกดถูกใจรวมถึงแสดงความคิดเห็นกันมากมาย

บ่ายโมงวันนี้ จากโพสต์ล่าสุดที่เธออัปโหลด มีการกดไลค์และแสดงความคิดเห็นหลายสิบรายการ ซึ่งสร้างความพอใจให้กับถังจิ้งชือมาก ๆ เธอนั่งอ่านข้อความจากเพื่อน ๆ อย่างเพลิดเพลิน

‘วันเวลาในเมืองหลวงผ่านไปเร็วจริง ๆ เพราะเวลาแห่งความสุขนั้นสั้นเสมอ!’

รูปภาพประกอบของโพสต์คือ ทิวทัศน์อันงดงามของเมืองหลวง อาหารเลิศรส และรูปถ่ายเซลฟี่มากมาย นอกจากนี้ในรูปเซลฟี่เธอยังโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกายที่ดูเซ็กซี่ที่สุด ทั้งยังเพิ่มฟิลเตอร์ใบหน้าและแขนขาเรียว เห็นได้ชัดว่าถ้าเป็นเรื่องนี้เธอจะเต็มที่กับมันเป็นพิเศษ

ด้านล่างภาพจะเป็นความคิดเห็นที่ประจบสอพลอ

“ว้าว จิ้งชือ ฉันอิจฉาเธอจริง ๆ”

“สวยจังเลย แต่พวกเราคงทำได้แค่ดูและฝันไปวัน ๆ”

“ว้าว ทิวทัศน์สวยมาก อาหารก็น่าทาน แต่คนโพสต์สวยกว่าเยอะ! ช่วยโพสต์รูปเซลฟี่มากกว่านี้หน่อยได้ไหม?”

ความคิดเห็นสุดท้ายมาจากเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่หลงใหลใบหน้า แขนขา และรูปร่างอันสวยงามของถังจิ้งชือ เมื่อเห็นสติ๊กเกอร์รูปหัวใจหลายดวงที่เขาส่งมา ถังจิ้งชือดีใจและมีความสุขจนแทบตัวลอยไปบนท้องฟ้า ด้วยเหตุนี้เธอจึงลืมเรื่องร้าย ๆ ในเมืองหลวงไปได้บ้าง

นอกจากนี้เธอและอี้เวยวานตัดสินใจปิดข่าวเรื่อง ‘ร้านบะหมี่ถัง’ ล้มละลายไว้ จากเพื่อนฝูงทุกฝ่าย

ถ้าจะเปิดข่าวเรื่องน่าอายแบบนี้ จนกว่าจะหาเหตุผลที่เหมาะสมได้ พวกเธอจะไม่มีวันเปิดข่าวนี้ออกไปเด็ดขาด

ห้องนั่งเล่นในคฤหาสน์ตระกูลถัง

อี้เวยวานกำลังยั่วยุให้ถังปู้ฝานโทรศัพท์ไปกดดัน             มู่ซูเสียน

นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่เขาและมู่ซูเสียนหย่าร้างกันไป เขากดเบอร์อย่างฝืนใจก่อนกดโทรออก

เดิมที เขาลืมเบอร์โทรนี้ไปนานแล้ว ทั้งยังไม่ได้บันทึกไว้ในรายชื่อผู้ติดต่ออีกด้วย

ไม่ใช่แค่เกลียด ‘อดีตภรรยา’ ที่เอาแต่ทำแต่หน้าเศร้าทั้งวันและไม่รู้จักดูแลตัวเองเท่านั้น แต่เหตุผลที่ต้องลบเบอร์ทิ้งไป ก็เพราะอี้เวยวานเป็นคนขี้หึงเอามาก ๆ  ซึ่งเขาก็ยินดีทำโดยไม่ขัดข้อง

แล้วนี่ก็เป็นอีกหนึ่งคำตอบ ที่เขากดเบอร์นี้ได้เพราะ     อี้เวยวานจำเบอร์ของอีกฝ่ายได้

เนื่องจากเป็นเบอร์โทรศัพท์ของศัตรูหัวใจ อี้เวยวานจึงจำได้ดีไม่มีวันลืม

หลังจากกดเบอร์แล้วโทรออก ก็มีเสียง “บี๊บๆๆ” หลายครั้ง ก่อนมีข้อความแสดงบนหน้าจอว่าเบอร์ว่าง

เบอร์ว่าง?

เป็นไปไม่ได้!

ถังปู้ฝานพยายามโทรอีกสองสามครั้ง แต่ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม

เขาเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งแล้วพูดว่า

“นี่กล้าบล็อกเบอร์ฉันงั้นเหรอ?”

เห็นได้ชัดว่าหลังจากหย่าร้างกันไป เขาเป็นฝ่ายทำผิดต่อเธอ แต่ถังปู้ฝานกลับไม่คิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด แม้ว่าจะหย่ากับมู่ซูเสียนไปแล้ว เขาก็ยอมให้อีกฝ่ายบล็อกเบอร์ตัวเองไม่ได้

สีหน้าอี้เวยวานหมองลงครู่หนึ่ง ก่อนพูดอย่างเย็นชาว่า

“ไม่แปลกหรอกที่โทรไม่ติด เธอย้ายไปอยู่เมืองหลวง คงเปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว”

เมื่อฟังเหตุผลนี้ ถังปู้ฝานถอนหายใจ “เฮ้อ” ด้วยความหงุดหงิด

อี้เวยวานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดต่อว่า

“แต่คุณโทรหาลูกสาวยัยนั่นได้นะ ตอนที่เธอได้รับจดหมายตอบรับจากมหาวิทยาลัย  ตอนนั้นเธอยังไม่ได้ย้ายเข้าเมืองหลวงไม่ใช่เหรอ? คุณได้จดไว้หรือเปล่า? ถ้าเป็นเบอร์สำคัญเธอไม่มีทางเปลี่ยนแน่ ๆ”