ตอนที่ 95 บางอย่างในตัวนายที่ไม่สมควรมีก็ได้ตื่นขึ้นมาแล้วสินะ!?
เซจิเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฮิซาชิฟัง เขายังคงนิ่งเงียบอยู่ซักพัก ขณะที่กำลังวิเคราะห์กับคำพูดของเขา
"นายจะบอกว่า มันเกี่ยวกับคู่พี่สาวและน้องชายที่งี่เง่าสินะ... "
เซจิยิ้มเล็กน้อย "แต่เดิมผมอยากให้พี่สาวพวกนั้นถูกลงโทษ แต่คนที่ทำร้ายพวกเธอได้มากที่สุด ก็ยังคงเป็นห่วงพวกเธออยู่ ในฐานะที่เป็นรุ่นพี่และเพื่อนแล้ว ผมทำได้แค่... พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อช่วยเหลือเท่านั้น"
ฮิซาชิมองอย่างลึกซึ้งไปที่เซจิ ยิ้มและยกแก้วขึ้นอีกครั้ง"ดูเหมือนว่านายอยากจะทำมันมากกว่านะ? ฮาราโนคุง"
"นั่นมันคำชมใช่ไหม?" เซจิยังยิ้มและยกแก้วขึ้น
พวกเขายกแก้วขึ้นมาชนกันครั้งสุดท้าย และตามมาด้วยเสียง 'กิ๊ง'
แล้วจากนั้นก็ตามมาด้วยความเงียบ
"คราวนี้ผมเป็นหนี้นายแล้ว... นายได้ทำความดีความชอบไว้มาก และผมจะคืนมันให้" เซจิพูดสัญญา "ถ้านายต้องการความช่วยเหลือจากผม ก็บอกมาได้เลย"
ฮิซาชิปรับแว่นตาของเขา "มันก็ไม่ได้อะไรมากมายหรอก แค่คิดว่ามันช่วยฉันเจอสิ่งที่น่าเบื่อน้อยกว่าเรื่องปกติที่จะทำก็ได้... นอกจากนี้แบบเดียวกับที่ฉันเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้แล้วไงว่า การบุกเข้าไปในห้องของสาวม.ปลายเป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นสุดๆ มันเป็นความฝันของฉันเลยละ!"
ช่วงครึ่งแรกของประโยคพูดเหมือนมาเฟีย แต่ครึ่งหลังกลับเป็นเสียงของโอตาคุ
เซจิพูดไม่ออก
"ไม่เป็นไรหรอก ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องความดีความชอบก็ได้" ฮิซาชิยักไหล่ ก่อนที่เขาจะนึกถึงอะไรบางอย่างได้
"แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ฉันอยากจะเชิญให้ฮาราโนะคุงเข้ามามีส่วนร่วมด้วย"
"อะไรงั้นเหรอ?"
"ฉันต้องการสร้างเกม" ฮิซาชิยิ้ม
"เกม?" เซจิกระพริบตาอย่างประหลาดใจ "ถ้านายต้องการสร้างเกม... มันก็ควรเป็นเรื่องง่ายสำหรับนายไม่ใช่งั้นเหรอ?"
"ฉันสามารถจ่ายเงินเพื่อจ้างใครสักคนมาเพื่อมาทำงานนี้ได้ แต่แน่นอน ฉันไม่ต้องการทำอย่างนั้น!" ฮิซาชิปรับแว่นตาและเลนส์ของเขาก็กระพริบ(สะท้อนกับแสง)
"ฉันต้องการทำงานร่วมกับคนที่เท่าเทียมกัน คนที่มีจะส่วนได้ส่วนเสียกับฉัน แต่มีความคิดเห็นที่แตกต่างกัน พวกเราสามารถใช้ความสามารถพิเศษของเราเพื่อสร้างเกมที่ยอดเยี่ยมไปด้วยกัน มันเต็มไปด้วยความรักและความตั้งใจของพวกเรา!"
Saenai Heroine no Sodatekata(วิธีปั้นสาวบ้านให้มาเป็นนางเอกของผม) ... อนิเมะเรื่องที่เกี่ยวกับหัวข้อนี้จากชีวิตที่แล้วของเขาได้ไหลผ่านเข้ามาในใจของเซจิ
"นายเข้าใจความคิดอันบริสุทธิ์ของฉันได้ ใช่ไหม ฮาราโนะคุง!?" ฮิซาชิแสดงท่าทางและกางแขนของเขาออกมาด้วยความตื่นเต้น
"แน่นอน!" แว่นตาของเซจิกระ... ขออภัย ดวงตาของเขานั้นเปล่งประกาย! "แน่นอนว่าผมเข้าใจสิ่งที่นายคิดจูมอนจิคุง เพราะนั่นก็เป็นความปรารถนาหนึ่งของผมเหมือนกัน!"
"โฮฮฮฮ- นายนี้มันรู้ใจชั้นจริงๆ!" ฮิซาชิได้ทำท่าทางอย่างไม่น่าเชื่อ ขณะที่เขายืนมือออกมา
"อืม! เราจะทำงานด้วยกัน! ผมขอยอมรับคำเชิญของนายด้วยความยินดีเลย!" เซจิยื่นมือออกมาเหมือนกัน
และทั้งสองคนก็ได้จับมือกัน
หลังจากนั้น พวกเขาก็คุยถึงแผนการของพวกเขากันเป็นเวลานาน...
...
วันต่อมา
ในระหว่างเรียน เซจิดูเหมือนจะกำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องบางอย่างอยู่ เขายังคงนั่งนิ่งอยู่ตลอดทั้งวัน
มิกะองก็คิดว่าเขายังคงคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ และถึงแม้เธอจะรู้ว่ามันไม่เหมาะที่จะถามไป แต่เธอก็ไม่สามารถยับยั้งความอยากรู้อยากเห็นของเธอได้
และผลที่ตามมาคือ…
"สะ... สร้างเกมงั้นเหรอ?" หญิงสาวผมเปียที่งดงามก็ได้ตกตะลึง
"อืม ร่วมกับเพื่อน- คนเดียวกับที่เธอได้ยินทางโทรศัพท์เมื่อวานนะ ผมได้ตัดสินใจที่จะทำเดทซิมกับเขา!" เซจิบอกกับเธอตรงๆ (เกมส์จีบสาว)
เมื่อเห็นการแสดงออกที่ดูว่างเปล่าของมิกะ เซจิคิดชั่วครู่ก่อนที่เขาจะตัดสินใจให้คำอธิบายเพิ่ม
"มันคือเกมจำลองการเดทเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นเกมส์จีบสาว และส่วนใหญ่จะมุ่งเน้นไปที่การจีบ... อา โทษที มันเป็นวิดีโอเกมที่สุดแสนจะโรแมนติกและเน้นไปที่การพูดคุยกับสาวสวยมากมาย ที่แต่ละคนก็มีภูมิหลังและบุคลิกที่แตกต่างกัน!"
"โอ๊ะ... โอ้" มิกะพยักหน้าอย่างมึนงง
ความจริงเธอยังไม่เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ในตอนนี้เธอเองก็ยังตกอยู่ในความงุนงงอยู่เลย
"การสร้างซิมเดทที่ยอดเยี่ยมคือความใฝ่ฝันที่โอตาคุจำนวนมากต้องการจะทำ!" เซจิกำกำปั้นของเขาที่เต็มความตื่นเต้น "ผมได้พูดคุยกับเขาแล้ว ว่าผมจะสร้างฉาก และเขาจะดูแลเรื่องการเขียนโค้ด แต่เราก็ยังขาดนักวาดกราฟิกและคนที่ดูแลดนตรีพื้นหลัง"
"แน่นอนเราจะไม่ทำให้มันให้ทันเวลาในสงครามศักดิ์สิทธิ์ในช่วงฤดูหนาว ดังนั้นเป้าหมายของเราคือสงครามศักดิ์สิทธิ์ของช่วงฤดูร้อนในปีหน้า เราเองก็ไม่ค่อยเคร่งเรื่องเวลามาก แต่เราก็ไม่สามารถจะผ่อนคลายได้ ดังนั้นผมจะเริ่มต้นทำงาน เกี่ยวกับฉากทันที และเขาจะไปเป็นแมวมองมองหาคนอื่นๆ อย่างน้อยที่สุดเราต้องเป็นมีนักวาดก่อนที่ เราถึงจะสามารถเริ่มต้นได้จริงๆ! "
มิกะพูดไม่ออก
เธอแทบจะไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับฉาก นักวาดหรือโค้ด... แต่ไอ้ที่บ้ายิ่งกว่าคือ ไอ้"สงครามศักดิ์สิทธิ์"นี้มันคืออะไรกัน!?
"สงครามศักดิ์สิทธิ์ในช่วงฤดูหนาว" และ "สงครามศักดิ์สิทธิ์ในช่วงฤดูร้อน!"
การต่อสู้ของมันเป็นแบบไหน? ทำไมมีปีละสองครั้งเองล่ะ!?
ปละแล้วคำถามดั้งเดิมที่เธออยากจะถามก็ได้บินเข้ามาในใจของเธอ "เซจิ... นายไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานงั้นเหรอ?" เธออดไม่ได้ที่จะถาม
เซจิกระพริบตาให้ "กังวลงั้นเหรอ อืม แต่กังวลไปก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดี" เขาตอบอย่างสงบ "ผมได้ทำทุกอย่างที่ผมทำได้ไปแล้ว ส่วนที่เหลือ... มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะเชื่อไหม"
มิกะสั่นไหวเล็กน้อย
"อืม เชื่อสิ... " เธอพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่ค่อยๆปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเธอ "พวกเธอคงจะต้องไม่เป็นไรแน่ๆ เพราะนายทำงานหนักมากนิน่า!"
"ตรรกะไหนของเธอเนี่ย?" เซจิหัวเราะเบาๆ
"ตรรกะของครอบครัวอุเอะฮาระไงล่ะ!" มิกะพูอออกมาพร้อมรอยยิ้ม
จากนั้นพวกเขาก็เดนเข้าไปโรงเรียนด้วยกันตามปกติ
ที่โรงเรียนพวกเขาได้พบกับชิอากิที่หน้าตู้เก็บของ
และเธอยิ้มแบบแปลกๆ
"เซนโจ นี้คือบริการพิเศษสำหรับนาย!" เธอมอบซองสีฟ้าให้เซจิ
เซจิและมิกะเต็มไปด้วยคำถาม
นี้คือจดหมายรัก? จากเธอ? เซจิรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ในขณะที่เขาหยิบจดหมายมาและตรวจสอบมัน
"มันคือจดหมายรัก แต่ฉันบอกนายไว้ก่อนว่ามันคือบริการจัดส่ง ฉันแค่มอบให้นายแทนคนอื่นก็เท่านั้น~"
ชิอากิพยายามจะเม้นปากของเธอไว้อย่างแปลกประหลาด (อารมณ์ประมาณ กลั่นหัวเราะ)
แบบนี้มัน... ชักได้กลิ่นตุตุจากเรื่องนี้แล้วซิ
เซจิความมั่นใจ 100% ว่ามันเป็นกับดักแน่ๆ
"จากใครงั้นเหรอ? นี้เป็นจดหมายรักจริงๆใช่ไหม? มันจะระเบิดหรือเปล่าถ้าผมเปิดดู?"
"นายจะรู้เร็วๆนี้เอง ดังนั้นรีบอ่านมันซะที!" ชิอากิหัวเราะเบาๆ
ชิอากิดูกระโดดโลดเต้นเกินไป และคว้าแขนจองมิกะ และลากเธอออกไป
"ชะ... ชิอากิ? จะไปไหนงั้นเหรอ!?"
"ไว้ฉันจะบอกเธอเอง แต่มากับฉันก่อน!" ชิอากิลากเพื่อนไปที่ห้องเรียนแล้วหันกลับมาและตะโกนอีกครั้งหนึ่งว่า "นายต้องรีบอ่านตอนนี้เลยนะ!"
เซจิแสดงสีหน้าว่างเปล่าบนใบหน้า
เขายืนอยู่ที่นั่นนิ่งๆ และถือซองอยู่ลึกลับอยู่ในมือ เขาไม่รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น
เรื่องนี้มันไม่ชอบมาพากลแน่นอน! มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย!?
ช่างมันเถอะ เขาอาจจะอ่านมัน มันคงจะไม่ระเบิดจริงๆใช่ไหม... นี่ไม่ใช่มัน ฟุล เมทัล พานิก! (Full Metal Panic) ซักหน่อย
เซจิกำลังเตรียมพร้อมในใจเมื่อกำลังจะเปิดซอง
"ฉันต้องการที่จะสารภาพความรู้สึกของฉันกับคุณ ฉันไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไป ดังนั้นโปรดมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ที่บนดาดฟ้าด้วย ฉันกำลังรอคุณอยู่ที่นั่น~"
มีเพียงไม่กี่ประโยคและไม่ได้ลงชื่อเขียนไว้ในกระดาษด้วย
เซจิขมวดคิ้วขึ้น มีบางอย่างผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด
เขาเปลี่ยนเป็นรองเท้าอีกครั้งและเดินขึ้นไปที่ข้างบน
ในเวลานี้ดาดฟ้ามักจะว่างเปล่า
หลังจากที่เซจิมาถึงเขาสังเกตเห็นสาวผมสีฟ้าที่สวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ชุดหนึ่งยืนอยู่ตรงมุม เธอหันหลังให้กับเขา และมองขึ้นไปบนฟ้า ฉากดูเหมือนความฝัน
เขาเดินไปทางหญิงสาวคนนั้น
เธอพบว่ามีคนกำลังเดินเข้ามาใกล้ๆเธอ และหันกลับมาทันที
ผมสีฟ้าอ่อนของเธอยาวเกือบจะถึงไหล่ของเธอ และดวงตาของเธอก็เป็นสีฟ้าที่งดงามด้วยเหมือนกัน ริมฝีปากสีแดงอ่อนที่ละเอียดอ่อนของเธอก็ถูกประกบเข้าด้วยกัน และใบหน้าสีขาวของเธอก็ถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงอ่อนๆ... เธอดูเหมือนจะเป็นคนที่มีเสน่ห์อย่างมาก
ผู้หญิงผมสีฟ้าแสดงรอยยิ้มที่งดงามเมื่อเห็นผู้ชายที่สูงสง่าและหล่อเหลากำลังเดินเข้ามาใกล้เธอ ขณะที่เธอมองมา ดวงตาของเธอก็ส่องสว่างขึ้น
"รุ่นพี่ฮาราโนะ! ฉัน... ชอบคุณมาก!! กรุณาคบกับฉันด้วยเถอะค่ะ!!!" เธอเอามือไปไว้ที่หน้าอกของเธอ ขณะที่เธอพยายามจะสร้างความกล้าหาญในคำสารภาพของเธอ
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำสารภาพของสาวสวยคนนี้ การแสดงออกของเซจินั้น... ดูเยือกเย็นและแข็งไปทันที!
เขายังคงเดินตรงไปยัง "หญิงสาว" ที่งดงามคนนี้และยกมือขึ้น
"คบกับแก!? บ้าแกดิ เวรเอ้ย!!!?"
มือของเขาได้เขกไปที่หัวของ"หญิงสาว"อย่างหนักพร้อมกับการพูดตอบกลับอย่างรุนแรง!
"นายคิดจะเล่นบ้าอะไรกับฉันในตอนเช้าเนี่ย!? ในที่สุดบางอย่างในตัวนายที่ไม่สมควรมีก็ได้ตื่นขึ้นมาแล้วสินะ โฮชิ อะมามิ!!! "
