ตอนที่ 90 ฝันร้าย
ในขณะที่เขาต่อสู้กับแม่มด เพื่อนของเขาก็ได้แอบไปโจมตีปราสาทของแม่มด
มันฟังดูง่าย แต่คนในชีวิตจริงสามารถคิดออกมาแบบนี้ได้และจะทำออกมาได้จริงๆงั้นเหรอ?
อย่างน้อยที่สุดสมาชิกชมรมคาราเต้ก็ไม่สามารถคิดหรือทำมันได้!
เนื่องจากพวกเขาเป็นนักเรียนม.ปลายธรรมดา พวกเขาทั้งหมดว่าการทำลายหรือบุกรุกเข้าไปเป็นสิ่งที่ผิดกฎหมาย!
ไม่ต้องคิดถึงเรื่องที่ว่าจะทำยังไงแล้วหลังจากบุกเข้าไป เพียงแค่การคิดบุกเข้าไปก็ทำให้จิตใจของพวกเขานั้นต่อต้านแล้ว
แต่เซนโจ ฮาราโนะได้ให้คำตอบแก่พวกเขาแล้ว นั้นคือการไปหาเจ้าของบ้าน หรือพ่อของฝาแฝด! และได้รับอนุญาตจากพ่อของพวกเธอ และเข้าไป หรือทำลายประตูทิ้ง
ทำไมพ่อของพวกเธอถึงตกลงยอมรับกับคำขอแบบนี้ล่ะ? คำตอบนั้นเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิด แต่ก็เข้าใจได้เนื่องจากแม้พ่อของฝาแฝด ก็เป็นหนึ่งในเหยื่อที่ถูกแบล็กเมล์!
แม้แต่พ่อผู้เกี่ยวพันทางสายเลือดของพวกเธอก็เป็นหนึ่งในเหยื่อของพวกเธอ สิ่งนี้พิสูจน์ให้เห็นได้ว่าคู่แม่มด นั้นน่ากลัวแค่ไหน แต่ด้วยเหตุผลนี้ พวกเธอจึงมีจุดอ่อนที่สำคัญ!
เช่นเดียวกับที่เซนโจพูดไว้ว่าคุณอะมามิน่าจะมีความสุขมากกว่าที่ได้ร่วมมือกับเขาตราบเท่าที่คุณอะมามิได้รับอิสรภาพและสามารถฟื้นศักดิ์ศรีของตัวเองในฐานะพ่อได้!
ดังนั้นแล้ว เพื่อนของเซนโจจึงได้ไปทำร้ายปราสาทของพวกเธอ
แล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปล่ะ?
"เอาล่ะแม้ว่ามันจะเป็นวิธีที่ไม่สวยซักเท่าไร แต่อย่างน้อยคุณก็เข้าไปได้สำเร็จ" เซนโจพูดต่อ "แล้ว... คุณหาสิ่งที่ควรจะมองหาเจอไหม?"
"แน่นอน เราเป็นมืออาชีพ!" เสียงในโทรศัพท์ฟังดูเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
"แฟลชไดร์ฟ ฮาร์ดไดรฟ์ โน้ตบุ๊ค รูปภาพ... แม้ว่าพวกเธอจะซ่อนข้อมูลพวกนี้ไว้อย่างฉานฉลาด แต่ทุกอย่างจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกมืออาชีพอย่างเรา แต่พวกเธอมีของที่น่ากลัวมากแบบนี้ นายแน่ใจน่ะว่านี้เป็นห้องของสองสาวม.ปลาย!? ฉันรู้สึกว่ามันเหมือนห้องของสายลับมืออาชีพมากกว่า! " เสียงในโทรศัพท์นั้นแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้พบ "แม้ว่าห้องที่ดูผิวเผินจะน่ารัก แต่ก็มีบางสิ่งที่น่ากลัวซ่อนไว้อยู่... มันได้ทำลายจินตนาการของฉันอย่างสมบูรณ์เลย!!"
"ขอโทษทีนะ ที่ผมได้ทำให้คุณ ได้ทำลายความฝันของคุณเองนะ" เซนโจขอโทษด้วยความจริงใจ
"ฉันจะยอมรับคำขอโทษของนาย... ชิ ถึงมันก็ทำให้ฉันตกใจมาก แต่มีสิ่งที่น่าสนใจมากเหมือนกัน อย่างกางเกงใน... ไม่สิ- ฉันหมายถึงคอมพิวเตอร์ของพวกเธอนะ!"
"ผมรู้สึกเหมือนผมจะได้ยินเสียงพูดในใจที่แท้จริงของคุณแล้วล่ะ"
"นายได้ยินผิดแล้ว! ฉันกำลังพูดถึงคอมพิวเตอร์ของพวกเธอต่างหาก! โอ้ว โอ้ว คอมพิวเตอร์ของพวกเธอนั้นน่าประทับใจสุดๆ มันเต็มไปด้วยการป้องกันมากมาย อุปสรรคแรกคือการเข้ารหัสผ่านที่เต็มไปด้วยความลึกลับซับซ้อนมากมาย แต่เมื่ออยู่ตรงหน้าทักษะคอมพิวเตอร์ระดับมืออาชีพของฉันแล้ว... "
"หยุดก่อน! ข้ามศัพท์ของพวกมืออาชีพและคำพูดขี้โม้นั้นได้แล้ว ผู้ชมของเราเป็นคนธรรมดานะ!"
เซนโจจะทำท่าทาง "หยุด" แต่ว่าคนในโทรศัพท์คงจะไม่เห็นเขา
"เอ๊ะ? งั้นฉันก็ไม่มีเรื่องที่จะคุยโวแล้วสิ"
"ก็สิ่งที่ซ่อนอยู่ในคอมพิวเตอร์ของพวกเธอไง! คุณเจอพวกบัญชี รหัสผ่าน หรือข้อมูลที่เก็บไว้ไหม " เซนโจตอบกลับทันที
"โอ้ พวกนั้นนะเหรอ แน่นอน ฉันได้พวกมันทั้งหมดแล้ว เพราะฉันเป็น... "
"มืออาชีพ! ผมเข้าใจแล้ว-งั้นไปส่วนสำคัญกันเลย! "
"ใจร้ายมาก ฮาราโนะคุง... ดีล่ะ ฉันค้นและเจอข้อมูลที่ซ่อนอยู่ทุกอย่างในคอมพิวเตอร์ ตลอดจนบัญชีและรหัสผ่านทั้งหมดของพวกเธอแล้ว" เสียงในโทรศัพท์ที่ที่พูดออกมาอย่างผ่อนคลาย
เสียงของเขาแสดงให้เห็นว่าเขามีความมั่นใจมากในทักษะของตัวเอง
มั่นใจได้ถึงจุดที่... ไม่มีใครจะสงสัยในคำพูดของเขาเลย!
สมาชิกชมรมคาราเต้ทุกคนเริ่มตัวสั่น
คนๆนี้... ที่พูดโทรศัพท์อยู่ เป็นเพื่อนสนิทของเซนโจ ฮาราโนะงั้น... แล้วเขาคือใครกันล่ะ!?
แฮ็กเกอร์... สมาชิกชมรมคาราเต้ที่มีความรู้คอมพิวเตอร์บางส่วนคิดได้แบบนี้
เขาเป็นแฮคเกอร์ แฮ็กเกอร์ที่มีทักษะสูงสุดๆ!!
เขามีความสามารถในการเจาะเข้าระดับป้องกันของคอมพิวเตอร์คู่แม่มดและค้นพบบัญชีในอินเทอร์เน็ตทั้งหมดของพวกเธอและรหัสผ่าน! นี้มัน แน่นอนว่ามันไม่ได้เป็นสิ่งที่แฮ็กเกอร์ธรรมดาจะสามารถทำได้!
สำหรับเซนโจ ฮาราโนะที่จะรู้จักคนแบบนี้ได้ และทำให้เขาคนนั้นสามารถทำตามคำขอของเขาได้...
ทุกคนรู้สึกได้ถึงความรู้สึกกลัวและความเคารพอย่างมากต่อร่างที่สูงสง่าตรงหน้าของพวกเขา
"ใครเป็นคนที่โทรอยู่กับเซนกันแน่?" มิกะพึมพำกับตัวเอง
เธอเชื่อเสมอว่าเพื่อนคนเดียวของเซจิคือเธอและชิอากินอกเหนือจากพวกเธอแล้ว เขาก็คุ้นเคยกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ อย่าง เจ้าของร้าน / ผู้จัดการและลูกค้าที่มาบ่อยๆและคนอื่นๆ ...
เดี๋ยวสิ บางทีแฮกเกอร์อาจเป็นเพื่อนร่วมงานหรือลูกค้าขาประจำก็ได้!
คนๆนี้เป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมงานของเซจิหรือลูกค้าขาประจำงั้นเหรอ? แต่จะมีใครที่สามารถยอมรับคำขอดังกล่าวและทำตามได้...
มิกะไม่เข้าใจ
เธอรู้สึกเพียงว่าเซจิในตอนนี้ ดูเหมือนจะปกคลุมไปด้วยความลึกลับ
ชิอากิเองก็อยากรู้อยากเห็น
เธอรู้เท่ามิกะ แต่ตอนนี้เธอพบว่าเซจิมีสัมพันธ์มากกว่าที่เห็นอย่างผิวเผิน
ไม่สิ ไม่ใช่ว่าเธอพึงได้พบมันในตอนนี้! แต่เธอรู้มันตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว!
ชิอากิคิดย้อนไปเมื่อคืนที่ผ่านมาและเป็นความลับที่เซจิพูดไว้ ซึ่งเกี่ยวข้องกับทั้งประธานนักเรียนและอดีตแฟนสาวของเธอ ฮารุกะ...
แฮ็กเกอร์ที่น่าเกรงขามนี้ ได้ฟังคำขอร้องของเซจิซึ่งเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ "ความลับ" นี้ใช่ไหม? เขามีส่วนเกี่ยวข้องกับประธานโยรุฮานะด้วยหรือไม่?
เมื่อคิดถึงนัทสึยะ โยรุฮานะ ผู้ซึ่งเป็นคนที่มีพลังอย่างน่าอัศจรรย์ จากนั้นเมื่อคิดถึงจากข้อเท็จจริงที่ว่าเซจิยังเป็นชายหนุ่มจากครอบครัวที่มีพลังแบบเดียวกัน ชิอากิก็รู้สึกว่าเซจิสามารถหาคนแบบนี้เพื่อดำเนินการตามคำขอดังแบบนี้ได้ นี้มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลย
นี้ อาจจะพูดได้ว่า... นี้คือพลังที่แท้จริงของเซจิ ฮารุตะ!
เมื่อเปรียบเทียบคู่แม่มดที่ได้ปกครองเพียงหนึ่งหนึ่งในโรงเรียนมัธยมปลายเซนต์ฮานะ ก็ไม่ได้ใกล้เคียงกับระดับของเขาเลยแม้แต่น้อย!
เซจิได้ให้โอกาสมากมายแก่พวกเธอ แต่คู่แม่มดยังไม่รู้ว่าอะไรดีสำหรับพวกเธอ ดังนั้นพวกเธอถึงจบลงด้วยการถูกดูถูก และเป็นเป้าหมายของการถูกสบประมาทและถูก... บดขยี้! แท้จริงแล้ว... พวกเธอนั้นได้รับเพียงแค่ของหวาน
ชิอากิรู้สึกว่าเหตุการณ์นี้คล้ายกับผู้ใหญ่ที่กำลังเอาชนะเด็กสองคน
และ... ตอนนี้ มันเป็นยังไงกันแน่
โฮชิผู้ยืนอยู่ใกล้กับเซจิ ก็ตกอยู่ในอาการช็อก ขณะที่เขาฟังการสนทนาระหว่างเซจิกับแฮ็กเกอร์ที่ลึกลับ
เขาไม่สามารถคิดอะไรได้ ในขณะนี้เนื่องจากการท่าทางของริออนและโคโตมิที่แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด
จะพูดแบบยังไงดี...
ซีดขาว...
ความสิ้นหวังมากมายที่ปกคลุมไปทั่วใบหน้าของพี่สาวของเขา ทำให้พวกเธอดูเหมือนจะกลายเป็นฝุ่นผงได้ทุกเมื่อ...
นี้คือการแสดงออกของพี่สาวฝาแฝดของเขา เมื่อพวกเธอถูกบังคับให้เผชิญกับอันตราย หลังจากที่ปฏิเสธที่การยอมแพ้และการเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น!
โฮชิไม่ได้มีความสุข เมื่อได้เห็นการแสดงออกของพวกเธอเป็นแบบนี้ เขารู้สึกเหมือนกับว่าจิตใจของเขากำลังว่างเปล่า
แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาก็จะไม่มีวันลืมฉากนี้ไปจนกว่าจะตาย
"คุณเจอทุกอย่างแล้วงั้นเหรอ! ดี! สุดยอดอย่างที่คาดไว้ของมืออาชีพของเรา!! " เซจิให้นิ้วขึ้นมาขณะที่ใช้มืออีกข้างถือโทรศัพท์ไว้
"ไม่ เรายังไม่แน่ใจหรอกว่ามันคือทุกอย่าง ฮาราโนะคุง เนื่องจากเรารู้สึกว่าเจ้าของห้องนี้น่ากลัวจริงๆ เราจึงทำการค้นหาทั้งบ้านอีกครั้งหนึ่ง ด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างมากรวมทั้งลานบ้านด้วย!" เสียงในโทรศัพท์เริ่มหัวเราะเบาๆ "แต่สุดท้าย เราก็ไม่ได้พบอะไรอย่างอื่น! ดูเหมือนว่านักเรียนมัธยมปลายพวกนี้รู้สึกว่าการป้องกันตัวของพวกเธอนั้นจะเพียงพอแล้วสินะ... "
"เป็นบริการที่ยอดเยี่ยมมาก!" เซจิยกนิ้วขึ้นมาอีกครั้ง
"สุดท้ายตามที่นายขอ และตอนนี้คุณอะมามิได้ร้องขอกับพวกเราแบบสุดๆ ให้เอาข้อมูลที่เราได้ค้นพบทุกอย่าง... ทำลายทิ้งให้หมด!"
และเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ริออนและโคโตมิก็รู้สึกราวกับกำลังถูกประหารชีวิต ร่างของพวกเธอนั้นทรุดตัวลงไปที่พื้นโดยทันที
ฝันร้าย... ทั้งหมดนี้ต้องเป็นฝันร้ายแน่...
ความรู้สึกของพวกเขาได้หายไปอย่างสิ้นเชิง
ทุกอย่างดูเหมือนจะมืดหมดไปรอบๆตัวพวกเธอ ขณะที่พวกเธอรู้สึกหนาวจนไปถึงกระดูก และแสงก็ดูเหมือนจะได้หายออกไปจากโลกนี้ มันก็เหมือนกับว่าพวกเธอกำลังตกลงไปในเหวลึกที่ไม่มีที่สิ้นสุด... ลึกลงไป... ลึกลงไปเรื่อยๆ ...
ฝันร้ายเหล่านั้นยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆโดยไม่รู้จบ
