ตอนที่ 89 การตัดสิน

เย็นชา

ความเย็นชานี้ได้หนาวลงไปจนถึงกระดูกของริออนและโคโตมิ

พวกเธอจำความรู้สึกแบบไม่ได้ตั้งใจเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาแล้ว

คนที่อยู่ข้างหน้านี้ได้มองเห็นเนื้อแท้ของพวกเธอตั้งแต่เจอกันครั้งแรกและได้ด่าพวกเธออย่างรุนแรงมาแล้ว!

แบบเดียวกับในตอนนั้น

ไม่สิ... เขาน่ากลัวมากยิ่งกว่าครั้งก่อนซะอีก!!

ตอนนี้สาวฝาแฝดได้เห็นแล้วว่าพวกเธอได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่

ทำไมพวกเธอถึงกลัวเซนโจ ฮาราโนะล่ะ?

ทำไมพวกเธอถึงรู้สึกถึงแรงกดดันอย่างต่อเนื่อง ในท่าทางที่ดูดีของเขาล่ะ!?

ทำไมพวกเธอถึงยังคงประมาทต่อ แม้จะเตือนตัวเองแล้วว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน !!?

นั่นเป็นเพราะ... พวกเธอยังไม่เคยเห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา

พวกเธอคิดว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาด เป็นปีศาจ แต่นั่นเป็นแค่คำจำกัดความของพวกเธอเอง!

เซนโจ ฮาราโนะ... เขาเป็นใครกันแน่? เขาเป็นแบบไหน!? พวกเธอคิดอะไรไม่ออกทั้งสิ้น!

แต่เขากลับรู้เรื่องของพวกเธอมาก

ในตอนนั้นเอง ก็มีโทรศัพท์มือถือก็ส่งเสียงออกมา

มันช่วยปัดเป่าให้ออกบรรยากาศในสถานการณ์ปัจจุบัน

"ฮา มาตรงจังหวะดี" เซจิยิ้มโดยไม่ต้องหันไปมอง และพูดขึ้น "รุ่นน้อง เอาโทรศัพท์มือถือของนายออกมา"

"โอ้... ครับ!" โฮชิที่ได้สติขึ้นและหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา นั่นเป็นเพราะโทรศัพท์ที่ดังขึ้นคือของเขานั้นเอง

มีหมายเลขที่ไม่คุ้นเคยปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

"เอามาให้ฉัน... และนายอาจจะยืนข้างฉันก็ได้ เพื่อเป็นสักขีพยานกับการแสดงของพี่สาวของนาย" เซจิแบมือหาเขา

"โอ้... " โฮชิที่กำลังงุนงงในขณะที่เขายืนอยู่ข้างเซจิและส่งโทรศัพท์ให้กับเซจิ

"สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย พวกคุณคงจะสงสัยสินะ" เซจิทำท่าเหมือนกำลังจะเริ่มการแสดง เมื่อได้โทรศัพท์มือถือ "ใครกันที่โทรมาในเวลานี้และโทรมาทำไม? ไม่จำเป็นต้องเป็นกังวล ผมจะเปิดเผยคำตอบในไม่ช้านี้"

"แต่สิ่งที่คุณควรให้ความสนใจไม่ใช่โทรศัพท์มือถือหรือผม แต่เป็นสองคนข้างหน้าผมต่างหาก"

เซจิมองอย่างดูถูกและปล่อยเสียงหัวเราะดังๆออกมาอีกครั้ง "ตราบใดที่พวกคุณ ได้เห็นใบหน้าของพวกเธอ พวกคุณจะสามารถเพลิดเพลินกับการท่าทางที่น่าสมเพชของพวกเธอได้ จิตใจของพวกเธอจะพังทลายและพวกเธอจะตกอยู่ในความสิ้นหวังแน่นอน~"

"นี้คงจะเป็นหนึ่งในความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตของพวกคุณแน่ เพราะพวกคุณถูกควบคุมโดยการใช้วิธีข่มขู่ต่างๆนาๆมาเป็นเวลานานแล้วนิ"

"ได้โปรด ... อย่าพลาดชมการแสดงนี้ซะล่ะ!"

คำพูดของเขาดูตื่นเต้นและโทนเสียงผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด

พวกเขาทำตามที่เซจิพูด ขณะที่สมาชิกของชมรมคาราเต้ส่วนใหญ่หันไปมองดูสาวฝาแฝดโดยพร้อมเพรียง

เนื่องจากมุมไม่ค่อยดี เลยไม่ค่อยมีใครเห็นหน้าของพวกเธอได้ชัด

อย่างนั้นก็ตามริออนและโคโตมิก็รู้สึกอับอายอย่างมาก

ในเวลาเดียวกันความกลัวอย่างมากอย่างที่เกิดขึ้นไม่เคยปรากฏมาก่อน ได้ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆภายในใจพวกเธอ

พวกเธอเป็นเหมือน... อาชญากรที่ถูกคุมขังและกำลังจะถูกประหารชีวิตต่อหน้าผู้คนที่กำลังเฝ้าดูอยู่!

เพชรฆาตผู้ซึ่งกำลังจะแกว่งใบมีดลงไป

เซจิรับสายและเปิดลำโพง

"นี้ นี้ นั้นฮาราโนะคุงใช่ไหม?" มีเสียงผู้ชายพูดขึ้นมาจากอีกฝั่งหนึ่ง

ถ้าเป็นพวกอัธพาล ทาคาชิ โคบายาชิและโคเฮ วาตาริมาอยู่พวกเขาก็จะจำเสียงได้ แต่ไม่มีใครในตอนนี้รู้ว่าเขาเป็นใคร

"ผมเอง เป็นยังไงบ้างครับ?"

"ทุกอย่างเป็นไปได้อย่างราบรื่น ถึงแม้คุณอะมามิไม่ได้ให้ความร่วมมือจริงๆในตอนแรก แต่หลังจากที่เราโน้มน้าวเขาแล้ว เขาก็ยอมรับที่จะให้ความความช่วยเหลือแก่เรา เพราะว่าเขาฝันถึงวันที่จะฟื้นฟูศักดิ์ศรีของตัวเองในฐานะพ่อ... "

เซจิมองไปดูที่ใบหน้าของฝาแฝดขณะที่เขาพูดว่า "เขา... คงน่าจะมีความสุขมากๆสินะ"

ขณะนี้รอยยิ้มของเขา ดูเหมือนจะไม่มีเป็นอะไรมากไปกว่ารอยยิ้มของซาตานให้กับริออนและโคโตมิ!

คุณอะมามิ?

ฟื้นฟูศักดิ์ศรีของตัวเองในฐานะพ่อ?

ฝาแฝดคิดได้เลยว่าสิ่งนี้มันหมายถึงอะไร และทันทีนั้นพวกเธอก็เริ่มสั่นกลัว และหน้าของพวกเธอก็เริ่มซีดอีกครั้ง!

พ่อของพวกเธอ!!

พ่อของพวกเธอที่ยังคงอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเธอมานาน... เป็นคนที่ถูกบังคับให้ออกจากบ้านของเขา ไปอยู่ที่ บริษัทตลอดทั้งสัปดาห์!

"ใช่ตอนแรกเขาสงสัยว่าเรามีแรงจูงใจอะไรหรือเปล่า แต่หลังจากที่เขาเชื่อว่าเราจะให้ความช่วยเหลือแก่เขาจริงๆ เขาก็ยอมให้ความร่วมมือกับเรา" เสียงในโทรศัพท์นั้นพูดต่อ "เขาพาเราไปที่บ้าน และอนุญาตให้เราเข้าไป รวมทั้งบอกว่าห้องของลูกสาวของเขาอยู่ไหน และปล่อยให้เราพยายามปลดล็อคประตูได้"

คำพูดเหล่านี้ทำให้หัวใจของริออนและโคโตมิหนาวเย็น!

ห้องของพวกเธอ...

"ประสบการณ์ในการพยายามที่จะปลดล็อกห้องของคู่นักเรียนสาวสวยม.ปลายอย่างนั้นเหรอ?" เซจิยังคงทำหน้าที่เหมือนพิธีกรรายการทอล์กโชว์ หรือรายการวาไรตี้

"มันฟังดูน่าตื่นเต้นสุดๆและที่สำคัญ... นี้! นี้เป็นห้องของสาวม.ปลายด้วย!" เสียงในโทรศัพท์ได้เข้าขากับเซจิ โดยการเลียนแบบท่าทางเหมือนเจ้าของรายการทอล์กโชว์ "ประตูที่ถูกป้องกันถูกขโมยที่ครบเครื่อง มาพร้อมกับอุปกรณ์สุดไฮเทค ที่ต้องปลดล็อกเข้าด้วยลายนิ้วมือกันของตัวเอง และหากคุณป้อนรหัสผ่านไม่ถูกต้องสามครั้งหรือมีลายมีนิ้วมือปลอม หรือหากคุณเผลอไปทำอะไรกับสัญญาณเตือนภัยอื่นๆ โดยไม่ได้ตั้งใจล่ะก็ มันจะส่งข้อความโดยอัตโนมัติตามที่ตั้งไว้ไปยังที่โทรศัพท์มือถือของเจ้าของเดิม และส่งสัญญาณเตือน!"

"นอกจากนี้ยังมีกลไกล็อคที่เป็นอุปสรรคสุดท้าย ผมให้คะแนนที่เต็มกับระบบป้องกันการกันขโมยเลย ผมคิดว่ามันยากที่จะเชื่อว่าเจ้าของห้องนี้จริงๆแล้วเป็นสาวม.ปลาย!"

"นี้-ไม่เวอร์เกินไปหน่อยหรือไง? ผมเริ่มกลัวแล้วน่ะ~" เซจิแกล้งทำหน้าหวาดกลัว

"เราต่างหากที่เป็นคนต้องที่กลัวนะ โอเค! ผมเกือบจะคุกเข่ายอมแพ้ให้กับให้กับประตูข้างหน้านี้แล้ว สวรรค์... ผู้หญิงม.ปลายทุกคนเป็นพวกขี้ระแวงกันหรืองยังไง!" เสียงจากโทรศัพท์ที่แสดงความคิดเห็นออกมาอย่างกระตือรือร้น

"อืม... นี้น่าจะเป็นข้อยกเว้นเป็นพิเศษนะ เนื่องจากเจ้าของห้องนี้ได้ซ่อนสิ่งต่างๆไว้มากมาย ซึ่งคงไม่สามารถให้แสงส่องไปได้แน่" เซจิกระพริบตาในขณะที่ยิ้มให้ฝาแฝดที่อยู่ตรงหน้าเขา "ความจริงที่ว่าพวกเธอใช้ประตูแบบสุดยอดนี้ คงแสดงให้เห็นแล้วว่าพวกเธอกลัวใครบางคนที่บุกรุกความเป็นส่วนตัวของพวกเธอมากแค่ไหน"

ริออนและโคโตมิรู้ได้ไม่นานว่าพวกเขาหมายถึงอะไร

พวกเธอรู้สึกราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างอยู่รอบตัวพวกเขาโซเซ และกลายเป็นสิ่งที่ดูห่างไกลและกลายเป็นหมอกควัน ราวกับว่าพวกเธอกำลังฝันอยู่

'ไม่... ' พวกเขาตะโกนในจิตใจของพวกเธอ

แต่ฝันร้ายเพิ่งได้เริ่มต้นขึ้นเท่านั้น

"ถึงฉันจะรู้สึกไม่ดีที่จะบุกรุกห้องแบบนี้ แต่ฉันก็ดันถูกร้องขอจากนายและยังได้รับอนุญาตจากเจ้าของบ้านแล้ว แต่ส่วนที่สำคัญที่สุดจริงๆก็คือ... ฉันตื่นเต้นโคตรๆเลย!" เสียงโทรศัพท์ตะโกนออกมาดังๆ " ฉันไม่เคยเข้าไปในห้องของสาวม.ปลายมาก่อน! นี้กลายเป็นฝันที่เป็นกลายเป็นจริงของฉันแล้ว!!"

"อย่าตื่นเต้นมากสิ... นี้ แล้วพวกคุณทำลายประตูนั้นได้ยัง?"

"เรายังทำไม่ได้!" เจ้าของเสียงพูดออกมาตามความจริง

"อะไรน่ะ? จริงงั้นเหรอ!?" เซจิทำราวกับว่าเขาตกใจ

"อืม... แค่ล้อเล่นน่า~ ไม่ใช่ว่าเราไม่สามารถทำได้ เพียงแต่มันยุ่งยากมากเท่านั้น ดังนั้นหลังจากที่ได้รับอนุญาตจากคุณอะมามิแล้ว เราก็ได้ใช้วิธีอื่น!"

"หยุดทำให้ผมตกใจได้แล้ว บ้าเอ้ย! แล้วสรุปคุณใช้วิธีไหนกันล่ะ?"

"เรางัดเอาเหล็กออกมาจากหน้าต่างและเข้าจากทางนั้น มันง่ายกว่าการบุกเข้าทางประตูที่มีการป้องกันในระดับสูงแบบโง่ๆซะอีก! แม้ว่าจะมีกับดักและเซ็นเซอร์อยู่บ้าง มันเป็นงานง่ายๆที่จะปิดพวกมันด้วยเครื่องรบกวนสัญญาณ!"

"เจ๋งสุดๆ... ไม่สิ! จริงๆคุณควรจะเจาะหน้าต่างแล้วเข้าไปโดยไม่ใช่มีร่องรอยใดๆมากกว่า –นั้นเป็นวิธีที่ไม่ค่อยสวยซักเท่าไรเลยนะ!!"

"ใครจะไปสนกับวิธีแบบนั้น เพื่อจะเข้าไปในห้องกันล่ะ! พวกเราไม่ใช่หัวขโมยชั้นเทพซักหน่อย!! อีกอย่างมันก็ใช่เวลานานในการเข้าไปด้วย!!"

เซจิและเสียงในโทรศัพท์ดูสนุกสนานมากอย่างเห็นได้ชัดจากการพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดกัน

ทุกคนที่ฟังพวกเขาพูดอยู่ในความงุนงง

นี้มันเหมือนรายการวาไรตี้จริงๆ... นอกจากเนื้อหาในบทสนทนาของพวกเขา

เซนโจ ฮาราโนะจริงๆแล้วได้ไปและขอให้กลุ่มคนพวกนั้นไปพูดคุยกับพ่อของริออนและโคโตมิ เพื่อขออนุญาตและบุกเข้าไปในห้องของทั้งคู่!?

นี้... วิธีนี้มัน...

ทุกคนต่างพูดไม่ออก พวกเขาไม่สมารถหาคำพูดใดๆใช้มาเพื่ออธิบายถึงความรู้สึกของพวกเขาได้! มันเป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบายได้ต่างหาก!

แต่พวกเขาทั้งหมดต่างรู้ถึงเรื่องเดียวกันได้ว่า

คู่แม่มด... บางที... พวกเขาอาจจะทำได้จริงๆก็ได้!