อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเป็นก๊กระดับหนึ่ง กลุ่มโจรภูเขาเหล่านี้ที่เพิ่งเข้าร่วมฐานที่มั่นเหลียงซานจะไม่ลดระดับลงหากพวกเขาถูกฆ่าโดยผู้เล่น ตราบใดที่ระดับของพวกเขาต่ำกว่านักสู้ฝึกหัดระดับสาม

จากนั้น หนิวเฟิงได้จัดเตรียมผู้นำสองสามคนให้อยู่ที่ภูเขาหมิงไห่ เพื่อจัดการกับสถานการณ์ในขณะที่เขาเชิญฉินซู่เจียนเข้าไปในห้องโถง

ห้องโถงไม่ใหญ่นัก

อย่างไรก็ตาม มันดีกว่าห้องโถงจงอี้ที่อู๋เซิ่ง ครอบครองในอดีตเล็กน้อย

หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในห้องโถง หนิวเฟิงก็นั่งลงด้านข้าง

เขาทิ้งที่นั่งที่สูงที่สุดซึ่งเขาเคยนั่งเมื่อตอนที่เขาเป็นผู้นำ ไปให้ฉินซู่เจียน

ฉินซู่เจียนรู้สึกสบายเมื่อนั่งบนเก้าอี้หนังเสือ เขาก็แอบปลื้มในใจ

นอกจากนี้ยังมีเบาะรองนั่งบนเก้าอี้ของเขาในฐานที่มั่นเหลียงซาน อย่างไรก็ตามเบาะนั้นทำจากหนังธรรมดาและด้อยกว่าหนังเสือนี้เล็กน้อย

“บางทีข้าควรจะปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของข้าได้แล้ว” ฉินซู่เจียนคิดโดยไม่มีเหตุผล

อย่างไรก็ตาม ความคิดนี้เพิ่งปรากฏขึ้นเมื่อเขาระงับมันอีกครั้ง

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องนั้น

เขาคิดสิ่งยี้ได้แค่นั้นหลังจากทุกอย่างเรียบร้อย

ปัจจุบัน ฉินซู่เจียนรู้สึกว่าเขาไม่สามารถแม้แต่จะกินอยู่อย่างสงบ เขาจะมีพลังไปพิจารณาเรื่องอื่นได้อย่างไร?

“เจ้าเข้าใจเกี่ยวกับฐานที่มั่นซวนหยุนและภูเขาหลวนจินมากน้อยเพียงใด” ฉินซู่เจียน มองลงไปที่หนิวเฟิง และถามหลังจากที่เขานั่งลง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนิวเฟิงก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงตอบทันทีว่า “หัวหน้า ความแข็งแกร่งของฐานที่มั่นซวนหยุนนั้นใกล้เคียงกับภูเขาหมิงไห่ หัวหน้าที่นั่นชื่อซูหยวนหมิง และยังเป็นนักสู้ฝึกหัดระดับห้า เขาเชี่ยวชาญเทคนิคที่เรียกว่าเทคนิคดาบตัดเมฆา”

“ภูเขาหลวนจินค่อนข้างแข็งแกร่งกว่าเราสองกลุ่มเล็กน้อย หัวหน้าที่นั่นถูกเรียกว่าเซิงหง และเขาเป็นนักสู้ฝึกหัดระดับห้าเท่าที่ข้ารู้ เขาใช้เทคนิคที่เรียกว่าเทคนิคร้อยดาบสงคราม”

“อย่างไรก็ตาม ข้าสงสัยอยู่เสมอว่าความสามารถของเซิงหงนั้นไม่ง่ายอย่างที่เห็น”

“ก่อนหน้านี้ มีคนเดาว่าเขาอาจจะทะลุขีดจำกัดของนักสู้ฝึกหัดระดับห้าแล้ว”

ฉินซู่เจียนถามคำถามง่ายๆ แต่ หนิวเฟิง ก็บอกเขาทุกอย่างเกี่ยวกับอีกสองกลุ่มทันที

เขาไม่ได้รู้สึกผิดด้วยซ้ำ

แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะเป็นโจรภูเขาจากป่าหินวงกต แต่พวกเขาก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวเรื่องของกันและกันบ่อยนัก ทั้งสามฝ่ายมักจะขัดแย้งกันเอง แต่ฝ่ายเหล่านั้นจะไม่มีวันทุ่มสุดกำลังในการต่อสู้ เพราะต่างฝ่ายต่างก็เกรงกลัวในความแข็งแกร่งของกันและกัน

ตอนนี้ หนิวเฟิงได้เข้าร่วมฐานที่มั่นเหลียงซานแล้ว เขาได้ปลดปล่อยตัวเองออกจากหนึ่งในฝ่ายของป่าหินวงกต

เมื่อเขานึกถึงการที่เขาสูญเสียภูเขาหมิงไห่ไปแบบนี้ ในขณะที่อีกสองกลุ่มยังคงเป็นอิสระและมีขนาดใหญ่ เขารู้สึกขุ่นเคืองใจ

หนิวเฟิงเข้าใจดี

แม้แต่เซิงหงก็ยังไม่เทียบได้กับความแข็งแกร่งอันยิ่งใหญ่ของหัวหน้าฐานที่มั่นเหลียงซาน

ตราบใดที่ฐานที่มั่นเหลียงซานตัดสินใจจัดการกับอีกสองกลุ่ม ไม่มีทางที่ฐานที่มั่นซวนหยุนและภูเขาหลวนจินจะหลบหนีไปได้

ฉินซู่เจียนไม่ได้ใส่ใจกับความตั้งใจของหนิวเฟิง

อย่างไรก็ตาม ในฐานะหนึ่งในสามกลุ่มของป่าหินวงกต เป็นเรื่องธรรมดาที่ภูเขาหมิงไห่ จะมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับอีกสองกลุ่มที่เหลือ

“ถ้าข้าอยากลงมือ เธอคิดว่าข้าควรเริ่มจากตรงไหน?”

อย่างที่ข้าคิดจริงๆ! หนิวเฟิง อุทานกับตัวเองเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้

จากนั้นเขาใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า “ในความคิดของข้า ข้าคิดว่าจะดีกว่าที่จะโจมตีฐานที่มั่นซวนหยุน”

เขาปรับตัวได้เร็วมากกับการเปลี่ยนแปลงในตัวตนของเขา

เขาหลุดเข้าไปในบทบาทของผู้ใต้บังคับบัญชาในขณะที่เขาพูด

ฉินซู่เจียน ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ “ทำไมเจ้าถึงพูดอย่างนั้น”

“ฐานที่มั่นซวนหยุนอยู่ใกล้ภูเขาหมิงไห่ที่สุด และอ่อนแอกว่าเล็กน้อย มันจะง่ายกว่าสำหรับเราที่จะทำลายฐานที่มั่นซวนหยุน”

“นอกจากนี้ ซูหยวนหมิง ยังเป็นคนที่ระมัดระวัง ถ้าเราโจมตีภูเขาหลวนจินก่อน และเขาสามารถรับรู้อะไรได้บางอย่าง เขาอาจจะละทิ้งกลุ่มของเขาและหลบหนี”

“จากมุมมองของข้า ท่านควรพิชิตฐานที่มั่นซวนหยุนก่อน”

“มันไม่ดีสำหรับท่านถ้าเราปล่อยให้ซูหยวนหมิงหนีไปได้”

หลังจากที่เขาพูดแบบนั้น หนิวเฟิงก็พูดต่อว่า “ในทางตรงกันข้าม เซิงหงนั้นหยิ่งยโสมากกว่า เขาอาจจะไม่หลบหนีโดยไม่ต่อสู้หลังจากที่เราเอาชนะฐานที่มั่นซวนหยุน นอกจากนี้ หากเราเร็วพอ ภูเขาหลวนจินอาจไม่สามารถรู้ข่าวได้ทัน”

“ดี” ฉินซู่เจียนพยักหน้าเล็กน้อย

หนิวเฟิง สมควรได้รับชื่อเสียงในฐานะผู้นำแห่งภูเขาหมิงไห่ ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับอีกสองกลุ่มที่เหลือเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถเทียบเคียงได้

แม้ว่าเขาจะให้เจิ้งฟางและคนอื่นๆ ในกลุ่มตรวจสอบสถานการณ์ พวกเขาก็ไม่สามารถรู้เกี่ยวกับบุคลิกของผู้นำของสองกลุ่มได้

“รวบรวมโจรภูเขาแห่งภูเขาหมิงไห่ และตามข้าไปที่ฐานที่มั่นซวนหยุน”

"ขอรับ!" หนิวเฟิง พยักหน้าและตอบกลับ จากนั้นเขาก็ถ่ายทอดคำสั่งทันที

…

“นี่คือภูเขาหมิงไห่” หลิวชิงหงมองไปที่ภูเขาสูงและป่าหนาทึบเบื้องหน้าเขา การนำทางที่ได้รับจากภารกิจก็หยุดที่นี่เช่นกัน

จางฉวนถามว่า "เราจะบุกขึ้นไปบนภูเขาหรือไม่"

“ต้องระวังตัวให้มากขึ้น อย่าแจ้งเตือนโจรภูเขามากเกินไปและทำให้พวกเราถูกล้อมกรอบ” หลิวชิงหงสั่ง จากนั้นเขาก็เป็นผู้นำและเดินตามเส้นทางแคบๆ ขึ้นไปบนภูเขา

ผู้เล่นที่เหลือตามหลังเขามาติดๆ

เมื่อครู่นี้พวกเขาพูดราวกับว่าพวกเขาไม่สนใจโจรภูเขาธรรมดาโดยสิ้นเชิง

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขามาถึงบริเวณนี้ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะระวังตัว

ช่วยไม่ได้ เกมๆ นี้กล่าวสมจริงเกินไป

พวกเขากลัวว่าโจรภูเขาหลายคนจะกระโดดออกมาทันทีจากป่าหนาทึบรอบตัวพวกเขา

“โจรภูเขาซ่อนตัวอยู่ที่ไหน?” หลิวชิงชิงใจร้อนเล็กน้อยหลังจากที่พวกเขาเดินไปนานกว่าสิบนาที เธอพองแก้มของเธอขณะที่เธอทำหน้ามุ่ย

เมื่อพวกเขาไปถึงก็เห็นแต่ต้นไม้

ทางแคบข้างหน้าพวกเขาดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด

พวกเขาไม่เห็นแม้แต่เงาของสิ่งมีชีวิตใดๆ ไม่ต้องพูดถึงโจรภูเขาจริงๆ

"เงียบ!" หลิวชิงหงดุ

หลิวชิงชิงเหลือบมองเขาอย่างไม่พอใจ แต่ไม่ได้บ่นอีกต่อไป

จากนั้น หลิวชิงหง รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขากระซิบกับคนอื่นๆ ในกลุ่มว่า “ที่นี่มีภูเขาสูงและป่าทึบ เราไม่คุ้นเคยกับภูมิประเทศ และไม่สามารถแน่ใจได้ว่าเราจะไม่พบภัยคุกคามอื่นใด”

“ทางข้างหน้ามีคนอื่นใช้สัญจรไปมาเมื่อนานมาแล้ว นี่ควรมุ่งตรงไปที่รังของโจรภูเขา ไม่ควรใช้เวลานาน”

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น ทุกคนก็เงียบลงอีกครั้ง

พวกเขาเดินไปอีกห้านาที

หลิวชิงหงและคนอื่นๆ ก็หยุดลง

พวกเขาเห็นต้นไม้หลายต้นที่หักผ่ากลางราวกับมีพลังรุนแรงหักโค่นพวกมัน

ข้างต้นไม้มีหอสอดแนมแตกกระจัดกระจาย

แม้ว่ารอบๆ จะไม่มีศพ แต่ภาพตรงหน้าก็บอกพวกเขาอย่างชัดเจนว่ามีการสู้รบเกิดขึ้นที่นี่

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด