ตอนที่ 100: ฉันเป็นคนตัดสินใจเอง!
“ฉันไม่คิดว่าฉันต้องการความช่วยเหลือหรอกนะ ตระกูลไวท์ก็จบเรื่องไปแล้ว และคุณก็ไม่สนใจงานราชการ ทำไมคุณไม่มุ่งเน้นไปที่ธุรกิจของคุณและหาวิธีที่จะทำลายคำสาปล่ะ”
ล๊อคไม่ได้คาดหวังว่าตระกูลขุนนางจะขอความคุ้มครองจากตัวเขา
“ท่านครับ แม้ว่าตระกูลไวท์จะจบลงแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเมืองศักดิ์สิทธิ์จะสงบสุขจริงๆ! ตระกูลอื่นจับตามองตระกูลเอสเทลมานานแล้ว!”
“พวกเขากําลังรอให้ฉันตายเพื่อที่พวกเขาจะได้กลืนธุรกิจอันมีค่าของตระกูลของฉัน!! พวกเขากําลังแอบวางแผนต่อต้านฉันอยู่! โดยเฉพาะตระกูลแฟรงก์ พวกนั้นอยู่ในระดับเดียวกันกับตระกูลไวท์แล้ว ตอนนี้ตระกูลไวท์ตกอับไปแล้วด้วย เมืองศักดิ์สิทธิ์จะถูกยึดครองโดยตระกูลแฟรงก์!”
ณ จุดนี้ ใบหน้าของแอดิเลดเต็มไปด้วยความวิตกกังวล “นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันต้องการใช้ชื่อของคุณเพื่อช่วยให้ฉันยังอยู่ในอำนาจเดิมได้ ไม่อย่างนั้นฉันอาจจะต้องตายก่อนอายุ 40 เสียด้วยซ้ำไป...”
‘ช่างเป็นชะตากรรมที่น่าสลดใจเสียจริง! เขาจำเป็นต้องพึ่งพาผู้อื่นเพื่อใช้ชีวิตที่สั้นอยู่แล้วอย่างเต็มที่’
อย่างไรก็ตามล๊อคไม่ได้ใส่ใจมากเกินไป ท้ายที่สุดพวกเขาก็ไม่ใช่ตระกูลของเขาเอง
“เอาล่ะ งั้นเรามาพูดถึงราคากัน! อย่าบอกฉันว่าหนึ่งพันล้านที่ฉันได้รับก่อนหน้านี้คือทั้งหมดที่คุณเสนอให้ฉัน”ล๊อคมีสีหน้าเหมือนนักธุรกิจ
นี่เป็นโอกาสที่ดีทีเดียว ท้ายที่สุดแล้ว ความมั่งคั่งที่ได้มาอย่างกะทันหันของเขาก็เนื่องมาจากพรของเทย์เลอร์ เป็นไปไม่ได้ที่จะปรากฏซ้ำแล้วซ้ำเล่า
มันไม่น่าเชื่อถือเกินไป
หากเขาต้องการเลี้ยงดูแบทเทิลบีสต์ทั้งสามอย่างถูกต้อง จำนวนเงินที่เขาต้องการจะต้องเป็นเงินมหาศาลอย่างไม่ต้องสงสัย!
ยิ่งกว่านั้น มีเศรษฐีคนหนึ่งที่เห็นคุณค่าของชีวิตของตัวเขาเอง ไม่ใช่เงินของเขา และล็อคจะไม่ให้อภัยตัวเอง หากเขาไม่บีบคั้นเอาประโยชน์สูงสุดจากเขาในครั้งนี้!
ด้วยความยินดีกับคำตอบของล็อค แอดิเลดเสนอว่า “โอเค! แล้วแบบนี้ล่ะ? ฉันจะให้เหรียญรัฐบาลกลาง 200 ล้านเหรียญต่อเดือนเพื่อเป็นค่าตอบแทน! ถ้าฉันต้องการบริการของคุณ ฉันจะขอความช่วยเหลือจากคุณ!”
'ช่างเป็นเพื่อนที่เจ้าเล่ห์จริงๆ ธุรกิจของเขาใหญ่โตขนาดนั้น และเขายินดีจ่ายให้ฉันเพียง 200 ล้านต่อเดือน? นั่นน้อยเกินไปหรือเปล่า'
ล๊อคตระหนักว่าทันทีที่เขาเข้าสู่ส่วนการเจรจาทางธุรกิจ สีหน้าขอแอดิเลดก็เปลี่ยนไป
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
ตามที่คาดไว้สำหรับคนที่ดูแลธุรกิจของตระกูลตั้งแต่ตอนอายุสิบขวบ!
ล๊อคไม่อ้อมค้อมและระบุทันทีว่า "800 ล้าน!"
'โอ้ นี่ไม่ใช่การเพิ่มครั้งใหญ่เลยเหรอ!? ความแตกต่างของราคาเป็นอย่างมาก ล็อคดูเหมือนไม่ใช่นักเรียนธรรมดา เป็นไปได้ไหมว่าเขาเชี่ยวชาญในการทำธุรกิจ?’' แอดิเลดพบว่าพรสวรรค์ในการทำธุรกิจของล็อคนั้นค่อนข้างน่าประทับใจ
“แล้วนี่ล่ะ 400 ล้านเหรียญสหพันธรัฐ”
หลังจากกินเค้กไปหนึ่งคําล๊อคก็ตอบด้วยสายตาที่เฉียบคม “หนึ่งพันล้าน!”
แอดิเลดตกตะลึงเล็กน้อย เขาไม่เคยเห็นใครขึ้นราคาสูงขึ้นเรื่อยๆ ในข้อตกลงทางธุรกิจ!
อเดเลดคลี่พัดของเขาด้วยสายตาจดจ่อและพูดว่า “คุณล็อคไม่เป็นไปตามสามัญสำนึก! ใช้ได้! 800 ล้านแล้ว!”
พ่อบ้านลอว์กําลังจะยื่นเอกสารข้อตกลง
อย่างไรก็ตาม คําพูดของล๊อคทําให้เขาต้องหยุด
"1.2 พันล้าน!"
ลอว์ตกใจมาก “นี่เป็นกลยุทธ์การเจรจาแบบไหนกัน?”
“คุณล็อค มันไม่ง่ายเลยที่เราจะทําธุรกิจ มันไม่ผิดกฎที่คุณจะขึ้นราคาแบบนี้เหรองั้นหรอ?” ลอว์ยิ้มอย่างขมขื่น
ล๊อคมองไปที่เขาและพูดแผ่วเบา “กฎ? กฎอะไร? ฉันไม่เคยทำตามกฎสักข้อเดียวในชีวิต! ในเมื่อคุณต้องการให้ฉันช่วยชีวิตคุณ ฉันจึง... เป็นผู้ควบคุมกฎ!”
เมื่อมองไปที่ล๊อคที่ให้ความรู้สึกถูกครอบงํา ลอว์ถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว
แอดิเลดยังสังเกตเห็นว่าล็อคมีออร่าของผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่เข้ากับอายุของเขา
อย่างไรก็ตาม แอดิเลดเป็นคนที่มีความรู้ เขาตัดสินใจมาถึงจุดนี้แล้ว
เขายืนขึ้นและพูดว่า “เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน คุณล็อค! ฉันจะจ่ายค่าขอบคุณ 1.5 พันล้านให้คุณทุกเดือน!”
1.5 พันล้าน?
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างและพวกเขาก็อ้าปากค้างโดยไม่รู้ตัว
พวกเขามีรายได้ค่อนข้างใจกว้าง
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะรวมทุกอย่างเข้าด้วยกัน แต่ก็ยังไม่ทําเงินมากขนาดนั้นตลอดชีวิต!
ยิ่งกว่านั้น! มีกฎเกี่ยวกับค่าธรรมเนียมสําหรับ "การปกป้องใครสักคน" บีสต์มาสเตอร์ระดับโกล์ดมีมูลค่าเพียง 500 ล้านเท่านั้น!
และถึงกระนั้นบีสต์มาสเตอร์ระดับบรอนซ์ 8 ดาว เช่นล๊อคได้รับเงินสามเท่าของบีสต์มาสเตอร์ระดับโกล์ด!
มันเหลือเชื่อจริงๆ!
ลอว์รู้สึกว่าเจ้านายของเขาบ้าไปแล้ว!
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากกฎของบ้าน เขาไม่สามารถขัดต่อความปรารถนาของเจ้านายได้ ดังนั้นเขาจึงทําได้เพียงนิ่งเงียบเท่านั้น
แอดิเลดรีบเซ็นเช็คและขอให้คนรับใช้ส่งต่อให้ล็อค
ล๊อคยอมรับมันโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย
"ดื่มต่อกันอีกสักสองแก้วเถอะ!" ใบหน้าของแอดิเลดเต็มไปด้วยความชื่นชมต่อล็อค
“อืม ไวน์นี่ดีนะ…” ล็อคยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียว
“ลอว์! อย่าลืมเติมขวดไวน์นี้ให้เต็มถังล่ะ!”
"ได้ครับ! นายท่าน...” แม้ว่าลอว์จะเห็นด้วย หัวใจของเขารู้สึกเหมือนมีเลือดออก
ท้ายที่สุดไวน์แดงมีค่ามาก ไม่ใช่สิ่งที่สามารถซื้อได้ง่ายๆ ด้วยเงิน!
หลังจากดื่มไปอีกหน่อย ล๊อคใช้มือของเขากั้นลอว์ที่กําลังจะรินไวน์ให้เขา
"พอแล้วล่ะ. ถึงเวลาที่ฉันต้องกลับบ้านแล้ว”
แอดิเลดไม่ค่อยพอใจและพูดว่า “ยังไม่ค่ำเลย ทำไมคุณไม่ดื่มอีกหน่อยล่ะ ฉันจะเข้าครัวเตรียมซาชิมิบีสต์ปลาทันที! มันค่อนข้างล้ำค่านะ!”
ล็อคยืนขึ้น “ลืมมันซะ ปล่อยให้เป็นวันอื่น ฉันยังต้องกลับไปจัดการเรื่องการลงทุนของคุณ…”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็หยิบโถหญ้าแห่งหัวใจขึ้นมาและเดินออกจากห้องโถงไป
ลอว์รีบไปส่งล๊อคไปที่สถาบันการศึกษาอย่างรวดเร็ว
เมื่อมาถึงห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่ ล๊อคพบกับทริสตันยืนเฝ้าอยู่ที่นั่น
“อาจารย์ ตาแก่คนนั้นยังหลับอยู่อีกหรอ” ล็อคถาม.
“ใช่ ไปดูสิ...” ทริสตั้นซึ่งมักจะพิถีพิถัน ตอนนี้เขารู้สึกเหงามาก เขาไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าล็อคดื่มมาด้วยซ้ำ
เมื่อไปถึงชั้นสองของประภาคาร ล็อคเห็นว่าอาจารย์หลายคนกำลังกระตุ้นให้แบทเทิลบีสต์ของพวกเขาทํางานอย่างหนักเพื่อช่วยฮอบริก
“เฮ้อ... ฉันเกรงว่าเขาจะอยู่ได้อีกไม่เกินสามวัน”
“ฉันไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าอาจารย์ใหญ่จะตายเพราะผู้เฒ่าไวท์...”
“ฉันได้ค้นหาสมุนไพรทั้งหมดในเมืองแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่พบสิ่งที่ยิ่งใหญ่เลย...”
“ที่อื่นก็อยู่ไกลเกินไป ไม่มีเวลาพอเลย...”
แจ๊คซึ่งนั่งอยู่ด้านข้าง หยุดสูบบุหรี่และเอามือปิดหน้า
"ถ้าอย่างนั้นนี่มีประโยชน์ไหม" คําพูดของล๊อคทําให้ทุกคนหันมองมาที่เขา
“เฮ้... เจ้าหนู คุณควรใช้เวลากับอาจารย์ใหญ่ให้มากขึ้นนะ เหลือเวลาไม่มากแล้วล่ะ...”
“ทําไมคุณถึงกอดต้นหญ้าโดยไม่มีเหตุผลล่ะ...”
อาจารย์ที่พูดประโยคนี้ลุกขึ้นทันที! เขาก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและมองดูโถในมือของล็อค เขาอุทานว่า “คุณ… คุณได้สิ่งนี้มาจากไหนกัน?”
อาจารย์แพทย์อีกสองสามคนก็เข้ามามุงดูด้วยเช่นกัน
“นี่คือ… หญ้าแห่งหัวใจใช่ไหม”
"ถูกตัอง! ฉันเข้าใจไม่ผิดแน่!”
“ใช่แล้ว หญ้าแห่งหัวใจ! หายากมาก!”
“ล็อค! คุณทำผลงานได้ดีอีกแล้ว!”
สถาบันการศึกษาของสหพันธ์เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยบุคคลที่มีความสามารถ หลายคนจําพืชนี้ได้ตั้งแต่แรกเห็น
“เร็วเข้า! เราจะใช้มันอย่างไร” แจ๊คไม่ได้สนใจที่จะถามที่มาของ "หญ้าแห่งหัวใจ" ไม่ว่าในกรณีใดเขาจะต้องใช้มันก่อน!
เมื่อเห็นการแสดงออกที่ตื่นเต้นของทุกคนแล้ว ล๊อคก็รู้ว่าฮอบริกรอดแล้วอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงไม่อยู่อีกต่อไป
เขาหาวและลงไปที่ชั้นล่าง