บทที่ 62 ปะทะยอดอัจฉริยะของนิกายทั้งหก (อ่านฟรี)
บทที่ 62 ปะทะยอดอัจฉริยะของนิกายทั้งหก
"หยิ่งนักก็รับความตายไปซ่ะ!"
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ใบหน้าของผู้ฝึกตนหลายคนก็เปลี่ยนสี เพราะหลิงเซียวซึ่งคำรามออกมาด้วยอารมณ์รุนแรงนั้น ได้ต่อยหมัดออกไปพร้อมกับมีลมและฟ้าร้องก็ดังขึ้น!
"ตูม!"
อย่างไรก็ตามก่อนที่หมัดของเขาจะถึงหยางหมิง ถูกบล็อกโดยพลังงานที่มองไม่เห็น!
"นี่คือ…!"
อัจฉริยะของนิกายอีกห้าคนก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจทันที!
"พลังงาน นี่คือพลังงาน เจ้าคือปรมาจารย์ขอบเขตลึกลับแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์!" หลิงเซียวประหลาดใจ!
"เจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญในขอบเขตลึกลับแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ แต่เจ้าก็ไม่เท่าไหร่ พลังงานที่เจ้าแสดงออกมา ดูเหมือนเจ้าเพิ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตลึกลับแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าถึงกล้าที่จะออกมาอาละวาดในมรดกสถานแห่งนี้โดยไม่เกรงกลัวอะไร "ในขณะนี้ดวงตาของหลี่เซียวเหยาเป็นประกาย ยอดอัจฉริยะของนิกายใหญ่ทั้งหกนั้นพวกเขาไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย!
แถมพวกเขายังกระตือรือร้นที่จะลองท้าทายขอบเขตที่เป็นดังพระเจ้านี้ดู!
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหกคนไม่ได้ให้ความสำคัญกับหยางหมิงผู้ที่อยู่ในขอบเขตลึกลับเลย!
"ขอบเขตลึกลับแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่สำคัญอะไรกับยอดอัจฉริยะทั้งหกอย่างพวกเรา เพราะพวกเราทุกคนมีความแข็งแกร่งมากพอที่จะต่อกรกับขอบเขตลึกลับแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์ และห่างอีกเพียงครึ่งก้าวก็จะทะลวงไปสู้ขอบเขตลึกลับแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์ แถมตอนนี้พวกเราทั้งหกคนยังรวมตัวกัน ต่อหน้าพวกเราขอบเขตลึกลับยังต้องคุกเข่าลง ดังนั้นไอ้หนู ถ้าไม่อยากตายก็ออกไปจากที่นี่ซะ!" หลิงเซียวเย้ยหยันครั้งแล้วครั้งเล่า และรัศมีรอบข้างของเขาก็ระเบิดออกมองดูน่าหวาดหวั่นอย่างมาก
อัจฉริยะของนิกายทั้งหกรวมตัวกันมองไปที่หยางหมิงอย่างเย็นชารอให้หยางหมิงตอบ!
“จริงเหรอ งั้นข้าให้เวลาสิบวินาที จงหุบหางแล้วรีบหายไปจากสายตาข้าทันที ไม่งั้นก็... ฆ่าอย่างไร้ความปรานี!”
เมื่อเผชิญหน้ากับอัจฉริยะของนิกายทั้งหก หยางหมิงไม่หันกลับมามองแม้สักเล็กน้อย แต่เสียงอันเย็นชาของเขาก้องอยู่ในห้องโถง!
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหนูนี่มาที่นี่เพื่อแสดงตลกหรือ อะไรคือการฆ่าอย่างไร้ความปราณี เจ้ารู้ไหมว่าเจ้ากำลังคุยกับใคร เจ้ารู้ไหมว่าเราเป็นใคร”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลายคนก็หัวเราะออกมา!
“ไอ้หนู ข้าชื่นชมความกล้าหาญของเจ้า!” ซีจี้เจิ้งตะคอกอย่างเย็นชาและพูดว่า "ขอบเขตลึกลับแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์บางทีในสายตาของคนนอกอาจอยู่ไกลและน่ากลัวมาก แต่ในบรรดาหกนิกายของพวกข้าไม่ใช่ว่าข้าไม่เคยเห็นตัวตนเช่นนั้น ยอดอัจฉริยะอย่างพวกเราทั้งหกนั้นทั่วทั้งจักรวรรดิ์ต้าเชี่ย ยกเว้นสถาบันอันดับหนึ่งและสิบตระกูลศักดิ์สิทธิ์ อัจฉริยะรุ่นเยาว์ของหกนิกายใหญ่ที่โดดเด่นที่สุด แต่ละคนมีความแข็งแกร่งที่จะต่อสู้กับขอบเขตลึกลับแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์ เจ้าต้องการฆ่าพวกเราทั้งหกอย่างไร้ความปราณีงั้นหรือ ช่างกล้าที่จะพูดออกมาเช่นนี้ เจ้าไม่กลัวกัดลิ้นตัวเองตายหรือ!"
“ใช่ เจ้าหนู แม้ว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้ามาจากไหน แต่เจ้าได้บ่มเพาะถึงขอบเขตลึกลับแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์ ถ้าเจ้าไม่ไปเจ้าก็จะตายอยู่ที่นี่อย่างน่าเสียดาย”โจวยี่ฟานก็เย้ยหยันเช่นกัน
"พวกมดปลวก!" หยางหมิงหัวเราะเยาะหลังจากได้ยินสิ่งนี้!
“เจ้ากล้าบอกว่าพวกเราเป็นเหมือนมดปลวกงั้นหรือ เจ้ากำลังมองหาความตาย!” ทันใดนั้นหลี่เซียวเหยาก็โกรธจัดและกำลังจะลงมือ!
“พี่เซียวเหยา ฆ่าไก่ไยต้องใช้มีดฆ่าโค ให้ข้าสอนเจ้าเด็กงี่เง่าที่ไม่รู้จักความนี้เอง!” หลิงเซียวพูดเย้ยหยันหยางหมิงและทะยานร่างออกไปก่อน!
พร้อมกับมีแสงสีขาวสว่างวาบในมือของเขา มันคือดาบหยกขาว!
ดาบหยกขาว!
"วิชาดาบหยกขาวอำพัน!"
ด้วยดาบวิเศษในมือของเขา ทำให้มีคลื่นพลังงานแผ่ออกมารอบๆดาบ และหลิงเซียวก็แทงด้วยดาบอย่างรุนแรง ทำให้มันดูน่าเกรงขามมาก!
แต่เมื่อเผชิญหน้ากับดาบนี้ หยางหมิงไม่ได้หันศีรษะกลับด้วยซ้ำ เขาดีดนิ้วและสะบัดพลังงานออกจากปลายนิ้ว โจมตีไปที่ดาบนั่น!
“แกร้ง!”
ด้วยเสียงที่ราวเหล็กกระทบกัน หลังจากนั้นดาบก็ถูกกระแทกออกไป และพลังอันทรงพลังก็กระแทกหลิงเซียวกระเด็นออกไปโดยตรง!
หลังจากทรงตัวได้ หลิงเซียวก็ยืนนิ่งพร้อมกับใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที "ไม่ คนผู้นี้มีพลังงานศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งและไม่ใช่ขอบเขตลึกลับแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์ธรรมดา!"
เมื่อเห็นฉากนี้ ยอดอัจฉริยะของนิกายอีกห้าคนก็หน้าเปลี่ยนสีไปทีละคน และหลี่เซียวเหยาก็ตะคอกอย่างเย็นชา
"ลงมือพร้อมกัน!"
