บทที่ 35 เครื่องยิงใย
บรูซไม่มีความรู้และทรัพยากรอย่างที่ไอรอนแมนมี ดังนั้นการออกแบบชุดจึงเป็นชุดรบที่เรียบง่าย
การออกแบบของเขาอิงขึ้นจากหนังเรื่อง “ดิ อะเมซิ่ง สไปเดอร์แมน” เนื่องจากเป็นชุดของสไปเดอร์แมนชุดโปรดของเขา
หรืออันดับสองรองจากชุดของไอรอนแมน
บรูซส่ายหัว เมื่อพบกับไอรอนแมน ในอนาคตเขาต้องดาวน์โหลดข้อมูลของไอรอนแมนให้ได้
อย่างไรก็ตามพลังของไอรอนแมนไม่จำเป็นต้องมาจากชุดเกราะของเขา มันคือความฉลาดของเขาที่ทำให้เขาน่ากลัว
ในขณะที่ทุกคนต้องพึ่งพาความแข็งแกร่ง ไอรอนแมนก็พึ่งพามันสมองที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา เขาอัปเกรดชุดเกราะของเขาอยู่ตลอดเวลา
เขามีชุดเกราะที่ใช้ต่อต้านฮัลค์ ชุดเกราะต่อต้านธอร์ ฯลฯ ของพวกนี้เกิดขึ้นมาได้เพราะความคิดของเขา
เพราะเหตุนี้ เขาจึงสามารถต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเหล่าเทพได้ด้วยร่างกายมนุษย์ได้!
ไม่ว่าจะยังไง บรูซตัดสินใจว่าความฉลาดของไอรอนแมนเป็นจำเป็นในอนาคต ความสามารถนี้จะเป็นไพ่ตายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา และต้องใช้มันเพื่อพึ่งพิงในอนาคต
“ปีเตอร์ นี่คือเสื้อผ้าที่ฉันออกแบบให้นาย” บรูซยิ้ม
“เจ๋งมากเลยครับ ขอบคุณมากครับ คุณบรูซ!”
ปาร์คเกอร์มีความสุขและประทับใจมาก ทุกอย่างที่บรูซทำได้ฉายซ้ำตรงหน้าเขา
เขาไม่มีพ่อแม่ตั้งแต่ยังเด็ก บรูซจึงทำให้เขารู้สึกอบอุ่นเป็นครั้งแรกในชีวิต
“แล้วเครื่องยิงใยละ?” บรูซถามเพราะนั่นเป็นสิ่งที่เขาข้อกังวลที่สุด
“พรุ่งนี้ก็น่าจะเสร็จแล้วครับ” ปาร์คเกอร์ตื่นเต้นมากทุกอย่างดำเนินไปในทิศทางที่ถูกต้อง
บรูซพยักหน้า
ต่อจากนั้น ปาร์คเกอร์ยังคงได้ทำงานวิจัยต่อไป
บรูซได้ดูบันทึกการวิจัยอย่างใกล้ชิด ในขณะที่ปีเตอร์เขียนจดทุกอย่างลงไปเพื่อที่เขาจะได้สร้างเครื่องยิงใยแมงมุมด้วยตัวเองในภายหลัง
ความสามารถอันทรงพลังและภูมิปัญญาที่ไม่มีใครเทียบได้เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้
แน่นอนว่าในวันถัดไปเครื่องยิงใย ก็เสร็จสมบูรณ์ในที่สุด
“คุณบรูซ ดูนี่ครับ!”
ปาร์กเกอร์ถือของเล็ก ๆ ด้วยความตื่นเต้น มันคือเครื่องยิงใย
ภายใต้คำแนะนำของบรูซใยแมงมุมภายในเครื่องยิงใยมีลักษณะพิเศษหลายอย่าง
มีความหนืดสูง จุใยได้มาก เหนียวสุดๆ และทนต่อน้ำและไฟฟ้า
“ดีมาก คืนนี้ฉันมีเรื่องจะเซอร์ไพรส์นาย!”
ผลลัพท์เป็นไปตามความคาดหวังของบรูซหลังจากการทดสอบสิ้นสุดลง
“เซอร์ไพรส์?” ปาร์คเกอร์มึนงงเล็กน้อย
แต่บรูซเพียงแค่ยิ้มอย่างมีเลศนัย จากนั้นก็หยิบชุดแมงมุมออกมา “ใส่มันซะ!”
.......
ณ ในใจกลางเมืองนิวยอร์ก
บรูซและปาร์คเกอร์ยืนอยู่บนขอบตึกสูงหลายร้อยชั้น เมื่อมองลงไปก็จะเห็นพื้นดินดูรางกับเหวลึก
คงเป็นฝันร้ายสำหรับคนที่เป็นโรคกลัวความสูง
แม้ปาร์กเกอร์เองก็ยังตัวสั่นเล็กน้อย แต่เขาสวมชุดแมงมุมแล้ว จึงไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของเขาได้
“คุณบรูซ เราจะกระโดดลงจากที่นี้จริงๆเหรอครับ?”
เสียงของปาร์คเกอร์ก็สั่นเครือ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้โดดที่สูงขนาดนี้
“ตามฉันมา!”
บรูซไม่ตอบปาร์คเกอร์ และกระโดดลงไปทันที
วืดดดดด
เสียงลมดังคำรามพัดผ่านหูของบรูซ หลังจากนั้นเขาก็พุ่งเป้าไปที่สัญชาตญาณแมงมุมของเขา
ทุกสิ่งรอบตัวเขามองเห็นได้ชัดเจน ด้วยความช่วยเหลือของสัญชาตญาณแมงมุม เขาสามารถรับมือจัดการกับทุกสถานการณ์ใดๆได้
เขาชูมือขึ้น และปล่อยใยจากเครื่องยิงใยไปเกาะกับผนังอาคารอื่น
วืดดดด
การเคลื่อนไหวของบรูซนั้นแม่นยำยิ่ง โดยพุ่งผ่านอาคารต่างๆไป
เมื่อปาร์คเกอร์เห็นสิ่งนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึกๆเพื่อผ่อนคลายตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็กระโดดลงมาและเลียนแบบการเคลื่อนไหวของบรูซ
วืดดดด
เสียงคำรามดังของลมผ่านหูของเขา
ด้วยความช่วยเหลือของสัญชาตญาณแมงมุม เขาปรับตัวเข้ากับสถานะนี้ได้ทันที โดยใช้เวลาเพียงไม่นาน
จากนั้นเขาก็เดินตามเงาของบรูซไปข้างหน้า
.......
ในเวลานี้ อันธพาลหลายสิบคนที่มีอาวุธปืนไรเฟิลจู่โจมกำลังปล้นร้านค้าสุดหรูในนิวยอร์ก
ฝูงชนกระจัดกระจายอยู่ใกล้ ๆ และมีเจ้าหน้าที่ตำรวจมาที่เกิดเหตุทีละคน
“วางอาวุธลงซะ แล้วปล่อยตัวประกัน มิฉะนั้นเราจะไม่ยั้งมือแน่!” ตำรวจตะโกนผ่านลำโพง
ปัง! ปัง! ปัง!
คำตอบที่พวกเขาได้รับคือกระสุนหลายนัด พลังของปืนกลพวกนี้โหดเหี้ยมมากและตำรวจทุกคนก็ต่างหลบกันอยู่หลังรถ
“เราควรทำยังไงดี?” ตำรวจคนนึงถามขึ้น
หากเป็นอย่างนี้ต่อไป ไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่สามารถช่วยตัวประกันได้ แต่พวกเขายังต้องปล่อยให้พวกมันหนีไปได้แน่
นายอำเภอเองก็ทำอะไรไม่ถูกเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเป็นแค่ตำรวจกองปราบไม่มีทีมพิเศษสำหรับสถานการณ์แบบนี้
“พวกเราจะจัดการกับไอ้พวกนี้ได้ยังไง?...”
บูม!!
ไม่นาน ก็มีเสียงที่ดังสนั่นเกิดขึ้น และตำรวจทุกคนก็เงยหน้าขึ้นมองwx
พวกเขาเห็นเพียงชายในชุดรัดรูปสีดำยืนอยู่บนหลังคารถตำรวจที่ดูเหมือนจะตกลงมาจากท้องฟ้า
ทุกคนตกใจมากและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงดังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นชายคนนี้สวมกางเกงรัดรูปสีแดง
“เกิดอะไรขึ้น?”
ตำรวจทุกคนต่างตกตะลึง
แน่นอนว่าชายในชุดรัดรูปสีดำนั้นคือบรูซ
