ตอนที่ 1116 สถานที่ที่เขาได้ห่างหายไปนาน…

หลินฟาน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่ก็พบว่าผู้ที่โทรเข้ามา ก็คือ ..หลิว เหมิงเจี๋ย

หลินฟาน ได้รับสาย แล้วพูดด้วยรอยยิ้มไปว่า : “พี่เหมิงเจี๋ย ว่าไงครับ?”

หลังจากช่วงฤดูใบไม้ผลิครั้งที่แล้ว… เขาก็ไม่ได้ติดต่อกับ หลิว เหมิงเจี๋ย มาสักระยะหนึ่งแล้ว เพราะเขายุ่งเกินไป เขาจึงไม่เคยได้แวะไปที่มหาวิทยาลัยดนตรีหยุนเฉิง โชคดีที่มหาวิทยาลัยดนตรีหยุนเฉิงได้เชิญครูเปียโนคนใหม่มาแล้ว

หลิว เหมิงเจี๋ย กล่าวว่า : “เสี่ยวฟาน คุณยังจําเรื่องที่ฉันบอกคุณในก่อนหน้านี้ได้ไหม ..ที่ว่า มีนักดนตรีระดับโลกคนหนึ่งจะมาแสดงที่หยุนเฉิง และนั่นก็คือในคืนนี้ ..คือ คุณว่างจะไปกับฉันไหม?”

หาก หลิว เหมิงเจี๋ย ไม่พูดถึง.. หลินฟาน เองก็ลืมเรื่องนี้ไปจริงๆ ท้ายที่สุดแล้ว หลินฟาน ก็ยังยุ่งเกินไป

“อืมม, คืนนี้ผมไม่น่าจะมีอะไร คุณจะไปเมื่อไหร่ ผมจะได้ไปรับคุณ?” หลินฟาน ได้กล่าว

หลิว เหมิงเจี๋ย มีความสุขมาก เธอหวังมากที่สุดว่าจะได้ไปกับ หลินฟาน และในตอนนี้เธอก็ได้ไปกับ หลินฟาน แล้ว เธอเองก็ได้คิดถึงผู้ชายของเธอ.. อืมม ผู้ชายของเธอ ใช่.. หลินฟาน ก็คือผู้ชายของเธอ

ถ้าเกิด หลินฟาน ไม่ว่างที่จะไปกับเธอ.. นั่นก็คงเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมากๆ

“ฉันเองจะไปกับเพื่อนร่วมงานหลายคนในมหาวิทยาลัย รวมถึงอาจารย์เปียโนที่เพิ่งได้รับเชิญเข้ามาใหม่ในมหาวิทยาลัยของเราด้วย ดังนั้นเราจึงไม่อาจแสดงออกอย่างชัดเจนเกินไปได้ คุณเองก็รู้ …หรือไม่งั้นคุณจะมาที่มหาวิทยาลัยก่อนไหม ในฐานะอาจารย์ชั่วคราว” หลิว เหมิงเจี๋ย ได้กล่าว ผ่านการคุยโทรศัพท์ แต่ หลินฟาน ก็กลับรู้สึกได้ว่า .. ตอนนี้ เธอกำลังหน้าแดงอยู่

ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับ หลินฟาน ไม่ใช่แค่เพื่อนกันแล้วจริงๆ ทุกๆ อย่างมันได้เปลี่ยนไปในคืนที่มีพายุลม และฝน… ในคืนนั้น

แต่เธอเองยังไม่พร้อม ตัวเธอเองก็ยังต้องการที่จะบอก ..ให้คนทั้งโลกได้รู้ว่า หลินฟาน เป็นผู้ชายของเธอ แม้ว่าเธออยากที่จะทํามันมากแค่ไหน แต่เธอ.. ก็เป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัยดนตรีหยุนเฉิง ถ้ามีคนรู้ว่าเธอกับ อาจารย์ที่ได้เข้ามาสอนชั่วคราวอย่าง หลินฟาน… ทั้งมหาวิทยาลัยคงจะได้บ้าคลั่งแน่ๆ

เมื่อพิจารณาถึงความรู้สึกที่อาจจะเกิดขึ้นได้ ..จากเรื่องนี้ หลิว เหมิงเจี๋ย ก็ยังคงเลือกที่จะอยู่เงียบๆ ไม่เปิดเผยเรื่องนี้ออกไป

เธอกับ หลินฟาน ก็จะอยู่กัน แบบ.. ลับๆ

เมื่อนึกถึงความรู้สึกที่ต้องปิดซ่อน อยู่อย่างลับๆ แบบนี้ หลิว เหมิงเจี๋ย ก็กลับมีความคาดหวังในบางสิ่ง ..อย่างอธิบายไม่ถูก

หลินฟาน ได้เข้าใจความคิดของ หลิว เหมิงเจี๋ย เขาได้ยิ้ม แล้วพูดว่า : “อืมม ตอนนี้ผมกำลังออกไป”

เวลานี้ ..ก็ใกล้แล้ว พระอาทิตย์เองก็กำลังจะลับขอบฟ้าในทางทิศตะวันตกแล้ว

หลินฟาน ก็ได้ไปอาบน้ำ จากนั้นจึงได้ออกไป กดลิฟต์ลงไปที่ชั้นล่าง

ลิฟต์เองได้มาหยุดอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ผู้หญิงคนหนึ่งก็ได้เดินเข้ามาขณะคุยโทรศัพท์ และเมื่อพอเขาได้เห็นผู้หญิงคนนี้ หลินฟาน ก็ได้ยกยิ้มขึ้นมา

ผู้หญิงคนนี้มัวแต่คุยโทรศัพท์อยู่ จึงยังไม่ทันได้สังเกตเห็น หลินฟาน พอเมื่อประตูลิฟต์ปิดลง ผู้หญิงคนนั้นก็ได้เห็น หลินฟาน อยู่ข้างหลัง จากแสงที่สะท้อนของประตูลิฟต์ เมื่อนั้นเธอก็ได้ตกตะลึงไปในทันที

“เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ อ่า.. ฉันจะโทรไป” ผู้หญิงคนนั้นได้พูดกับคนในสาย แล้วก็ได้วางสายทันที เธอเลยหันหลังกลับมา แล้วพูดด้วยความประหลาดใจไปว่า : “พี่ชายเจ้าของบ้าน!”

ผู้หญิงคนนี้ มีชื่อว่า เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ เป็นผู้เช่าของ หลินฟาน และเธอก็ยังเป็นนักร้องด้วย

หลินฟาน ได้เคยช่วย เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ แก้ไขเพลงหนึ่ง ทําให้ เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ ได้รับความนิยมขึ้นมาในชั่วข้ามคืน ต่อมาภายใต้การแนะนําของ หลินฟาน เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ ก็ได้เซ็นสัญญากับค่ายเพลงเฝิงเหนี่ยว มิวสิค และได้เดบิวต์ จนตอนนี้เธอก็ได้กลายมาเป็นนักร้อง ..อย่างเป็นทางการแล้ว

แต่อย่างไรก็ตาม หลินฟาน เองไม่ค่อยได้กลับมาที่ ทอมสัน ยี่ผิน ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยได้เห็น เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ และไม่เคยสอบถามข่าวของ เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ โดยเฉพาะ

“เฉี่ยวเอ๋อร์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” หลินฟาน ได้พูดด้วยรอยยิ้ม

เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ มีความสุขมาก และก็คงมีแต่สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเธอคิดถึงพี่ชายเจ้าของบ้านคนนี้มากแค่ไหน แต่น่าเสียดายที่ พี่ชายเจ้าของบ้านแทบจะไม่กลับมาที่ ทอมสัน ยี่ผิน เลย และเธอก็ไม่รู้ว่าจะหาเหตุผลอะไรในการ ..ติดต่อเขา

ตอนนี้เธอรู้สึกประหลาดใจมากที่ได้พบกับเขาโดยบังเอิญ อย่าง.. ในตอนนี้

“พี่ชายเจ้าของบ้าน คุณกลับมาแล้วจริงๆ นี่คุณกลับมาเมื่อไหร่แล้ว แล้วทําไมไม่มาเป็นแขกที่บ้านของฉันบ้าง?” เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ ได้กล่าว

พอเมื่อทันทีที่พูดถึงการไปเป็นแขกที่บ้านของ เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ หลินฟาน ก็อดนึกไปถึงปีกไก่ต้มโค้ก ที่ เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ ทําในตอนนั้นไม่ได้ บอกตามตรง ..มันเป็นอาหารสายดาร์กแท้ๆ หลินฟาน ยากที่จะลืมมันได้จริงๆ

ลืมๆ มันไปเถอะ เขาเองไม่ได้อยากไปนั่งเฝ้าห้องน้ำอีกแล้ว

หลินฟาน กล่าวว่า : “เมื่อคืนพอเห็นว่ามันดึกเกินไป และบังเอิญว่าผมอยู่ใกล้ๆ แถวนี้ เลยได้กลับมานอนที่นี่”

หลินฟาน ได้กลับมาพร้อมกับ หลัว หลี่ แน่นอนว่าเขาจะไม่วิ่งเข้าไปทักทาย เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ อยู่แล้ว

เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ กล่าวว่า : “พี่ชายเจ้าของบ้าน คงจะยุ่งมากจริงๆ ฉันเองก็ไม่ได้พบเห็นคุณมานานแล้ว”

หลินฟาน กล่าวว่า : “แล้วคุณล่ะ.. เป็นยังไงบ้าง ตอนนี้คุณก็อยู่ที่ เฝิงเหนี่ยว มิวสิค เป็นไง โอเคดีไหม ผมเองก็คิดว่าคุณก็ค่อนข้างยุ่ง”

เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ พูดว่า : “อืมม.. ฉันกําลังเตรียมออกอัลบั้มแรกอยู่ ดังนั้นช่วงนี้จึงค่อนข้างที่จะยุ่ง อีกอย่างก็อยู่ในช่วงเขียนเพลง และอัดเพลง เมื่อกี้นี้ฉันก็กําลังปรึกษาปัญหา เกี่ยวกับการเรียบเรียงเพลงของฉันอยู่”

หลินฟาน ยังค่อนข้างโล่งใจ เขารู้ว่า เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ เป็นผู้มีพรสวรรค์ ดังนั้นในวันนั้นเขาจึงได้แนะนําให้ บอสของ เฝิงเหนี่ยว มิวสิค เซ็นสัญญากับ เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์

“หากออกอัลบั้มเรียบร้อยแล้ว ช่วยส่งมาให้ผมอัลบั้มหนึ่ง ผมเองอยากเป็นผู้ฟังคนแรก” หลินฟาน ได้กล่าวไปว่า : “และถ้าหากเกิดว่าคุณมีปัญหาอะไร ก็มาถามกับผมได้เลยนะ”

เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ กล่าวว่า : “ฉันต้องให้พี่ชายเจ้าของบ้านเป็นคนแรกอยู่แล้ว หากสามารถให้พี่ชายเจ้าของบ้านเสนอความคิดเห็นได้ มันก็จะดีมากๆ เลย”

เพลงแรกที่เธอโด่งดังขึ้นมาได้ ก็คือเพลงที่ หลินฟาน ช่วยแก้ไขให้ และซึ่ง หลินฟาน ก็คือไอดอลของเธอในวงการเพลง จะว่าไปก็ไม่มีใครเชื่อว่า หลินฟาน ไม่ได้มีชื่อเสียงใดๆ ในวงการเพลง หรือแม้กระทั่งคนส่วนใหญ่ในวงการเพลงก็ไม่รู้ถึงการมีอยู่ของ หลินฟาน แต่พรสวรรค์ทางดนตรีของ หลินฟาน กลับเหนือไปกว่าเหล่านักดนตรีทั้งหมด

ถ้า เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ บอกไปว่า ไอดอลของเธอก็คือ หลินฟาน ในเรื่องนี้คาดว่า คนส่วนใหญ่ก็คงจะทำสีหน้างงกันไปหมด .. เอ๊ะ หลินฟาน คนนี้ เขาคือใคร?

แต่ถ้ามีคนถาม เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ เธอเองก็จะไม่ลังเลที่จะพูดชื่อ หลินฟาน ออกไป

ลิฟต์ได้ลงไปถึงที่ชั้นจอดรถแล้ว

เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ รู้สึกไม่พอใจกับการได้อยู่ร่วมกันในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ เธอรู้สึกไม่พอใจเลยจริงๆ เธอเองไม่ต้องการอยากแยกจาก หลินฟาน ไปแบบนี้

“พี่ชายเจ้าของบ้าน คืนนี้คุณว่างไหม?” เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ ได้ถามออกไปอย่างกล้าหาญ

หลินฟาน กล่าวว่า : “คืนนี้คงไม่ว่างแล้ว ผมเองมีนัดที่จะต้องไปดูคอนเสิร์ตกับ พี่สาวเหมิงเจี๋ย”

เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ มีดวงตาเป็นกระกายในทันที : “เป็นการแสดงของ เกรกอรี (格雷戈里, Gregory) ปรมาจารย์ด้านดนตรีของโลก ใช่ไหม บังเอิญจัง ฉันเองก็จะไปด้วย!”

เธอมีความสุขมากที่จะได้ไปที่เดียวกันกับ พี่ชายเจ้าของบ้าน และนี่ก็ช่างบังเอิญจริงๆ!

หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “ที่แท้คุณก็ต้องไปด้วย งั้นมันก็เป็นเรื่องบังเอิญแล้ว”

เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ มีความสุขมาก : “ตอนนี้ ฉันจะกลับไปที่บริษัทก่อน เพื่อจัดการเรื่องบางอย่าง พี่ชายเจ้าของบ้าน คืนนี้.. เราคงได้ไปพบกันอีกครั้งในงานคอนเสิร์ต”

“โอเค..” หลินฟาน ได้พยักหน้าตอบตกลงไปอย่างยินดี

ดังนั้น เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ จึงได้รีบจากไป

หลินฟาน ก็ได้เดินไปที่รถ Rolls-Royce และรีบขับไปที่มหาวิทยาลัยดนตรีหยุนเฉิง

ระหว่างทาง เมื่อได้รับเสียงเตือนข้อความ ก็เห็นว่าเป็น เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ ที่ได้ส่งเพลงหนึ่งมาให้กับ หลินฟาน ใน Wechat

“พี่ชายเจ้าของบ้าน นี่เป็นหนึ่งในเพลงของฉัน เพลงที่ฉันแต่งขึ้นมาเอง ตอนนี้มันก็ได้มีความคิดเห็นที่แตกต่างกันกับผู้เรียบเรียงเพลง คือคุณ ..ลองช่วยฉันฟังดูหน่อย ได้ไหม?” เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ ได้ส่งข้อความมา

หลินฟาน ก็ได้ตอบกลับไปด้วยเสียงว่า ได้.. จากนั้นเขาก็ได้เปิดเพลงฟังจนจบ

เปิดใช้งาน, พรสวรรค์ทางด้านดนตรี!

เมื่อนั้น หลินฟาน ก็ได้เข้าใจปัญหาของเพลงนี้แล้ว หลินฟาน เลยได้วางแผนที่จะบอกความเห็นกับ เนี่ย เฉี่ยวเอ๋อร์ ในคืนนี้ และพูดบอกกับเธอ ..ต่อหน้า

มหาวิทยาลัยดนตรีหยุนเฉิง, หลินฟาน ได้มาถึงสถานที่ที่เขาได้ห่างหายไปนาน…

เนื่องจากวันนี้เป็นวันปกติ ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว ซึ่งภายในมหาวิทยาลัยก็เต็มไปด้วยนักศึกษา พวกเขาเองดูคึกคัก ดูมีชีวิตชีวามาก

หลินฟาน ที่ได้คิดจะทําตัวเงียบๆ และคิดที่จะเดินเข้าไปหา หลิว เหมิงเจี๋ย

แต่ความหล่อของเขา บวกกับเสน่ห์บ้าๆ นี่ ต่อให้อยากเก็บซ่อนมันแค่ไหน ก็ทำไม่ได้ และในทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในมหาวิทยาลัย เขาก็เป็นที่รู้จักของทุกคนไป ..ในทันที

“อาจารย์หลิน อาจารย์หลิน กลับมาแล้ว!”

มีนักเรียนจำเขาได้ จึงได้รีบวิ่งเข้าหาเขา เพื่อนนักศึกษาคนอื่นๆ ต่างก็ดีใจ และในชั่วพริบตาเดียว รอบตัว หลินฟาน ก็เต็มไปด้วยเหล่านักศึกษา เริ่มต้นเพียงสิบ ตอนนี้เป็นร้อยแล้ว ..ไม่นานก็รู้กันไปทั้งมหาวิทยาลัยว่า ครูสอนเปียโนระดับเทพของพวกเขาได้กลับมาแล้ว