บทที่ 102 ระมัดระวังการฆ่า

บทที่ 102 ระมัดระวังการฆ่า

.

ซูฉางซิงตรวจสอบฝ่ามือของเขา บาดแผลเหลือเพียงรอยแผลเป็นตื้นๆ เขาแอบถอนหายใจความสามารถนี้มีประโยชน์มากจริงๆ โดยเฉพาะกับสภาพแวดล้อมที่ขาดแคลนการแพทย์ในวันโลกาวินาศ

ถ้าไม่ใช่เพราะความสามารถนี้เขาคงตายไปหลายครั้งแล้ว

หัวแสดงความเห็น “กลายเป็นว่าคนช่างฝันมีความสามารถในการฟื้นตัว ช่างหายากจริงๆ ในกรณีนี้ ฉันก็ไม่ต้องกังวลว่านายจะตายเพราะอาการบาดเจ็บ อืม แต่ยังไงฉันก็แนะนำให้นายแปลงร่างเป็นซอมบี้”

“งั้นฉันขอแนะนำให้นายหุบปากซะ”

ซูฉางซิงเก็บของ และจัดการแมกกาซีนปืนพก มีกระสุนเหลืออยู่ 4 นัดในแมกกาซีนความจุสูงในปืนพก และอีก 14 นัดในแมกกาซีนความจุสูงที่อยู่ในกระเป๋า

เขาบรรจุแมกกาซีน 14 นัดลงในปืนพก และตัวปืนพกเองก็มีกระสุนอยู่ในรังเพลิงด้วย ดังนั้นเทียบเท่ากับว่าเขามีกระสุน 16 นัด

(ผู้แปล – ไม่เข้าใจเรื่องปืน แปลตามผู้แต่ง)

ซูฉางซิงส่งข้อความส่วนตัวถึงหวงเปียวทางโทรศัพท์มือถือ เพื่อขอตำแหน่งที่แน่นอน

โปรดเรียกผมว่าคนดี: ตอนนี้คุณอยู่ไหน ผมจะไปหา

ไม่กี่นาทีต่อมา หวงเปียวก็ตอบกลับ

สัตว์น้อยผู้โหดเหี้ยม: ผมส่งแผนที่ไปให้คุณแล้ว สิ่งนี้เพิ่งถูกเปิดเผยในฟอรัม ผมทำเครื่องหมายตำแหน่งไว้แล้ว แต่อย่าให้คนอื่นเห็น การเปิดเผยตำแหน่งนั้นมันอันตรายมาก

น้องชาย คุณยังน่าทึ่งเหมือนเดิม คุณออกมาจากที่นั่นได้จริงๆ ไม่ต้องพูดอะไรมาก ผมชื่นชมคุณและรู้สึกละอายตัวเองด้วย

[รูปภาพ]

ซูฉางซิงมองแผนที่โดยละเอียดของเมืองอันซิง และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่ ก่อนหน้านี้เขาพยายามอย่างหนักในการค้นหามันแต่ก็ไม่เจอ คิดไม่ถึงว่าหลังจากนั้นมันจะถูกเปิดเผยในฟอรัม

หลังจากสังเกตแผนที่อย่างระมัดระวัง และกำหนดตำแหน่งของตัวเอง เขาพบว่ามันอยู่ใกล้กับตำแหน่งของหวงเปียวมาก พวกเขาอยู่ห่างกันแค่ 8-9 กิโลเมตรเท่านั้น

ซูฉางซิงยัดหัวเข้าไปในกระเป๋าเป้ แล้วออกเดินทางอีกครั้ง จิตใจของเขาสงบลงกว่าเดิม ด้วยหลักยึดอันแข็งแกร่งที่ยืนยันว่าเขาจะไม่ถูกคุกคามจากการติดเชื้อ

อย่างน้อยภายใน 30 วันนี้เขาจะไม่แปลกแยก

.

.

.

ซากศพของซอมบี้กองพะเนินอยู่ตามถนนที่ไม่กว้างนัก แมลงวันและยุงบินไปมา แต่ไม่มีเสียงคำรามของซอมบี้อยู่รอบๆ

มีคนจำนวนไม่น้อยในเครื่องแบบต่อสู้ต่างๆ กำลังเคลื่อนย้ายศพ

ไฉ่จิงเดินตามชายวัยกลางคนสวมแว่นกันแดดไปตามถนน “หัวหน้า เขายังไม่ได้ตอบกลับข้อความของคุณอีกเหรอ? ความสับสนเรื่องการติดเชื้อทำให้ผู้คนตื่นตระหนก หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปมันคงวุ่นวายแน่ๆ”

ชายวัยกลางคนเงยหน้าและพูดว่า “ยังเลย อาจเป็นเพราะมีคนถามเขามากเกินไป เขาเลยยังไม่ตอบกลับมา”

เขาโบกมือบอกหลายคนในชุดต่อสู้สีดำ “ทีมของพวกนายไปเคลียร์อาคารหลังนั้น”

หลิวซิ่วหยูกล่าวอย่างสิ้นหวัง “ตอนนี้มันจบแล้ว ผมถูกระบุว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นสิ่งมีชีวิตไม่ธรรมดา และถูกกำหนดให้มีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินสามสิบวัน จบแล้ว มันจบแล้ว…”

ชายวัยกลางคนชำเลืองมองเขาและพูดว่า “ตามการคาดเดาในปัจจุบัน ความน่าจะเป็นของสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติที่จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตไม่ธรรมดาน่าจะสูงขึ้น”

หลินซิ่วหยูร้องตะโกนเรียกด้วยสีหน้าขมขื่น “พี่สาวไฉ่จิง”

ไฉ่จิงมองเขาอย่างสงสัย “หือ?”

หลิวซิ่วหยูเงียบไปชั่วครู่แล้วพูดว่า “ตอนนี้ผมยังบริสุทธิ์อยู่เลย ผมรู้สึกว่าหากตายไปทั้งแบบนี้ มันจะเป็นชีวิตที่เสียเปล่า”

ดวงตาของไฉ่จิงเปล่งประกายสีฟ้า และพูดอย่างแผ่วเบาว่า “หัวหน้า ฉันขอทุบเขาให้ตายตอนนี้เลยได้ไหม?”

ชายวัยกลางคนพยักหน้าและพูดว่า “ได้”

“เข้าใจผิดไปแล้ว” หลินซิ่วหยูตัวสั่น รีบร้องตะโกนขึ้น “ผมหมายความว่า ผมจะยึดมั่นในความบริสุทธิ์ของผมไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม และจะไม่ยอมให้ใครพรากมันไป”

แล้วเขาก็เปลี่ยนสีหน้าไปและพูดอย่างจริงจัง “หัวหน้า ผมได้ยินมาว่าผู้บริหารระดับสูงกำลังไปที่นั่น นั่นจะมีผลกับเราไหม?”

ชายวัยกลางคนครุ่นคิด “อาจจะไม่ ใครก็ตามที่สามารถเป็นผู้บริหารระดับสูงได้ยังคงมีวิสัยทัศน์เกี่ยวกับสถานการณ์โดยรวม แม้ว่าจะมีความคิดอะไรก็ตาม แต่จะยังไม่ใช่ตอนนี้”

.

.

.

ที่นี่มีความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างกลางวันและกลางคืนมาก อุณหภูมิจะสูงขึ้นในตอนเที่ยง ดังนั้นตอนนี้จึงมีแดดจ้าเล็กน้อยและอากาศร้อนขึ้น แม้แต่ซอมบี้บนถนนก็ยังขี้เกียจขึ้นมาก

ซูฉางซิงเดินไปตามถนนทิศตะวันตก และฟันสังหารซอมบี้ไปตลอดทาง แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งขึ้น แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันจะง่ายขึ้นมากนัก

ซอมบี้เหล่านี้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่เนื้อและกระดูกของพวกมันก็หนาขึ้นมาก

“มีบางคนอยู่บนชั้นสามตรงหน้ากำลังสอดแนมเรา ต้องการขึ้นไปฆ่าเขาไหม?”

หัวเตือน

ซูฉางซิงเงยหน้าขึ้น และเห็นร่างหนึ่งห้อยตัวอยู่ข้างบน ถ้าหัวไม่เตือน เขาคงไม่ทันสังเกตจริงๆ “ไม่จำเป็น คนอื่นแค่ดู เนื้อไม่ได้หายไปสักหน่อย”

หัวยิ้มและพูดว่า “ดูเหมือนเขากำลังมองหาเหยื่อ ต่อให้นายไม่ไปหาเขา เขาก็จะมาหานาย”

ซูฉางซิงคิดอยู่ชั่วครู่แล้วพูดว่า “แต่พวกเขาควรแยกแยะได้ว่าอะไรคือเหยื่อคุณภาพสูง อืม ฉันไม่ควรถูกมองว่าเป็นเหยื่อประเภทนั้น”

คนส่วนใหญ่จะรู้สึกกลัวเมื่อถูกเพ่งเล็งและพยายามหลีกเลี่ยง

แต่หัวกลับยืนยันว่า “พนันได้เลยว่า ในสายตาของพวกเขานายเป็นเหยื่อคุณภาพสูง ยิ่งเหยื่อแข็งแกร่งมากเท่าไร การเก็บเกี่ยวก็จะยิ่งได้มากขึ้นเท่านั้น”

อย่างไรก็ตามซูฉางซิงไม่ได้เห็นด้วย และไม่คิดว่าจะมีใครกล้ามาปล้นเขาจริงๆ

แต่พอเขาเดินมาถึงหน้าตรอกที่อยู่ตรงหน้า จู่ๆ คน 5-6 คนก็วิ่งออกมาจากตรอกแล้วมาหยุดลงตรงหน้าเขา พวกเขาสวมเสื้อผ้าขาดวิ่น ถือไม้พลอง จอบสั้น และพลั่วขึ้นสนิมเป็นอาวุธ ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญกับม็อบชาวนา…

ชายถือพลั่วพูดอย่างชั่วร้าย “ไอ้หนู เอาอาหารกับน้ำดื่มที่แกมีมาให้เราครึ่งหนึ่ง ไม่งั้นก็อย่าหาว่าพวกเราใจร้าย”

ซูฉางซิงจ้องมองคนเหล่านั้น เขายกมีดเหล็กในมือขึ้นและพูดอย่างจริงจังว่า “แน่ใจนะว่าต้องการต่อสู้?”

เขาไม่ได้นึกดูถูกแม้แต่น้อย เขาอยากใช้ปืนพกด้วยซ้ำ แต่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นเขาจึงยังไม่ได้ตัดสินใจ

ทันทีที่ซูฉางซิงพูดจบ ชายร่างท้วมถือพลั่วที่เป็นผู้นำก็วิ่งหนีเข้าไปในตรอก แล้วคนอื่นๆก็ตามไป

“พี่ชาย เราจะหนีทำไม”

“คนๆนั้นไม่ได้ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย ลมหายใจก็สงบมาก แปลว่าเขาไม่กลัวเราเลย เราคงเอาชนะเขาไม่ได้หรอก ถ้าไม่รีบหนีจะรอให้เขาฆ่ามาเราก่อนหรือไง?”

“แต่เมื่อกี้พี่เป็นคนบอกให้มาปล้นเองนะ”

“มันต่างกัน คนๆนี้แข็งแกร่งอย่างเห็นได้ชัด เขาต้องปรับปรุงความแข็งแกร่งไปอย่างน้อยสามครั้ง โดยพื้นฐานแล้วเราไม่ใช่คู่ต่อสู้”

“พี่ใหญ่ยังคงฉลาดเหมือนเดิม”

ซูฉางซิงมองเหล่าคนที่กำลังวิ่งหนี และสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยับยั้งเจตนาฆ่าอันเลือนรางที่กำลังปะทุขึ้น

ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ชีวิตของผู้คนจะถูกครอบงำด้วยพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ ซึ่งเป็นเช่นเดียวกับสภาพของซูฉางซิงในขณะนี้ เพียงแต่ว่าเขามีสติที่จะควบคุมมัน

หัวหัวเราะลั่น “ฉันก็บอกแล้วว่า พวกเขาจะมาหานาย นายเป็นเหยื่อคุณภาพสูงในสายตาพวกเขา แม้ในที่สุดพวกเขาจะพบว่านายไม่ใช่เหยื่อที่พวกเขาจะควบคุมได้แล้วหนีไปก็ตาม แต่การที่นายไม่ได้ฆ่าพวกเขานี่เป็นสิ่งที่ฉันนึกไม่ถึงจริงๆ”

ซูฉางซิงคิดอยู่ชั่วครู่แล้วพูดว่า “นายเคยพูดว่า การฆ่าตามใจชอบเป็นตำแหน่งของนักฆ่า พูดตามตรงนะ ตำแหน่งอื่นๆควรพยายามยับยั้งการฆ่าให้ได้มากที่สุด ยิ่งกว่านั้นในฐานะผู้ฆ่า การฆ่าจะมีผลกระทบต่อจิตวิญญาณ ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งใดก็ไม่มีเว้น”

หัวชมเชย “เป็นวิธีคิดที่ไม่เหมือนใคร และสมเหตุสมผลดี แต่สิ่งมีชีวิตไม่ธรรมดาเกิดมาเพื่อฆ่า”