บทที่ 26 สังหารในครั้งเดียว
บทที่ 26 สังหารในครั้งเดียว
เมื่อเผชิญหน้ากับเหล่าปรมาจารย์ระดับสูงสุดจากสิบตระกูลระดับสูง จางฮ่าวหราน, แม่ทัพรักษาการณ์เมืองไท่คังทั้ง 8 และตระกูลใหญ่อื่น ๆ หยางหมิงก็ยิ้มทันที รอยยิ้มของเขาดูสงบและผ่อนคลายมาก!
เขาแหงนมองท้องฟ้าและพึมพำกับตัวเอง!
“เจ้าอยากจะบังคับให้ข้าฆ่าตัวตาย? อาศัยขยะเช่นเจ้างั้นเหรอ? พูดตามตรง แม้ว่าทุกคนในเมืองไท่คังจะมารวมตัวกัน มันก็ไม่ได้อยู่ในสายตาข้าด้วยซ้ำ!”
"เจ้าเรียกตัวเองว่าเป็นอัจฉริยะ แต่เจ้าเป็นเพียงก้อนขี้หมาในสายตาของข้า ไม่สิขี้หมายังดูดีกว่าเจ้าด้วยซ้ำ ข้าสามารถแทงเจ้าให้ตายได้ด้วยนิ้วเดียว!"
"เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับตระกูลหยางของข้า สุดท้ายแล้วทำให้ตระกูลหยางของข้าถูกทำลาย และข้าเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในตระกูล มันจึงทำให้คนรอบข้างรู้สึกว่าตระกูลหยางของข้าอ่อนแอ คิดว่าข้าหยางหมิงคนเดียวไม่สามารถต้านทานอะไรได้ ตระกูลหยางของข้าอ่อนแอจึงถูกพวกเจ้ารังแกสินะ!"
"ถ้าตระกูลหยางของข้าแข็งแกร่งและเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองไท่คัง ใครจะกล้ามาท้าทาย? แม้แต่เจ้าของเมืองก็คงจะยืนกุมไข่อยู่ข้างๆสินะ!"
"สิ่งที่เจ้าพูดถูกต้อง เจ้าอ่อนแอและตัวคนเดียว แน่นอนข้ามองว่าเจ้าอ่อนแอและเหลือตัวคนเดียวข้าจึงมารังแกเจ้าแล้ว มันจะทำไมล่ะ ถ้าตระกูลหยางของเจ้าเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองไท่คัง ข้าจะยืนอยู่ข้างๆ และคุกเข่าให้เจ้าแน่นอน แต่น่าเสียดายที่เจ้าไม่ใช่!“จางฮ่าวหรานหัวเราะเยาะ”สุดท้ายแล้ว โลกนี้ในการคือโลกของผู้แข็งแกร่งและผู้อ่อนแอไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่รอด!"
"โลกของผู้แข็งแกร่งงั้นหรือ? พูดได้ดี"หยางหมิงยิ้มเบา ๆ รอยยิ้มของเขาไม่แยแสอย่างยิ่ง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่จางฮ่าวหราน!
ราวกับผู้ยิ่งใหญ่กำลังจ้องมองมดปลวก!
"ฮะ?" จางฮ่าวหรานอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อหยางหมิงจ้องมาที่เขา เขาก็รู้สึกไม่ค่อยดี
"เกิดอะไรขึ้น นี่เป็นภาพลวงตา เมื่อเผชิญหน้ากับหยางหมิง ข้ารู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับพ่อของข้า ล้อเล่นหรือป่าว นี่มันเป็นไปไม่ได้!"
จางฮ่าวหรานส่ายหัวและโยนความคิดไร้สาระที่อยู่ในใจของเขาออกไป!
แต่ในขณะนั้นพลังปราณของหยางหมิงพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ออร่าของเขาดังสนั่น เมื่อเผชิญหน้ากับทุกคน เขาหัวเราะอย่างเย็นชา!
ทุกคนรู้สึกตกใจกับเสียงหัวเราะของเขา!
"ในสายตาของเจ้า ตระกูลหยางของข้าอ่อนแอและสามารถจัดการได้อย่างง่ายๆ งั้นหรือ แต่ในสายตาของข้า เจ้าต่างหากที่อ่อนแอจนน่าสมเพช"
"ผู้อาวุโสสิบตระกูลอันดับแรก แม่ทัพรักษาการณ์เมืองไท่คังทั้ง 8 ก็เป็นเพียงมดปลวกสำหรับข้า!"
“ตระกูลหยางของข้าประสบภัยพิบัติทางธรรมชาติ ข้าแค่ต้องการสร้างมันขึ้นมาใหม่ ข้าไม่ต้องการฆ่าไปมากกว่านี้ แต่วันนี้เจ้าบังคับให้ข้าต้องลงมือ เอาล่ะ่ ข้าจะทำตามความปราถนาให้เจ้าเอง!”
"วันนี้ข้าหยางหมิงจะสังหารทุกตระกูลในเมืองไท่คัง และจะทำให้ตระกูลหยางของข้าเป็นผู้อยู่จดสูงสุด!
เมื่อพูดจบ พลังปราณของหยางหมิงก็เริ่มเคลื่นไหว ทันใดนั้นพลังปราณที่พลุ่งพล่านของทั้งร่างก็ถูกกระตุ้นขึ้น ภายในระยะสามฟุตจากร่างกายของเขา บังเกิดเป็นปราณที่ไหลเวียน ควบแน่นกันเหมือนกับชั้นของเกราะปราณที่คอยปกป้องร่างกาย!
พลังปราณแผ่กระจายไปทั่วท้องฟ้า และวิญญาณนกกระเรียนก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเขา!
วิชากระเรียนเหิน หลังจากได้รับการเลื่อนขั้นเป็นวิชาขั้นสูงสุดแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงมันออกมาอย่างเต็มที่ ด้วยพลังลมปราณจิตวิญญาณเต่า พลังปราณที่แข็งแกร่งก็ระเบิดออกมาอย่างสมบูรณ์!
"บูม!"
เมื่อหยางหมิงชกออกไป ทุกคนก็ตกใจ ที่ด้านหลังหยางหมิงนั้นปรากฏเมฆสีขาวของพลังปราณที่ควบแน่นเป็นนกกระเรียนราวกับว่าพวกมันมีอยู่จริง มันเต้นรำไปพร้อมกับหยางหมิง!
พลังปราณที่กระจายออกทำให้การไหลของอากาศกลายเป็นพลุ่งพล่าน ภายในรัศมีสามฟุต ปราณบริเวณรอบๆรวมตัวกันเป็นนกกระเรียน พร้อมกับที่หยางหมิงก็ราวกับนกกระเรียนที่กำลังเหินอยู่บนท้องฟ้า!
กระบวนท่า กระเรียนร่ายรำกลางนภา!
กระเรียนเหินบินผ่านไปภายในรัศมีสามฟุตนั้น มันปกคลุมเหล่าผู้มีพรสวรรค์ระดับสูงที่ไม่มีใครเทียบได้ของสิบตระกูลระดับสูงทั้งหมด!
"ฮะ!"
เมื่อกระแสลมพัดผ่าน ทุกคนตกใจ!
ภายในระยะสิบเมตร เหล่ารุ่นเยาว์ที่เป็นความภาคภูมิใจของทั้งสิบตระกูลบางคน แม่ทัพรักษาการณ์ทั้ง 8 ของเมืองไท่คัง เหล่าผู้นำตระกูล ปรมาจารย์ระดับสูงและเหล่าผู้อาวุโสของตระกูลทั้งหมด ถูกระเบิดจนร่างแหลกสลายไปทั้งหมด และพวกเขาถูกฆ่าตายทั้งหมดในคราวเดียว!
ทุกคนตกตะลึงจนเกือบกลายเป็นคนสมองเสื่อม!
