บทที่ 70: คนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญอย่างแน่นอน(ฟรี)

บทที่ 70: คนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญอย่างแน่นอน(ฟรี)

รถตู้ธุรกิจพุ่งเข้าไปใน อุตสาหกรรมหนัก อี้ป๋อ

ด้วยเสียงเบรกที่เสียดแทง

รถตู้ธุรกิจหยุด

วิศวกรซอฟต์แวร์ที่แข็งแกร่งที่สุดจากบริษัทเทียนฟางมาถึงแล้ว

หยางฉีซึ่งดูเหมือนว่าเขาได้เห็นผู้ช่วยชีวิต ยินดีต้อนรับพวกเขาเป็นการส่วนตัว

"ขอบคุณทุกคนที่ทำงานหนัก"

“ตราบใดที่ปัญหาได้รับการแก้ไข ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวังอย่างแน่นอน”

ชายที่เป็นผู้นำกลุ่มดูคุ้นเคยกับ โจวเฉียง เขาเคยเห็นชายคนนี้มาก่อนที่ บริษัทเทียนฟาง

ชายคนนั้นโบกมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า: "ประธานหยาง คุณกังวลใจเกินไป คุณเป็นเพื่อนของเจ้านาย เราจะพยายามอย่างเต็มที่อย่างแน่นอน"

ซูซิ่วหยวน กล่าวที่ด้านข้าง: "เวลามีจำกัด พวกคุณลองดูสิ"

กลุ่มพยักหน้าและเริ่มปฏิบัติการ

การประชุมเชิงปฏิบัติการทั้งหมดเต็มไปด้วยความตึงเครียด

โจวเฉียง หมุนคอของเขา แต่มีคนมากมายอยู่รอบ ๆ และหลายกลุ่มกำลังยุ่งอยู่ เขามองไม่เห็นอะไรมากนัก

ประมาณสิบนาทีต่อมา

หลายคนมีเหงื่อออกที่หน้าผาก

แม้แต่วิศวกรซอฟต์แวร์จากบริษัทเทียนฟางก็มีสีหน้าขมขื่น

"เป็นไปได้อย่างไร"

หยางฉี เกือบจะทรุดตัวลง

เขามองดูนาฬิกาข้อมือ ถึงเวลาทดสอบแล้ว แต่รถยังสตาร์ทไม่ได้ในตอนนี้

พวกเขาจะทดสอบได้อย่างไร?

“มันจบแล้ว มันจบแล้ว!”

ดวงตาของ หยางฉี ไร้ชีวิตชีวา

ซูซิ่วหยวน ก็หมดหนทางเช่นกัน สิ่งที่เขาทำได้คือตบไหล่ของ หยางฉี เพื่อปลอบโยน

หยางฉียิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า: "ดูเหมือนจะไม่มีทาง เราทำได้เพียงเลื่อนการทดสอบเท่านั้น"

แม้ว่ามันจะส่งผลกระทบต่อ อี้ป๋อกรุ๊ป

“แต่ก็ยังดีกว่าสตาร์ทรถไม่ได้ใช่ไหม?” เขายอมจำนนต่อโชคชะตา

ในความเป็นจริง ไม่เพียงแต่วิศวกรอู๋และทีมของเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงชาวต่างชาติสามคนและผู้คนจากบริษัทเทียนฟางด้วย ทุกคนหยุดทำงาน

มันไม่ใช่ปัญหาที่สามารถแก้ไขได้ในเวลาอันสั้น และมันก็ไม่มีความหมายสำหรับพวกเขาที่จะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อไป

ในตอนแรก โจวเฉียง ไม่มีความคิดใดๆ

เขาจะทำอย่างไรถ้ารถของ หยางฉี ไม่ทำงาน เขาเป็นแค่โปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ หรือพูดตรงๆ ก็คือตัวเติมโค้ด

แต่...

จู่ๆ โจวเฉียงก็นึกบางอย่างขึ้นได้

“ไอ้บ้า นี่ฉันคิดไม่ถึงหรือไง”

เขาอาจไม่รู้ แต่คนอื่นอาจรู้

เขามีชิ้นส่วนความสามารถพิเศษกว่าสี่ร้อยชิ้น ซึ่งสามารถรวมกันเป็นความสามารถพิเศษกว่าสี่สิบประเภท

ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่สามารถสังเคราะห์วิศวกรรถยนต์ได้หรือ?

ก็คงไม่เสียเปล่า

ในอนาคตเขาต้องการพรสวรรค์แบบนี้

ตอนนี้เขากำลังสังเคราะห์คนจากอนาคต

โจวเฉียง รู้ว่าการสังเคราะห์คนเหล่านี้แข็งแกร่งเพียงใด

ไม่ต้องพูดเกินจริง คนใดคนหนึ่งจะเป็นที่หนึ่งในโลก

เขาสงสัยว่าเงินเดือนหนึ่งร้อยล้านต่อปีจะดึงดูดพวกเขาได้หรือไม่

ไม่ควรสงสัยในความสามารถของพวกเขา

ในแง่ของเทคโนโลยี พวกเขานำหน้าโลกยุคใหม่ไปหลายทศวรรษ

พลังทางเทคโนโลยีประเภทนี้มีกำลังมาก

บางทีถ้าเขาสังเคราะห์วิศวกรขึ้นมา มันอาจจะแก้ปัญหาปัจจุบันได้?

ดวงตาของ โจวเฉียง เป็นประกาย

"ประธานหยาง ผมของลองดูได้ไหม"

โจวเฉียง กล่าว

ทุกคนมองที่ โจวเฉียง อย่างแปลกประหลาด

แม้แต่ซู่ซิ่วหยวนก็ยังตกตะลึง

โจวเฉียง สามารถแก้ปัญหารถยนต์นี้หรือไม่?

หยางฉี ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า: "น้องโจว ขอบคุณสำหรับความเมตตาของคุณ"

เขาไม่มีความหวังอีกต่อไปแล้วจริงๆ

โจวเฉียง กล่าวว่า: "รอผมก่อน"

หลังจากพูดอย่างนั้น โจวเฉียงก็ออกวิ่ง

หลังจากออกจากการประชุมเชิงปฏิบัติการ โจวเฉียงไปที่ห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ไกล

เขาเข้าไปในห้องน้ำแห่งหนึ่งแล้วปิดประตู

"หวือ!"

โจวเฉียงหายตัวไป

เมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้ง เขาก็อยู่ในโลกหลังหายนะแล้ว

ห้องชุดในโรงแรมที่คุ้นเคย เตียงขนาด 5 เมตรที่คุ้นเคย

"ระบบสังเคราะห์วิศวกรรถยนต์"

มีการออกคำสั่ง

ระบบตอบกลับมา

"[ใช้ชิ้นส่วนความสามารถพิเศษ 10 ชิ้นเพื่อสังเคราะห์วิศวกรรถยนต์! ใช่หรือไม่]"

ต้นทุนการผลิตเพียง 100,000 โจวเฉียงไม่แม้แต่จะกะพริบตา

"ใช่!"

ชิ้นส่วนและเงินทุนถูกหักออก และอนุภาคของแสงก็ปรากฏขึ้น

ไม่กี่นาทีต่อมา ซอมบี้เพศชายขนาดกลางก็ปรากฏตัวขึ้น

เขาสวมเครื่องแบบทำงานสีน้ำเงิน ใบหน้าหย่อนคล้อย ดวงตากลวงโบ๋และไร้ชีวิตชีวา ยืนนิ่งเฉยต่อหน้าโจวเฉียง

"ไปกันเถอะ กลับ!"

เมื่อคิดได้ โจวเฉียงและซอมบี้ก็หายไป

โลกสมัยใหม่

ในห้องน้ำ

โจวเฉียง และชายอายุประมาณห้าสิบปีปรากฏตัวขึ้น

ชายคนนั้นตกใจในตอนแรก แต่สงบลงหลังจากนั้นไม่กี่วินาที

"เจ้านาย!"

เขาทักทาย โจวเฉียง ด้วยความเคารพ

โจวเฉียง พยักหน้า ชายผู้นี้มีรูปร่างหน้าตาธรรมดา คิ้วหนา และรอยยิ้มที่เป็นมิตร

บางทีอาจเป็นเพราะการมีปฏิสัมพันธ์กับรถยนต์เป็นเวลานาน เล็บของเขาจึงค่อนข้างดำคล้ำ และนิ้วของเขาก็มีหนังด้านหนา

"คุณมีความมั่นใจในการจัดการกับรถยนต์หรือไม่" โจว เฉียงถาม

"หัวหน้า ผมชื่อ จงเจี้ยนเต๋อ หัวหน้าวิศวกรของ ฟีดี้ ออโตโมบิล"

จงเจี้ยนเต๋อ ยิ้มเล็กน้อย แสดงความมั่นใจอย่างเต็มที่ และกล่าวว่า "ผมไม่สามารถพูดได้อย่างแน่ชัดเกี่ยวกับโลกหลังหายนะ แต่ในโลกสมัยใหม่ ไม่มีปัญหารถยนต์ที่ผมแก้ไขไม่ได้"

ประโยคนี้หยิ่งผยองอย่างแน่นอน

โจวเฉียง รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

ฟีดี้ ออโตโมบิล เป็นบริษัทรถยนต์อันดับหนึ่งของโลกในยุคหลังหายนะไม่ใช่หรือ

น่าอัศจรรย์ เขาสังเคราะห์หัวหน้าวิศวกรของพวกเขาโดยตรง

ทรงพลัง.

“ตกลง ตามฉันมา เราต้องแก้ปัญหาสองข้อ”

ในขณะนั้น โจวเฉียงไม่ลังเล

เขาพา จงเจี้ยนเต๋อ ออกจากห้องน้ำและตรงไปที่การประชุมเชิงปฏิบัติการ

ในการประชุมเชิงปฏิบัติการ

หยางฉี และคนอื่นๆ ที่ไม่มีความหวังมากนัก กำลังเก็บอุปกรณ์ของพวกเขา

การมาถึงของ โจวเฉียง และ จงเจี้ยนเต๋อ ไม่ได้ทำให้พวกเขาเงยหน้าขึ้นมอง

ช่างเป็นเรื่องตลก

ชายหนุ่มคนนี้มาจากไหน? เขารู้หรือไม่ว่าโครงสร้างรถยนต์คืออะไร?

“คุณไปตรวจดูสิ”

โจวเฉียงไม่สนใจและชี้ไปที่รถ

ด้วยความมั่นใจบนใบหน้าของเขา จงเจี้ยนเต๋อ เข้าไปในรถอย่างใจเย็น

ซูซิ่วหยวน มองไปที่ โจวเฉียง ด้วยใบหน้าที่สงสัย

โจวเฉียง ยิ้มและพูดว่า "เขาเป็นหนึ่งในพนักงานของผม และบังเอิญเขาอยู่ใกล้ๆ ผมเลยให้เขาลองดู"

จงเจี้ยนเต๋อ เพิ่งลองเปิดเครื่อง ฟังเสียง จากนั้นหยิบคอมพิวเตอร์ที่เชื่อมต่ออยู่และเริ่มพิมพ์บางอย่าง แถวของข้อมูลถูกรีเฟรช และในไม่ช้า จงเจี้ยนเต๋อ ก็หยุด

หลังจากครุ่นคิดอยู่สองสามวินาที มือของเขาก็ขยับอีกครั้ง

เขากำลังแก้ไขโค้ดบางส่วนภายใน

“ไอ้บ้า แกรู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่”

สมิธที่อยู่ด้านข้างกำลังคลั่ง

"คุณก็แค่เล่นๆ ไปเรื่อย นี่คือเครื่องมือที่ยังอยู่ระหว่างการทดสอบ ถ้าคุณแก้ไขแบบนี้แล้วข้อมูลยุ่งเหยิง อาจต้องใช้เวลาหลายเดือนในการแก้ไข"

เพราะคนที่อยู่ข้างหน้าเขากำลังเปลี่ยนพารามิเตอร์หลักของเครื่องยนต์

หากพารามิเตอร์เหล่านี้มีข้อผิดพลาด จะทำให้เกิดความล้มเหลวร้ายแรงในเครื่องยนต์

แม้แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะแตะมันเ

แต่ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาดูเหมือนจะทำมันง่ายเหมือนคำถามเลขคณิตในโรงเรียนประถม เช่น หนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสอง เคลื่อนไหวตามที่เขาพอใจ?

จงเจี้ยนเต๋อ เพิ่งเหลือบมองมาที่เขา สายตาดูถูกเหยียดหยาม

นิ้วของเขาเคลื่อนไหวราวกับสายลมโดยไม่ได้สนใจอะไร

อย่างไรก็ตาม เสียงตะโกนของสมิธดึงความสนใจของทุกคน

แม้แต่หยางฉีก็มา

ดูเหมือนเขาจะเข้าใจสิ่งที่สมิธตะโกนถึง

ใบหน้าของเขาเปลี่ยนสีทันที

ชายคนนี้ที่โจวเฉียงพามากล้าดียังไงมายุ่งวุ่นวายแบบนี้?

เขาสามารถแบกรับความรับผิดชอบนี้ได้หรือไม่?

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ จงเจี้ยนเต๋อ หยุดโดยไม่ได้ตรวจสอบ เขาเพียงกดปุ่มยืนยัน

พารามิเตอร์เครื่องยนต์เริ่มรีเซ็ต

จงเจี้ยนเต๋อยืดเอว ส่ายหัว และพูดว่า "ปัญหาเล็กๆ แบบนี้ คุณแก้ไขไม่ได้หรือไง มันน่าอาย"

“แล้วคุณยังกล้าตะโกนที่นี่อีก”

เขามีสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม

ประโยคนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

ขณะที่สมิธและคนอื่นๆ กำลังโกรธ

แต่ จงเจี้ยนเต๋อ ไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาสาปแช่ง นิ้วของเขากดที่ปุ่มสตาร์ท

"บูม!"

เครื่องยนต์ที่สตาร์ทไม่สำเร็จในตอนแรก สตาร์ทได้สำเร็จ

"นี้..."

หยางฉีซึ่งกำลังจะยอมแพ้ รู้สึกมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง

เครื่องยนต์เริ่มทำงานจริง

เขาระเบิดเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขทันที

“จริงเหรอ… ได้ผลจริงเหรอ?”

สมิธและคนอื่นๆ เบิกตากว้าง หายใจเฮือกใหญ่

พวกเขาเล่นกับมันมานานโดยที่ไม่สามารถแก้ปัญหาได้

แต่ชายที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาใช้เวลาไม่ถึงสามนาที

เขาไม่เพียงแค่แก้ไขปัญหาเท่านั้น แต่เขายังแก้ไขได้อย่างง่ายดายอีกด้วย

ความตกใจนี้เหมือนกับนักสู้ระดับแนวหน้าดวลกับชายหนุ่มที่ไม่ค่อยรู้จัก และก่อนที่นักสู้ระดับแนวหน้าจะได้ชักดาบออกมา ชายหนุ่มก็ชักปืนออกมาและยิงเขาที่ศีรษะ

มันไร้สาระ ตอนแรกเขากำลังคิดจะกล่าวหาคนอื่นว่ายุ่ง

แล้วตอนนี้ล่ะ?

สมิธรู้สึกว่าหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง

มันน่าอายเกินไป

เขาลงเอยด้วยการเป็นตัวตลก

ในฉาก หากมีใครสักคนที่ตื่นเต้นที่สุด แน่นอนว่าต้องเป็นหยางฉี

คนอื่นแค่ตกใจ แต่เขารู้สึกเหมือนได้ขึ้นจากนรกสู่สวรรค์ คนอื่นจะเข้าใจความสุขที่เขารู้สึกได้อย่างไรเมื่อรอดจากภัยพิบัติ?

ความสุขที่อธิบายไม่ได้เบ่งบานในใจของ หยางฉี

“อา น้องโจว คุณคือผู้ช่วยชีวิตของฉัน คุณช่วยชีวิตฉันไว้”

“ต่อจากนี้ไป คุณคือน้องชายของฉัน”

หยางฉี จับมือของ โจวเฉียง และเขย่าอย่างแรง

ในเวลานี้ จงเจี้ยนเต๋อ ได้เปลี่ยนคอมพิวเตอร์ไปยังพอร์ตอื่นและเริ่มใช้งานอีกครั้ง

คราวนี้ไม่มีใครกล้าสงสัยจงเจี้ยนเต๋ออีก

เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ ข้อมูลของเขาเหมือนพายุ โดยมีบรรทัดรหัสกะพริบ

เพียงห้านาทีต่อมา จงเจี้ยนเต๋อ ก็หยุด

เขาโยนโน้ตบุ๊กทิ้งแล้วลงจากรถ

"หัวหน้า ทุกอย่างได้รับการแก้ไขแล้ว"

"ให้ใครบางคนลอง"

บนใบหน้าของเขาไม่มีแรงกระเพื่อม ราวกับว่าการแก้ปัญหาดังกล่าวเป็นเพียงการเล่นของเด็ก

หยางฉี ถูฝ่ามือเข้าด้วยกัน เขาตื่นเต้นมาก

“ยืนทำอะไรอยู่ ลองดูสิ”

วิศวกรอู๋ปีนขึ้นไปบนรถเป็นการส่วนตัว อันดับแรกปิดสวิตช์กุญแจ แล้วจึงสตาร์ทอีกครั้ง

มันเป็นไปอย่างราบรื่น

หลังจากสตาร์ท ระบบควบคุมอิเล็กทรอนิกส์ไม่มีปัญหาอย่างน่าประหลาดใจ

หลังจากผ่านไปหนึ่งรอบ วิศวกรอู๋ก็หยุด ใบหน้าของเขาตื่นเต้น "หัวหน้าหยาง ไม่มีปัญหา ทุกอย่างแก้ไขได้แล้ว"

การจ้องมองของวิศวกรอู๋ที่ จงเจี้ยนเต๋อ เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

มันหมายความว่าอะไร?

นี่คือความหมายของการเป็นสุดยอด

ปัญหาที่สร้างความกังวลให้กับวิศวกรรถยนต์ที่ประกาศตัวเองว่าเป็นเลิศหลายสิบคนสามารถแก้ไขได้อย่างสมบูรณ์ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที

คนแบบนี้ช่างยอดเยี่ยมเหลือเกิน

ดวงตาของวิศวกรอู๋เต็มไปด้วยความเคารพ

แม้แต่สมิธและทีมของเขายังต้องละทิ้งพฤติกรรมที่เย่อหยิ่งต่อหน้าจงเจี้ยนเต๋อ และเริ่มขอคำแนะนำจากเขาแทน

ในที่สุด หยางฉี ก็คลายความกังวล เขาโอบไหล่ของ โจวเฉียง

“น้องโจว ฉันจะไม่พูดอะไรมากเกี่ยวกับคำขอบคุณของฉัน ถ้าคุณต้องการอะไรในอนาคต ก็พูดมาเถอะ แล้วฉันจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อช่วยคุณ”

ดูเหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างออก

"ใครก็ได้ ไปจัดห้องประชุมซะ"

“บัญชีอยู่ไหน บัญชีโอนให้น้องชายฉัน 30 ล้าน นี่คือรางวัลของเขา”

หยางฉี ไม่ใช่คนตระหนี่

ท้ายที่สุดแล้ว การจ้างคนต่างชาติคนนี้มีค่าใช้จ่ายไม่น้อยไปกว่าจำนวนเงินนี้ ตอนนี้เงินจำนวนนี้เป็นของโจวเฉียงอย่างแน่นอน ซึ่งถือว่าเป็นการกระทำที่ดีเช่นกัน

เขามองไปที่ จงเจี้ยนเต๋อ ดวงตาของเขาลุกเป็นไฟ

คนนี้เป็นบุคคลที่น่าทึ่งอย่างแน่นอน

เขาคว้ามือของ จงเจี้ยนเต๋อ โดยไม่ได้ตั้งใจและเขย่าอย่างแรง "ขอบคุณ คุณทรงพลังมาก คุณคนเดียวมีค่าเท่ากับทหารหนึ่งพันคน"

จงเจี้ยนเต๋อ ยิ้มด้วยใบหน้าที่สงบ