บทที่ 25 หยางหมิง เจ้าจงฆ่าตัวตายซ่ะ!
บทที่ 25 หยางหมิง เจ้าจงฆ่าตัวตายซ่ะ!
"หยางหมิงจบสิ้นแล้ว ไม่มีใครช่วยเขาแล้ว!"
“ไม่คาดคิดว่าสิ่งต่างๆ จะกลายเป็นเช่นนี้ ดูเหมือนว่าผู้นำตระกูลทั้งสี่นั้นได้รับคำสั่งมา สิบตระกูลระดับสูงนั้นไม่ได้ง่ายดายอย่างที่คิด!”
ทุกคนถอนหายใจ ในขณะนี้ไม่มีใครคิดว่าหยางหมิงจะรอดชีวิตได้
“ข้าประหลาดใจเล็กน้อย ถ้าพูดอย่างมีเหตุผลแล้ว ตระกูลหยางเป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ ความไม่พอใจต่อ่หยางหมิงที่ฆ่าผู้นำตระกูลทั้งสี่นั้น คงไม่สามารถทำให้สิบตระกูลระดับสูงลงมือได้ แม้ว่าหยางหมิงจะส่งเทียบเชิญงานเลี้ยงไป แค่ส่งคนมาร่วมงานสักคนก็เพียงพอแล้ว มีบางอย่างซ่อนอยู่ในเหตุการณ์นี้หรือไม่” มีคนพบเบาะแสและกล่าวขึ้น
“มีอะไรที่แปลกขนาดนั้นหรือ? มันต้องเกี่ยวข้องกับสิบตระกูลระดับสูงสิ เพราะหยางหมิงได้ฆ่าผู้นำของสี่ตระกูลใหญ่ นี่คือความจริง ท่านเจ้าเมืองได้ออกคำสั่งห้ามไว้แล้วและหยางหมิงได้ทำผิดคำสั่งห้ามนั้น เป็นธรรมดาที่จะต้องกำจัดหยางหมิง มิฉะนั้น เจ้านายเมืองจะรักษาอำนาจของเขาได้อย่างไร!
“แต่การจัดการที่แตกต่างกับขนาดนี้ มันไม่เกินไปหน่อยหรือ!” คนนี้อดไม่ได้ที่จะโพล่งออกมาสักเล็กน้อย!
…
“หยางหมิง เจ้าจงคุกเข่าลงและยอมรับความตายซ่ะ!” จางฮ่าวหรานยิ้มจาง ๆ พร้อมกับเปล่งออร่าปราณออกรอบๆร่างกายของเขา "ข้าสามารถให้ทางตายที่สะดวกสบายแก่เจ้าเพื่อที่เจ้าจะได้ไม่ต้องเจ็บปวด"
“แน่นอน เจ้าสามารถต่อต้านได้ แต่จากนั้นเจ้าจะไม่เพียงแต่ต้องตายอย่างน่าสังเวช แต่คฤหาสน์ตระกูลหยางของเจ้าและแม้แต่สุสานบรรพบุรุษก็จะถูกข้าขุดขึ้นมาและแขวนไว้ที่กำแพงเมืองเพื่อเป็นตัวอย่าง”
แม้ว่าเขาจะพูดอย่างเฉยเมย แต่สิ่งที่เขาพูดทำให้ผู้คนรู้สึกสั่นสะท้าน การขุดหลุมฝังศพของบรรพบุรุษของผู้คน ต้องเลวร้ายขนาดไหนถึงจะทำเรื่องเช่นนี้ได้!
แต่ในขณะนี้ไม่มีใครกล้าสงสัยความถูกต้องของสิ่งที่เขาพูด
จางฮ่าวหรานดูเหมือนเป็นคนอ่อนโยน แต่จริงๆเขาเป็นคนโหดร้ายอย่างมาก ไม่มีใครในเมืองไทคังที่จะไม่รู้!
"หยางหมิง ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าจะเลือกฆ่าตัวตายตอนนี้ เพราะแม้ว่าข้าจะต้องตายตอนนี้มันก็ดีที่ไม่ได้ทำร้ายบรรพบุรุษของตัวเอง ตระกูลหยางของเจ้าถูกทำลายไปแล้วเจ้าไม่ได้ตายอย่างโดดเดี่ยว ดังนั้นเจ้าสามารถฆ่าตัวตายได้ " หานเทียนฟงพูดเบาๆ แสดงให้หยางหมิงเห็นถึงความจริงที่ชัดเจนขึ้น
"หยางหมิง เจ้าสามารถฆ่าตัวตายได้ มิฉะนั้นเจ้าจะไม่เพียงตายอย่างอนาถเท่านั้น แต่หลุมฝังศพของบรรพบุรุษตระกูลหยางของเจ้าจะถูกขุดขึ้นมาด้วย!" เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใครบางคนก็อดไม่ได้ที่จะเกลี้ยกล่อมเขา
"ใช่ เจ้าไม่ต้องขัดขืนแล้ว ตอนนี้ปรมาจารย์ระดับสูงทั้งหมดของเมืองไท่คังอยู่ที่นี่แล้ว ไม่ว่าเจ้าจะมีพลังมากแค่ไหน มันก็ยากที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ การตายอย่างรวดเร็วจะดีกว่า และรักษาชื่อเสียงที่ดีในอนาคตไว้ได้ มิฉะนั้นเมื่อเจ้าตายไปแล้ว เจ้าจะกล้าเผชิญหน้ากับบรรพบุรุษของเจ้าในอนาคตได้อย่างไร!”
…
ในเวลานี้ในคฤหาสน์ของเจ้าเมือง เจ้าเมืองจางเจิ้งฉีและเหล่าผู้นำสิบตระกูลระดับสูงรวมตัวกันเพื่อประชุมปรึกษาหารือกัน!
“ไม่คาดคิดว่าหยางหมิงจะยังไม่ตาย และเขายังได้รับการบ่มเพาะจนถึงขอบเขตที่สามารถฆ่าปรมาจารย์ทั้งสี่คนได้ ความแข็งแกร่งนี้อย่างน้อยก็อยู่ในขอบเขตของความแข็งแกร่งกายาศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่ 7 เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้รับสิ่งนั้นมาแล้ว” ผู้เฒ่าหานเหลือบมองผู้เฒ่าคนอื่น ๆ จากนั้นก็หันมองไปทางคฤหาสน์ตระกูลหยาง และอดไม่ได้ที่จะกระพริบตาปริบๆ
"แม้ว่าวิชากระเรียนเหินของตระกูลหยางจะไม่สมบูรณ์ แต่ก็เคยเป็นวิชาขั้นสูงสุด วิชาการฝึกฝนระดับนี้มีแค่ในหกสำนักใหญ่ของราชวงศ์เซี่ยเท่านั้น และตระกูลหยางกลับมีวิชานี้ นี้มันน่าเหลือเชื่อจริงๆ และจักรพรรดิเชี่ยยังออกคำสั่งยกเว้น ... "ผู้นำตระกูลหยินพยักหน้าและพูด
พูดได้แค่ครึ่งทาง จางเจิ้งฉีก็ยกมือขึ้นห้ามเขา!
“เรื่องนี้ไม่ได้รับอนุญาตให้พูดถึงอีก มันเป็นความลับสุดยอด อดทนรอจนเมื่อตระกูลหยางถูกทำลายไปแล้ว ทุกอย่างก็จะปรากฏขึ้นมาเอง” จางเจิ้นฉีหยุดผู้นำตระกูลหยินไม่ให้พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มขรึม
ทันใดนั้น ผู้นำทั้งสิบตระกูลระดับสูงก็ตกตะลึง และหุบปากลงโดยไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาสักคำ พวกเขาพากันจ้องมองไปที่คฤหาสน์ของตระกูลหยางอย่างพร้อมเพียงกัน
