ตอนที่ 18 ช่วยชีวิตสไปเดอร์แมน
หลังจากบรูซพูด ทุกคนในนี้ก็หันมาสนใจเขา
สำหรับปีเตอร์มีความสุขเล็กน้อยบนใบหน้าที่ฟกช้ำของเขา
“คุณบรูซ?”
ปีเตอร์ร้องออกมาราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิตของเขามาถึง
อันธพาลมองหน้ากันด้วยสีหน้างุนงงเล็กน้อย...
“แกเป็นใคร?”
“เจ้าหมอนี้ก็ดูดี แต่ฉันอยากได้เด็กผู้ชายมากกว่า”
“ไสหัวไปซะดีกว่า ก่อนที่พวกเราจะเปลี่ยนใจนะลุง”
พวกอันธพาลตะโกนใส่ ขณะที่พวกเขาเดินไปหาบรูซ พวกเขาทั้งหมดสูงและดูแข็งแรง คนที่เตี้ยที่สุดยังสูงกว่าบรูซเลย
หลังจากผ่านไปสองสามวินาทีพวกเขาก็เดินไปข้างหน้าอีกสองสามก้าว ดูโหดเหี้ยมมากขึ้น
บรูซเห็นว่าปีเตอร์ดูไม่เป็นอันตรายและถอนหายใจอย่างโล่งอก
จากนั้นเขามองไปที่อันธพาลด้วยความไม่พอใจ
ในขณะเดียวกัน บรูซก็เข้าใจว่าอันธพาลกลุ่มนี้เป็นพวกรักร่วมเพศ
“ถอยไปซะ ฉันไม่อยากให้มือฉันสกปรก” บรูซมองพวกเขาอย่างจริงจัง
สิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง เขาไม่ต้องการแตะต้องอันธพาลพวกนี้
แต่คำพูดของเขาทำให้พวกอันธพาลโกรธ
พวกเขาเริ่มตะโกนใส่เขาทันที
“ไอ้แม่เย็*เอ้ย! แกพูดว่าอะไรนะ!?”
“ไปลงนรกซะ!”
หัวหน้าอันธพาลยังตะโกนในขณะที่จ้องมองเขา
“แม่งเอ้ย จัดการมันซะ ยิงมันเลย!”
เขาติดว่าคำพูดของบรูซ จงใจทำให้เขาอับอาย
ดังนั้นภายใต้คำสั่งของเขาพวกอันธพาลก็เคลื่อนไหว
แต่พวกเขาแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาเพียงเล็กน้อยจุดจบของพวกเขาถูกลิขิตให้เป็นเรื่องน่าเศร้า
“ระวังตัวนะครับ ครูบรูซ!” ปาร์คเกอร์ตะโกนเมื่อเห็นพวกอันธพาลขยับตัว
เขาไม่แน่ใจว่าบรูซจะเอาชนะพวกอันธพาลได้หรือไม่ แม้ว่าเขาจะรู้ว่าบรูซแข็งแกร่งมาก
จากนั้นบรูซเริ่มการโจมตีของเขาทิ้งไว้เพียงภาพติดตาของเขา
ปัง ปัง ปัง
ทันใดนั้นร่าง 3 ร่างก็กระเด็นกระแทกพื้น
หลังจากนั้น บรูซก็ดึงมีดของเขาออกมาและฟันไปที่มือของพวกเขาอย่างไม่ลังเล
“อ๊าา!!!”
พวกอันธพาลร้องด้วยความเจ็บปวด
พวกเขาไม่เห็นด้วยซ้ำว่าบรูซโจมตีพวกเขายังไง
หัวหน้าอันธพาลมองไปที่คนของเขาด้วยความหวาดกลัว
“แกทำอะไรลงไป?” หัวหน้าอันธพาลแทบไม่เชื่อสายตา! เขาตัวสั่นเมื่อมองไปที่บรูซ ราวกับว่าเขากำลังมองเห็นปีศาจด้วยตัวเอง
ปาร์คเกอร์เองก็รู้สึกช็อกเช่นกัน
แกร่ง...แข็งแกร่งเกินไปแล้ว นั่นเป็นความคิดเดียวในใจของปาร์กเกอร์ในตอนนี้
ตลอดครึ่งเดือนของการสอนคาบพละของบรูซเขารู้ว่าบรูซมีทักษะการต่อสู้อยู่บ้าง
แต่เขาไม่เคยนึกเลยว่าบรูซจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้!
“สำหรับแก...” บรูซมองไปที่หัวหน้า ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม
เขาเป็นนักเลงคนเดียวที่เหลืออยู่
ส่วนคนอื่น ๆ พวกเขาสูญเสียแขนขาไปอย่างน้อยหนึ่งข้าง
ตอนนี้เหลือเพียงเขา
เขาไม่รู้จะทำยังไงชายตรงหน้าเขาก็เหมือนยมทูตและเขากำลังมาคร่าชีวิตของเขาไป
“หนี!”
“ใช่ ฉันต้องหนีจากที่นี้!”
มันเป็นความคิดเดียวในใจของเขาตอนนี้
วี้ว๊อ....... แต่ในขณะที่เขาต้องการหนีเสียงไซเรนก็ดังขึ้น
ตำรวจมาแล้ว!
เขาหยุดและมองไปที่บรูซ
“ฮ่าฮ่าฮ่า ตำรวจกำลังมาแล้ง แกจงใจทำร้ายคน แกต้องติดคุกแน่ๆ!”
หัวหน้าอันธพาลหัวเราะออกมา ราวกับว่าเขาจะได้รับการช่วยเหลือ
พี่ชายของเขาทำงานให้กับตำรวจ
ไม่ว่าผู้ชายคนนั้นจะดุร้ายแค่ไหนเขาสามารถสู้กับปืนได้หรอกใช่หรือเปล่า?
“ไป ไป ไป ปิดล้อมพื้นที่นี้ไว้ อย่าให้ใครหนีไปได้!”
ไม่นานเอเจนท์ตำรวจก็ปรากฏตัวขึ้นและล้อมรอบถนนมืดๆ
มีตำรวจมากกว่าสองโหลพร้อมอาวุธปืน
“เกิดอะไรขึ้น?” เอเจนท์ผู้รับผิดชอบเข้ามาและมองไปรอบ ๆ อย่างเย็นชา
“ท่านครับ มันคือเขา เขาต้องการฆ่าเรา” หัวหน้าอันธพาลตะโกน
เอเจนท์ผู้รับผิดชอบมองไปที่บรูซที่ถือมีดสั้นเปื้อนเลือดอยู่ในมือและพูด
“จับเขาซะ!”
บรูซมองเอเจนท์ด้วยท่าทางสงบแล้วโยนมีดออกไป
ส่วนปาร์คเกอร์เขายืนอยู่ข้าง ๆ บรูซด้วยท่าทางสำนึกผิด
“ขอโทษครับ ครูบรูซ ทั้งหมดเป็นความผิดของผมเอง”
บรูซส่ายหัวไปที่ปาร์คเกอร์แล้วพูดว่า
“อย่าโทษตัวเอง!”
ปาร์คเกอร์เป็นเพียงนักเรียนมัธยมปลายในตอนนี้เด็กคนนี้ไม่ใช่ซุปเปอร์ฮีโร่
“เฮ้ ฉันกำลังเตือนแกนะ พูดระวังคำพูดด้วย”
บรูซจ้องมองเอเจนท์ “ฉันกำลังเตือนนายเหมือนกัน พูดให้ระวังคำพูดด้วย”
ในขณะนั้นร่างของบรูซก็แผ่รังสีสังหารออกมา
เอเจนท์ตกใจมาก
ครั้งหนึ่งเขาเคยจัดการกับชนชั้นที่มีสิทธิพิเศษบางอย่าง ท่าทางที่โอ่อ่าแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะสามารถปลอมได้
ผู้ชายคนนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่
ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใส่กุญแจมือบรูซและปาร์กเกอร์
ถ้าบรูซเป็นตัวตนพิเศษจริงๆ ด้วยการกระทำนี้เขายังมีโอกาสแก้ไขสถานการณ์ได้
หลังจากนั้นไม่นานบรูซและปาร์คเกอร์ก็ถูกนำตัวไปที่รถตำรวจ
“ขอโทษด้วยนะครับ ครูบรูซ” ปาร์คเกอร์รู้สึกผิดมากเขาคิดว่าเป็นความผิดของเขาที่ลากบรูซเข้ามาเกี่ยวข้อง
บรูซส่ายหัวและมองไปที่ปาร์คเกอร์
“ปีเตอร์ นายจะทำอะไรถ้านายมีพลังอันยิ่งใหญ่”
ปาร์คเกอร์มองเขาอย่างสับสน
เขาไม่เข้าใจว่าบรูซหมายถึงอะไร
แต่ใบหน้าของบรูซกลับดูจริงจัง
