ตอนที่ 1101 นี่คือฉันฆ่าคนไปแล้ว ฉันฆ่าคนไปแล้ว…

เมื่อมองเห็นว่า เลาลิ่ว ได้ล้มลงไปกับพื้น ทั้งมีดในมือของเขาก็ได้เปื้อนเลือด หัวของ จง ฮว่าฟง ก็ดูเหมือนจะระเบิดออกมาทันที และเขาเองก็ได้รู้สึกมึนงงไปหมด

“นี่คือฉันฆ่าคนไปแล้ว ฉันฆ่าคนไปแล้ว…” ปากของ จง ฮว่าฟง ก็ได้พึมพําออกมาซ้ำๆ ในตอนนี้เขาตกใจกลัวจนได้ขาดสติ

จากนั้นเขาก็ได้คํารามออกมาด้วยความโกรธ และเขาก็ต้องการพยายามใช้สิ่งนี้เพื่อคลายความกลัวในใจของเขา

“ทำไม.. ทำไมแกถึงยังต้องมารังควานฉัน ทำไม! แกไม่สามารถหยุด หรือใจเย็นลงได้ ทั้งแกก็ยังไม่ยอมให้โอกาสฉัน!” จง ฉว่าฟง ได้ตะโกนออกมา และอารมณ์ของเขาก็แทบพังทลายลงไปแล้ว

จากนั้น.. เจ้าหน้าที่สายตรวจก็มาถึง จง ฮว่าฟง ที่ได้เห็นก็ได้รีบวิ่งหนีออกไปทันที

และสิ่งที่ทําให้ จง ฮว่าฟง คาดไม่ถึงก็คือ เขาได้พบกับ หลินฟาน.. ทั้งในเวลานั้น อารมณ์ของ จง ฮว่าฟง ก็ซับซ้อนมาก

หลินฟาน ที่ได้ให้เบอร์โทรกับเขาไป เดิมทีเขาคิดว่าจะใช้มันสู้กับ เลาลิ่ว ได้ แต่หมายเลขเบอร์โทรของ หลินฟาน กลับถูก เลาลิ่ว แย่งชิงมันไป ซึ่ง เลาลิ่ว ยังได้ลงมือทุบตีแม่ที่แก่ชราของเขาอีก และนั่นมันก็ยิ่งทำให้อารมณ์ของเขา ..ได้พังทลายลง

เขาเอง.. อยากที่จะอธิบายเรื่องนี้ให้กับ หลินฟาน ได้ฟัง แต่เขาไม่มีเวลาแล้ว และพอเมื่อเห็นว่า หลินฟาน ไม่ได้เข้ามาห้ามปรามอะไรเขา เขาจึงได้รีบวิ่งหนีผ่าน หลินฟาน ไปในทันที

ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านในเมือง ..เป็นภูเขา จง ฮว่าฟง จึงได้หลบหลีกเจ้าหน้าที่สายตรวจที่ได้วิ่งไล่ตามเข้ามา และรีบวิ่งเขาไปแอบซ่อนตัวอยู่บนภูเขา

ในเวลานี้.. เขากลัวมาก ในหัวของเขามันก็ดูยุ่งเหยิงไปหมด เขารู้แค่ว่าเขาต้องหนี และนี่มันก็คือสัญชาตญาณของมนุษย์ เขาเองไม่อยากที่จะถูกจับ ไม่อยากที่จะต้องติดคุก แต่เขาที่ได้ฆ่าคนไป.. และด้วยสิ่งนี้ ตัวเขาคงไม่ใช่จบเพียงแค่การติดคุกแน่ๆ ทั้งนี้.. สิ่งที่เขาน่าจะต้องเผชิญก็คือ โทษประหารชีวิต

ความตาย.. มันเป็นสิ่งที่น่ากลัว

ปฏิกิริยาของเขาที่เป็นเช่นนี้ มันก็กําลังแสดงให้เห็นว่า เขา.. เป็นคนที่น่าสงสาร น่าสงสารที่ถูกบังคับให้ต้องลงมือตอบโต้ เดิมทีเขาแค่อยากได้ของของตัวเองคืน และเดิมที เขา.. ก็ปรารถนาในชีวิตที่ดี ทั้งไม่ว่าก่อนหรือหลัง เขาเอง.. ก็ไม่ใช่คนเลวอะไร

แต่จนกระทั่งวินาทีที่มีดในมือถูกแทงออกไป เขาเองก็ไม่ได้คิดว่า.. เรื่องมันจะมาเป็นแบบนี้ ตอนเช้าเขาเองได้ออกจากบ้าน และพกมีดมาด้วยหนึ่งเล่ม ซึ่งเขาแค่คาดว่าจะเอามันมาแค่ป้องกันตัว แต่ตอนนี้.. มันกลับกลายเป็นอาวุธสังหาร ในตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่า อนาคตของเขานั้น.. มันได้พังพินาศลงไปแล้ว

และที่เขาหนีไปนั้น.. มันก็เป็นเพราะจิตใต้สำนึก อนาคตของเขา.. เขาเองก็ไม่ได้เต็มใจ ที่จะให้มันเป็นเช่นนี้

บนภูเขา..

จง ฮว่าฟง ได้รีบหนี เขาเองได้พยายามหาที่หลบซ่อนตัว แต่เขาเองก็วิ่งมาเป็นเวลานานแล้ว ทั้งตอนนี้เขาเองก็แทบที่จะหมดแรงอยู่แล้ว..

แต่ในที่สุด.. เขาก็ได้พบเจอถ้ำที่ใช้สำหรับซ่อนตัวได้ จึงได้รีบหลบเข้าไป, ปากถ้ำเองก็ดูไม่ใหญ่นัก ข้างนอกก็ได้มีพุ่มไม้ปกคลุมปิดปากถ้ำพอดี ยิ่งทำให้ผู้คนสังเกตเห็นได้ยาก

จง ฮว่าฟง ก็ได้รีบหลบเข้าไป ตัวเขาได้พยายามสงบสติอารมณ์ และครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป แต่เขาก็คิดไม่ออก.. ทั้งในเวลานี้ร่างกายของเขามันก็เอาแต่สั่นไปหมด

โชคดีที่ข้างนอกไม่มีการเคลื่อนไหว เขาเองก็ได้รู้สึกปลอดภัยขึ้นมา ..ในช่วงเวลานั้นเอง หรือมันก็อาจจะด้วยเพราะความที่เหนื่อยที่เกิดจากการวิ่ง จง ฮว่าฟง จึงได้ผล็อยหลับไปพร้อมกับความหวาดกลัว

ไม่รู้ว่าเวลามันได้ผ่านไปนานแค่ไหน จง ฮว่าฟง เองก็ได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงของสุนัข เขาเองตกใจมาก และได้ปีนขึ้นไปที่ปากถ้ำ และมองออกไปข้างนอก เมื่อนั้นก็ได้เห็นว่า ..ไม่ไกลนัก ได้มีตํารวจจูงสุนัขตํารวจผ่านไป สุนัขตํารวจดูเหมือนจะพบอะไรบางอย่าง และเมื่อนั้นมันก็ได้เห่าออกมา

จง ฮว่าฟง ก็ได้กลัวจนตัวสั่น ตํารวจ.. และแม้แต่สุนัขตํารวจ ก็ออกมาตามล่าเขา เช่นนี้แล้ว.. เขาคงหลบอยู่ที่นี่ไม่ได้นานแล้ว

โชคดีที่มันเป็นสัญญาณเตือนที่ผิดพลาด และสุนัขตํารวจก็ไม่ได้ค้นพบเขา.. ไม่นานนัก ตํารวจ และสุนัขตํารวจ ก็ได้เดินห่างออกไปไกล

ทางฝั่ง จง ฮว่าฟง เองก็ได้รู้สึกโล่งใจ ยังดีที่ไม่พบตัวเขา ทางตำรวจเองก็ได้เริ่มเข้าค้นหาสถานที่แห่งนี้แล้ว และคงไม่น่าจะวกกลับมาอีก

เวลานี้เขาเองก็เริ่มที่จะรู้สึกหิวขึ้นมานิดหน่อยแล้ว แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะออกไปข้างนอก ได้แต่ต้องอดกลั้นเอาไว้ รอให้มันมืดเสียก่อน แล้วค่อยย่องออกไป, พอถึงตอนนั้นตำรวจก็น่าจะเลิกค้นหาเขาแล้ว ซึ่งเขาก็ได้เตรียมการเอาไว้แล้ว และต่อไปเขาต้องพยายามหลีกเลี่ยงตำรวจ

สิ่งเดียวที่เขาคิดในตอนนี้ก็คือ ..การมีชีวิตอยู่ เขาเองรู้ความจริงที่ว่า.. การฆ่าคนก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิต เขารู้ว่าเมื่อเขาถูกจับได้ สิ่งที่รอเขาอยู่ก็คือ ความตาย ตัวเขาเองตอนนี้แค่ต้องการอยากที่จะมีชีวิต ทั้งความคิดนี้มันก็กำลังสนับสนุนเขาอยู่..

“คุณลุง ออกมาเถอะ”

ในเวลานี้.. เขาก็กลับได้ยินเสียงหนึ่ง ทั้งคนๆ นี้ก็ได้พูดมันออกมาอย่างใจเย็นมาก

อ่า?

จง ฮว่าฟง เองก็ได้ตกใจมาก ทั้งเสียงนี้ ..มันก็เป็นเสียงที่เขาคุ้นเคย เขาเองก็ได้นึกไปว่า เขา.. ได้หูแว่วไป แต่นี่.. เขาไม่ใช่ว่าหูแว่วไปแน่ๆ

พอเมื่อเขามองออกไปข้างนอก ..ก็ได้เห็น หลินฟาน ที่มาพร้อมกับกลุ่มตํารวจ ที่ได้ติดตามมาอยู่ข้างหลัง

และสายตาของ หลินฟาน ก็กําลังจ้องมองมาในถ้ำที่เขาหลบซ่อนตัวอยู่ เช่นนี้แล้ว ก็ดูเหมือนว่า หลินฟาน จะรู้แล้วว่า ..เขา ได้หลบซ่อนตัวอยู่ในนี้

จง ฮว่าฟง ก็ได้รู้สึกหวาดกลัวมาก ชายหนุ่มคนนี้ ..ก็เก่งกาจเกินไปหน่อยไหม ขนาดสุนัขตํารวจยังหาเขาไม่เจอ แต่ชายหนุ่มคนนี้ เขากลับหาเขาเจอได้อย่างไรกัน?

นี่.. หรือว่าจมูกของ หลินฟาน ไวกว่าสุนัขตํารวจ!

หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ มันก็คงดูจะสุดยอดเกินไปแล้ว..

และปรากฎว่าหลังจากที่ หลินฟาน ได้เข้าใจสถานการณ์ที่บ้านตระกูลจง แล้ว, หลินฟาน กับหลัว หลี่ จึงได้ออกมาตามหา จง ฮว่าฟง หลินฟาน เองมีข้อมูลเชิงลึกระดับบนสุด และแน่นอนว่า เขาก็ต้องเก่งกว่าสุนัขตํารวจอยู่แล้ว การแกะรอย และตามรอยเท้าที่เหลือของ จง ฮว่าฟง มันก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมากสำหรับ หลินฟาน และเขาก็แทบไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ ในการค้นหาที่นี่

แถวนี้ไม่มีที่ซ่อน นอกจาก... ป่าหญ้าตรงหน้านี้

“น้องชาย คงเข้าใจผิดแล้ว แถวนี้พวกเราเองก็ได้ค้นหาไปทั่วแล้ว สุนัขตํารวจเองก็เข้าค้นหาแล้วเช่นกัน แต่ก็ไม่มีวี่แววอะไร”

ตำรวจที่เป็นผู้นำทีมที่อยู่ข้างๆ เขาได้พูดขึ้นมา

“ผมสงสัยว่าเขาอาจจะออกจากภูเขาไปแล้ว ทั้งนี้เราเองควรขยายขอบเขตการค้นหาออกไปอีก..” ตํารวจอีกนายหนึ่ง ก็ได้กล่าวขึ้นมา

แต่.. หลินฟาน ก็ได้พูดไปว่า : “ไม่จําเป็น คุณลุงเองก็ได้ซ่อนตัวอยู่หลังป่าหญ้าข้างหน้า ..ตรงนั่น”

ในขณะที่ทุกคนยังไม่ค่อยเชื่อ

ป่าหญ้าด้านหน้า.. มันก็ได้มีการขยับ

เห็นเพียงชายคนหนึ่งมุดตัวออกมาจากป่าหญ้า แล้วได้เดินออกมา สภาพตัวเขาดูสกปรกไปทั้งตัว ในมือของเขาเองยังคงถือมีด คราบเลือดบนมีด ในตอนนี้ก็ได้กลายเป็นสีดำไปหมดแล้ว

จง ฮว่าฟง!

โอ้.. สวรรค์!

เขาได้ซ่อนตัวอยู่ที่นี่จริงๆ!

ทุกคนได้ประหลาดใจมาก หลินฟาน รู้ได้อย่างไรว่าเขาซ่อนตัวอยู่ที่นี่.. นี่มันน่าทึ่งมาก เขา.. สุดยอดจริงๆ!

เมื่อนั้นตํารวจก็ได้พยายามเข้าไปจับตัวเขาทันที จง ฮว่าฟง ที่ได้เห็นก็ดูตื่นตระหนก..

“อย่าขยับ!” ตํารวจนายหนึ่งได้ตะโกนขึ้น

จง ฮว่าฟง รู้สึกกลัวมาก จิตใต้สํานึกของเขาสั่งให้ยกมีดขึ้นมา และเขาก็ได้พูดออกไปอย่างตื่นตัวอยู่ตลอด : “พวกคุณอย่าได้เข้ามา!”

“วางมีด วางมีดลง!” ตํารวจก็ได้ตะโกนขึ้น และพวกเขาเองก็อยู่ในสภาพตื่นตัวเช่นกัน

จง ฮว่าฟง ในตอนนี้เขาก็ยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น และได้พูดไปว่า : “พวกคุณอย่าเข้ามา ฉันไม่อยากทําร้ายใคร แต่.. มันก็เป็นเพราะเขา มันเป็นเพราะเขาที่บังคับฉัน เขามันบังคับฉัน!”

จง ฮว่าฟง ได้พูดพร้อมกับได้ร้องไห้ออกมาอย่างขมขื่น

“วางมีดลง แล้วกลับไปกับพวกเรา!” ตํารวจ ได้ตะโกนขึ้นอีกครั้ง

จง ฮว่าฟง กล่าวว่า : “กลับไปกับพวกคุณ? นั่นมันก็เท่ากับให้ฉันไปเผชิญหน้ากับความตาย.. งั้นฉันก็ขอเลือกตายตรงนี้ดีกว่า ฉันเองก็ไม่อยากที่จะรบกวนพวกคุณ!”

พูดพลาง จง ฮว่าฟง ก็ได้หันมีดมาจ่อที่คอตัวเอง..

“คุณคิดที่จะทําอะไรนะ วางมีดลง อย่าได้คิดทําอะไรโง่ๆ!” ตํารวจ ก็ได้รีบตะโกนออกไป

จง ฮว่าฟง ก็ได้ร้องไห้ แล้วพูดออกมาว่า : “พวกคุณถอยห่างออกไป! ไม่งั้นฉันจะฆ่าตัวตายเดี๋ยวนี้ ..แต่ถึงยังไง ฉันเองก็คงไม่มีหวังที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว แต่มันก็แค่ฉัน.. แต่มันก็แค่ฉันเองยังอยากที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป”

หลัว หลี่ ได้พูดออกไปในเวลานี้ว่า : “คุณจง ฮว่าฟง คุณไม่จําเป็นต้องฆ่าตัวตาย เพราะตอนนี้ เลาลิ่ว ยังไม่ตาย คุณเองช่วยวางมีดลงก่อนเถอะ แล้วเราค่อยมาพูดคุยกัน”

จง ฮว่าฟง ได้กล่าวออกไปว่า : “อย่ามาโกหกฉัน! เลาลิ่ว ยังไม่ตาย?.. มันจะเป็นไปได้ยังไง?”

หลัว หลี่ กล่าวว่า : “เขายังไม่ตายจริงๆ และเป็น หลินฟาน ที่ได้ช่วยชีวิตเขาไว้”

จง ฮว่าฟง ก็ได้มองไปที่ หลินฟาน และเขาก็ได้รู้สึกประหลาดใจมาก.. เขาเองไม่อยากที่จะเชื่อเลยว่า เลาลิ่ว ยังไม่ตายจริงๆ งั้นเหรอ?

“สิ่งที่ตํารวจหญิงคนนี้พูด ..เป็นความจริง?” จง ฮว่าฟง ได้ถามกับ หลินฟาน

หลินฟาน กล่าวว่า : “แล้วคุณ.. เชื่อผมไหม?”

จง ฮว่าฟง ได้ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ได้พยักหน้า แล้วพูดว่า : “อืมม, ฉันเชื่อ เชื่อแต่คุณคนเดียวเท่านั้น”

หลินฟาน กล่าวว่า : “เลาลิ่ว ยังไม่ตายจริงๆ ผมได้ช่วยชีวิตเขาไว้ ..ตอนนี้เขาอยู่ในโรงพยาบาล ดังนั้น ตอนนี้คุณเองก็ไม่ใช่ฆาตกร และคุณก็ไม่ได้ต้องโทษประหารชีวิต”

“เขายังไม่ตายจริงๆ?” จง ฮว่าฟง ดูตื่นเต้นขึ้นมาทันที ถ้า เลาลิ่ว ไม่ได้ตายจริงๆ งั้นก็หมายความว่าเขาไม่ต้องโทษประหารชีวิต ต่อให้ติดคุก เขาก็รับได้ และเขาก็ยังออกมาได้ในอนาคต

คำพูดของคนอื่นเขาไม่เชื่อ.. แต่นี่มันคือสิ่งที่ หลิมฟาน พูด และแน่นอนว่าเขาเชื่อ.. เขาเชื่อว่า หลินฟาน จะไม่หลอกเขา