2234 - กรรมในอดีต 

2234 - กรรมในอดีต

สือฮ่าวออกมาจากความสันโดษ ทำให้ทุกฝ่ายตกตะลึง ในราชสำนักหลายคนรีบไปรับเขาทันที แม้แต่เทพหลิวแห่งความมืดและคนอื่นๆก็ยังอยากจะรู้ผลลัพธ์

สือฮ่าวส่ายหัว แม้ว่าพวกเขาจะเตรียมการภายในมานานแล้ว แต่พวกเขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเบาๆนี่เป็นเรื่องยากเกินไป

“ดีแล้ว ตราบใดที่เจ้ายังสบายดีอยู่พวกเราก็หายห่วง!”

ปู่สิบห้าชื่อสือจงเทียนกล่าว เขากลัวว่าสือฮ่าวจะล้มเหลวและโยนชีวิตของเขาทิ้งไปในกระบวนการนี้

เป็นเพราะตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ในบรรดาผู้ที่พยายามฝ่าฟันเข้าไป เก้าสิบในร้อยล้วนตายไปจนแทบหมดสิ้น

ในดินแดนอมตะ ผู้เชี่ยวชาญจากทุกฝ่ายต่างตกตะลึงฮวงล้มเหลวในการพัฒนา

ความสำคัญของสิ่งนี้นั้นส่งผลกระทบเป็นอย่างมาก ราชาผู้เป็นอมตะหลายคนรู้สึกถึงเงาที่ปกคลุมจิตใจของพวกเขา รู้สึกเหมือนเส้นทางจักรพรรดิไม่มีอยู่จริง

ในขณะเดียวกันก็มีคนตกใจ แม้ว่าฮวงจะล้มเหลวในการเดินตามเส้นทางของจักรพรรดิ แต่เขาก็ยังมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ พวกเขาต้องยอมรับว่าเขาน่าทึ่งมาก

จากนั้นสือฮ่าวก็ไปเยี่ยมผู้เชี่ยวชาญหลายคน มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ราชาอมตะ นั่งและไตร่ตรองทฤษฎีกับพวกเขา อภิปรายความลับของการเสด็จขึ้นสู่สวรรค์ของจักรพรรดิ

ราชาคนอื่นๆก็เต็มใจโดยธรรมชาติ!

ในระหว่างกระบวนการนี้สือฮ่าวได้แลกเปลี่ยนวิธีการที่ยอดเยี่ยมบางอย่างกับพวกเขา เช่นญาณวิเศษล้ำค่าของมังกรที่แท้จริง

ที่เขาได้รับจากราชาอมตะผู้เฒ่าซึ่งไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลมังกร

เขาส่งต่อไปยังมังกรแดง อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มังกรแดงสามารถค้นพบรอยประทับในสายเลือดของตัวเองได้สำเร็จดังนั้นมันจึงไม่ต้องการญาณวิเศษชนิดนี้อีกต่อไป

ไม่ว่าจะเป็นมังกรแดงหรือมดเขาสวรรค์ ทั้งคู่ต่างก็ประสบกับจุดอ่อนโดยธรรมชาติ พวกเขาถูกวางแผนสังหารตั้งแต่อยู่ในไข่ แต่โชคดีที่พวกเขาสามารถมีชีวิตขึ้นมาได้

ลูกหลานของผู้เชี่ยวชาญราชาอมตะคนอื่นๆนั้นไม่โชคดีนัก

สือฮ่าวเร่ร่อนไปทั่ว ใช้เวลาหลายพันปี เป็นเพราะบางครั้ง เมื่อเขาหารือเกี่ยวกับเต๋ากับราชาผู้เป็นอมตะ ทั้งสองฝ่ายจะได้รับผลประโยชน์บางอย่างช่วยให้พวกเขารู้แจ้งในเต๋า

หลายปีอาจผ่านไปเช่นนั้น บางครั้งอาจนานกว่าศตวรรษ

“เส้นทางนี้ล้มเหลว ดังนั้นข้าควรลองใช้เส้นทางอื่น” สือฮ่าวพูดกับตัวเอง

ไม่มีใครคิดว่าเขายังคงกล้าที่จะดำเนินต่อไป ยิ่งกว่านั้นมันยังเป็นการเสี่ยงอย่างรวดเร็วแม้จะล้มเหลวในความพยายามครั้งก่อนของเขา

เฉพาะครั้งนี้สือฮ่าวเดินทางจากอาณาจักรเซียนโดยตรง เขาออกเดินทางด้วยตัวเขาเอง กลับไปยังเก้าสวรรค์สิบพิภพที่ถูกทำลาย

ขณะที่เดินผ่านดินแดนโบราณที่ผ่านมา มองดูซากปรักหักพังเหล่านี้ เขาก็ถอนหายใจ เป็นเวลากว่าแปดแสนปีแล้วที่เขาได้เข้าสู่อาณาจักรเซียนโลกนี้เปลี่ยนไปมากเกินไปแล้ว

สือฮ่าวมุ่งหน้าไปยังดินแดนทั้งแปดของอาณาจักรเบื้องล่าง หลุมฝังศพเหล่านั้นจากอดีตได้หายไปแล้ว

เขาถอนหายใจยาวและแสดงความเคารพต่อทุกทิศทางในดินแดนโบราณนี้อย่างเงียบๆ

สิงโตเก้าเศียร, เซียวเทียนที่โดดเด่น, ปู่ผีแห่งศาลาเสริมฟ้า ญาติเหล่านั้นจากหมู่บ้านหินผา

มากเกินไป มากเกินไปจริงๆ!

เวลาล่วงไป หลายปีไร้ความปรานี ถ้าเขาเป็นมนุษย์ ความทรงจำมากมายคงถูกลบไปนานแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะจำได้

อย่างไรก็ตาม สำหรับสือฮ่าวสิ่งที่ผ่านมาดูเหมือนจะเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ยังคงชัดเจนอยู่ในจิตใจของเขา

จากนั้นเขาก็เข้าสู่สามพันแคว้นและเดินทางต่อไปในเก้าสวรรค์ พวกมันทั้งหมดถูกทำลายในดินแดนโบราณที่ลอยอยู่ในจักรวาล เขาไปเยือนดินแดนแต่ละแห่งที่เคยมีความทรงจำในอดีตอยู่

การนองเลือดที่โหดร้าย น้ำตาแห่งความปิติยินดี สถานการณ์ที่ช่วยเหลือไม่ได้ เหตุการณ์ในอดีตที่บีบคั้นหัวใจ…

ทั้งหมดกระจัดกระจายไปกับสายลม ถูกฝังอยู่ในโลกโบราณอันเก่าแก่และล่มสลายนี้

ในดินแดนโบราณแห่งหนึ่งสือฮ่าวหยุดลงดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยแสง จ้องมองไปที่ผืนดินที่ถูกแผดเผา

ไม่นานหลังจากนั้น ในส่วนลึกใต้ดินมีสิ่งมีชีวิตบางตัวฟื้นคืนชีพขึ้นมาและกำลังวิ่งมาหาเขา

“เป็นเจ้า เป็นเจ้าจริงๆ!”

ภูเขาห้าใบหน้าที่ถูกทำลาย มันถูกฝังไว้ในส่วนลึกของแผ่นดินใหญ่ หลังจากเวลาผ่านไปมันยังคงอยู่ที่นี่เสมอล่มสลายไปกับโลก

เมื่อเห็นสือฮ่าวอีกครั้ง มันก็ตกตะลึง ตกใจ แล้วก็รู้สึกปีติยินดี

สือฮ่าวค่อนข้างประหลาดใจ ถ้าไม่ใช่เพราะทักษะเต๋าของเขาลึกซึ้งมากพอ

บนเส้นทางของการบุกทะลวงของราชาอมตะมันคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะค้นพบว่าหินขนาดใหญ่ก้อนนั้นคือภูเขาที่พังทลายของเขาห้าใบหน้า

เขาจำได้เพียงว่าตระกูลฉินน่าจะเคยอยู่ที่นี่ในอดีตดังนั้นเขาจึงกลับมาเยี่ยมเยียน หลังจากผ่านไปหลายปีเซียนอมตะฉินก็ล่วงลับไปนานแล้ว

ภูเขาห้าใบหน้าประสบการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ในอดีตก่อนจะล่มสลายลงที่นี่ เหลือเพียงรอยประทับเล็กน้อยเท่านั้น

“สหายเต๋า ช่วยด้วย!” ภูเขาห้าใบหน้ากล่าว

สือฮ่าวพยักหน้า นี่เป็นชิ้นส่วนของกรรมที่เคยทำร่วมกันในอดีต ย้อนกลับไปในตอนนั้นภูเขาห้าใบหน้าเคยปกป้องเขาดังนั้นครั้งนี้เขาจึงจำเป็นต้องใช้กรรมคืนไป

ฮ่อง!

แสงศักดิ์สิทธิ์พุ่งขึ้น สือฮ่าวปรับแต่งสิ่งประดิษฐ์โดยใช้เปลวไฟของราชาอมตะที่ไม่มีใครเทียบเพื่อละลายภูเขาห้าใบหน้าก่อนจะเสริมสร้างเขาขึ้นมาใหม่อีกครั้งด้วยวัสดุที่ไม่มีใครเทียบได้

ในที่สุดภูเขาห้าใบหน้าก็ฟื้นคืนชีพ ผนึกในอดีตได้หายไปนานแล้ว แม้แต่ร่างกายก็ยังถูกทำลายและสร้างขึ้นใหม่แข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม

“มันคือสิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรทะเล บางคนเข้ามาในอาณาจักรนี้ พวกเขามีกรรมบางอย่างดังนั้นพวกเขาจึงต่อสู้ที่นี่ทำให้ข้าได้รับผลกระทบไปด้วย!”

มียักษ์ใหญ่อยู่ที่นี่งั้นหรือ!

สือฮ่าวพยักหน้าและกล่าวว่า

“อย่ากังวล การประลองครั้งยิ่งใหญ่กำลังจะมาถึง พวกเขาหนีไม่พ้นมือข้าแน่นอน!”

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เก้าสวรรค์สิบพิภพถูกทำลายในการต่อสู้ครั้งนั้น ผู้คนทุกข์ทรมานอย่างมาก ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเขาต้องการมีส่วนร่วมในกรรมอันยิ่งใหญ่นี้

เขาถามภูเขาห้าใบหน้าว่ามันต้องการมุ่งหน้าไปทางไหน

“ข้าไม่มีที่ไปอีกแล้ว ขอติดตามเจ้าไปอาณาจักรเซียนได้หรือไม่” ภูเขาห้าใบหน้ากล่าว

สือฮ่าวฉีกช่องว่าง นำภูเขาห้าใบหน้าเข้าสู่ดินแดนอมตะแล้วส่งไปที่ราชสำนัก ในขณะที่เขาไม่ได้กลับไปด้วยเขายังคงมุ่งหน้าไปยังดินแดนต่างๆของเก้าสวรรค์สิบพิภพในอดีต

เขาต้องการเข้าสู่ดินแดนพื้นที่ฝังศพ สถานที่แห่งนั้นก็มีสิ่งประดิษฐ์โบราณต้นกำเนิดเช่นเดียวกัน!

“นี่ยังคงเป็นพื้นที่ที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ของดินแดนรกร้างหรือไม่”

ระหว่างทางสือฮ่าวก็ถอนหายใจเบาๆ ย้อนกลับไปในอดีต สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความลึกลับ มีเมืองจักรพรรดิ์อันยิ่งใหญ่และสง่างามตั้งตระหง่านอยู่ที่นี่ คอยคุ้มกันเส้นทางที่ทอดไปสู่ต่างแดน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ทุกอย่างพังทลายไปหมดแล้ว

เขาท่องไปทั่วภูมิภาคที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ นอกจากกระดูกแห้งจำนวนมากแล้ว ยังมีซากปรักหักพังอีกมากมายที่ดูเหมือนรกร้างอย่างยิ่ง

หืม?!

สือฮ่าวตกตะลึง เขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งอีกครั้ง มองเข้าไปในสถานที่แห่งหนึ่ง จากนั้นเพียงสะบัดนิ้ว ความว่างเปล่าก็ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆโลกใบเล็กก็ปรากฏขึ้น

หลังจากเข้ามาที่นี่ เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณอมตะที่แข็งแกร่ง นี่คือโลกเล็กๆโบราณที่ยังคงปิดผนึกด้วยรัศมีอมตะบางส่วน

เขาจ้องมองไปข้างหน้า มีสระน้ำที่ปลดปล่อยแสงสีเขียวหลากสี มีดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ที่แกว่งไปแกว่งมาอยู่ตรงนั้น เห็นได้ชัดว่ามันเป็นดอกบัวที่มีความรู้สึกมานานแล้ว

"เจ้าคือใคร?"

ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สั่นสะท้านไปมา ระลอกคลื่นไหลออกไปด้านนอก กฎศักดิ์สิทธิ์ผสานเข้าด้วยกัน มันไม่ได้อ่อนแอแต่แน่นอน มันอยู่ในอาณาจักรเต๋ามนุษย์

ดวงตาของสือฮ่าวหมุนวนด้วยความสดใส ในรูม่านตาของเขา มีพลังแห่งเวลาที่หมุนวน มีบางฉากเศษบางส่วนที่สะท้อนอยู่ในหัวใจของเขา เขารู้ที่มาของดอกบัวศักดิ์สิทธิ์

"เป็นสหายเก่านี่เอง." เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเบาๆ

ดอกบัวนี้มีความเกี่ยวข้องกับเขาเล็กน้อย