ตอนที่ 95 ปีศาจแมงมุมตาม่วง

ตอนที่ 95 ปีศาจแมงมุมตาม่วง

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เห็นชายหนุ่มแบกเป้สะพายหลังและถือกระเป๋าเดินทางลงมาจากรถ

ข้างหลังเขาคือครอบครัวสามคนที่มีตัวตนพิเศษ

ทันทีที่เด็กสาวตัวน้อยเดินลงมาจากรถเธอก็รีบวิ่งไปคว้ามือของชายหนุ่มและพูดอย่างเอาแต่ใจ "พี่ชาย พรุ่งนี้มาเล่นด้วยกันอีกได้ไหม"

ชายหนุ่มย่อตัวลงและลูบหัวเล็กๆของเด็กสาวด้วยรอยยิ้ม"ได้สิ พรุ่งนี้พี่ชายจะหาเวลามาเล่นกับหนูเอง"

"เย้!"เด็กสาวตัวน้อยพยักหน้าอย่างมีความสุข

ในเวลานี้หญิงสาวใส่แว่นกันแดดเดินเข้ามาและพูดว่า"พรุ่งนี้พี่สาวขอเล่นด้วยคนได้ไหม"

"ไม่!"เด็กสาวตัวน้อยขึ้นเสียงใส่หญิงสาวใส่แว่นกันแดดและตะโกนต่อว่า"พี่สาวนิสัยไม่ดีชอบแย่งลูกบอลหนู หนูรู้ว่าพี่สาวแค่อยากเล่นกับพี่ชาย!"

มือของหญิงสาวใส่แว่นกันแดดที่กำลังจะลูบหัวของเด็กสาวตัวน้อยชะงัก เวลานี้เธอรู้สึกเขินอายมากเมื่อรู้ว่าเธอถูกเปิดเผย "เอ่อ..."

คู่สามีภรรยายิ้มมองเด็กสาวตัวน้อยด้วยความเอ็นดู พวกเขากล่าวทักทายและเดินออกไป

"เจ้าหนูน้อย ฉันยังเล่นไม่สนุกเลย"

หญิงสาวใส่แว่นกันแดดพึมพําในทิศทางที่ครอบครัวสามคนเดินไป จากนั้นหันไปมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่คนเดียว เธอดึงแขนเพื่อนของเธอและเดินเข้าหาเขา

"สวัสดีพ่อหนุ่มรูปหล่อเพิ่มเพื่อนฉันได้ไหม" หญิงสาวใส่แว่นกันแดดหยิบมือถือออกมาและพูดกับชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม

ชายหนุ่มลังเลสักพักและพยักหน้า "อืมได้สิ"

ในไม่ช้าทั้งสองก็เป็นเพื่อนกันในแอปโซเชียลและแม้แต่หญิงสาวผมยาวก็ด้วย

"ลู่...เซิง!"หญิงสาวใส่แว่นกันแดดอ่านชื่อในจอมือถือและพูดด้วยรอยยิ้ม"ชื่อนี้ครอบงําจริงๆ เอาล่ะฉันไม่รบกวนแล้ว ไว้เจอกันทีหลังนะพ่อหนุ่ม~"

ชายหนุ่มพยักหน้าให้ทั้งสองและเฝ้าดูพวกเธอเดินจากไป

เมื่อหญิงสาวทั้งสองเดินไปไกล รอยยิ้มบนใบหน้าของลู่เซิงก็ค่อยๆหายไปทีละน้อย ดวงตาของเขาฟื้นคืนความสงบเยือกเย็น

ในไม่กี่ลมหายใจ อารมณ์ของเขาเปลี่ยนไปชายหนุ่มสดใสไร้พิษสงเป็นเย็นชาและลึกลับ

"น่าสนใจจริงๆ คาดไม่ถึงว่าฉันจะบังเอิญเจอผู้ใช้พลังจิตที่นี่..." ลู่เซิงเหลือบมองไปในทิศทางที่ครอบครัวเด็กสาวตัวน้อยเดินจากไปก่อนหน้านี้

จุดหมายของการเดินทางครั้งนี้ของเขาอยู่ในส่วนลึกของภูเขาหนิวเทาเป็นเพราะเขาไม่คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมแห่งนี้ เขาจึงไม่กล้าอยู่คนเดียว ดังนั้นเขาจึงเลือกเข้าร่วมคณะทัวร์ที่ภูเขาหนิวเทา

ทำให้เกิดฉากก่อนหน้านี้

ลู่เซิงประหลาดใจมากที่พบจอมยุทธ์สองคนและผู้ใช้พลังจิตระดับ 2 อีกหนึ่งคนซ่อนตัวอยู่ในคณะทัวร์เล็กๆนี้

จอมยุทธ์คือหญิงสาวสองคนที่เพิ่มเพื่อนเขา

คนที่ใส่แว่นกันแดดชื่อเจิ้งตันตัน ส่วนอีกคนชื่อหลินจื่อซาน ทั้งคู่เป็นจอมยุทธ์ที่มีค่าปราณโลหิตเกิน 1.5

ยิ่งไปกว่านั้นหลินจื่อซานยังเป็นจอมยุทธ์ระดับ 2

และเด็กสาวตัวน้อยในชุดสีแดง พ่อของเธอเป็นผู้ใช้พลังจิตระดับ 2 ที่หายากมากในยุคนี้

"แต่เขาไม่ควรค้นพบตัวตนของฉัน อย่างมากที่สุดเขารู้แค่ว่าฉันฝึกฝนศิลปะการต่อสู้..."

หลังจากสร้างรูปแบบเจตจํานงของปรมาจารย์แล้ว พลังจิตที่อยู่ในแกนสมองของลู่เซิงก็ถูกควบแน่นจนเป็นรูปดวงตะวันสีทอง

ตราบใดที่เขาต้องการจะไม่มีใครสามารถค้นพบพลังของเขาได้เลย

"ไม่ว่าคนเหล่านี้จะมาที่ภูเขาหนิวเทาด้วยจุดประสงค์ใด ตราบใดที่ไม่ขัดขวางเป้าหมายของฉัน แต่ถ้ากล้าขัดขวาง..."

ลู่เซิงพูดกับตัวเองอย่างใจเย็น "ถ้างั้นฉันก็คงทำได้แค่ขยี้พวกมันให้ตาย"

หลังพูดอย่างนั้นลู่เซิงก็ลากกระเป๋าเดินทางของเขาไปทางที่พักของคณะทัวร์

....

"ว้าว! ที่นี่ดีมากมองเห็นแม่น้ำฝั่งตรงข้ามด้วย! ถ้าตื่นนอนในตอนเช้าคงได้กลิ่นหญ้าและดอกไม้ด้วยดีจัง..."

ทันทีที่เจิ้งตันตันเดินเข้ามาในห้อง เธอก็โยนกระเป๋าเดินทางทิ้งทันที ถอดแว่นกันแดดและวิ่งไปที่ระเบียงห้องด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข

"อะไรล่ะนั่น? ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้บ่นว่าที่นี่ล้าหลังเหรอ?"

"ตอนนี้เป็นไง ตอนนี้เป็นไงล่ะ"

เจิ้งตันตันหยิบมือถือขึ้นมาเขย่าแล้วยื่นให้หลินจื่อซานดู "เธอก็รู้"

หลินจื่อซานพูดอย่างโกรธเคือง "ฉันไม่คิดเลยจริงๆขณะที่ฉันอกหักกลับมีใครบางคนแอบปิ๊งผู้ชายแถวนี้"

เจิ้งตันตันพูดด้วยรอยยิ้ม"ฮิฮิ เธอก็รู้ว่าสมัยนี้หาหนุ่มหล่อคุณภาพสูงยากแล้ว เขาทั้งหล่อ ผิวขาวเนียน รูปร่างดีและอ่อนโยน เขาเป็นเพียงหมาน้อยที่น่ารักที่สุด! อย่าหาว่าฉันใจร้ายนะ ถ้าเธอสนใจ ฉันจะปล่อยให้"

หลินจื่อซานส่ายหัว "ช่างเถอะ ฉันไม่สนใจเด็กน้อยแบบนี้ เดี๋ยวฉันลบเพื่อนหลังกลับจากทริปนี้..."

"เธอไม่ชอบ แต่ฉันชอบ!"

เจิ้งตันตันตะโกน "เขาจะเป็นแฟนฉันในอนาคต ถ้าเธอลบเพื่อนเขา ฉันจะไม่ขายหน้าแย่เหรอ? หรือว่าเธอยังคิดถึงเฉินเฟยอยู่.."

เจิ้งตันตันเปลี่ยนเรื่องและเริ่มปลอบโยนหลินจื่อซาน "ถ้าให้ฉันพูด เธอจะคิดถึงไอ้ผู้ชายเลวคนนั้นไปทำไม หน้าตาก็แย่ มีดีแค่พรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้นิดหน่อย แถมยังหน้าด้านจีบสาวไปทั่ว เขาแย่กว่าลู่เซิงของฉันนับไม่ถ้วน!

ยิ่งกว่านั้นเขาไม่เคยจับมือเธอเลยด้วยซ้ำ นี่มันแฟนประสาอะไรกัน แย่มาก! บางทีเขาอาจไม่เคยมีเธออยู่ในใจตั้งแต่แรกแล้วก็ได้"

ใบหน้าของหลินจื่อซานโศกเศร้าและเธอก็ไม่ได้พูดอะไร

เธอและเจิ้งตันตันเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยตงหนิงและปีนี้ได้เป็นนักศึกษาปี 2

เฉินเฟยในปากของเจิ้งตันตันคือประธานสภานักศึกษาของมหาวิทยาลัยตงหนิงและเขาเป็นแฟนเก่าของหลินจื่อซาน

เหมือนที่เจิ้งตันตันพูด เฉินเฟยมีพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ที่ดี แต่เขาเป็นคนเจ้าชู้ไล่จีบสาวไปทั่ว ดังนั้นหลินจื่อซานผู้ไร้เดียงสาที่เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยครั้งแรกจึงถูกหลอกและกลายเป็นแฟนสาวของอีกฝ่าย

แต่เพราะหลินจื่อซานเป็นคนหัวโบราณมาก เฉินเฟยจึงค่อยๆหมดความอดทนกับเธอ

เมื่อหลินจื่อซานรู้ตัว เฉินเฟยก็แอบเปลี่ยนแฟนไปหลายคนแล้ว

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอมาเที่ยวภูเขาหนิวเทาในครั้งนี้

"อะไรกันก็แค่ผู้ชายไม่ใช่หรอ มีตั้งมากมายในโลกนี้ เธอเป็นจอมยุทธ์ระดับ 2 ที่แข็งแกร่งแถมยังสวยอีกด้วย เธอกลัวว่าตัวเองจะไม่มีแฟนในอนาคตเหรอ? เอาล่ะ เธอแค่ต้องสนุกกับชีวิตวัยเยาว์ในปัจจุบันก็พอ"

เจิ้งตันตันตบไหล่หลินจื่อซานแล้วหยิบมือถือออกมาเปิดรายชื่อเพื่อนอย่างมีความสุขและส่งข้อความไป

"หนุ่มหล่อ หนุ่มหล่อนายถึงห้องหรือยัง? (อีโมจิน่ารัก)"

หลินจื่อซานมองเพื่อนสาวของเธอและรู้สึกพูดไม่ออก เธอหันหัวไปมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างและทันใดนั้นก็รู้สึกดีขึ้น

อย่างน้อยความโศกเศร้าหลังโดนหักอกก็ลดลงไปมาก

......

"วิ่งช้าๆ ระวังหกล้มนะ"หญิงสาววัยกลางคนเดินตามหลังเด็กสาวตัวน้อยและพูดด้วยความเป็นห่วง

ข้างๆเธอคือชายผู้สุภาพที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง แสงประหลาดกะพริบในดวงตาของเขาและพลังงานที่มองไม่เห็นก็แผ่กระจายออกไปครอบคลุมทั้งห้องทันที

ครู่ต่อมาแสงประหลาดในดวงตาของชายคนนั้นหายไปและเขาก็พูดขึ้น"ไม่มีอุปกรณ์สอดแนมใดๆห้องนี้ปลอดภัย"

หญิงสาวกล่อมเด็กสาวตัวน้อยให้เข้านอนและหันไปมองรอบๆ พร้อมกับกระซิบ"คุณระแวงเกินไป ไม่ว่าอู๋ซีจิงจะมีอำนาจมากแค่ไหนในเป่าติง เขาก็คงไม่สามารถขยายหนวดของเขามายังภูเขาหนิวเทาแห่งนี้ได้ใช่ไหม?"

"เพื่อคุณกับลูก ฉันต้องระวัง" ชายผู้สุภาพพูดอย่างจริงจัง "อย่าลืมว่าตอนนี้เรากําลังวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอด อู๋ซีจิงเป็นผู้ใช้พลังจิตระดับ 3 ที่มีฉายา 'ปีศาจแมงมุมตาม่วง' เขาเป็นคนเห็นแก่ตัวและฉันทำให้เขาขุ่นเคือง เขาจะต้องตามไล่ล่าเรามาอย่างแน่นอน

ฉันแค่หวังว่าเราจะสามารถหลบหนีการไล่ล่าของเขาได้สําเร็จในครั้งนี้ ตราบใดที่เราซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้านเซียนหลินไจ้ 1 ปีครึ่งเราควรจะปลอดภัย

แต่ถ้าเราถูกไล่ล่าจริงๆ เราก็มีพ่อของคุณที่นี่ หากร่วมมือกัน บางทีเราอาจจัดการกับเขาได้ แน่นอนว่านั่นเป็นผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุด"

"เฮ้อ~ ฉันหวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี" หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ "ฉันไม่ได้เจอพ่อของฉันมานานแล้ว ฉันไม่รู้ว่าร่างกายของเขาตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง"

ดวงตาของชายผู้สุภาพเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เขาก้าวไปกอดหญิงสาวและปลอบโยนเบาๆ "พ่อของคุณไม่อ่อนแอ เขาอยู่บนจุดสูงสุดของผู้ใช้พลังจิตระดับ 2 แล้วบางทีตอนนี้อาจเป็นระดับ 3 ไปแล้วก็ได้เพราะฉะนั้นร่างกายคงไม่เป็นอะไร

คุณไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่มีวันให้คุณและลูกสาวได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน"หญิงสาวพยักหน้าและโน้มตัวลงบนหน้าอกของชายวัยกลางคน

ไม่ไกลนัก เด็กสาวตัวน้อยในชุดสีแดงกระโดดไปรอบๆเตียงพร้อมกับลูกบอลในมือและหัวเราะอย่างมีความสุข

.......

ลู่เซิงเดินเข้าไปในห้องพัก เขากวาดสายตาไปรอบๆ หลังไม่พบสิ่งผิดปกติ เขาก็วางกระเป๋าเดินทางลง

จากนั้นนั่งลงบนเตียงและดึงขวดแก้วออกจากกระเป๋าของเขา ในขวดมีเม็ดยาสีดําสนิทราวๆ 10 เม็ดอยู่ข้างใน

ลู่เซิงเทออกมา 1 เม็ดแล้วโยนเข้าปาก เมื่อเม็ดยาล้างไขกระดูกกลายเป็นคลื่นความร้อนพุ่งไปตามแขนขา เขาก็เริ่มฝึกฝน《เคล็ดหลอมดวงดาว》ทันที

การฝึกนี้ดำเนินต่อไปจนข้างนอกมืดสนิท

ลู่เซิงหยุดฝึกและเริ่มรู้สึกถึงปราณโลหิตที่เพิ่มขึ้น การขัดเกลาผิวหนังและกระดูกของร่างอมตะทองคำก็ก้าวหน้าขึ้นเช่นกัน

ลู่เซิงรู้สึกพึงพอใจและพูดด้วยรอยยิ้ม"ด้วยความช่วยเหลือจาก'เม็ดยาล้างไขกระดูก ฉันพัฒนาขึ้นเร็วมาก

วัดจากความเร็วนี้ไม่เกิน 2 เดือนฉันสามารถฝึกฝนขั้นแรกของร่างอมตะทองคำจนสมบูรณ์ได้อย่างแน่นอน จากนั้นสร้างกำลังภายในและก้าวเข้าสู่ระดับ 4..."