บทที่ 6 ข้าจะฆ่าเจ้าโดยใช้แค่นิ้วเดียว
บทที่ 6 ข้าจะฆ่าเจ้าโดยใช้แค่นิ้วเดียว
“พระเจ้า ข้าได้ยินมาถูกไหม หยางหมิงจัดการเถียนเซ่ารี่แล้วจริง ๆ หรือ นี่เป็นเรื่องตลกอะไรกัน เถียนเซ่ารี่เป็นผู้ฝึกตนขอบเขตกายาศักดิ์สิทธิ์ระดับที่ 3 อาศัยอยู่ในตระกูลที่สืบทอดเทคนิคหมัดหลอมกระดูกวิญญาณนั้นทรงพลังมาก หยางหมิงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาหรอ เพราะตระกูลหยางของเขามีวิชาฝึนฝนที่ไม่สมบูรณ์เพียงหนึ่งเดียว นั่นคือวิชากระเรียนเหิน!
“นี่มันอะไรกัน จัดการน้อยชายไปแล้ว ตอนนี้เขากำลังพยายามท้าทายพี่ชายของเขาอีกครั้ง มารดามันเถอะ หยางหมิงบ้าไปแล้วจริงๆ!”
"เถียนเซ่าไป๋ไม่เหมือนเถียนเซ่ารี่ เถียนเซ่าไป๋ได้ฝึกฝนจนถึงจุดสุดยอดขอบเขตกายาศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่ 5 เมื่อนานมาแล้ว ในเมืองไท่คังนั้นเขาเก่งมากในรุ่นของเขา และตอนนี้เขากำลังซื้อเทคนิคการเพาะปลูก , ดูเหมือนว่าเขากำลังจะทะลวงไปยังขอบเขตกายาศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่ 6 เจ้าเด็กหยางหมิงกลับท้าทายเขาจริง ๆ นี่คือความกล้าหรือความโง่งมกันแน่?”
"ต้องเป็นความโง่งมสิ คนที่อยู่ในขอบเขตกายาศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่ 2 จะไปทำอะไรกับปรมาจารย์ที่อยู่จุดสูงสุดของขอบเขตกายาศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่ 5 ได้!"
ทุกคนถอนหายใจ เมื่อมองไปที่หยางหมิง พวกเขาคิดว่าหยางหมิงคงบ้าไปแล้ว
"เจ้าจะจัดการข้า ฮ่าฮ่าฮ่า หยางหมิง ไม่ต้องพูดถึงความไร้ประโยชน์ของเจ้า แม้ว่าพ่อแม่ของเจ้าอยู่ที่นี่ หรือทั้งครอบครัวของเจ้าอยู่ที่นี่ เจ้าก็ไม่มีความสามารถนั้นหรอก!"
เมื่อได้ยินสิ่งที่เถียนเซ่าไป๋มองขึ้นไปบนท้องฟ้าและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าเขาพึ่งได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก!
จากนั้นใบหน้าของเขาก็มืดครึ้มลง!
“เดิมทีข้าแค่ต้องการยึดทรัพย์สินของตระกูลหยางของเจ้าเท่านั้น เพราะตอนนี้เจ้าอยู่ตัวคนเดียว และข้าก็ไม่อยากขึ้นชื่อว่ารังแกขยะ!”
“แต่ตอนนี้ข้าได้เปลี่ยนใจแล้ว ข้าต้องการให้ตระกูลหยางถูกทำลายล้างอย่างสมบูรณ์! ข้าต้องการให้ตระกูลหยางหายไปจากโลกนี้!”
เมื่อพูดถึงจุดจบ จู่ๆเถียนเซ่าไป๋ก็ปลดปล่อยเจตนาสังหารอันน่าสะพรึงกลัวออกมา!
จิตสังหารก็โพยพุ่งขึ้นฟ้าทันที ทำให้ทุกคนตกใจ!
“อยากจะทำลายตระกูลหยางของข้า? อยากจะทำให้ตระกูลหยางของข้าหายไปงั้นหรอ? เจ้าเป็นเพียงมดปลวก ที่ข้าสามารถแทงเจ้าให้ตายได้ด้วยนิ้วเดียว!”หยางหมิงตอบด้วยเสียงเย็นชาและไร้ซึ่งความกลัว!
"เฮือก……"
เมื่อได้ยินสิ่งที่หยางหมิงพูด ทุกคนก็สูบหายใจลึกทันที!
“ให้ตายเถอะ ข้าคงกำลังฝันอยู่แน่ๆ เด็กคนนี้พูดว่าอะไรเมื่อกี้ แทงเถียนเซ่าไป๋ให้ตายด้วยนิ้วเดียว?”
“เจ้าไม่ได้ฝันไป มันเป็นเรื่องจริง วันนี้ข้าได้ยินคำพูดที่หยิ่งยะโสที่สุดในเมืองไท่คัง หยางหมิงคนนี้หน้าไม่อายจริงๆ”
“ชั่วกล้าพูดแบบนั้นออกมาได้ เรื่องแบบนี้ มีแต่คนบ้าเท่านั้นที่กล้าพูดออกมาได้!”
"เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร? เป็นเพียงระดับ 2 กลับกล้าที่จะพูดว่าจะแทงระดับ 5 ให้ตายได้ด้วยนิ้วเดียว นี่เป็นเรื่องตลกระดับชาติจริงๆ"
“ข้าเจอคนบ้าแล้วแน่ๆ!”
“แทงให้ข้าตายด้วยนิ้วเดียว?”เถียนเซ่าไป๋อดไม่ได้ที่จะยิ้มกลับไปและมองไปที่ หยางหมิง "ตกลง ข้าจะยืนที่นี่เพื่อดูว่าเจ้าแทงข้าให้ตายด้วยนิ้วเดียวได้อย่างไร ถ้าวันนี้เจ้าฆ่าข้าด้วยนิ้วเดียวไม่ได้ เจ้าได้คลานเป็นสุนัขขี้เรื้อนแน่!"
“แค่แทงเจ้าจนตายแบบนี้ก็ถูกเกินไปสำหรับเจ้า เจ้าพยายามยึดทรัพย์สินของตระกูลหยางของข้าไม่ใช่เหรอ ข้าเป็นคนที่มีเมตตาและยุติธรรมเสมอ และข้าไม่ต้องการทรัพย์สินของตระกูลเถียนของเจ้าหรอก เอาวิชาบ่มเพาะออกมา เมื่อข้าใช้นิ้วแทงเจ้าให้ตาย ข้าจะรับมันเป็นรางวัล!” หยางหมิงพูดด้วยท่าทางเหยียดหยามบนนิ้วกลางของเขา
"ให้ตายเถอะ จะมีคนบ้าแบบนี้อยู่ในโลกได้อย่างไร จะฆ่าคนอื่นและยังต้องการวิชาบ่มเพาะของคนอื่นอีก นี้มันน่าฆ่าทิ้งจริงๆ!"
“ใช่ ฆ่าเลย!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนหัวเราะเบา ๆ และมองไปที่หยางหมิงราวกับว่าพวกเขากำลังดูตัวตลก ตอนแรกพวกเขาคิดว่าหยางหมิงบ้าไปแล้ว แต่ตอนนี้พวกเขาเชื่อสนิทใจแล้วว่าหยางหมิงบ้าไปแล้วจริงๆ หากไม่บ้าจะกล้าทำแบบนี้หรอ?!
“ตกลงตามที่เจ้าพูด ข้ากำลังรอให้เจ้าแทงข้าจนตายอยู่!” เถียนเซ่าไป๋พยักหน้า ใบหน้าของเขาดุร้ายอย่างมาก!
