ชายกำยำสวมชุดเกราะ ถือโล่ในมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งถือขวานศึก ดูระแวดระวังและพูดว่า "ดูไม่เหมือนว่ามีใครมาถึงที่นี่ก่อนเรา ไม่มีร่องรอยของความเสียหายที่ชัดเจน"

แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกำจัด ตัวคำรามอย่างเงียบ ๆ

ย่านที่อยู่อาศัยยังคงไม่บุบสลาย

ผลพวงของการต่อสู้จะไม่เป็นแบบนี้อย่างแน่นอน

ผู้นำเป็นผู้หญิงที่เย็นชาและสวยงาม

เธอมีใบหน้ารูปเมล็ดแตงโมที่บอบบาง

สวมชุดหนังรัดรูป เน้นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอ

รองเท้าบู๊ตยาวของเธอทำให้ขายาวของเธอดูเพรียวยิ่งขึ้น

มีดยาวแคบพร้อมปลอกมีดถืออยู่ในอ้อมแขนของเธอ บ่งบอกว่าเธอเป็นผู้วิวัฒนาการยีนที่ใช้มีด

บนหลังของเธอมีปืนไรเฟิล

โซ่กระสุนรัดรอบเอวของเธอ

สีทองของกระสุนตัดกับชุดหนังสีดำของเธอ ทำให้เกิดภาพที่โดดเด่น

ในเมือง อาวุธปืนมีพลังมาก

อย่างไรก็ตาม อาวุธเย็นมีประโยชน์มากกว่ามาก

พวกเขาจะไม่ใช้อาวุธปืนเพื่อหลีกเลี่ยงการดึงดูดความสนใจของซอมบี้ เว้นแต่จำเป็นจริงๆ

"มังกี้ไปสำรวจ"

“ทุกคน เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการต่อสู้”

หญิงสาวออกคำสั่งสองคำสั่ง และอีกห้าคนปฏิบัติตาม

ชายที่ชื่อมังกี้มีรูปร่างผอมบางแต่ว่องไวมาก ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเขารวดเร็ว และในชั่วพริบตา เขาก็ปีนขึ้นอาคารที่พักอาศัยโดยใช้ระเบียง

ในเวลาเพียงไม่นาน เขาก็มาถึงชั้นดาดฟ้าของชั้นที่สามสิบเอ็ด

ความว่องไวของเขาไม่มีใครเทียบได้แม้แต่กับลิงจริงๆ

ชื่อเล่น มังกี้(ลิง) สมควรได้รับแล้ว

ส่วนคนอื่น ๆ ต่างก็ชักอาวุธออกมา

ในไม่ช้า มังกี้ด้านบนก็ส่งเสียงร้องแปลกๆ แล้วไถลลงมาจากอาคารอย่างลนลาน

บูม!

เกือบจะพร้อมกันก็มีเสียงดังขึ้นมา

เศษปูนปลิวว่อนลงมาจากหลังคา และร่างขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น

ผิวของมันมืดจนเห็นเกล็ดจางๆ

สูงประมาณห้าเมตร

เหมือนลิงกอริลลา มันมีสองแขนที่ยาวและใหญ่โต

มันล็อคเป้าหมายไปที่มังกี้

“โฮก…”

เหมือนเสียงคำรามของสัตว์ประหลาด จากนั้นมันก็เคลื่อนไหว

แขนเกาะติดกับผนังและกระโดดลงมา

แขนของมันฉีกกำแพง ทำให้มันลงมาอย่างช้าๆ

เมื่อถึงเวลาที่ลงบนพื้นรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ถูกทิ้งไว้ที่ผนังของอาคารที่อยู่อาศัย

เสียงดังดึงดูดความสนใจของซอมบี้ในบริเวณนั้น

ภายใต้การกระตุ้นของเสียงนี้ ซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าหาย่านที่อยู่อาศัย

ฉากนี้ทำให้ โจวเฉียง ตกตะลึง

ตัวคำรามนี้แข็งแกร่งเกินไป

สิ่งที่น่ากลัวอย่างแท้จริงคือมันสามารถดึงดูดซอมบี้นับไม่ถ้วนได้

ในบรรดาซอมบี้ที่อยู่ใกล้เคียง มีซอมบี้กลายพันธุ์อยู่สองสามตัว

การมาถึงของซอมบี้เหล่านี้ จะเกิดอะไรขึ้นกับผู้รอดชีวิต?

เมื่อเข้าสู่เขตที่อยู่อาศัยก่อนหน้านี้ โจวเฉียง ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมี ตัวคำรามอยู่บนดาดฟ้า

งานสอดแนมของเขาผิดพลาดอย่างจริงจัง

"ต่อสู้ให้รวดเร็ว ตัดสินใจให้รวดเร็ว"

ผู้นำหญิงผู้เย็นชาและงดงามพูดขึ้น

ไม่ว่าพวกมันจะแข็งแกร่งแค่ไหน หากถูกล้อมด้วยซอมบี้จำนวนมาก มันก็ยากที่จะหลบหนี

เมื่อได้รับคำสั่ง สมาชิกในทีมจึงเริ่มดำเนินการ

คนแรกที่เคลื่อนไหวคือชายมีดบิน ด้วยการสะบัดมือของเขา มีดบินสามเล่มปรากฏขึ้นระหว่างนิ้วของเขา และทันใดนั้นเขาก็ขว้างมันออกไป

มีดบินทั้งสามเล่มส่องแสงสีขาวระยิบระยับ

"ปัก!"

เกือบพร้อมกัน มีดบินสามเล่มพุ่งเข้าใส่หน้าผากของตัวคำราม

“โฮก…”

เมื่อถูกโจมตี ตัวคำรามก็คลุ้มคลั่ง ใช้แขนทุบพื้นอย่างแรง

พลังอันน่าสะพรึงกลัวของมันสร้างหลุมบนพื้น

เกิดรอยร้าวขึ้นเป็นลายใยแมงมุม

วินาทีต่อมา มันก็พุ่งเข้าใส่

สิ่งมีชีวิตสูงห้าเมตรเหมือนรถถัง

ชายกำยำพร้อมโล่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง: "ฉันจะจัดการมันเอง กัปตัน"

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเผชิญหน้ากับผู้คำราม

ตัวคำรามยกแขนที่หนามหึมาของมันแล้วเหวี่ยงไปที่ชายกล้ามโต

ชายกล้ามโตก็คำรามเช่นกัน

เขายกโล่ขึ้นและงอขา

บูม!

ด้วยเสียงดัง คอนกรีตใต้ชายกล้ามบึ้มก็แตกออก และพื้นยุบลงครึ่งหนึ่งของความสูงเดิม

แรงมหาศาลนั้นแทบจะทนไม่ได้สำหรับเขา

ในขณะนี้ผู้นำหญิงที่เย็นชาและสวยงามทำให้เธอเคลื่อนไหว ความเร็วในการวิ่งของเธอราวกับฟ้าแลบ ขณะที่เธอกระโดดขึ้นไปบนโล่ของชายกำยำ จากนั้นก็เหยียบแขนของ ตัวคำรามและวิ่งไต่มันไป

แสงเย็นวูบวาบและดาบของผู้นำหญิงก็ถูกปลดออกจากฝัก

ดาบยาวเรียวกลายเป็นแสงวาบ กวาดไปทั่วหน้าผากของตัวคำราม

ตั้งแต่การชักดาบไปจนถึงการเก็บดาบ มันเกิดขึ้นในเสี้ยววินาที

เธอกระโดดขึ้นอีกครั้งและร่อนลงบนพื้น

ตอนนี้ ตัวคำรามที่โกรธเกรี้ยวมีเลือดไหลเป็นสายที่หน้าผากซึ่งขยายออกอย่างต่อเนื่อง

หัวของมันหลุดออกไปครึ่งหนึ่ง

บูม!

ร่างกายใหญ่โตล้มลง

ตัวคำรามที่น่าสะพรึงกลัวถูกผู้นำหญิงจัดการด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ฉากนี้ทำให้ดวงตาของ โจวเฉียง เบิกกว้าง

มันรุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ

เขามองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าเธอชักดาบออกมาอย่างไร และการต่อสู้ก็จบลง

ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขากล้าเข้าไปในเมืองพร้อมกับคนเพียงหกคน เพื่อจัดการ ตัวคำราม

ความแข็งแกร่งระดับนี้คือความมั่นใจของพวกเขา

"กัปตันสุดยอดมาก"

"กัปตันคือที่สุด"

หลายคนในทีมยกยอเธออย่างรวดเร็ว

ผู้นำหญิงผู้เย็นชาเพียงแค่พูดว่า "ซอมบี้กำลังจะล้อมพวกเรา เร็วเข้า"

ในทีมมีชายคนหนึ่งที่มีกล่องอยู่บนหลัง

เขาเปิดมันอย่างชำนาญและหยิบเข็มฉีดยาขนาดใหญ่ออกมา

ชายผู้กำยำเดินไปที่คอของ ตัวคำรามยกขวานต่อสู้ของเขาขึ้น และฟันอย่างรุนแรงที่จุดใต้คอ

ชายที่มีเข็มฉีดยาได้สอดเข็มเข้าไปในเส้นเลือดที่เปิดโล่ง ณ ตำแหน่งนี้

ขณะที่เขาดึงของเหลว สารสีน้ำเงินบรรจุอยู่ในกระบอกฉีดยา

“นี่คือของเหลวของยีน?”

โจวเฉียง จ้องมองอย่างอยากรู้อยากเห็น

ของเหลวของยีนนี้เกี่ยวข้องกับวิวัฒนาการทางพันธุกรรมหรือไม่?

ตัวอย่างเช่น ความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของพวกเขาขึ้นอยู่กับของเหลวของยีนนี้หรือไม่?

หากปราศจากคำตอบ โจวเฉียงก็ทำได้เพียงเดา

ใช้เวลาประมาณสิบวินาทีในการสกัดของเหลวของยีน

ชายคนนั้นวางเข็มฉีดยากลับเข้าไปในกล่องอย่างระมัดระวัง ปิดและวางไว้บนหลังของเขา

"ไปกันเถอะ!"

กลุ่มเคลื่อนไหวโดยไม่ชักช้า

ก่อนที่ซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนจะล้อมรอบย่านที่อยู่อาศัย พวกมันรีบออกจากทางเข้าก่อนและหายไปในท้องถนนในชั่วพริบตา

ซอมบี้บางตัวที่มาถึงไล่ตามพวกเขา

ตัวอื่นบุกเข้าไปในย่านที่อยู่อาศัย

จำนวนซอมบี้ที่ถูกดึงดูดโดยเสียงมีจำนวนถึงหลายหมื่นตัว หนาแน่นและน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

ในบรรดาซอมบี้นับหมื่นตัว มีซอมบี้กลายพันธุ์อยู่บ้าง

ซอมบี้แมมมอธและซอมบี้สวิฟต์ปะปนกัน

หากผู้รอดชีวิตช้ากว่านี้ พวกเขาคงยากที่จะหลบหนีจากซอมบี้จำนวนมาก

ตั้งแต่ตอนที่พวกเขาเข้ามาในเขตที่อยู่อาศัยจนกระทั่งพวกเขาออกไป

กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาน้อยกว่าห้านาที

ย่านที่อยู่อาศัยมีขนาดไม่ใหญ่นัก และกระบวนการทั้งหมดอยู่ภายใต้การจับตามองของ โจวเฉียง

ห้านาทีสั้น ๆ มีผลกระทบอย่างมากต่อ โจวเฉียง

อันตรายของวันโลกาวินาศอยู่ไกลเกินจินตนาการก่อนหน้านี้ของเขา

ซอมบี้นั้นโหดพอตัว แต่ผู้รอดชีวิตก็ดุร้ายเช่นกัน โดยอาศัยความฉลาดของมนุษย์และวิวัฒนาการทางพันธุกรรม พวกเขาเป็นเหมือนสิ่งมีชีวิตที่ไม่ธรรมดา

“ฉันไม่รู้ว่ามีผู้รอดชีวิตเพียงไม่กี่คนที่มีพลังขนาดนี้ หรือว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นแบบนี้?”

โจวเฉียง รู้สึกกังวลในใจ

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด