ตอนที่ 193: ไททัน
ตอนที่ 193: ไททัน
“ผมได้พบกับซากยานโบราณที่มีขนาดมากกว่า 15,000 ล้านลูกบาศก์เมตร หากพิจารณาจากภายนอกของยานแล้วผมคาดการณ์ว่ายานลำนี้น่าจะยังประกอบไม่เสร็จ แต่มันถูกทำลายจากกองเรือของศัตรูที่มียานรบที่ไม่ด้อยไปกว่ายานลำนี้ด้วยเหมือนกัน” เซี่ยเฟยกล่าว
“ทักษะการวิเคราะห์กับการสังเกตของนายแม่นยำมากจริง ๆ” พอตเตอร์กล่าวพร้อมกับพยักหน้า
“ผมว่ามันถึงตาที่ลุงจะต้องเล่าบ้างแล้วนะครับ” เซี่ยเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด
พอตเตอร์ถอนหายใจออกมายาว ๆ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเล่าเรื่องในอดีต
“เมื่อนานมาแล้วฉันเคยเป็นหัวหน้าทีมซ่อมบำรุงของกองทัพในเขตทุ่งดาวแห่งความตาย แต่นั่นเป็นเพียงแค่ตำแหน่งเปลือกนอกเท่านั้น อันที่จริงฉันยังเป็นรองผู้บัญชาการผู้ตรวจการลับที่รับผิดชอบในการตรวจเรื่องทุจริตทุกอย่างภายในเขตทุ่งดาวแห่งความตาย”
“ตอนนั้นทุ่งดาวแห่งความตายเริ่มแบ่งแยกดินแดนออกเป็น 3 ส่วนแล้ว พวกผู้บริหารระดับสูงในพันธมิตรจึงกังวลว่าพวกเขาจะร่วมมือกันก่อกบฏในวันหนึ่ง พวกฉันจึงถูกส่งมาทำการตรวจสอบสถานการณ์อย่างลับ ๆ”
เซี่ยเฟยพยักหน้าอย่างเข้าใจ ถึงแม้ว่าพันธมิตรจะดูเหมือนไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นภายในทุ่งดาวแห่งความตาย แต่ในความเป็นจริงพันธมิตรไม่มีทางปล่อยให้พื้นที่พวกนี้กลายเป็นอิสระ พวกเขาจึงทำการส่งคนมาตรวจสอบสถานการณ์อยู่ตลอดเวลา
“ขณะเดียวกันพื้นที่ 1 ใน 3 ของเขตแรงโน้มถ่วงสูงก็อยู่ในเขตของทุ่งดาวแห่งความตายด้วย มันจึงเป็นหนึ่งในเป้าหมายที่พวกเราจะต้องเข้าไปทำการตรวจสอบ ดังนั้นฉันกับแซมจึงเริ่มตั้งทีมสำรวจเล็ก ๆ ซึ่งแซมคนนี้เป็นทั้งเพื่อนร่วมงานและเพื่อนที่สนิทที่สุดของฉันด้วย ยานไทนี่ฟอลคอนรุ่นกองทัพที่ฉันขายให้นายไปก็เป็นยานของเขานั่นแหละ” พอตเตอร์กล่าว
การเผยความลับออกมาในครั้งนี้เริ่มทำให้เซี่ยเฟยรู้สึกลำบากใจ เพราะที่แท้พอตเตอร์ก็เคยเป็นกองกำลังลับของพันธมิตรนั่นเอง มันจึงไม่น่าแปลกใจที่ทำไมเขาถึงได้ครอบครองยานฟริเกตระดับสูงสุดของกองทัพ และการที่เขาได้ทิ้งยานลำนั้นเอาไว้ในเขตดาววิลเดอร์เนสก็ทำให้เขารู้สึกละอายใจอยู่เล็กน้อย
“ขอโทษด้วยครับ ยานรบล้ำค่าของเพื่อนลุงถูกทำลายลงไปแล้ว” เซี่ยเฟยกล่าวขอโทษ
ชายชราขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่เขาจะถอนหายใจ
“ช่างมันเถอะ ฉันเชื่อว่านายต้องมีเหตุผลมากพอ ผมหงอกบนหัวของนายเป็นเครื่องพิสูจน์อย่างดีว่าประสบการณ์ในช่วง 2 ปีมานี้ก็คงจะไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับนายนัก”
เซี่ยเฟยนั่งเงียบ ๆ โดยไม่แสดงความคิดเห็นอะไร เห็นได้ชัดเลยว่าพอตเตอร์ยังคงไม่ตัดใจจากยานของเพื่อนสนิทลำนั้นอยู่
“พื้นที่เขตแรงโน้มถ่วงสูงเป็นพื้นที่ที่มีความอันตรายและซับซ้อนมาก เดิมทีพวกเราแค่วางแผนจะเข้าไปตรวจสอบความผิดปกติข้างในเพียงแค่เล็กน้อย แต่ไม่มีใครคิดว่าข้างในจะได้เก็บซ่อนซากอารยธรรมโบราณเอาไว้”
“พวกเราเริ่มสำรวจซากของโบราณพวกนี้อย่างจริงจังและผลลัพธ์ที่ได้มาก็ทำให้พวกเราค่อนข้างจะประหลาดใจ”
“จากการสืบสวนพวกเราได้พบว่าพวกมนุษย์โบราณเคยเข้ามาในภูมิภาคดาวนี้ โดยมีจุดประสงค์เพื่อค้นหาพิมพ์เขียวสำหรับการสร้างยานรบที่ถูกเรียกว่า ‘ไททัน’”
“ไททัน!” เซี่ยเฟยอุทานออกมาด้วยความตกตะลึง และเมื่อพิจารณาจากภาพที่เขาเห็นในก่อนหน้านี้แล้วยานรบประเภทนี้ย่อมไม่ใช่ยานธรรมดาอย่างแน่นอน
“ยานลำมหึมาที่ผมเคยเห็นในพื้นที่สีม่วงหมายเลข 2 ใช่ไททันหรือเปล่าครับ?” เซี่ยเฟยถามอย่างตื่นเต้นโดยไม่สามารถลืมภาพยานลำมหึมาลำนั้นได้
“ใช่แล้ว ยานลำนั้นคือไททันจริง ๆ” พอตเตอร์กล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความลึกลับ
“ยานลำนั้นมีประสิทธิภาพที่น่าตกใจมาก พวกมนุษย์โบราณได้ค้นพบพิมพ์เขียวของมันหรือเปล่าครับ?” เซี่ยเฟยถามอย่างกระตือรือร้น
“ข้อมูลที่พวกเราได้รับไม่สมบูรณ์ พวกเรารู้แค่เพียงว่าไม่ไกลจากพื้นที่เขตแรงโน้มถ่วงสูงมีเผ่าพันธุ์ที่มีสติปัญญาที่มนุษย์ไม่รู้จัก 2 เผ่าพันธุ์กำลังทำสงครามกัน และไททันคือสุดยอดอาวุธที่พวกนั้นใช้ทำสงคราม”
“ฉันกับแซมตื่นเต้นมากและรายงานเรื่องทุกอย่างกลับไปยังสำนักงานใหญ่ตามความเป็นจริงทันที อย่างไรก็ตามพวกระดับสูงไม่ได้รู้สึกสนใจวัตถุโบราณพวกนี้ สิ่งเดียวที่พวกเขาสนใจคือเรื่องของทุ่งดาวแห่งความตาย”
“แซมเป็นพวกรักการผจญภัยคล้ายกับนายมาก พวกเราจึงตัดสินใจว่าถ้าหากพันธมิตรไม่สนใจพวกเราก็จะทำการตรวจสอบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง” พอตเตอร์กล่าวแต่เขาก็แอบชำเลืองมองสายตาไปยังเซี่ยเฟยและถอนหายใจอย่างแผ่วเบา
“ในทุก ๆ ปีมันจะมีทหารหน่วยพิเศษถูกส่งไปคุ้มกันเสบียงที่ขนไปยังทุ่งดาวแห่งความตาย และเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของผู้มีอำนาจในท้องถิ่น ดังนั้นทุกครั้งที่พวกเราเดินทางมาที่นี่ พวกเราจะเดินทางออกไปสำรวจแถบพื้นที่แรงโน้มถ่วงสูงอยู่เสมอ แผนที่ดาวที่นายเห็นส่วนหนึ่งเป็นแผนที่ที่ถูกทิ้งไว้โดยมนุษย์โบราณ แต่แผนที่ส่วนหนึ่งก็เป็นผลมาจากการสำรวจของพวกเราด้วยเหมือนกัน”
“น่าเสียดายที่ช่วงเวลาดี ๆ แบบนั้นอยู่ได้แค่เพียงไม่นาน เพราะเมื่อฉันกับแซมเข้าใกล้ความจริงมากยิ่งขึ้นพายุแม่เหล็กไฟฟ้าก็พรากชีวิตแซมกับลูกทีมที่เดินทางมาด้วยกัน เหตุการณ์นั้นทำให้ฉันรู้สึกสะเทือนใจมากฉันจึงหนีไปทำใจในภูมิภาคดาวเอ็นดาโร่ที่ห่างไกล”
เมื่อเล่ามาจนถึงตรงนี้แววตาของพอตเตอร์ก็เต็มไปด้วยความสับสนและมันก็เริ่มมีน้ำตาไหลออกมาเล็กน้อย
“ต่อมาฉันก็ได้พบกับนายที่ทำให้ฉันนึกถึงเรื่องการผจญภัยที่ฉันทิ้งมันมา นับตั้งแต่นั้นฉันก็นึกเสียใจที่ฉันไม่สามารถทำความปรารถนาของแซมได้ ดังนั้นฉันจึงกลับมาที่นี่อีกครั้งเพื่อสานต่อสิ่งที่ฉันควรจะต้องทำตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน”
“การสำรวจครั้งแรกผ่านไปอย่างราบรื่น ฉันจึงส่งข้อความไปหานายเพื่อหวังว่านายจะเดินทางมาที่นี่ในการเป็นสักขีพยานของความจริงที่ฉันค้นพบ แต่เมื่อฉันเดินทางไปถึงพื้นที่สีม่วงหมายเลข 3 ฉันก็ได้พบกับโดรนกลุ่มใหญ่ทำให้ฉันเข้าไปสำรวจพื้นที่แถวนั้นไม่ได้”
“ฉันใช้เวลามากกว่า 1 เดือนในการกระจายตำแหน่งของโดรนพวกนั้น แล้วฉันก็มอบเครื่องส่งสัญญาณให้วินด์ไชม์และเตรียมที่จะต่อสู้กับพวกโดรนเพียงลำพัง แต่ใครจะไปคิดว่าวินด์ไชม์จะไม่ฟังคำสั่งของฉันแต่กลับเรียกนายมาแทน”
“ฉันใช้เวลานานมากในการแอบเข้าไปในพื้นที่ใจกลางเขตแรงโน้มถ่วงสูง แต่จู่ ๆ นายก็วาร์ปเข้ามาพื้นที่ตรงนั้นพอดิบพอดี”
พอตเตอร์ไม่ได้เล่าอะไรต่อแต่เซี่ยเฟยก็พอจะเดาได้ว่าเขาบังเอิญวาร์ปเข้าไปในสนามรบและได้ช่วยชีวิตของชายชราคนนี้เอาไว้
“นี่คือสิ่งที่ฉันกับแซมตามหามาตลอด ถ้าไม่ได้เจอกับนายฉันก็คงจะไม่สามารถกลับมาทำตามความฝันได้ตลอดชีวิต ฉันขอมอบมันเอาไว้ให้กับนาย หลังจากนี้นายจะทำอะไรกับมันก็เป็นเรื่องของนายแล้ว” พอตเตอร์กล่าวพร้อมกับนำชิพเก็บข้อมูลจากแหวนมิติมายื่นให้กับชายหนุ่ม
เหตุการณ์นี้ทำให้เซี่ยเฟยตัวสั่นเล็กน้อย เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่พอตเตอร์ตามหามาตลอดคือพิมพ์เขียวของยานไททัน?!
หากใครเคยได้เห็นซากของไททันมาก่อนพวกเขาจะต้องรู้สึกตกตะลึงกับขนาดที่ใหญ่โตของมัน แม้เซี่ยเฟยจะพยายามใช้ความคิดอย่างหนักแต่เขาก็นึกไม่ออกจริง ๆ ว่าจะมีอะไรสามารถเผชิญหน้ากับไททันได้ ในความคิดเห็นของเขาไททันอยู่เหนือเกินกว่าคำว่ายานรบไปแล้ว แต่มันคือสัญลักษณ์ของความยิ่งใหญ่ในจักรวาล!!
“ลุงพอตเตอร์ครับของชิ้นนี้มีค่ามากเกินไป ผมคงรับมันเอาไว้ไม่ได้” เซี่ยเฟยกล่าวขึ้นมาอย่างเคร่งขรึม
“อย่าทำแบบนี้เลย นายเป็นคนช่วยชีวิตของฉันเอาไว้และฉันก็วางแผนที่จะให้ของชิ้นนี้กับนายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว มันไม่ใช่การตัดสินใจที่เพิ่งเกิดขึ้นโดยไม่ได้ไตร่ตรอง” พอตเตอร์กล่าวพร้อมกับเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย
“น่าเสียดายที่ข้างในไม่ใช่พิมพ์เขียวของไททันแต่มันเป็นพิมพ์เขียวระบบเรดาร์ของไททันเท่านั้น ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแซมจะพูดยังไงถ้าหากเขาได้รู้ว่าสิ่งที่พวกเรากำลังตามหาไม่ใช่พิมพ์เขียวของไททันแบบที่เขาคิด”
เซี่ยเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะรับชิพพิมพ์เขียวของระบบเรดาร์นั้นไปเชื่อมต่อกับระบบคอมพิวเตอร์ของยานเพื่อเรียกดูข้อมูลขึ้นมาบนหน้าจอ
ภาพของพิมพ์เขียวที่ปรากฏขึ้นมามีความซับซ้อนมาก เพราะเพียงแค่โมเดลเรดาร์เพียงอย่างเดียวก็มีข้อมูลโมเดลอยู่มากกว่า 300,000 แบบ ซึ่งมันเป็นจำนวนข้อมูลที่มากกว่าการผลิตยานรบบางลำในปัจจุบันเสียอีก
ข้อมูลพวกนี้มีความซับซ้อนมากจนเกินไปจนทำให้แม้แต่อันธกับพอตเตอร์ก็ไม่สามารถทำความเข้าใจข้อมูลเหล่านี้ได้
อย่างไรก็ตามเซี่ยเฟยกลับสามารถทำความเข้าใจข้อมูลพวกนี้ได้ เนื่องจากข้อมูลพื้นฐานที่เขาได้รับการชี้แนะมาจากฉินหมาง ดังนั้นยิ่งเขาดูโมเดลต่าง ๆ มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งแสดงสีหน้าที่ประหลาดใจออกมามากขึ้นเท่านั้น
“มันช่างเป็นโมเดลที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ” เซี่ยเฟยอุทานขึ้นมาอย่างลืมตัว
“นายเข้าใจข้อมูลพวกนี้ด้วยหรอ?” พอตเตอร์ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
เซี่ยเฟยพยักหน้ารับอย่างใจเย็นพร้อมกับพอตเตอร์ที่ถอนหายใจออกมา
ในฐานะที่เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องเครื่องจักรที่มีประสบการณ์เกี่ยวกับยานรบมาหลายสิบปี เขาจึงสามารถอนุมานได้ว่าแม่พิมพ์ที่เขาได้รับมาคือแม่พิมพ์ของระบบเรดาร์เท่านั้น แต่เซี่ยเฟยที่เดินทางมาจากดาวเคราะห์อารยธรรมระดับ 0.5 กลับสามารถทำความเข้าใจแม่พิมพ์ที่ซับซ้อนแบบนี้ได้!!
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว ชายหนุ่มคนนี้เป็นเพียงเด็กหนุ่มที่รู้เรื่องยานอวกาศมาบ้างเท่านั้น แต่เขาไม่มีความรู้เรื่องเครื่องยนต์ใด ๆ เลย
แต่ตอนนี้เมื่อได้เห็นท่าทางของชายหนุ่ม มันก็ดูเหมือนกับว่าเซี่ยเฟยจะเข้าใจแม่พิมพ์ตรงหน้ามากกว่าเขาเสียอีก!
สำหรับคนแก่อย่างเขาแล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่ายินดีจริง ๆ แล้วเขาก็แอบรู้สึกอยู่ในใจว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้วที่เขาได้มอบพิมพ์เขียวให้กับเซี่ยเฟย
“ระบบเรดาร์นี้มันมีอะไรพิเศษงั้นเหรอ?” พอตเตอร์ถาม
“อืม… มันเป็นระบบเรดาร์ที่พิเศษมากครับ ตัวโมเดลของระบบใช้อุปกรณ์รับส่งสัญญาณความถี่สูงที่สามารถส่งผ่านคลื่นความถี่ได้อย่างสมบูรณ์ จนทำให้แม้แต่หลุมดำก็ไม่สามารถขัดขวางสัญญาณความถี่สูงของระบบเรดาร์อันนี้ได้” เซี่ยเฟยกล่าวอธิบายขึ้นมาอย่างตื่นเต้น
“อะไรนะ! แม้แต่หลุมดำก็ไม่สามารถขัดขวางสัญญาณของระบบเรดาร์นี้ได้งั้นเหรอ?” พอตเตอร์อุทานพร้อมกับชะงักค้างไป
“ฟังก์ชั่นสื่อสารที่ทรงพลังเป็นเพียงแค่หนึ่งในฟังก์ชั่นที่น่าตกใจของระบบเรดาร์นี้เท่านั้น ลุงรู้ไหมว่าสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกตกใจมากที่สุดคืออะไร”
“อะไร?”
“มันคือระบบที่สามารถระบุตำแหน่งวัตถุได้อย่างแม่นยำและระบบค้นหาวัตถุ!!” เซี่ยเฟยกล่าวขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
***************